شغلم ریخته‌گری است

قصه عشق به پرواز

پرواز با تجهیزات 600 میلیون تومانی

کنجکاو هستم بدانم مسیر فعالیت در این تجربه هیجان‌انگیز چگونه است که کاهانی می‌گوید: «از سال 92 سه‌سال طول کشید تا پرواز را کامل یاد بگیرم و به عنوان خلبان مستقل پرواز کنم. سال 96 گواهی‌نامه مربیگری‌ام را گرفتم و یک سال بعد شروع کردم اولین دوره آموزشی‌ام را گذاشتم. دوره آموزشی 20 جلسه‌ است. اگر بخواهیم این جلسات را فشرده برگزار کنیم و هوا هم یاری کند یک ماه یا کمتر طول می‌کشد. اما اگر بخواهم رسمی باشد هفته‌ای دو تا سه‌ جلسه نهایتا. هزینه آموزش الان برای دوره اول بین 35 تا 40 میلیون تومان است و اگر بخواهید لوازم کاملا آکبند بخرید که برای حدود 30تا 40 سال پرواز جواب می دهد حدود 550 تا 600 میلیون تومان هزینه دارد. اما ست دست دو هم می‌توانم بگیرم. من در طول این سال‌ها نمایندگی چهار برند معروف دنیا را گرفتم و 10 هنگ گلایدر آکبند و لوازم دست دوم پرواز را خریدم و یک جورهایی راه خرید کایت نو و دست دوم را باز کردم».

 

احساس کردم می‌توانم به دیگران کمک کنم 

اما کاهانی مسیر جالبی را برای داوطلب هلال احمر شدن طی کرده است. خودش ماجرا را این‌گونه تعریف می‌کند: «شما وقتی یک هارنس همراه‌تان است باید از بالای ارتفاع مانند کوه روی دشت فرود بیایید. وقتی پاورهارنس یا موتور را به این اضافه کنید می‌توانید از سطح زمین تیک‌آف کنید و نیازی نیست بروید روی بلندی. من اواخر سال 99 یک پاورهارنس خریدم که آن هم جزو علایق و برنامه‌هایم بود. با آن پرواز کردم و سال گذشته به این نتیجه رسیدم که این وسیله به درد تجسس و موارد مشابه هم می‌خورد و با آن می‌توانم به مردم کشورم کمک کنم. به‌طور مثال فرض‌کنید مشکلی برای یک منطقه کوهستانی پیش آمده؛ رفت‌و‌آمد هلی‌کوپتر سخت است، دسترسی نیست یا هزینه‌بر است. در چنین شرایطی با این وسیله می‌توانید حدود 20 کیلوگرم وسیله را به چنین منطقه‌ای برسانید و برگردید. یا اگر نیازی به بازدید و تجسس بود از آن استفاده کرد».  

خبری که ایران را تکان داد

کاهانی و همسرش که برای نجات یسنا از نیشابور راه افتاده بودند برای پیدا کردن روستا، کار دشواری نداشتند؛ خودش می‌گوید: «این خبر در کل ایران و حتی در دنیا پیچیده بود. جوری که من وقتی رسیدم کلاله و از یک نفر پرسیدم خودش آدرس را به ما داد. به‌هر حال من خودم را رساندم آن منطقه و از هلال‌احمر اسکان گرفتیم. فردا صبحش تا کایت را باز کردم ساعت 8:30صبح بود. تیک‌آف کردم و دو ساعت طول کشید تا ضلع شمالی منطقه را کامل رویت و اسکن کردم. رفتم سمت دشت بالای رودخانه و دشت چپ و خانمم با بی‌سیم کامل با من در تماس بود. گفتند داخل رودخانه را هم نگاه کنید. ارتفاع را کم کردم که خطر زیادی داشت. ولی مهم نبود برایم، رفتم. ممکن بود جایی فرود بیایم که ناهموار باشد. می‌توانستم خودم را سلامت بنشانم ولی ممکن بود لوازمم به جایی بخورد و منهدم شود. یا کایتم بشکند. یا وارد دره‌ای شوم که لبه‌های بالم بگیرد و بشکند. کل رودخانه را گشتم تا حدود 15،‌ 20 کیلومتر بالاتر. بعد به سمت کوه رفتم و بالای کوه و شیار را گشتم. ضلع شمال را کامل گشتم. حتی چند تا مورد مشکوک دیدم و ارتفاع کم کردم؛ اما هیچ کدام یسنا نبودند».

