راضیه تجار را به جسارت، توانمندی و سخت‌کوشی می‌شناسند. او در 77 ‌سالگی هم پرکار است؛ هم در نویسندگی و هم در فعالیت‌های اجرایی. راضیه تجار، از نویسندگان متعهد و صاحب ‌سبک ایرانی در حوزه ادبیات پایداری و دفاع مقدس است. او که اکنون ریاست انجمن قلم را به‌عهده دارد، صاحب کارنامه‌ای پربار در ادبیات و فعالیت‌های فرهنگی است؛ از عضویت در شورای کارگاه رمان و دبیری صفحه ادب و هنر روزنامه جام جم گرفته تا عضویت در هیئت علمی بنیاد پروین اعتصامی، عضویت در شورای فیلمنامه‌نویسی و ادبیات بنیاد فارابی و دبیری فصلنامه قصه. راضیه تجار بیش از 20 اثر در قالب‌های رمان و داستان کوتاه منتشر کرده که مولفه‌های پایداری در آثار او از پربسامدترین مفاهیم است. در آثار داستانی این نویسنده با محوریت جنگ و دفاع، مفاهیمی مانند زن به عنوان نماد صبر، تقدس شهید و رزمنده، دعوت به وحدت، امید به آینده و توسل به دین و مذهب موج می‌زند و در آثار غیرجنگی او مفاهیمی مانند انسان‌دوستی و اراده قوی که باز هم نشانگر پایداری هستند، جلوه دارند. از جمله آثار تجار عبارت اند از: «نرگسها»، «زن شیشه‌ای»، «هفت بند بندهای روشنایی»، «سفر به ریشه‌ها»، «شعله و شب»، «سنگ صبور»، «از خاک تا افلاک»، «ستاره من»، «کوچه اقاقیا» و «جای خالی آفتابگردان». در ادامه، گفت‌وگوی ما را با راضیه تجار درباره وضعیت آثار منتشرشده در حوزه ادبیات پایداری و نیز مشکلات پیش روی فرهنگ کشور می‌خوانید.

 در سال‌‌های اخیر حضور خانم‌های نویسنده در حوزه ادبیات مقاومت به ویژه در شاخه روایت‌نگاری، خاطره‌نویسی، مستندنگاری و... پررنگ شده. این را چطور ارزیابی می‌کنید؟
خوشبختانه حضور خانم‌ها بسیار پررنگ است، اما نوشته‌های مقاله‌ای با نثر گزارشی و روایت صرف که حسی را انتقال نمی‌دهد و خالی از روح هنری و ادبی است، ایجاد مشکل می‌کند. از این نظر که این نویسنده‌ها خاطره‌ها و روایت‌ها را می‌نویسند و سندی را برای آیندگان ثبت می‌کنند، تلاششان ارزشمند است اما کسان دیگری که وقت و حوصله و همتش را دارند و احساس مسئولیت می‌کنند، باید بیایند و براساس این آثار داستان و رمان بنویسند تا هنری‌تر شود.

از نظر شما وضعیت ادبیات داستانی مقاومت چطور است؟
برای خاطره نگاری و مستندنگاری متولیانی هستند، اما برای ادبیات داستانی نه. از داستان کوتاه که اصلا خبری نیست مگر در چند جشنواره. مجلات هم دیگر چاپ نمی‌شوند، چون پشتیبانی نیست. به خاطر گرانی کاغذ کسی هم دغدغه ندارد و با فضای مجازی مردم اهم وقت خود را صرف خواندن مطالب بیهوده می‌کنند که کف روی آب است و ادبیت ندارد.

 زمانی اشعار و داستان‌ها در مجلات به چاپ می‌رسیدند و وقتی نویسنده و شاعر حرفه‌ای می‌شدند، کتاب چاپ می‌کردند، اما الان مجله‌ها نیستند و این کمبود احساس می‌شود.
بله. به اضافه این که وقتی نویسندگان کار خوب ارائه می‌دادند و داستانشان از دید مسئولی که در مجلات بود، بررسی می‌شد، همان کار خوبشان در قالب کتاب چاپ می‌شد؛ گزیده و پیراسته. ولی الان نویسندگان خودشان باید کتاب را برای چاپ ببرند و کتاب اولی‌ها و نوقلمان که باید پول هم بدهند تا کتابشان در 50 یا 100 نسخه چاپ شود!

هم اکنون که با گرانی کاغذ و بالارفتن قیمت کتاب، این کالای فرهنگی از سبد فرهنگی طبقه متوسط در حال رخت بربستن است، انتظار شما از مسئولان فرهنگی جدید چیست؟
بسیار اشک انگیز است. چهار سال پیش گران‌ترین کتابی را که خریدم یک میلیون تومان بود، ولی الان اگر کتابی با رقم‌های این‌چنینی باشد، نمی‌خرم. گرانی کتاب برای فرهنگ کشور ضربه است. از وزیر محترم درخواست می‌کنم که به داد فرهنگ کشور برسند. فرهنگ ما نباید این قدر رها شود. بسیاری از مسائل ما به این دلیل که به فرهنگ مملکت رسیدگی نکرده‌ایم، پیش آمده است. اگر پایه فرهنگی جوان‌ها محکم باشد، نیازی به اتلاف وقت ندارند و دیگر لازم نیست اندیشه‌شان را درست کنیم. البته دولت قبلی هم زحمت خودش را کشید، اما امیدواریم این فعالیت‌ها ادامه‌دار و مستمر باشد.

در پایان، از آخرین آثار داستانی منتشرشده‌تان بفرمایید.
آخرین مجموعه داستان من به نام «نت‌های رها» است که شامل داستان‌های سال‌های اخیر است. این کتاب را «کتابستان معرفت» چاپ کرد و به نمایشگاه امسال آمد. قبل از آن هم رمان «یاس کبود» به چاپ دوم رسید. کاری هم نوشته‌ام به نام «تلخ اما شیرین» درباره یکی از شهدای جانباز اعصاب و روان که به زودی منتشر می‌شود. تابه حال درباره جانبازان عزیز کتابی ننوشته بودم؛ از نظر روحی کار سنگین و سختی بود.

چند دهه قبل، وقتی هنوز فوتبال و سینما این‌طور فراگیر نشده بودند، اگر از نوجوانان در گوشه و کنار دنیا می‌پرسیدیم دوست دارید چه‌کاره شوید یا شخصیت مورد علاقه شما کیست؟ احتمال زیادی داشت که در پاسخ شغل فضانوردی یا اسم نیل آرمسترانگ را بشنویم؛ مردی که اولین انسانی بود که روی ماه قدم گذاشت و آن جمله معروف را گفت: «این قدمی کوچک برای یک انسان بود و گامی بزرگ برای بشریت». فرودی که بین رقابت جدی آمریکا و شوروی برای فتح فضا در جنگ سرد اتفاق افتاد و از همان زمان توسط رقیب زیرسوال رفته بود. بسیاری از مالیات‌دهندگان آمریکایی هم از این اتفاق دل خوشی نداشتند و معتقد بودند این کاوش میلیارد دلاری، تاثیری روی زندگی آن‌ها و شرایط کشوری که در باتلاق جنگ ویتنام دست و پا می‌زند، ندارد. برای همین از ابتدا موضوع ظرفیت به چالش کشیده شدن را داشت. عده‌ای می‌گفتند آمریکا بعد ازفاجعه ای که در ویتنام با آن مواجه شد می‌خواهد غرور ملی را در نبردی حیثیتی با شوروی احیا کند اما قطعاً تن به ریسک شکست این پروژه نمی‌دهد و برای همین همه اتفاقات که دنیا دیده در استودیو ضبط شده است. این موضوع طی سال‌ها محل بحث بود تا این‌که چند وقت قبل و با اکران یک فیلم عاشقانه به‌نام «مرا به ماه پرواز بده» ماجرا دوباره مورد توجه قرار گرفت. در این فیلم به کارگردانی «گرگ برلانتی» که با حضور ستاره‌هایی مثل اسکارلت یوهانسون و چنینگ تیتوم ساخته شده، روایت جالبی از آپولو 11 می‌شود و به‌نوعی ادعا می‌شود آمریکا نسخه‌ای از فرود آپولو 11 را در استودیو ساخته، اما آن‌چه به دنیا نشان داد واقعیت بود. به بهانه اکران این فیلم، سراغ این ماموریت مهم و شبهاتی که به آن وارد می‌شود رفتیم.   

