کتاب "شدن" (Becoming) اثر میشل اوباما به سرعت در حال تبدیل شدن به بزرگ‌ترین کتاب سال ایالات متحده آمریکاست. انتشار جزئیاتی از این کتاب پیش از ورود به بازار کتاب آمریکا بسیاری از خوانندگان را به تهیه این کتاب علاقه مند کرد و درخواست‌ها برای تهیه آن به سرعت افزایش یافت. میشل در بخشی از کتاب که به انتقاد شدید از ترامپ می‌پردازد، می‌نویسد: «ترامپ حق ندارد اصالت خانوادگی همسر من را زیر سوال ببرد. او با این حرف‌های بی‌اساسش باعث ترس شبانه‌روزی من شده است. هیچ بعید نیست شخصی با تاثیر از حرف‌های تهمت‌آمیز او اسلحه بر دارد، به واشنگتن بیاید و جان خانواده من را به خطر بیندازد.»
 

دقیقا در زمانی که همه فکر می کردند خواسته ترامپ مبنی بر باقی ماندن محمد بن سلمان تامین و مسئله تا حد زیادی رفع و رجوع شده، ناگهان سازمان سیا گزارشی به رسانه ها ارائه کرد که مسئله را به طور کلی تغییر داد. حال سوال این جاست که چطور در ساختار سیاسی آمریکا و عربستان سعودی این اتفاق رخ داده و علت آن چیست؟حدود یک سال پیش در همین ستون نوشتیم که اگر ساختار سنتی و عهدهای آل سعود به هم بخورد احتمالا کل حاکمیت با فروپاشی مواجه می شود. در آن زمان نگارنده نقش سنت های قبیله ای را مهم ترین عامل بقای شکل حاکمیت سعودی می پنداشت. حالا و پس از گذشت بیش از یک سال مشخص شده است این سنت ها در ترکیب با هژمونی خارجی و مشخصا آمریکایی است که باقی می ماند. در این یک سال مشخص شد حاکمیت سعودی گرچه در برخی موارد به صورت مستقل عمل می کند اما بقای خود را صرفا در همراهی و همکاری با قدرت خارجی می بیند و در عمل نیز این قدرت خارجی است که ساختار را حفظ و حراست می کند و اجازه می دهد حاکمیت حتی خودی ها (بخوانید شاهزادگان مخالف) را تحذیر و تهدید کند. اما در این میان نکته عجیبی رخ داده است. گرچه ترامپ بن سلمان را یار خود در خاورمیانه می داند و دست او را برای هر اقدامی بازگذاشته است، اما در آمریکا حاکمیت صرفا در دست ترامپ نیست. زمانی که محمد بن نایف از ولیعهدی سلمان کنار گذاشته شد و پادشاه تعهدات خود مبنی بر جایگزین نکردن فرزندش را زیرپا گذاشت، رسانه های جهان از نزدیکی بن نایف به بخش های امنیتی در آمریکا سخن گفتند. همان زمان گزارش هایی از نارضایتی سازمان های اطلاعاتی از تصمیم ترامپ منتشر شد یا گفته می شد که با بی محلی رئیس جمهور آمریکا مواجه شده بود. اما به نظر می رسد قدرت این گروه به حدی نبوده که دوستان خود در سعودی را در گردونه قدرت نگه دارد، بنابراین به دوستان ترامپ تن داد. اما اکنون و در این بزنگاه حساس همان بخش از حاکمیت در آمریکا قضیه را درست در زمانی که داشت فیصله می یافت چرخاند. این موارد به معنای آن است که حالا و پس از قتل خاشقچی، هم ساختار قبیله ای و تعهدی آل سعود زیرپا گذاشته شده و هم حاکمیت هژمونی خارجی با دوگانگی و نبود یکپارچگی مواجه شده است. حال باید دید جدال دو گروه داخلی و دو گروه خارجی که ترکیب ائتلافی شان دو گروه در قدرت و خارج از قدرت را ساخته، به کجا خواهد رسید. آیا ساختار حاکمیتی سعودی می تواند در میانه چنین درگیری شدیدی باقی بماند یا خیر؟به نظر نگارنده با توجه به آن که بن سلمان افراد درون ساختار و حتی بخشی از ساختار را به میل خود بازتعریف کرده است، هرگونه تغییر در راس قدرت با تکانه های شدید ساختار سیاسی مواجه می شود، موضوعی که برای حاکمیت کنونی با مشکلات به ارث رسیده از بن سلمان می تواند مرگبار باشد. به ویژه آن که کنار رفتن بن سلمان با توجه به شخصیتی که از خود نشان داده، احتمالا سخت و طاقت فرسا و حتی نیازمند کودتا و عملیات نظامی است. در طرف دیگر اگر بن سلمان بتواند در پایان این داستان جایگاه قدرتش را حفظ کند، با توجه به شرایط کنونی دایره اجرای بسیار کوچک تری برای سیاست هایش خواهد داشت، اتفاقی که قبلا نیز رخ داده ولی او هر بار با خامی و جوانی خارج از دایره مشخص شده عمل کرده که نتیجه اش دردسرهای بزرگ تر و بدتر بوده است. می توان این طور نتیجه گرفت که شرایط حاکمیت در عربستان سعودی از همان زمان که تعهدات قبیله ای زیرپا گذاشته شد به هم ریخته است و احتمالا اکنون ما در بخش های آخر این داستان هستیم.