 

چشم‌های تیزبینی دارم

از کاهانی می‌پرسم آیا حین پرواز از دوربین کمک گرفته که می‌گوید: «من دوربین نصب کرده بودم ولی به امید آن نماندم که بعدا بیایم و فیلم را چک کنم. همان‌جا با چشم می‌دیدم، چون چشم‌های تیزبینی دارم. 2 ساعت پرواز اولم طول کشید. بعد فرود آمدم و ساعت4:30 بعد از ظهر دوباره تیک‌آف کردم. حدود ساعت 5:15 بود که در مزرعه کُلزا به یک مورد برخوردم. برگ برنده این بود که دقیق اسکن می‌کردم. مثلا یکی درمیان مناطق را نمی‌رفتم، بلکه مرتب همه جا را می‌گشتم و تا وقتی خیالم راحت نمی‌شد قسمتی را رها نمی‌کردم که بروم قسمت بعدی. 10 متر می‌رفتم و 10 متر برمی‌گشتم».

 

دخترکی بین کلزاهای بلند

لحن «کاهانی» هرچه به بحث پیدا کردن یسنا نزدیک‌تر می‌شود هیجانی‌تر می‌شود و این‌طور ادامه می‌دهد که: «زمین‌های بالادست را می‌گشتم که نزدیک‌تر شدم به جایی که بچه گم شده بود. حدود یک کیلومتر با جایی که بچه گم شده بود فاصله داشتم. ناگهان وسط کلزاها دیدم یک شی زرد هست و خوشه‌های اطرافش خوابیده. احساس کردم یک خانم دراز کشیده و سلفی می‌گیرد. انگار گوشی دستش بود. ارتفاع را تا 25 متر کم کردم که دیدم یک دختر بچه است با لباس زرد. فهمیدم خودش است. چند تا داد زدم، تکان نخورد. فکر کردم خدای نکرده مُرده است. داشتم ارتفاع را شارژ می‌کردم که بیایم به بچه‌های هلال احمر بگویم. یک لحظه احساس کردم شاید توهم است. دیدم بچه دارد دست تکان می‌دهد. با خودم گفتم بچه احتمال داده پیدایش نکرده‌ام و می‌خواهد گمش نکنم. دوباره برگشتم. 10 متری برگشتم بالای سرش و دور زدم. صدا زدم یسنا خانم من دیدمت، خیالت راحت، از این‌جا تکان نخور تا بگم بچه‌ها بیان سراغت. داد می‌زدم تکان نخوری‌ها... ».

 

 

پیدایش کردم، پیدایش کردم

شاید لحظاتی که «کاهانی» خبر پیدا کردن یسنا را پشت بی‌سیم اعلام می‌کند در شبکه‌های اجتماعی دیده باشید، مردمی که با هیجان به محلی که او اعلام می‌کند می‌دوند و ... . این لحظات را از زبان خود او بشنوید: «رفتم و به بچه‌های هلال‌احمر گفتم پیدایش کردم، پیدایش کردم. بچه‌ها شوک‌زده شدند. گفتم من می‌روم بالای سرش، شما هم بیایید. حدود 250 نفر آدم پیاده و با موتور و خودرو و... یک نفر با سگش دوید و زودتر از همه رسید بالای سرش. داشتند مسیر را اشتباه می‌رفتند. گفتم از این طرف و لوکیشن دادم تا بالاخره پیدایش کردند. برای این پرواز تا 500 متر بالا رفتم، مثلا روی قله‌ها. نیازی نبود آن‌قدر ارتفاع بگیرم. ولی نزدیک کوه تکان زیاد دارد و هوا را بالا و پایین می‌کشد. مثل دریای مواج. برای همین مجبور بودم ارتفاع را شارژ کنم تا امنیت کار بالا برود. ولی 80 درصد پروازم را روی 30 متر پرواز کردم تا بتوانم یسنا را پیدا کنم که موفق شدم».