8 نکته جالب که از آپولو 11 نشنیده بودید

پاسخ به 6 پرسش پرتکرار درباره آپولو 11 

طی سال‌های اخیر، افراد زیادی با استدلال‌ها و انگیزه‌های متفاوتی، فرود آپولو 11 روی سطح ماه را زیر سوال بردند؛ 6 شبهه رایج در این‌زمینه را مرور می‌کنیم 

مریم ملی  |  دانش آموخته رشته اخترفیزیک - شاید شروع ماجرا از فردی به‌نام «بیلکی‌سینگ» بود که در سال 1974 کتابی به نام «ما هرگز به ماه نرفته‌ایم، زیان 30 میلیارد دلاری آمریکا» منتشر کرد. کتاب 2 سال پس از ماموریت‌های آپولو و 5 سال بعد از آپولو 11 نوشته شده بود و سفر به ماه را دروغی پرهزینه معرفی کرده بود. انتشار این کتاب اولین جرقه ایجاد شک در بین عموم مردم بود. طی سال‌ها، تردیدها و اتهام‌ها ادامه داشت. بررسی شبهاتی که در ماموریت سفر به ماه وارد می‎شود، غیر از تسلط به دانش و فناوری رایج آن زمان، نیازمند بررسی تاریخی دقیق است؛ چراکه این ماموریت در بستر زمانی ویژه‎ای انجام شد و  جنگ سرد و رقابت‎های تسلیحاتی و فضایی شوروی و آمریکا در روند عملیاتی شدنش نقش مهمی داشتند. اما اگر بخواهیم با یک نگاه اجمالی معروف‎ترین شبهه‎های واردشده به ماموریت آپولو 11 را با هم مرور کنیم و پاسخ‎هایی را که به آن‎ها داده می‎شود بررسی کنیم، می‎توانیم به مواردی که در ادامه مطرح خواهد شد، اشاره کنیم.

 

1. پرچم چطور روی ماه به اهتزاز درآمد؟

شاید شبهه‎ای که بیش از بقیه معروف شده و بیشترِ مردم بر اساس آن، سفر به ماه را دروغی بزرگ می‌دانند، همان ماجرای به اهتزاز درآمدن پرچم آمریکا بر سطح ماه باشد. ماجرا از این قرار است که وقتی فضانوردان پرچم را در خاک ماه محکم می‎کردند، پرچم در حال تکان خوردن بود در حالی‏که ماه جو ندارد پس جریان هوایی هم در آن وجود نخواهد داشت که پرچم را تکان بدهد. نکته مهمی که از خاطر خیلی‎ها جا ماند، این بود که فضانوردان برای این ماموریت از پرچم خاصی استفاده کرده بودند که ساختاری شبیه   L داشت؛ یعنی با یک میله که به پایه پرچم متصل شده بود، سعی بر این داشتند تا پرچم در شرایط خلأ طوری بایستد که در فیلم و عکس‎ها قابل مشاهده و در اهتزاز باشد. موج ایجادشده در پرچم که شکلی از وزش باد را در ذهن ما تداعی می‎کند هم محصول تلاش فضانوردان برای ثابت نگه داشتن پایه پرچم بود. آن‌ها پایه پرچم را حرکت می‎دادند تا محکمش کنند و این باعث ایجاد موج در پارچه آن شده بود.

 

 

 

2. چرا در عکس‌ها هیچ ستاره‌ای دیده نمی‌شود؟

ماجرای بعدی که بر سر زبان‎ها افتاد آسمان تاریک، سیاه و بی‎ستاره ماه بود. خیلی‎ها ادعا می‎کردند این دیگر دست فضانوردان دروغین را رو کرده و مشخص است نتوانسته‎اند به صورت طبیعی در فیلم‎ها و عکس‎ها ستاره‎های آسمان شب را شبیه‎سازی کنند؛ اما با اندکی شناخت آسمان و آشنایی با دانش نجوم می‎شود علت این موضوع را درک کرد؛ چون ماه جو ندارد، روز و شبش با آن چه در زمین می‎شناسیم تفاوت زیادی دارد. وقتی خورشید بالای افق باشد باز هم ستاره‎ها قابل تشخیص هستند ولی مسئله اصلی در شبهه مطرح شده، نوع عکاسی است که متناسب با سوژه عکس می‎تواند متفاوت باشد. وقتی شما قرار است عکس آدم‎ها و اشیا را در حالی که زمینه آسمان تاریک است ثبت کنید تنظیمات دوربین و میزان نوردهی با شرایطی که قرار است از زمینه تاریک آسمان و ستاره‎ها با هم عکس بگیرید، متفاوت است. معمولا برای ثبت عکس‎های به اصطلاح نجومی که آسمان شب و ستاره‎ها در آن با جزئیات دیده می‎شوند، نیاز به نوردهی چندثانیه تا چند دقیقه است. بنابراین اگر دقت کنید عکس‎هایی که در آن سوژه اصلی، فضانوردها یا سطح ماه است ستاره‎ها در پس زمینه آسمان دیده نمی‎شوند و این کاملا طبیعی و منطقی است.

 

3. چرا عکس‌ها برای چند دهه قبل خیلی باکیفیت هستند؟

عکس‎ها و فیلم‎های منتشرشده از ماموریت آپولو از دیگر موارد شک برانگیز برای خیلی‎هاست. گروهی معتقدند این عکس‎ها و فیلم‎ها بسیار جلوتر از زمانه خود بودند و وجود چنین فناوری‎هایی برای ثبت فیلم و عکس با این حد از کیفیت بسیار عجیب و مشکوک است. عده‎ای هم معتقدند تصاویر به گونه‎ای سینمایی تهیه شده و اصلا در چنین ماموریتی با آن سطح استرس و پیچیدگی، عکاسی و تهیه ویدئو به این خوبی و با این دقت ممکن نبوده است. نباید از یاد برد که تعداد عکس‎ها و ویدئوهای تهیه شده از این سفر بسیار زیاد بوده اما فقط آن‎هایی منتشر شدند که کیفیت خوب و سوژه‎های مهمی داشتند. طبعا ناسا علاقه‎مند بوده مهم‎ترین ماموریت طول تاریخش را مردم با بهترین تصاویر و فیلم‎ها ببینند و بشناسند؛ به‌خصوص این‌که در طول جنگ سرد با شوروی و رقابتی که دو کشور برسر ماموریت‌های فضایی داشتند، ثبت درست و باکیفیت آن لحظات بخش مهمی از آن ماموریت بوده است. در کنار همه این‌ها بد نیست بدانید بعدها تصاویر پردازش شدند و با روش‎های جدید ویرایش عکس از کیفیت اولیه خود زیباتر و جذاب‌تر به نظر می‎رسند.