 

عکس بالا مربوط به بخش خبری الجزیره است و همزمان پنج خبرنگار این شبکه از اماکنی در ترکیه که این روزها درگیر مسئله خاشقچی هستند، با اطلاعات جدید گزارش می‌دهند؛ دو گزارشگر اصلی در دو شهر آنکارا و استانبول، سه خبرنگار دیگر جداگانه در مقابل کنسولگری، منزل سرکنسول و دادستانی کل در استانبول. این شبکه حدود 40 روز است که روی مسئله ترور جمال خاشقچی تمرکز و همراه واشنگتن ‌پست، نیویورک تایمز، گاردین و دیگر رسانه‌هایِ "لابی رسانه‌ای قطر" عزم خود را جزم کرده تا هنگام زمین زدن بن‌سلمان از پا ننشیند. الجزیره در این مدت چنان حرفه‌ای عمل کرده که این پوشش مستمر خسته‌کننده نیست و هر روز لایه‌های جدیدی را از قضیه می‌شکافد.در برنامه‌های خود کارشناسانی از نهادهای حقوق بشری جهانی، حقوق دانان برجسته و تحلیل گران صاحب نام دعوت می‌کند و اگر هم از آن‌ها، فردی قبلا در گیر این قضیه نشده، مجبور خواهد شد در آن غوطه‌ور شود. الجزیره که دستی در پیاده کردن حسنی مبارک، زین العابدین بن علی و علی عبدا... صالح و... از قطار قدرت داشت، اکنون دنبال بن‌سلمان است.
 

اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا در گزارشی درباره روابط ترکیه وآمریکا نوشته است: وقت آن است که  آمریکا رویکردهای متفاوتی را در قبال ترکیه اتخاذ کند  که شامل موارد زیرمی شود:  1- به رسمیت شناختن روابط استراتژیک گذشته آمریکا با ترکیه؛ مقامات آمریکایی باید از همتایان خود در ترکیه خواسته‌ها و انتظارات کمتری داشته باشند. این انتظارات شامل مواردی از جمله مداخله ترکیه در مبارزه علیه داعش و همچنین همکاری ترکیه در پیوستن به تحریم‌های اخیر آمریکا علیه ایران می‌شوند. 2- تهیه جایگزین برای پایگاه هوایی اینجرلیک بدون واگذاری آن؛ باید برای مصون ماندن از تهدیدات دوره‌ای ترکیه به دنبال جایگزینی بود. از جمله کشورهای مهم در جایگزینی این پایگاه‌ها می‌توان به یونان، قبرس، رومانی و احتمالا اردن یا عراق اشاره کرد.

کابینه اسرائیل در یک قدمی فروپاشی قرار گرفته اما حداقل تا لحظه تنظیم این خبر فرو نپاشیده است. نتانیاهو که پس از استعفای لیبرمن از رهبران احزاب باقی مانده در ائتلاف کابینه‌اش خواست از درخواست برگزاری انتخابات پیش از موعد منصرف شوند، برگزاری این انتخابات را "غیرضروری و اشتباه" خواند. قراربود سران احزاب همپیمان با کابینه نتانیاهو دیروز موعد انتخابات را تعیین کنند، با این حال در بیانیه دفتر نخست‌وزیری ابراز امیدواری شده است که چنین اتفاقی نیفتد. به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، فراخوان برای برگزاری انتخابات جدید از سوی بازها و تندروهای یهودی پس از آن مطرح شد که نتانیاهو با نفتالی بنت برای وزارت جنگ این رژیم به منازعه پرداخت. او قرار بود جایگزین یکی دیگر از تندروهای کابینه بنیامین نتانیاهو، یعنی آویگدور لیبرمن شود که هفته گذشته از سمت خود استعفا کرده است. نتانیاهو پس از استعفای آویگدور لیبرمن به‌شدت در تلاش بوده است  ائتلاف گروه‌ها را در کابینه‌اش حفظ کند. آویگدور لیبرمن آتش‌بس با غزه را اقدامی تحقیرآمیز دانسته و از نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی خواسته بود که با استعفای وی موافقت کند  و پس از استعفا، حزب خود را از کابینه بیرون کشید. در این شرایط نتانیاهو با خشم عمومی هم دست و پنجه نرم می‌کند. معترضان از سدورت، یکی از شهرهای پایگاه حزب لیکود هستند که هدف اصابت موشک‌های غزه قرار گرفته است. مردم این شهر به نشانه اعتراض راه‌ها را بسته‌اند و بر این باورند که از سوی رژیم اسرائیل به حال خود رها شده‌اند. در این شرایط بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، ساقط شدن کابینه راستگرای خود را تکرار یک اشتباه تاریخی نامید. نفتالی بنت در دیدار با نتانیاهو خواسته بود که پست وزارت جنگ، در پی استعفای آویگدور لیبرمن، به او داده شود.بنت که از آغاز به‌کار این کابینه نتانیاهو وزیر آموزش و پرورش بوده، یک روز پیش از آن نیز گفته بود اگر او وزیر جنگ شود اسرائیل دوباره در مسیر پیروزی قرار می‌گیرد. اما نتانیاهو می‌خواهد خود پست وزارت دفاع را بر عهده گیرد. او هم اکنون وزارتخانه‌های بهداشت و امور خارجه را نیز اداره می‌کند. با استعفای لیبرمن حزب راستگرای "اسرائیل خانه ما" نیز از دولت خارج شد. به این ترتیب کابینه ائتلافی اکثریتی بسیار شکننده، یعنی تنها یک رای برتر در پارلمان دارد.در این شرایط روزنامه یدیعوت آحرونوت می‌نویسد: نتانیاهو با رد خواسته بنت، پاسخ داده است؛ نظر به چالش‌های حیاتی که اسرائیل با آن ها روبه‌روست، خود او اکنون وزارت جنگ را نیز در دست می‌گیرد. «بیت یهودی» نیز پاسخ منفی نتانیاهو را شکست میان رهبر این حزب با نخست‌وزیر و رفتن به سوی انتخابات زودهنگام تلقی کرد. اعضای بیت یهودی همچنین افزودند: نظر به موضع قاطع موشه کاخلون، وزیر دارایی، که خواهان برگزاری انتخابات در نزدیک‌ترین فرصت است، ادامه حیات حکومت کنونی امکان‌پذیر نیست.درحالی‌که حزب بیت یهودی گفته است سران احزاب همپیمان با کابینه نتانیاهو روز یک شنبه (دیروز) موعد انتخابات را تعیین می‌کنند، بیانیه دفتر نخست‌وزیری ابراز امیدواری کرده این سیاستمداران روز یک شنبه متقاعد شوند که یک «اشتباه تاریخی» را تکرار نکنند. نتانیاهو به رخدادهایی اشاره می‌کند که احزاب راستگرای وقت، حکومت راستگرای اسحاق شامیر را به فروپاشی کشاندند و در انتخابات بعدی، اسحاق رابین رهبر وقت حزب کارگر نخست‌وزیر شد. یک سال بعد نیز با امضای پیمان صلح اسلو با سازمان آزادی بخش فلسطین، موجب برپایی تشکیلات فلسطینی و تغییر معادلات کلی منطقه شد. بحران سیاسی کابینه نتانیاهو پس از آن تشدید شد که موشه کاخلون و ربای آریه درعی، رهبران دو حزب همپیمان با کابینه نتانیاهو، پس از استعفای آویگدور لیبرمن، بر لزوم برگزاری انتخابات در اولین فرصت اصرار کردند. با این حال بخت با نتانیاهو همراه است، چراکه هنوز آلترناتیوی برای جانشینی وی در جناح راست اسرائیل نشده است. هندل می‌گوید: وقتی به اسرائیل نگاه می‌کنید، سرگیجه می‌گیرید. در یک‌سوی میدان از رهبری نتانیاهو ناامید می‌شوید و وقتی به سوی دیگر نگاه می‌کنید، کسی نیست که جانشین او شود. دستکم در جناح راست کسی وجود ندارد.دست راستی‌ها با برجسته کردن خطرات امنیتی قصد دارند اگر انتخابات زودهنگام هم برگزار شود، پیروز میدان شوند.