 

لحظات احساسی بعد از پیدا شدن یسنا  

از او می‌خواهم از اتفاقات بعد پیدا شدن یسنا بگوید: «من کلا بالا بودم، توی کلزا فرود نیامدم. اگر مجبور بودم فرود می‌آمدم، مثلا اگر حیوانی حمله می‌کرد به بچه فرود می‌آمدم. ولی موتورم و پروانه‌ام درگیر می‌شد و کایتم ضرب می‌خورد. ولی چون دیدم نیازی نیست فرود نیامدم. من از بالا می‌دیدم که رفتند بیمارستان تا بچه چک شود. خیالم راحت بود که اوکی شد. دیدم که جمعیت به سمت روستا می‌رفتند. فوری فرود آمدم تا جمعیت نرسیده بودند بتوانم فرود بیایم. فقط پدرش بغل دست خانمم بود و توی بی‌سیم که گفته بودم، متوجه شده بود. جمعیت که بالا آمدند، پدرش همان‌جا من را پیدا کرد و محکم بغل کرد. فکر کردم گردنم شکست! خیلی خوشحال بود. همان‌طور که گریه می‌کرد گفت زندگی‌ام را به من بخشیدی. پرسیدم یسنا چی شد؟ گفتند برده‌اند بیمارستان و خیالم راحت شد. لوازمم را جمع کردم. مردم هم لطف داشتند و خوشحال بودند. یک ساعتی روی شانه‌های مردم بودم و پایین نگذاشتند. فکر می‌کنم بیشتر از 300 نفر جمعیت بود. همه پیر و جوان و مرد و زن تشکر می‌کردند. من هم توی عمرم این‌قدر خوشحال نبودم».

 

حضور همسرم کمک بزرگی بود

از «کاهانی» می‌خواهم درباره نقش همسرش که در این جست‌وجو کنارش بوده بگوید: «خانم من تنها خلبان خانم هنگ گلایدر ایران است که همراهم آمده بود. سر تایم تیک‌آف می‌کردم و محل کلیر (تمیز) و لوکیشنم را ازم می‌پرسید و خیلی کمکم بود چون هم پروازی بود و کمک فنی خوبی برایم بود. شب وقتی داشتیم برمی‌گشتیم توی جاده یک 206 پیچید جلویمان. دیدیم پدر و دایی یسنا بودند. گفتند کجای می‌روید و باید بیایید خانه. گفتیم باید برگردیم به یک مراسم ختم برسیم. اما با خانمم تا بیمارستان رفتیم و یسنا و مادرش را دیدیم. یسنا در بیمارستان گریه می‌کرد و کلافه بود. چند روزی بود که چیزی نخورده بود. خانمم که رفته بود می‌گفت انگار به بچه شوک وارد شده بود و تب و لرز کرده بود. شب‌ها در سرما بوده و شوک به بچه وارد شده بود».

 

کاش همیشه هوای همدیگر  را داشته باشیم

از «کاهانی» می‌خواهم درس‌هایی از این تجربه را بگوید که پاسخ می‌دهد: «بعد از این اتفاق کل ترکمن صحرا آمده بودند کمک. اگر هوای همدیگر را داشته باشیم می‌توانیم روزگار بهتری را بگذرانیم. ضمن این‌که وقتی که این اتفاق افتاد من سه روز و نیم بعد فهمیدم. در صورتی که همین را اگر روز اول می‌فهمیدم، مثلا فردایش صبح زود می‌رفتم شاید این بچه را  زودترپیدا می‌کردم. 2 ساعت بالا بودم و 45 دقیقه هم پایین، کلا زمان مفید کار من بود. البته که رفت‌و‌آمد و پخش کردن و جمع کردن زمان بیشتری می‌برد. این زمان را می‌توانستم صبح روز دوم این کار را انجام بدهم. اما همه ارگان‌ها 24ساعته آن‌جا بودند. افراد بومی از مشهد و تهران آمده بودند. سگ زنده‌یاب و پهپاد آورده بودند و ... همه تلاش کرده بودند و زحمت زیادی کشیده بودند. شاید صد برابر من هر نفر زحمت کشیده بودند. خواست خدا بود که امضای کار به نام من شود و من بچه را پیدا کنم چون دید از بالا خیلی راحت‌تر است. من کل 10 هکتار کلزا را با دقت بالا و چک کلی از ارتفاع 80 متری و بعد 20 متری، می‌توانم در نیم ساعت بگردم درحالی‌که برای بقیه زمان‌بر و دشوار بوده است.»