 

4. چرا هنگام فرود آپولو، غباری از سطح ماه بر نمی‎خیزد؟

شبهه دیگر مربوط به شرایط فرود آپولو بر سطح ماه است. در فیلم‎ها، زمانی که ماه‎نشین فرود می‎آید، هیچ غباری دیده نمی‎شود، در حالی که ما انتظار داریم مقداری غبار یا خاک از سطح آن بلند شود؛ اما این دقیقاً ناشی از ذهنیتی است که به دلیل ویژگی‎های سیاره زمین برای ما ایجاد شده است. همان‎طور که قبلا اشاره شد، ماه جو ندارد و جریان هوا هم نخواهد داشت؛ پس وقتی آپولو 11 روی سطح قمر زمین فرود آمد، به جز قسمتی که پایه های ماه‌نشین به سطح خاک نیرو وارد کردند غبار قابل توجهی دیده نمی‎شود.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

5. چرا ماموریت سرنشین‎دار دیگری به ماه نرفت؟

در طول ماموریت‌های آپولو 11 تا آپولو 17 (به جز آپولو 13 که با مشکل روبه رو شد)، 12 فضانورد بر سطح ماه قدم زدند، با این حال باز هم یکی از نقدها این است که چرا به جز سری ماموریت‌های آپولو که معروف‌ترینش آپولو 11 است، ماموریت فضایی سرنشین‎دار دیگری به مقصد ماه نداشته‎ایم و طرفداران دروغین خواندن سفر به ماه، از همین موضوع نتیجه‎گیری می‎کنند که انسان هیچ‎وقت نتوانسته است به ماه برود. در پاسخ به این سوال باید توجه کرد  که بسیاری از اهداف علمی و تبلیغی چنین سفر پرهزینه‌ای تامین شده بود و وقتی شوروی نتوانست اولین کشوری باشد که انسانی را روی ماه فرود آورده، دیگر موضوع آن حساسیت حیثیتی قبل را نداشت. در نهایت با پیشرفت فناوری‎های روباتیک نیاز به ماموریت‎های سرنشین‎دار هر روز کم و کمتر شد؛ چراکه هزینه‎ها و نگرانی‎های برنامه‎هایی که انسان در آن حضور دارد بسیار بیشتر است و از طرفی تقریبا بسیاری از فعالیت‎ها را روبات‎ها به راحتی و با دقت خیلی خوبی می‎توانند به انجام برسانند.

 

6. چرا در فیلم‌ها تک منبع نور نداریم؟ 

مسئله معروف دیگر داستان سایه‎ها بر سطح ماه است. طبق آن چه انتظار می‎رود باید وقتی تنها منبع نوری‎مان خورشید است، سایه‎ها کاملاً تاریک و سیاه دیده شوند؛ در حالی که در عکس‎ها و فیلم ها می‎شود فرورفتگی و برآمدگی سطح ماه را در سایه‎ها مشاهده کرد و معنایش می‎تواند این باشد که تک منبع نور در صحنه نبوده و چند پروژکتور وجود داشته و همه چیز یک سناریو و اجرای سینمایی است. این یکی از نقدهای دقیقی است که به عنوان شبهات سفر به ماه مطرح می‎شود برای درک این موضوع کافی است شرایطی را تصور کنید که در زمینی ناهموار و پوشیده از برف در زمانی که ماه کامل است بخواهید از فردی عکاسی کنید در چنین شرایطی خطوط زمین سایه‌هایی با طول‌های مختلف ایجاد می‌کند. در عکس‌ها و فیلم‌های سطح ماه هم منبع نور کامل، خورشید است و به دلیل ناهمواری‌های سطح ماه و غباری که سطح آن را پوشانده خطوط روی سطح ماه سایه‌هایی با طول متفاوت ساخته است که برای برخی افراد، شائبه سایه‌های غیر موازی یا چند وجهی را ایجاد کرده‌است.

پلیس مشهد در یک عملیات غافلگیرانه 8 تن از جویندگان گنج را در حالی داخل باغ تالار به دام انداخت که 18 متر تونل زیرزمینی حفر کرده بودند.
به گزارش اختصاصی روزنامه خراسان، ماموران پاسگاه انتظامی فردوسی مشهد که برای پیشگیری از وقوع جرم و همچنین شناسایی خلافکاران، طرح ویژه به‎کارگیری منابع و مخبران محلی را در دستور کار قرارداده اند، طی روزهای گذشته به اخباری دست یافتند که نشان می داد افرادی با تجهیزات کامل قصد دارند گنج های زیرزمینی خیالی را پیدا کنند و یک شبه «قارون» شوند.
طولی نکشید که گروهی از افسران کارآزموده انتظامی با هدایت و نظارت مستقیم سروان مصطفی حسنی (رئیس پاسگاه انتظامی فردوسی) بررسی های نامحسوس را همزمان با تحلیل های کارشناسی آغاز کردند و به یک باند 15نفره رسیدند که نقشه خیالی گنج را در سر می‌پروراندند. بنابراین رصدهای اطلاعاتی پلیس وارد مرحله جدیدی شد و عوامل انتظامی در یک عملیات نفوذی ،باغ تالاری را زیر نظر گرفتند که جویندگان گنج به آن مکان رفت وآمد داشتند اما خیلی زود مشخص شد که جویندگان گنج،در همان باغ تالار مشغول حفر تونل های زیرزمینی هستند چرا که یکی از عوامل فروش دستگاه های گنج یاب به آنان وعده داده بود که در فاصله 25متری عمق زمین گنجی با ارزش وجود دارد و حالا 15نفر شبانه مشغول حفر تونل زیرزمینی با تجهیزات کامل بودند.
گزارش روزنامه خراسان حاکی است:درهمین حال نیروهای انتظامی مراتب را به مقام قضایی اطلاع دادند و با کسب دستورات قضایی،عملیات ضربتی دستگیری جویندگان گنج را در حالی آغاز کردند که بررسی های نامحسوس آنان نشان می داد:گنج یابان شبانه وارد باغ تالار می شوند و به نوبت تا ساعت 3 بامداد به حفر تونل می پردازند. به همین خاطر عملیات مذکور به فرماندهی رئیس کلانتری در اوایل شب شروع شد اما تعدادی از گنج‌یابان که در داخل باغ تالار بودند با مشاهده نیروهای انتظامی از در و دیوار بالا رفتند و تعدادی از آن ها متواری شدند . با وجود این، عوامل انتظامی 5 نفر از متهمان را در حالی به دام انداختند که با قطع هواکش ها مشخص شد 3 تن از جویندگان گنج ،درون تونل های زیرزمینی مخفی شده اند. آنان که رمقی در بدن نداشتند به سختی خود را به دهانه تونل 18متری رساندند و به خاطر کمبود اکسیژن به مرز خفگی رسیدند. در این شرایط بی درنگ عوامل انتظامی با امدادگران اورژانس و آتش نشانی تماس گرفتند که با اکسیژن رسانی به 3 تن از متهمان ،حال آنان رو به بهبودی گذاشت و سپس چند تن از آتش نشانان وارد تونل زیرزمینی شدند اما جست وجوهای آنان نشان داد که فرد دیگری درون تونل مخفی نشده است.
بنابر گزارش روزنامه خراسان ،با دستگیری 8 متهم مذکور در بولوار شاهنامه ،خمره های مشروبات الکلی نیز به همراه دستگاه های دیجیتالی فلزیاب (گنج یاب)،ابزار حفر کانال،قنداق خالی سلاح وینچستر و لوازم تولید مشروبات الکلی کشف و 4 دستگاه خودرو نیز توقیف شد و به مقر انتظامی انتقال یافت.
در همین حال با صدور دستورات ویژه ای از سوی سردار سرتیپ دوم احمد نگهبان (جانشین فرمانده انتظامی خراسان رضوی)تلاش گسترده نیروهای انتظامی برای دستگیری متهمان فراری و ریشه یابی حفر تونل های زیرزمینی در حالی ادامه یافت که باغ تالار مذکور نیز با هماهنگی های قضایی پلمب شد.