   فراخبر
ائتلاف نتانیاهو دوام می‌آورد؟
صابر گل عنبری- ناکامی عملیات کماندویی اخیر نیروهای اسرائیلی در نوار غزه و متعاقب آن حملات موشکی و راکتی فلسطینی‌ها و برقراری مجدد آتش بس، هم به استعفای آویگدور لیبرمن منجر شد و هم ائتلاف حاکم را در دشواری خطرناکی قرار داده است.اگر حزب "اسرائیل خانه ما" به استعفای لیبرمن اکتفا نکند و بخواهد از دولت خارج شود که احتمال آن خیلی زیاد است، باز ائتلاف حاکم 61 کرسی از مجموع 120 کرسی کنست را دارد و هر چند ائتلافی شکننده است، اما می‌تواند با همین مقدار هم ادامه دهد. بنیامین نتانیاهو به مدت یک سال پس از پیروزی حزب لیکود در انتخابات مارس 2015 با همین اکثریت پارلمانی ضعیف کابینه را تا ماه می 2015 هدایت کرد؛ تا این که حزب لیبرمن با شش کرسی به آن ملحق شد. نتانیاهو که هم اکنون پست وزیر خارجه را نیز بر عهده دارد، می‌خواهد وزارت برجای مانده لیبرمن را نیز تصدی‌گری کند. البته این در صورتی است که این وزارتخانه را به نفتالی بنت رهبر حزب دست‌راستی تندروی "خانه یهودی" واگذار نکند. گویا این حزب ماندن در ائتلاف دولتی را مشروط به تصدی این وزارتخانه کرده است. انتخابات زودهنگام به نفع حزب لیکود نیست. اگر در چنین شرایطی نتانیاهو بخواهد به این گزینه روی آورد، مورد بهره‌برداری انتخاباتی اپوزیسیون قرار خواهد گرفت که آن را پیروزی بزرگی برای حماس خواهند دانست و از این طریق در تبلیغات انتخاباتی، لیکود را به شدت زیر سوال خواهند برد که از یک گروه فلسطینی شکست خورده و در برابر آن ناتوان ظاهر شده است. نتانیاهو سعی می‌کند از طریق اهرم‌های فشاری چون احتمال تصویب قانون خدمت سربازی یهودیان مذهبی (حریدیم) کج دار و مریز تا نوامبر 2019 دوام آورد و این دستاورد را نصیب خود کند که هفتمین حکومت در تاریخ اسرائیل است که توانسته تا پایان دوره خود دوام بیاورد. در طول 70سال گذشته فقط شش دوره از 20 دوره کنست تا پایان چهار سال دوره قانونی خود دوام آورده و منحل نشده است. اگر هم در این مسیر شکست بخورد، باید قانون انحلال کنست در خود کنست تصویب و سه ماه بعد از آن انتخابات زودهنگام برگزار شود. در این صورت به احتمال زیاد انتخابات زودهنگام بیست و یکمین دوره کنست در مارس 2019 برگزار خواهد شد. اما در خصوص تاثیر این تحولات بر نوار غزه هم باید گفت که کنار رفتن لیبرمن به معنای باز شدن دست نتانیاهو و پیش رفتن روند تفاهمات اخیر نیست. بلکه دست‌های او بسته‌تر هم خواهد شد. به نظر می‌رسد نتانیاهو مثل روزهای قبل قادر نخواهد بود "تفاهمات به وجود آمده" با نوار غزه را که با میانجیگری مصر، سازمان ملل و طرف‌های دیگر حاصل شد، پیش ببرد. چون اگر ائتلاف پایدار بماند، ادامه این مسیر به شدت مورد اعتراض حزب خانه یهودی قرار خواهد گرفت و اختلافات داخلی کابینه را عمیق‌تر خواهد کرد و اگر هم ائتلاف فروپاشد و کار به انتخابات زودهنگام بکشد، باز به سامان دهی اوضاع داخلی مشغول خواهد شد و از بیم تاثیر منفی این تفاهمات بر سبد رای لیکود گامی جدی بر نخواهد داشت. از این رو، این احتمال وجود دارد که فشارهای اقتصادی بر نوار غزه همچنان تداوم یابد تا سرنوشت انتخابات آینده کنست چه زودهنگام، چه در موعد نهایی مشخص شود. در کنار آن هم بعید نیست که بنیامین نتانیاهو بخواهد تا قبل از روز برگزاری انتخابات آینده برگ برنده‌ای برای خود دست و پا کند و به بهانه‌های مختلف، حملاتی نه چندان فراگیر اما سخت علیه نوار غزه انجام دهد؛ البته به نحوی که به جنگی گسترده منجر نشود. در هر صورت شانس حزب لیکود در انتخابات آینده کنست بیشتر از دیگر احزاب است اما مشکل این است که اگر کرسی‌های کمتری کسب کند مجبور است با احزاب بیشتری برای تشکیل دولت ائتلافی وارد بده بستان شود و همین خود موجب امتیازگیری هر چه بیشتر احزاب کوچک می‌شود.