روابط سرد عاطفی به جنایت انجامید

به گزارش اختصاصی روزنامه خراسان، اولین ماجرای وحشتناک همسرکُشی بامداد چهاردهم اردیبهشت هنگامی فاش شد که مردی با پلیس 110 تماس گرفت و از مرگ همسرش پس از درگیری خانوادگی خبر داد. طولی نکشید که خودروهای پلیس وارد خیابان مهدی آباد 30 در شهرک شهید رجایی شدند و با حفظ صحنه جنایت، مرد تبعه خارجی (افغانستانی) را در حالی به مقر انتظامی انتقال دادند که قاضی ویژه قتل عمد مشهد دستورهای محرمانه ای را برای بررسی مقدماتی صادر کرد و خود نیز عازم شهرک شهید رجایی(قلعه ساختمان) شد. دقایقی بعد گروه تخصصی کارآگاهان پلیس آگاهی مشهد نیز به سرپرستی سرهنگ ولی نجفی(رئیس دایره قتل عمد) نیز به محل جنایت رسیدند و بدین ترتیب تحقیقات میدانی قاضی «دکتر صادق صفری» برای بررسی زوایای پنهان این جنایت وحشتناک در حالی ادامه یافت که در ساعت 2 بامداد،تعداد زیادی از اهالی محل نیز در اطراف منزل محل وقوع قتل تجمع کرده بودند. به همین خاطر با دستور مقام قضایی،تدابیر خاصی برای امنیت محل به اجرا درآمد و جسد نیز به پزشکی قانونی منتقل شد. از سوی دیگر (متهم افغانستانی) تحت الحفظ کارآگاهان به صحنه جنایت انتقال یافت و در حضور قاضی شعبه 208 دادسرای عمومی و انقلاب مشهد به تشریح این جنایت هولناک پرداخت. متهم این پرونده جنایی که حدود37 سال دارد، در اعترافاتی تکان دهنده به مقام قضایی گفت: قبلا با همسر و 2 فرزندم در قزوین زندگی می کردیم اما اختلافات خانوادگی بین ما شروع شد و همسرم سرناسازگاری با من گذاشت. این بود که به پیشنهاد همسرم به مشهد آمدیم و در محله مهدی آباد ساکن شدیم. این اختلافات خانوادگی تا حدی پیش رفت که من دچار سوءظن شدم و به همین خاطر روابط عاطفی سردی بین ما به وجود آمد. گزارش اختصاصی روزنامه خراسان حاکی است: متهم به همسرکشی در حالی که سعی می کرد همه این حوادث تلخ را به مشکل مغزی گره بزند، در ادامه اعترافاتش گفت: من مشکل مغزی دارم. به همین دلیل به همسرم گفتم با من بد صحبت نکن چون این حرف ها به درون قلبم می رود و سپس به مغزم می زند! ولی او توجهی به من نمی کرد و مرا از خودش می‌راند! تا این که امشب باز هم به خاطر همان روابط سرد عاطفی، به من کم محلی کرد من هم که به شدت عصبانی شده بودم گلویش را با دستم فشار دادم و زمانی که بی جان شد با پلیس 110 تماس گرفتم؛ اما افسر انتظامی گفت شاید هنوز همسرت زنده باشد! این بود که به اورژانس 115 هم زنگ زدم و دقایقی بعد توسط نیروهای انتظامی دستگیر شدم.بنا برگزارش روزنامه خراسان، درپی اعترافات صریح مرد افغانستانی که همسر 25 ساله اش را خفه کرده بود، قاضی ویژه قتل عمد از او خواست تا چگونگی قتل همسرش را به طور عملی روی عروسک خرسی صورتی رنگ فرزندش اجرا کند. او نیز روی کف اتاق دراز کشید و گلوی عروسک را با دستانش فشرد که همه آن ها طبق نظر پزشکی قانونی با واقعیت های صحنه قتل مطابقت داشت. پس از بررسی ابعاد مختلف این جنایت، متهم به قتل با دستور قضایی به دایره قتل عمد پلیس آگاهی منتقل شد تا تحقیقات بیشتری در این باره صورت گیرد.