«محمد بن عبدالرحمن آل ثانی» نخست وزیر و وزیر امور خارجه قطر با سفر به تهران، نخستین دیدار رسمی عراقچی در قامت وزیر امور خارجه را رقم  زد و با  رئیس جمهور کشورمان نیز دیدار داشت. حضور نخست وزیر قطر نشان دهنده این است که «دکترین همسایگی» مبتنی بر صفر کردن مشکلات با کشورهای پیرامون یا دست‌کم کنترل تنش به عنوان اولویت سیاست خارجی جمهوری اسلامی طی ۵ سال گذشته تا حد زیادی موفقیت آمیز بوده است و نباید به ترکیب برنده دست زد. روابط ایران با کشورهای همسایه به ویژه  دولت‌های خلیج فارس در این برهه پیشرفت قابل توجهی کرد که اوج آن احیای روابط با عربستان سعودی در اسفند ۱۴۰۱ بود.  در این میان اما  این که در شرایط خاص منطقه‌ای، قطر به عنوان اولین همسایه ایران، سیاست خارجی خود را به سمت تهران فعال می‌کند، نشان از ارتقا و تثبیت روابط همسایگی دو کشور در چند سال اخیر دارد.اگرچه حمایت تهران از دوحه در زمان تنش این کشور در سال 2016 با همسایگان عرب آن از جمله نقاط عطف در روابط دو کشور در دوره معاصر محسوب می‌شود، اما تحولات در فلسطین و نقشی که قطر در روند مذاکرات برای توافق آتش بس بر عهده دارد در کنار روابط نزدیک دوحه با حماس و به ویژه موضع ایران در قبال انتقام ترور اسماعیل هنیه این سفر را از چند جهت برجسته و قابل توجه کرده است تا جایی که رسانه ها تهران و دوحه را دو شریک استراتژیک در موضوع غزه عنوان می کنند. از این رو حضور نخست وزیر قطر در چنین شرایطی مورد توجه رسانه ها قرار گرفت تا جایی که برخی گمانه زنی ها  حکایت از آن داشت که همسایه جنوبی ایران حامل پیامی از سوی واشنگتن برای تهران است. در همین راستا و درحالی که گمان می رفت که محور گفت و گوهای نخست وزیر قطر و عباس عراقچی روابط دوجانبه و مسئله غزه باشد، نورنیوز نیز نوشت:« سفر نخست وزیر قطر به تهران در میانه تحولات مهمی چون استقرار دولت جدید در ایران، عملیات کم سابقه حزب ا... علیه رژیم اسرائیل، تهدید سید حسن نصرا... به استفاده از موشک‌های راهبردی علیه اسرائیل و احتمال فعال شدن مجدد گفت وگوهای رفع تحریم ها بسیار مهم ارزیابی می شود.»به نظر می رسد، این سفر حاوی پیام هایی از طرف دولت بایدن درخصوص پاسخ احتمالی ایران به اسرائیل  نیز باشد.گفتنی است پیشتر عراقچی در گفت و گو با آنتونیو تاجانی وزیر خارجه ایتالیا گفته بود که « برخلاف رژیم صهیونیستی ایران به دنبال گسترش تنش نیست اگرچه از آن هراسی ندارد.» اظهار نظری که خط مشی رسمی و کلی ایران را در قبال تحولات جاری در منطقه مشخص کرده است.
شیخ «محمد آل ثانی» همچنین در دیدار با  مسعود پزشکیان، رئیس جمهور  با انتقاد از مواضع متناقض جامعه جهانی و مدعیان حقوق بشر نسبت به قربانی و جنایتکار در غزه تصریح کرد: قطر به تلاش‌های خود برای تحقق آتش‌بس در غزه ادامه خواهد داد و در این زمینه روی نقش‌آفرینی سازنده جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک بازیگرِ همواره حکیم و مسئول حساب می‌کند.

کارگر آرژانتینی یاغی جدید سرخابی ها؟

چالش جدید بر سر اورونوف!

سارا مسیحا- تغییرات سریع و متوالی قوانین و مقررات فوتبال در سال های اخیر، این شائبه را به وجود آورده که بخشی از این تغییرات به خاطر درخواست و فشار چند باشگاه صورت گرفته و اعمال تغییرات جدید و اجرای قوانین تازه فقط به سود چند تیم خاص بوده است. جدیدترین چالش فوتبال ایران در باب تغییرات انجام شده یا اصلاحیه قوانین جدید مربوط به مبحث استفاده از سهمیه بازیکنان زیر 25 سال است. چند روز پیش و پس از اعلام مدیرعامل تراکتور و معاون ورزشی باشگاه پرسپولیس مبنی بر قرارگیری نام امیرحسین حسین‌زاده و اوستون اورونوف در لیست زیر ۲۵ ساله، جنجال‌‌های زیادی در این خصوص شکل گرفت. دو باشگاه پرسپولیس و تراکتور مدعی بودند که استعلام خود را از کمیته نقل و انتقالات سازمان لیگ گرفته و مشکلی از بابت ثبت قرارداد این دو بازیکن به عنوان سهمیه غیربزرگ سال ندارند.این جا به جایی در لیست دو تیم باعث می شد در لیست بزرگ سالان دو تیم سرخپوش و پرطرفدار ایران جای خالی باز شود و آن ها بتوانند یک یا دو بازیکن جدید بزرگ سال جذب کنند. این موضوع باعث اعتراض شدید باشگاه استقلال شد و این باشگاه شکایت خود را از سازمان لیگ ثبت و اعلام کرد که بر اساس قانون اولیه نقل و انتقالات، تنها بازیکنانی می‌توانند در سهمیه زیر 25 ساله قرار بگیرند که فصل گذشته را در فهرست امید (زیر 23) قرار داشتند. البته ادعای باشگاه استقلال کاملا مطابق با قانونی است که سوم تیر ماه سال جاری به باشگاه‌ها ابلاغ و در اختیار رسانه‌ها نیز قرار گرفت.در حالی که تنش بین باشگاه استقلال و دو باشگاه پرسپولیس و تراکتور بالا گرفته بود فرشید طاهری رئیس کمیته نقل و انتقالات، گفت‌وگویی را با سایت سازمان لیگ انجام داد و در این مورد اظهاراتی را داشت که البته بیش از اینکه به شفاف‌سازی در این خصوص منجر شود، ابهام در پرونده نقل و انتقالات را بیشتر کرد! او در بخشی از صحبت هایش با اشاره به بند ۲ ماده ۳ آیین‌نامه نقل و انتقالات گفت:« هر باشگاه می‌تواند از ۲ سهمیه زیر ۲۵ سال در فهرست بازیکنان خود استفاده کند مشروط به این که این بازیکنان در فهرست زیر ۲۳ سال همان باشگاه در فصل گذشته حضور داشته باشند. این بند از آیین‌نامه در تاریخ ۳۰ تیرماه ۱۴۰۳ توسط هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال به این شرح اصلاح شد؛ هر باشگاه می‌تواند از ۲ سهمیه زیر ۲۵ سال در فهرست بازیکنان خود استفاده کند مشروط به اینکه این بازیکنان در فهرست زیر ۲۳ سال همان باشگاه در فصل گذشته حضور داشته باشند «این سهمیه شامل بازیکنان دارای قرارداد یا داری مهلت تمدید با همان باشگاه را شامل می‌شود.»این اظهارات تفسیر دوگانه را در میان هواداران تیم ها و مسئولان آنها داشت. از یک‌سو طاهری بار دیگر تاکید کرده که استفاده از سهمیه گفته شده، مشروط به این است که بازیکنان فصل گذشته در فهرست زیر 23 ساله همان باشگاه حضور داشته باشند اما در ادامه اعلام کرده که این سهمیه شامل بازیکنان دارای قرارداد نیز می‌شود.دو باشگاه پرسپولیس و تراکتور مدعی هستند که در چند هفته گذشته تایید فرشید طاهری و کمیته نقل و انتقالات سازمان لیگ مبنی بر حضور اورونوف و حسین‌زاده در لیست زیر 25 ساله را گرفته‌اند چرا که قرارداد این دو بازیکن از فصل گذشته جاری است هرچند آنها فصل پیش در لیست زیر 25 ساله حضور نداشتند. از طرف دیگر اگر استفاده از سهمیه زیر 25 ساله مشروط به قرارگیری بازیکن در لیست امید فصل گذشته است، بنابراین و بر اساس اعلام فرشید طاهری در این مصاحبه، کدام بخش از این قانون در تاریخ 30 تیر اصلاح شده است؟