شریفی- مذاکرات در قطر و بعد از آن نشست مسکو باعث شده بسیاری بخواهند بدانند زیر پوست مذاکرات طالبان با مقامات آمریکایی چه می گذرد. آن هم در شرایطی که ژنرال جوزف دانفورد، رئیس ستاد ارتش آمریکا در نشست بین‌المللی امنیتی هالیفاکس در کانادا گفته است: «این منصفانه است که بگویم، طالبان اکنون در جنگ شکست نخواهد خورد» این نخستین بار طی 17 سال گذشته است که یک مقام نظامی آمریکایی دراین سطح با این صراحت اعتراف می‌کند که آمریکا نمی‌تواند گروه طالبان را در جنگ مغلوب کند. در ماه‌های اخیر تلاش‌های آمریکا برای ایجاد صلح در افغانستان افزایش یافته‌است. به تازگی این کشور «زلمای خلیل‌زاد» را به عنوان نماینده ویژه وزارت خارجه برای صلح افغانستان منصوب کرد. آوردن طالبان پای میز مذاکره در حالی است که اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان، در یک گفت‌وگوی ویدئویی در دانشگاه «جان هاپکینز» واشنگتن گفت که طی چهار سال گذشته «۲۸ هزار و ۵۲۹ نیروی امنیتی جان شان را از دست داده‌اند.» به‌این ترتیب شمار کشته شدگان در میان نیروهای امنیتی افغانستان از سال ۲۰۱۵ تاکنون بسیار بیشتر از آماری است که به طور رسمی اعلام شده است. نشریه آمریکایی «لانگ وار ژورنال» در این باره می نویسد: با شکست غرب به‌ویژه آمریکا در جنگ طولانی مدت افغانستان، طالبان با گرفتن امتیازات فراوان روز به‌روز در حال قدرت گرفتن بیشتر در این کشور است. جنگ افغانستان از مسیر ریلی خود خارج شده و آمریکا از روی ناچاری برای پایان دادن به این جنگ 17 ساله مجبور به مذاکره با طالبان شده است. طالبان نیز از این فرصت به‌خوبی استفاده کرده و صلح در افغانستان را به خروج کل نیروهای خارجی از این کشور گره زده است. با در نظر گرفتن چنین شرایطی اگر در آینده نه چندان دور صلحی در کشور افغانستان به دست آید، مسلماً ذی نفع آن مردم این کشور نخواهند بود و ثبات در منطقه را به دنبال نخواهد داشت. به گفته «بیل راگویو» کارشناس ارشد دفاعی، بعد از آغاز مذاکرات مستقیم میان آمریکا و طالبان از اوایل امسال احتمال تحقق صلح در افغانستان بسیار بالاست. هفته گذشته نمایندگان طالبان به رغم حضورنیافتن نمایندگان رسمی دولت افغانستان و آمریکا در نشست صلح مسکو در پایتخت روسیه حضور یافتند. پیش از آغاز مذاکرات و اعلام شرایط طالبان برای به نتیجه رسیدن نشست صلح مسکو، نمایندگان این گروه خواستار خروج رهبران طالبان از فهرست تحریم‌های سازمان ملل، آزادی زندانیان، به رسمیت شناختن دفتر سیاسی و پایان دادن به پروپاگاندای رسانه‌های غرب علیه «امارت اسلامی افغانستان» شدند. در نشست مسکو طالبان طی بیانیه‌ای خود را «امارت اسلامی افغانستان» نامید؛ دقیقاً همان اسمی که دولت طالبان قبل از حمله آمریکا در سال 2001 و بعد از حمله تروریستی القاعده در 11 سپتامبر با آن خود را معرفی می‌کرد.در این میان، خبرگزاری «جمهور» افغانستان اعلام کرد که آمریکا و گروه طالبان در روند مذاکرات شان برای صلح، با تشکیل دولت موقت در این کشور به توافق رسیده اند و تا شش ماه آینده صلح آمریکا و طالبان نیز نهایی می شود. این خبرگزاری در مطلبی با عنوان «توافق آمریکا و طالبان، حکومت موقت تشکیل می شود» نوشته است: «زلمای خلیل ‌زاد» نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور صلح افغانستان به تازگی در قطر با «ملا یعقوب» پسر ملا عمر رهبر پیشین گروه طالبان ، «ملا فضلی» و «ملا نورا... نوری» و تعدادی از چهره‌های سرشناس گروه طالبان دیدار کرده است. بر اساس این گزارش خروج نظامیان خارجی از افغانستان، رهایی زندانیان طالبان و حذف نام رهبران طالبان از فهرست تروریست ها در آمریکا از دیگر مسائلی بود که در قطر مورد بحث قرار گرفته است. با این حال، «عزیزا... دین محمد» معاون شورای عالی صلح افغانستان اعتراف کرده است که شورای عالی صلح افغانستان از جزئیات دیدارهای خلیل زاد با طالبان «اطلاع ندارد» و این موضوعات با آن ها به اشتراک گذاشته نمی شود. «وحید مژده » آگاه مسائل سیاسی افغانستان هم به جمهور گفته است که خلیل ‌زاد، پیشنهاد ایجاد اداره موقت در افغانستان را به