یک زمانی در همین شهر، به محض سرد شدن هوا همه تاکسی های خطی به یک باره از خیابان ها غیب می شدند و چند تای باقیمانده هم فقط مسافران به اصطلاح «دربستی» را سوار می کردند. پس مردم می ماندند و اتوبوس های شرکت واحد. البته فن «اتوبوس سواری» از دسته مهارت های ویژه ای بود که هرکسی آن را نداشت. جدای از این که فرد باید در دوی صد متر قوی ظاهر می شد، نیاز به قوای بالای بدنی هم داشت تا زیرهرگونه فشار تاب بیاورد. اما به نظر می رسد مدتی است که اوضاع تغییر کرده. طی یک دگرگونی بزرگ، «مترو» به کمک ناوگان حمل و نقل مشهد آمده و گرچه فعلا یک و نیم خط آن فعال است، زحمت بخش بزرگی از سفرهای درون شهری را به دوش می کشد. ظهور اتوبوس های تندرو موسوم به «BRT» و ورود بخش خصوصی به سازمان اتوبوس و تاکسی رانی، توانسته رفاه و آرامش بیشتری را برای شهروندان فراهم کند. در این میان، فناوری های نوین هم به عرصه حمل و نقل شهری پا گذاشته اند. تاکسی های اینترنتی که جای خود را بین مردم، به ویژه جوان ترها باز کرده اند. از دید اقتصادی، ممکن است در نگاه اول به نظر برسد اتوبوس و مترو، رقیبی بی بدیل برای انواع تاکسی هستند. اما عواملی چون زمان، طول مسیر و حال و حوصله فرد می تواند در انتخاب نوع وسیله جا به جایی موثر باشد. از آن جا که هزینه رفت و آمد، بخش مهمی از خرج ماهانه هر کس را دربر می گیرد، دخل و خرج به صرافت افتاده است تا بداند، در یک مسیر مشخص، کرایه هر کدام از خدمات حمل و نقل شهری چقدر می شود. شما هم اگر دوست دارید، ما را در این راه یاری کنید.