--------------------------------------------------

نامه عباس عبدی به خاتمی: ادبیات اصلاح طلبی رادیکال است

هاشمی -

عباس عبدی چهره فعال و سرشناس اصلاح طلب به تازگی در پیامی به سید محمد خاتمی رئیس دولت اصلاحات نسبت به قدرت گیری جریان رادیکال در اردوگاه اصلاح طلبی و تبعات آن هشدار داده است. پیامی که مورد توجه بسیاری قرار گرفت تا جایی که عطاء ا... مهاجرانی آن را مهم دانست و تاکید کرد که در زمان مناسبی منتشر شده است . در ادامه بخش هایی از نامه عباس عبدی به سید محمد خاتمی را می خوانید: *اولین نقدی که بنده به جریان رسمی اصلاح‌طلبی دارم، ادبیات سیاسی غالب نزد آنان است ...صدای کسانی به عنوان صدای اصلی اصلاح‌طلبی -که در بعضی از اعضای جبهه اصلاحات نمود بارز یافته- شناخته می‌شود که زبانی رادیکال و مبارزه‌جویانه دارند، زبانی که بنا به تحلیل من تناسبی با مشی و راهبرد اصلاح‌طلبانه ندارد.*این رویکرد بیش از این که در پی اصلاح باشد، دنبال شکست دادن طرف مقابل و جایگزین شدن آن است، در دوگانه خیر و شر گرفتار است و در نتیجه، قادر به ایجاد همدلی و فهم مشترک نیست. سیاست مبارزه و ستیز، ذات‌پندار است و فاقد رویکرد تحلیلی و جامعه‌شناختی و بیگانه از نسبی‌اندیشی است. ذات‌پنداری به دگماتیسم منجر می‌شود که لازمه سیاست مبارزه است.*مشکل دوم آنان که تا حدی هم متاثر از مشکل اول است، فقدان رویکرد تحلیلی موثر و راهگشاست. فقط در همین حد اشاره کنم که چارچوب تحلیلی این افراد بیش از آن که معطوف به آینده باشد، اسیر چارچوب‌های گذشته است. تحلیل‌هایی که معطوف به شخصیت و روان شناسی افراد است (اغلب هم نادرست است) و به ساختارها و عوامل اجتماعی توجهی ندارد. تحلیل‌هایی که در خدمت سیاست مبارزه است و نه در خدمت فهم واقعیت. شجاعت تصمیم‌گیری را در زندان رفتن و روی یک موضع ایستادن و مبارزه می‌داند، نه انعطاف‌پذیری و پیشبرد امور و خیر عمومی.*مشکل سوم این است که این جریان در حال تبدیل شدن به یک گروه بسته با رویش‌های اندک و ریزش‌های فراوان است. یکی آن که مواضع آن ها (در کنار محدودیت‌های رسمی) باعث شده تا نسل بعدی و جوان‌تر جایگزین نشوند و از طرف دیگر، حلقه روابط خودشان هم بسته و محدود به شبکه روابط دوستی و خانوادگی شده است. *مشکل چهارم که برآمده از مشکلات قبلی است، میرایی این جبهه با ادامه وضع موجود است. فقدان قدرت تطبیق‌پذیری، در کنار نگاه به گذشته و نداشتن تحلیل جامعه‌شناختی و غلبه پیوندهای دوستی و انتسابی به جای پیوندهای سیاسی و حرفه‌ای موجب شده که از یک سو به دلیل رودربایستی چشم بر خطاهای یکدیگر ببندند و از سوی دیگر قادر به نوسازی و گسترش خود و نیز جذب و دفع کارآمد نیرو‌ و‌ فکر نیستند.
 

سید احسان خاندوزی وزیر سابق اقتصاد به تازگی در گفت وگو با تسنیم به موارد متعددی از جمله ماجرای اختلاف با سازمان برنامه وقت بر سر چگونگی حذف ارز 4200 اشاره کرده است. اگرچه چند روز از انعکاس این سخنان می گذرد، در فضای مجازی بازتاب پیدا کرده و برخی رسانه ها از آن برداشت های متفاوتی داشته اند به گونه ای که از آن به اختلاف بین دولت و مجلس و یا پشیمانی وزیر اقتصاد از حذف این ارز نیز یاد کرده اند. با این حال، باید گفت برخی از این برداشت ها اساساً اشتباه بوده و برخی دیگر نیز حتی در بیان نقل قول، خطا داشته اند. در ادامه ضمن اشاره به اصل اظهارات خاندوزی به این موارد خواهیم پرداخت.
به گزارش خراسان، تودیع وزیر سابق اقتصاد در شرایطی امروز انجام شد که اظهارات چند روز قبل وی در گفت وگو با خبرگزاری تسنیم، کماکان در رسانه ها حاشیه داشته و بازنشر می شود.

وزیر سابق اقتصاد در گفت وگو با تسنیم چه گفت؟
قبل از هر چیز بهتر است نگاهی به خود سخنان خاندوزی داشته باشیم. وی ضمن اشاره به اتفاق نظر عمده کارشناسان درخصوص حذف ارز 4200 در آن زمان و نیز قانون شدن این موضوع گفت: داستان ارز 4200 تومانی یکی از نقاط جدی و پرمناقشه در سیاست‌گذاری دولت بود. حذف ارز ترجیحی برای کالاهای خاص به‌دلایل متعددی از سوی کارشناسان و تحلیل‌گران اقتصادی پیشنهاد شد، با این حال، نمی‌خواهم همه آن استدلال‌ها را بازگو کنم، اما به هر حال این تصمیم تبدیل به یک تکلیف قانونی شد. بر اساس قانون بودجه سال 1400، دولت مکلف شده بود که در این سال با ارز ترجیحی خداحافظی کند و به‌جای آن، روش‌های حمایتی دیگری برای مردم در پیش بگیرد.