نمایندگان طالبان داده است. مژده گفت که خلیل‌ زاد از طالبان خواسته فهرست نمایندگان شان را برای شرکت در اداره موقت به آمریکا تحویل دهند تا پس از اداره موقت و حضور نمایندگان طالبان در آن تصمیم برای انتخابات گرفته شود. این آگاه مسائل سیاسی گفته است که تعیین زمان مشخص برای خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان، تنها مسئله ای است که آمریکایی ها و نمایندگان طالبان بر سر آن اختلاف نظر دارند. با همه این تفاسیر «عمر زاخیلوال» سفیر افغانستان در پاکستان معتقد است که «هیچ کشوری به تنهایی نمی‌تواند به افغانستان صلح بیاورد؛ حتی آمریکا»
 

سعودی فکر می کرد همچون مرگ های دیگر که گذشت زمان به عاملی برای فراموشی آن ها تبدیل می شود، قتل خاشقچی نیز از یادها خواهد رفت. اما گذر زمان در ماجرای قتل جمال خاشقچی، باعث شده به جای فراموشی هر روز ماجرایی جدید از این جنایت منتشر شود. حالا، یک روز پس از فاش شدن گزارش سیا که بر این قتل صحه گذاشته، روزنامه ترکیه‌ای «ینی شفق» در گزارشی نوشت: تیمی که (پس از قتل) برای سرپوش گذاشتن بر قتل «جمال خاشقچی» وارد استانبول شده بود، از سوی «محمد دحلان»، مامور ولیعهد امارات متحده عربی، فرستاده شده بود.ینی شفق به نقل از منابع آگاه نوشت: تیم پاک سازی یک روز قبل از قتل خاشقچی از لبنان وارد استانبول و روز قتل برای حذف شواهد وارد کنسولگری ریاض در استانبول شده بود. «دحلان» ، نقشی فعال در جمع آوری یک تیم برای پاک سازی آثار قتل خبرنگار عربستانی در کنسولگری ریاض در ترکیه  داشت. این همان تیمی است که پشت ترور یک مقام ارشد حماس به نام «محمود المبحوح» در سال ۲۰۱۰ بود. «دحلان»، رئیس سابق دستگاه امنیت تشکیلات خودگردان است که به «هیت‌مَن خاورمیانه» مشهور است و میانجی اصلی میان دولت امارات و یک گروه ترور در یمن بوده است.« هیت من» در فیلمی به همین نام، ماموری بود که از طریق مهندسی ژنتیک به فردی قاتل و ماشین کشتار تبدیل شده بود. ورود اماراتی ها به پرونده قتل خاشقچی در حالی است که پیش از این رویترز گزارش داده بود یک تیم شیمی دان و متخصص سم‌شناسی از عربستان سعودی چند روز بعد از قتل خاشقچی برای سرپوش گذاشتن بر قتل و از بین بردن آثار به ترکیه اعزام شده است. به گزارش ینی شفق بر اساس گزارش‌های بازرسان ترکیه‌ای ردپای اسید هیدروفلوریک و دیگر مواد شیمیایی داخل چاه خانه کنسول سعودی در استانبول کشف شده بود که به نظر می‌رسد جسد خاشقچی با این مواد شیمیایی از بین رفته باشد. حالا با همه شواهد منتشر شده از سوی رسانه های ترکیه، سازمان سیا و افشاگری های اردوغان دیگر راهی نمانده که بتوان هنوز این «قتل برنامه ریزی شده» را عملیاتی «خودسرانه» دانست. با این همه دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا هنوز بر روایت سعودی تاکید دارد و حاضر به پذیرش شواهد نیست. دونالد ترامپ گزارش «سی‌آی‌ای» درباره نقش مستقیم ولیعهد عربستان در قتل جمال خاشقچی، روزنامه‌نگار منتقد حکومت سعودی را «خام اما ممکن» توصیف کرد. او گفته است که روز سه شنبه در این خصوص یک ارزیابی کامل دریافت خواهد کرد. همزمان، نیویورک تایمز  گزارش داده که «کِرستِن فانتِن رز» مقام ارشد کاخ سفید و مسئول سیاست آمریکا در قبال عربستان استعفا کرده که این اقدام ممکن است نشان دهنده وجود اختلاف هایی در دولت آمریکا در خصوص واکنش به قتل جمال خاشقچی باشد. ترامپ پیش از ترک واشنگتن به مقصد کالیفرنیا از عربستان سعودی تمجید و این کشور را یک «متحد عالی» توصیف کرد و گفت: «آن ها برای ما فرصت های شغلی و کسب و کار زیاد و توسعه اقتصادی ایجاد می کنند. آن ها از نظر فرصت های شغلی و توسعه اقتصادی، یک متحد خارق العاده بوده اند.» این در حالی است که سناتور برنی سندرز در توئیتی نوشت: «سازمان سیا این موضوع را که قتل جمال خاشقچی از سوی ولیعهد عربستان هدایت شده تایید کرد در حالی که این موضوع از قبل معلوم بود. آمریکا باید رابطه با دیکتاتوری بی رحم عربستان سعودی را مجدد به طور کامل مورد ارزیابی قرار دهد و این کار را با پایان دادن به حمایت از جنگ فاجعه آمیز در یمن ، شروع کند.»