اتهام قتل عمد برای زن صیغه ای

گزارش اختصاصی روزنامه خراسان حاکی است: در حالی که هنوز ماجرای همسرکشی مرد افغانستانی ادامه داشت که حدود ساعت 15 بعدازظهر چهاردهم اردیبهشت، زنی با اورژانس 115 مشهد تماس گرفت و مدعی شد همسرش با ضربه چاقو مجروح شده است. اما وقتی امدادگران اورژانس به محل حادثه واقع در خیابان کشاورز 5 رسیدند، با جسد مردی حدود33 ساله روبه‌رو شدند که بر اثر وارد آمدن تیغه چاقو به قفسه سینه به قتل رسیده بود. بنابراین طولی نکشید که نیروهای انتظامی در جریان قتل قرار گرفتند و مراتب را به قاضی ویژه پرونده های جنایی مشهد اطلاع دادند. دقایقی بعد با حضور قاضی دکتر صادق صفری در محل وقوع حادثه، تحقیقات گسترده قضایی در حالی آغاز شد که گروه تخصصی کارآگاهان پلیس آگاهی نیز وی را همراهی می‌کردند. جسد مربوط به مردی به نام «علی اصغر-ر» بود که در پذیرایی طبقه دوم ساختمان و کنار پنجره مشرف به خیابان افتاده بود.درهمین حال همسر صیغه ای مقتول که مدعی بود باردار است درباره این جنایت هولناک به مقام قضایی گفت: حدود ساعت14:30 بود که شوهرم با همین وضعیت از بیرون وارد خانه شد و درحالی که به من می‌گفت«کمکم کن!» عقب عقب رفت و کف پذیرایی افتاد. او در بیرون از منزل درگیر شده بود و من اطلاعی از این ماجرا نداشتم!...بنا برگزارش اختصاصی روزنامه خراسان، این زن جوان در حالی خود را بی خبر از ماجرای درگیری همسرش نشان داد که اظهارات او برای قاضی ویژه قتل عمد باورپذیر نبود چراکه درپی این ادعاها، قاضی صفری دستور بررسی های دقیق درباره وجود لکه های خون روی پله ها وحتی کفش‌های مقتول را نیز صادر کرده بود و کارآگاهان نیز با بررسی های دقیق هیچ نشانه ای از وقوع جنایت در خارج از منزل را پیدا نکردند. این بود که «فاطمه-د» زیر رگبار سوالات انحرافی و تخصصی قرار گرفت. او در اثنای اظهاراتش به اختلافات شدید خانوادگی اشاره کرد و گفت: مقتول شوهر صیغه ای من است. او دیشب از شمال کشور به منزل آمد و چنین تصور کرد که فردی به غیر از من داخل خانه است! به همین خاطر درگیری بین ما شروع شد و او با لگد در ورودی منزل را شکست که آثار آن هنوز هم وجود دارد. من هم با کلانتری محل تماس گرفتم که آن ها به منزل آمدند و این حوادث را صورت جلسه کردند. امروز ظهر هم وقتی از بیرون منزل به خانه بازگشت، زخمی بود و به من گفت:«کمکم کن!»درحالی که زن جوان همچنان ادعای خود را تکرار می کرد ناگهان قاضی ویژه قتل عمد از وی درباره جراحت های روی دستش پرسید که متهم با نگرانی و اضطراب گفت: این زخم ها مربوط به درگیری شب گذشته با شوهرم است! من از او باردارم و دلیلی ندارد که دروغ بگویم ...گزارش اختصاصی روزنامه خراسان حاکی است: در پی ادعاهای این زن جوان، قاضی صفری اتهام قتل عمد شوهرش را به وی تفهیم کرد و بدین ترتیب او در اختیار کاراگاهان پلیس آگاهی قرار گرفت تا بررسی های بیشتری در این باره صورت گیرد.

قتل همسر با 24 ضربه کارد