با زمان بندی و شیوه حذف ارز 4200 موافق نبودیم
وی افزود: به همین دلیل، دولت موظف شد تنها 8 میلیارد دلار ارز ترجیحی برای کل سال 1400 اختصاص دهد. در نیمه اول سال، تقریباً این مبلغ به‌طور کامل مصرف شد و دولت باید مصوبه مجلس را اجرا می‌کرد، البته ما در وزارت اقتصاد و دارایی با این زمان‌بندی و جزئیات موافق نبودیم اما مسئولیت کل پروژه با سازمان برنامه بود. سازمان برنامه مصر بود این کار را انجام دهد، حتی پیش از جلسه رأی اعتماد بنده با من از سازمان برنامه صحبت کردند که «شما که می‌خواهی رأی اعتماد از مجلس بگیرید، بدانید که حتماً چنین اقدامی را در ستاد اقتصادی دولت پیگیری خواهیم کرد و شما نیز همراه باشید». «بعدها هم درخصوص زمان‌بندی و هم درباره  شیوه حذف نظرات خود را ارائه کردیم». حتی در ماه منجر به حذف ارز ترجیحی نیز مکاتباتی با مقامات انجام دادیم.

ناممکن بودن ادامه سیاست ارز 4200 با توجه به واقعیات میدانی
خاندوزی درباره دلایل لزوم اجرای حذف ارز 4200 این گونه شرح داده است: همچنین با توجه به آغاز جنگ اوکراین در همان سال 1400 و فاصله‌های قیمتی با کشورهای همسایه که منجر به قاچاق گسترده کالاها شد، چشم‌انداز این بود که در سال‌های آینده نه‌تنها با 10 یا 12 میلیارد دلار، بلکه با اعداد بسیار بزرگ‌تری از ارز ترجیحی مواجه خواهیم بود که ممکن است اصلاً در دسترس نباشد. در این شرایط، اجرای این سیاست می‌توانست موجب شود بانک مرکزی مجبور به استفاده از پایه پولی خود شود و این امر آثار تورمی دیگری را به‌همراه داشته باشد.

تاکید شهید رئیسی بر آماده سازی روش های جایگزین حمایتی
وزیر اقتصاد با بیان این که این جمع‌بندی در دی‌ماه 1400 در ستاد هماهنگی اقتصادی مطرح شد که مقدمات لازم برای حذف ارز ترجیحی فراهم شود، گفت: با این حال، هنوز همه جوانب آماده نبود. آقای رئیس‌جمهور به‌شدت اصرار داشتند که روش جایگزین حمایتی حتماً آماده شود تا کمترین فشار به طبقات ضعیف جامعه وارد شود. برخی از نهادهایی که قول داده بودند از طریق سامانه‌های آی‌تی خود این حمایت جایگزین را فراهم کنند، نتوانستند به تعهدات خود عمل کنند، این مسئله باعث شد که اجرای این سیاست به تاخیر بیفتد و به اواخر سال و شب عید و ابتدای سال 1401 کشیده شود. در وزارت اقتصاد، ما توانستیم اقداماتی انجام دهیم تا جلوی توزیع بی‌رویه آرد و خروج آن از کشور را بگیریم، شواهدی نیز وجود داشت که نشان می‌داد این خطر واقعی است و نه موهومی، در روزهای پنجم و ششم فروردین 1401، شخصاً مکاتبه‌ای با آقای رئیس‌جمهور انجام دادم و درخواست کردم که چاره‌اندیشی صورت گیرد.
وی ادامه داد: آقای رئیس‌جمهور نیز اشاره کردند که آن دستگاهی که ماه‌ها وعده داده بود، نتوانست کار خود را به‌درستی انجام دهد. ما مسئولیت را پذیرفتیم و تصمیم گرفتیم که این موضوع را پیگیری کنیم، اگرچه ارتباط مستقیمی با حوزه کاری ما نداشت. در نهایت، سامانه‌های هوشمند توزیع آرد با همکاری بانک سپه و دیگر دوستان به نتیجه رسید و این سیاست در اواخر اردیبهشت 1401 رسماً اجرا شد.
به گفته خاندوزی، تلاش شد که آثار آن بر قیمت‌ها کنترل شود و میزان یارانه نقدی به‌اندازه‌ای باشد که طبقات ضعیف کمتر فشار را احساس کنند. به‌خلاف تجربه تلخ سال 1398، در این تجربه دولت بر این تاکید داشت که پیش از اجرای سیاست، میزان پرداختی‌ها مشخص باشد تا جامعه بداند جبران یارانه نقدی صورت خواهد گرفت.

برداشت ها و نقل قول های ناصحیح رسانه ها
در شرایطی که سخنان خاندوزی به همراه سوابق اظهارات و رویدادهای گذشته هنوز به خوبی در دسترس است، برخی رسانه ها برداشت ها و نقل قول های ناصحیحی از این سخنان منعکس کردند که رئوس آن ها در ادامه می آید:

ناکارآمدی سیاست حذف ارز 4200؟ برخی از رسانه ها با عبارتی به این مضمون که خاندوزی به ناکارآمدی حذف ارز 4200 اذعان کرده، این طور نشان دادند که خاندوزی از ابتدا با حذف ارز 4200 موافق نبوده است. این در حالی است که همان طور که در بالا نیز اشاره شد، وی ضمن اشاره به پیشنهادهای کارشناسان  درخصوص اصل حذف ارز 4200، به اختلاف خود با سازمان برنامه اشاره کرده و سخنی مبنی بر مخالفت با اصل این موضوع به زبان نیاورده است. وی در این زمینه و در جلسه تکریم و معارفه وزرای اقتصاد دولت سیزدهم و چهاردهم که دیروز برگزار شد نیز به صراحت به تیتر اشتباه حذف ارز ترجیحی اشاره کرد و خطاب به کسانی که مشروح این گفت وگو را دیده بودند، گفت: «به تعبیر سیدالشهدا(ع) «اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید» من این موضوع را آن جا تصریح کرده بودم که این حکم قانون بود و تقریباً در دولت همه اعضای تیم اقتصادی موافق بودند، ما در وزارت اقتصاد درباره جزئیات، زمان بندی و روش آن اختلاف نظر با سازمان برنامه و بودجه داشتیم و این اختلاف شامل پیشنهاد کم هزینه تر بود، مانند آن روشی که در موضوع توزیع آرد به خبازی ها در کشور توسط بانک سپه انجام شد ...»