 

   فراخبر
دحلان وترکیه دست بر ندار!
ترکیه دست بردار نیست و در تازه‌ترین اقدام پای امارات را هم به ماجرای کشدار خاشقچی کشاند.امروز روزنامه ینی شفق نزدیک به حزب حاکم ترکیه اعلام کرد که محمد دحلان نقشی فعال در جنایت ترور جمال خاشقچی ایفا کرده است.این روزنامه نوشت که چهار نفر مرتبط با دحلان یک روز قبل از ترور در دوم اکتبر از لبنان به ترکیه آمده و سه روز آن جا مانده‌اند و کارشان هم از بین بردن آثار و ادله قتل بوده است.محمد دحلان وزیر کشور سابق فلسطین و مشاور امنیتی محمد بن زاید ولیعهد ابوظبی (حاکم فعلی امارات) است. وی یکی از شخصیت‌های امنیتی پرنفوذ نه در سطح منطقه، بلکه در جهان است و تاج و تخت امنیتی خاص خود را دارد. دحلان که از گزینه‌های احتمالی جانشینی محمود عباس رئیس حکومت خودگردان فلسطین است، نامش در پشت پرده مسائل و اتفاقات سیاسی و امنیتی منطقه بسیار مطرح است؛ از کودتای مصر در ۲۰۱۳ و کودتای نافرجام ترکیه در ۲۰۱۶ گرفته تا بحران با قطر و جنگ علیه اخوان المسلمین در کشورهای مختلف.وقتی حماس در سال ۲۰۰۷ کنترل نوار غزه را در نزاعی خونین با دحلان و نیروهایش به دست گرفت، او به رام ا... رفت و بعد با ابومازن به مشکل خورد و از فتح و کرانه‌ باختری هم اخراج شد.وقتی نام دحلان به ماجرای خاشقچی کشیده می‌شود، خود به خود پای امارات و شخص محمد بن زاید به میان می‌آید که در روزهای نخست ترور در اقدامی معنادار و به دلیلی "ناشناخته" سفر خود به فرانسه و اردن را ملغی کرد.حالا باید منتظر کنار رفتن لایه‌های دیگر دخالت محمد دحلان و امارات در این مسئله باشیم. ترکیه که همه چیز را یک باره منتشر نمی‌کند بلکه قطره‌چکانی پیش می‌رود.اکنون سوال این است که آیا ترکیه می‌تواند شخصیت امنیتی قدری چون دحلان را بسوزاند و از صحنه تحولات منطقه کنار بگذارد؟ حماس و محمود عباس او را از غزه و رام ا... اخراج کردند اما نتوانستند به نقش سیاسی و امنیتی او در فلسطین پایان دهند. وی هنوز هم در فلسطین نفوذ زیادی دارد و یک جریان در جنبش فتح را با عنوان "جریان اصلاحی" رهبری می‌کند. اگر آنکارا بتواند از طریق پرونده خاشقچی به زندگی سیاسی امنیتی دحلان پایان دهد، دیگر بعید است کشورها به ویژه در اروپا از او برای شرکت در اجلاس‌ها و نشست‌های امنیتی دعوت کنند. علاوه بر آن نشستن دحلان بر صندلی ریاست به جای ابومازن هم کاملا منتفی خواهد شد. احتمالا محمود عباس که با دحلان خصومت شدیدی دارد، اولین شخصی است که از خبر ینی‌شفق و دست داشتن دحلان به وجد آمده و سر از پا نمی شناسد.