حذف ارز 4200 صرفاً نتیجه تکلیف مجلس به دولت بود؟ برخی دیگر از رسانه ها نیز با اشاره به بخش هایی از سخنان خاندوزی، حذف ارز 4200 را نتیجه صرفاً تکلیف مجلس به دولت دانستند. این در حالی است که علاوه بر اظهارات دیروز وزیر اقتصاد، متن قانون نشان دهنده نبودن تکلیف در این راه برای دولت است. منتهی تصریح شده که در صورت حذف کالاها از سبد ارز ترجیحی، دولت باید قبلاً ترتیبات قانونی جبران زیان رفاه مصرف کننده برای کالاهای اساسی را از طرق کالابرگ الکترونیکی و در امور پزشکی از طریق بیمه ها و به طرق جایگزین مطمئن به انجام رسانده باشد به طوری که افراد بتوانند این کالاها و خدمات را به نرخ پایان شهریور ۱۴۰۰ و در سقف سهمیه تعیین شده تهیه کنند.
از سوی دیگر مواضع شهید رئیسی بر لزوم حذف ارز ترجیحی صحه می گذارد و نشان می دهد که وی نیز با اصل حذف ارز 4200 موافق بود.
 

وزیر جدید بهداشت پس از تکیه بر کرسی وزارتخانه بهداشت و درمان در نخستین اظهارنظرها انگشت روی چالشی ترین موضوع این وزارتخانه یعنی «دارو» گذاشت و برخلاف آمارهای رسمی به نکاتی جنجالی اشاره کرد.

ظفرقندی گفت: «ما حدود ۳۰۰ قلم دارو در بازار کمبود داریم و اگر یک حرکت فوری انجام نشود، در آینده نزدیک این تعداد بیشتر می‌شود.» این در حالی است که 27 شهریور رئیس سازمان غذاودارو به صراحت با اعلام این که کمبود‌های دارویی هم اکنون کمتر از ۱۰۰ قلم است، خاطرنشان کرد: «ذخایر راهبردی دارویی و تجهیزات پزشکی به بیش از شش ماه افزایش پیدا کرده است. در مواردی که موجودی‌ها کمتر از سه ماه باشد و به زیر یک ماه برسد، وارد مرحله هشدار می شود و آن‌هایی را که زیر یک ماه هستند،کمبود تلقی می‌کنیم.»

آغاز یک چالش بزرگ!
جدا از این که «کمبود دارو» در 3 سال گذشته یکی از واقعیت ها و دردهای حوزه درمان کشور بوده و شاید از مهم ترین موضوعات مورد پیگیری کمیسیون بهداشت مجلس قبل بود، اما امروز با داستان غم انگیز دیگری روبه رو هستیم؛ این که وزیر تازه به کرسی نشسته تعداد داروهای کمبود را 300 قلم و معاون وزیر و رئیس سازمان غذاو دارو به عنوان متولی حوزه دارو، این کمبودها را کمتر از 100 قلم می داند. آمار کمبود دارویی به میزان کمتر از 100 قلم، آماری است که وزارت بهداشت از پاییز سال 1402 بارها به آن اشاره کرده و از آن آمار داده اند.  
از آن جا که همچون قاعده کلی شب و روز نمی تواند در یک زمان، هم شب و هم روز باشد، بنابراین این جا هم نمی تواند همزمان هم 300 قلم و هم 100 قلم دارو کمبود باشد. به زبان و فهم ساده یعنی یکی از این دو آمار درست نیست و از آن بوی نامطبوع کذب به مشام می رسد.

کمبود دارو یک واقعیت است
دردهای دارو در کشور به ویژه در دو سال گذشته بر هیچ کس پوشیده نیست. پنج گزارش کمیسیون بهداشت و درمان مجلس قبل درباره بحران های حوزه درمان به ویژه دارو، حجم وسیعی از چالش های این بخش را پیش روی مردم و رسانه ها قرار داد. آن چه نمایندگان مجلس در این گزارش ها از وضعیت بغرنج دارو و درمان درج کرده بودند، به نوعی با ناکارآمدی های این وزارتخانه بیش از اندازه کنار آمدند و وزیر دولت سیزدهم را زیر تیغ استیضاح نبردند. در عین حال در کف بازار دارو و فهرست نیازمندی های دارویی مردم، گزارش های متعدد و گاه نگران کننده ای از وضعیت دارو به گوش می رسد. در همین روزهای گذشته، پیام های متعددی از مردم در ستون حرف مردم روزنامه خراسان درباره کمبودهای دارویی منتشر شده است که بخشی از آن ها را این جا آوردیم:
 -چرا بعضی داروهای تولید داخلی از جمله ناپریوین چشمی لیدوکائین در هیچ داروخانه ای موجود نیست؟
-لطفا درباره توزیع داروی نوومیکس فکری بکنید. داروخانه ها ندارند اگر باشه یکی می دهند، یعنی هر سه روز باید دنبال آن باشیم که باعث اتلاف وقت و هدررفت بنزین و اعصاب داغون برای بیماران دیابت شده.
-قرص و کپسول های ویتامین دار در درمانگاه های وابسته به تامین اجتماعی کمیاب است و اکثر اقلام اصلا موجود نیست. درصورتی که مصرف نکردن داروهای ویتامین مثل داروهای بیماری ها دارای عوارض است.

وضعیت خاص بیماران خاص
به این غصه ها، غصه های بیماران خاص را هم باید افزود. ایسنا اول شهریور در گزارشی به کمبودهای دارویی بیماران خاص پرداخته و به نقل از یونس عرب، مدیرعامل انجمن بیماران تالاسمی نوشته است: «بیش از هزار و ۱۲۰ بیمار تالاسمی بعد از بازگشت تحریم‌ها فوت کرده‌اند. این آمار نشان می‌دهد، بیش از 5 ‌درصد جامعه تالاسمی را از دست داده‌ایم که دلیل آن هم فقط مشکلاتی است که در چرخه دارویی و دسترسی نداشتن به دارو در طول سال‌های اخیر رخ داده است.»

افزایش 10 درصدی فوتی های بیماران تالاسمی
آمار فوت بیماران تالاسمی در سال‌های قبل از تحریم دارویی، سالانه ۲۰ تا ۳۰ مورد بود، اما حالا آن طور که یونس عرب توضیح می‌دهد، به بیش از ۲۵۰ نفر در سال رسیده است؛ آماری وحشتناک که نشان می‌دهد میزان مرگ‌ومیر این بیماران ۱۰ برابر افزایش داشته است: «نوع وارداتی دارو‌های تزریق و خوراکی تالاسمی دسفرال و نوع داخلی هم اسامی مختلفی دارد. سهم دارو‌های وارداتی کمتر از ۱۰ درصد از نیاز بیماران است و ۲۰ درصد از طریق داخل تامین می شود و۷۰ درصد نیاز بیماران تالاسمی کشور اصلاً تامین نمی‌شود. در بحث داروی تزریقی که فاجعه‌بار است.» بخشی از آمار فوت بیماران مبتلا به تالاسمی هم مربوط به افراد زیر ۱۸ سال است.
سوی دیگر و بهتر است بگوییم درد دیگر این بیماران از نقص در زنجیره تامین دارویی، کاهش کیفیت دارو‌های داخلی است که یکی از اعضای هیئت‌مدیره انجمن تالاسمی درباره آن می گوید: «بیمار تالاسمی، درمانی به نام آهن‌زدا دارد. خونی که بیمار دریافت می‌کند، می‌تواند اضافه‌بار آهن را در بدن بیمار بالا ببرد و در اندام های اساسی بدن رسوب کند و این شرایط کودک تالاسمی را از رشد طبیعی بازمی‌دارد. تا قبل از تحریم‌ها که دسترسی به داروی برند داشتیم، من و سایر بیماران زندگی عادی داشتیم و اندام‌های حیاتی بدن ما به‌خوبی کار می‌کردند، اما بعد از تحریم و خودتحریمی که اتفاق افتاد، دسترسی ما به داروی برند از بین رفت. داروی داخلی هم که در مدل‌های مختلف در بازار وجود دارد، کیفیت و تاثیرگذاری لازم را ندارد و بیمار با رسوب در کبد و کلیه و همه اندام‌های حیاتی روبه‌رو می‌شود.