من تلاش می کنم همه سخنرانی های دونالد ترامپ را تماشا کنم و همه متن های نوشته شده و توئیت های وی را بخوانم. من به علت استفاده از توئیتر برای بیان این که وی دروغ می گوید، به طور تصادفی شهرت پیدا کرده ام.مردم گاهی می پرسند چگونه می توانم به این سرعت این کار را انجام دهم. اما من استعداد خاصی در این زمینه ندارم. راز کار من این است که ترامپ همان دروغ ها را بارها و بارها تکرار می کند.ترامپ در پنجمین روز ریاست جمهوری خود بدون هیچ پایه و اساسی ادعا کرد به صورت گسترده ای در انتخابات تقلب شده است. وی همین کار را هفته گذشته نیز انجام داد. در سومین ماه ریاست جمهوری اش، وی به اشتباه ادعا کرد که آمریکا 500میلیارد دلار کسری تجاری با چین دارد. وی همین حرف را تا کنون بیش از 80 بار تکرار کرده است.اگر به اندازه کافی به حرف های رئیس جمهور گوش کرده باشید، می توانید تقریبا احساس کنید که وی چه زمانی دروغ می گوید. اگر ترامپ موضوعی را تعریف می کند که در آن فرد ناشناسی وی را "آقا" خطاب می کند، احتمالا یک موضوع ساختگی است. اگر ترامپ ادعا کند که رکوردی زده است، احتمالا این طور نیست و اگر وی عددی را به زبان می آورد، رقم واقعی معمولا کمتر است.دروغگویی ترامپ یک مسئله اضطراری است زیرا هر روز بدتر می شود. در سال 2017، وی به طور میانگین سه ادعای دروغ در روز بیان می کرد. در سال 2018، این رقم به تقریبا 9 بار در روز رسیده است. در یک ماه مانده به انتخابات میان دوره ای وی 26 ادعای دروغ در روز مطرح می کرد. به حساب من، ترامپ از زمان ریاست جمهوری اش تا کنون سه هزار و 749 ادعای دروغ مطرح کرده است. بسیاری از ادعاهای دروغ ترامپ به قدری مشخص و روشن است که می توان با جست و جو در گوگل آن ها را راستی آزمایی کرد.

دنیل دیل ،واشنگتن پست
 

یحیی السنوار رهبر جنبش حماس در نوار غزه در حضور هواداران این گروه فلسطینی  ، کلت همراه با صدا خفه کن به غنیمت گرفته شده از نظامیان ارتش اسرائیل در درگیری اخیر را به حاضران نشان داد.
 

 رسانه های عراقی از قول علی العلاق سرپرست بانک مرکزی عراق ماجرای غرق شدن حدود هفت میلیارد دینار عراق در مخزن بانک دولتی الرافدین را مطرح کرده اند.العلاق در صحن پارلمان گفت: این اتفاق در سال 2013 روی داد و در نهایت نیزپول ها تعویض شدند و غرامتی از بانک گرفته نشد.همزمان نیز از تشکیل کمیته ای برای بررسی این موضوع خبر داده شد و سائرون (جریان صدر) وعده دادند این موضوع را پیگیری خواهند کرد.اما پرسشی که مطرح می شود این است که چرا در این برهه زمانی چنین موضوعی مطرح و داغ شد در حالی که پنج سال قبل چیزی درباره آن گفته نشد.این مسئله برای نخستین بار توسط ماجده التمیمی نماینده مجلس و عضو جریان صدر مطرح شد و پس از آن بود که العلاق سرپرست بانک مرکزی با حضور در مجلس درباره آن توضیحاتی ارائه داد.سه نکته درباره چرایی مطرح شدن این مسئله در این بازه زمانی توسط جریان صدر وجود دارد: 1-مشغول کردن افکار عمومی به موضوع تشکیل باقی مانده کابینه معیوب عبدالمهدی و نقشی که در آن ایفا کردند و منحرف کردن این افکار از حضور افراد منتسب به حزب بعث و سلفی ها در دولت جدید2-تخریب وجهه حزب الدعوه: با این که علی العلاق پیش از سقوط صدام از این حزب خارج شده بود و در زمان از بین رفتن این مبلغ نقشی در بانک مرکزی نداشت اما توجیه اتهام ها به سمت وی تلاشی برای ایجاد یک جنگ روانی و تخریب حزب الدعوه و شخصیت های آن (گذشته و فعلی) است. این موضوع را شخصیت های ارشد دو حزب به خوبی می دانند.3-تلاش جریان صدر برای نشان دادن چهره ای ضد فساد از خود در این پرونده و به دست گرفتن مدیریت بانک مرکزی و دیوان نخست وزیری. صحبت های پشت پرده ای درباره تمایل شدید آن ها برای در اختیار گرفتن شهرداری بغداد نیز وجود دارد.با این که موضوع هفت میلیارد یک افتضاح در مدیریت اقتصادی کشور به شمار می رود و باید مسببان آن مورد بازخواست قرار گیرند اما ماجده التمیمی که پیش از این عضو کمیسیون مالی پارلمان بود و جریان سیاسی حامی او که از موضوع تلف شدن پول ها در همان زمان مطلع بودند تلاش کردند با مخفی کردن موضوع در زمان مقتضی از آن بهره برداری کنند.
 

طرح WEEK با این عنوان:"محافظ جدید ترامپ"/متیو ویتیکر سرپرست جدید وزارت دادگستری آمریکا که در پی استعفای جف سشنز به این مقام رسید، چندان میانه مناسبی با فعالیت های رابرت مولر دادستان ویژه بررسی دخالت های روسیه در انتخابات ندارد.