زنگ خطر افزایش بی رویه اتباع افغانستانی در ایران از سال گذشته به صدا درآمده و تا امروز به صورت ممتد ادامه پیدا کرده است. برخی آمار این مهاجران همسایه را حدود 10 میلیون نفر برآورد کردند. آماری که واکنش وزیر کشور وقت را برانگیخت. همان زمان، احمد وحیدی در مصاحبه ای با رسانه ها اعلام کرد که «اتباع افغانستانی حاضر در ایران، حدود پنج میلیون نفر و به طور رسمی حتی کمتر است.» ذکر این آمار اما نتوانست منتقدان حضور افغانستانی ها در ایران را آرام کند به طوری که این موج به کارزارهای انتخابات ریاست جمهوری هم رسید و محمدباقر قالیباف در مناظره نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرد؛ همه آسیب های اجتماعی جدی ایران ریشه در شرق کشور دارد.دیروز اما مراسم تکریم احمد وحیدی وزیر کشور دولت سیزدهم و معارفه اسکندر مؤمنی وزیر کشور دولت چهاردهم با حضور مسعود پزشکیان رئیس جمهور کشورمان برگزار شد. اسکندر مومنی اما در حالی سکاندار ساختمان خیابان فاطمی شده که در کنار کلان مسائل متعددی که وزارت کشور در زمینه سیاسی و اجتماعی با آن دست و پنجه نرم می کند؛ حضور گسترده اتباع غیرمجاز طی سال های اخیر منجر به ناهنجاری های اجتماعی و امنیتی متعددی شده و این وزارتخانه را با یک چالش جدی مواجه کرده است. موضوعی که اسکندر مومنی نیز در حاشیه مراسم تودیع و معارفه خود به آن اشاره کرد و یکی از اولویت‌های خود را موضوع اتباع بیگانه برشمرد:« در زمان بندی مشخص شده لایحه تشکیل سازمان ملی مهاجرت را به مجلس می‌دهیم و کار را هم شروع خواهیم کرد.مسئله ترک کشور توسط اتباع غیرمجاز تا پایان سال ۱۴۰۳ در جریان است و پیگیری می‌کنیم.»

چرا انسداد مرزها مهم است؟
پس از خروج آمریکا از افغانستان در فوریه 2021 و تغییر و تحولات یک باره در افغانستان؛ سیل گسترده اتباع غیرمجاز از دروازه شرقی پا به ایران گذاشتند تا جایی که هر چند وقت یک بار تصاویری منتشر می شود که نشان می دهد گروه گروه مهاجر افغانستانی به شکل غیرقانونی از مرزها عبور کرده و خود را به خاک کشورمان می رسانند و کیست که نداند سرازیر شدن غیرقانونی اتباعی که هیچ‌گونه اوراق هویتی ندارند، می‌تواند در آینده نه‌چندان دور به چالش‌هایی در حوزه امنیتی و اجتماعی بدل شود  اما غیر از اخراج اتباع غیرمجاز که اسکندر مومنی به آن اشاره کرده؛ انسداد مرزها با اولویت شرق  کشور  یکی از اقداماتی است که به باور کارشناسان می تواند این مسئله را از ریشه و برای درازمدت حل کند.  از آن جهت انسداد مرزها حائز اهمیت است که ریشه بسیاری از ناامنی های داخل کشور که منجر به نابسامانی های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی می شود، از مبادی و دروازه های ورودی یک کشور آغاز می شود و حفظ امنیت مرزها با روش های جدید و نامحسوس صورت می گیرد، ابزارهای نوین و هوشمندی که در اغلب کشورها مورد توجه بوده است. در واقع ایجاد امنیت در مرز به معنای جلوگیری از هرگونه اعمال خلاف قاعده در طول مرزهای یک کشور و کانالیزه کردن تردد اشخاص و حمل و نقل با رعایت ضوابط قانونی از طریق دروازه های مجاز مرزی است. هرگونه تغییر و تحول در کارکرد و عملکرد مرز می تواند تاثیرات اقتصادی اجتماعی بسیاری در کشورها داشته باشد، بنابراین ضرورت دارد که آثار و نتایج هرگونه اقدامی در مرزها مورد بررسی قرار گیرد تا با شناسایی نقاط ضعف و قوت آن بتوان با اتخاذ برنامه هایی مدون در راستای پویایی مناطق مرزی و در نهایت امنیت پایدار آن ها گام برداشت. امروزه برخلاف گذشته که بیشتر مطالعات بر ساختارهای فیزیکی مرزها و امنیت عینی مناطق مرزی بود، اکنون بر شرایط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تحولات مناطق مرزی معطوف شده و از مرز نه به عنوان یک مانع و خط جداکننده صرف، بلکه به عنوان سازه هایی با تاثیرات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و امنیتی یاد می شود که هر گونه تغییر و تحول در آن می تواند برهم زننده یا تامین کننده امنیت پایدار مناطق مرزی باشد. موضوع مهمی که مقامات کشورمان نیز طی سال های اخیر بر آن تاکید کرده و آن طور که فرمانده نیروی زمینی ارتش اردیبهشت ماه امسال اعلام کرده بود طرح 5 ساله انسداد مرزها از سال گذشته و با دستور مستقیم رئیس جمهور وقت شهید رئیسی کلید خورده است.

آنالیز بودجه انسداد مرزها
اما باید گفت که بخشی از بودجه عمومی کشور به انسداد و عمران مرزها و احداث پاسگاه های نظامی و امنیتی تخصیص پیدا می کند. عدد و رقمی که در سال های گذشته بسیار ناچیز بود و دردی را دوا نمی کرد و جالب تر این که همین بودجه ناچیز نیز وصول نشده و  پیوسته مسئولان و فرماندهان مرزی از این که همین بودجه اندک به آن ها واگذار نمی شد گلایه می کردند. تنها در سال 1400 و 1401  رقم 320  میلیارد تومان  برای  ساخت پاسگاه‌های مرزی، راه‌های مرزی، برجک‌ها و انسداد و سیم خاردار و همچنین در بخش عمران (آب رسانی و برق رسانی به پاسگاه‌ها و برجک‌های مرزی) که جمعاً برای انسداد مرز به طول ۱۲ کیلومتر، ساخت ۳ پاسگاه مرزی، ساخت ۷ برجک مرزی، آب رسانی و برق‌رسانی به بیش از ۴۷ پاسگاه‌ و برجک‌های مرزی و ساخت ۱۹ کیلومتر راه مرزی  اختصاص پیدا کرده بود.  این عدد در حالی تعیین شده بود که ایران تنها با افغانستان 1700 کیلومتر مرز مشترک زمینی دارد. در این میان اما گسترش حضور اتباع غیرقانونی افغانستانی به داخل کشور طی سال های اخیر، سبب توجه بیشتری به موضوع تقویت و کنترل انسداد مرزهای کشور با اولویت شرق شد. از همین رو نگاهی  به جداول بودجه ۱۴۰۳ کل کشور نشان می دهد که دولت امسال ردیف بودجه مشخصی را ذیل اعتبارات وزارت کشور با موضوع «تقویت، کنترل و انسداد مرزهای کشور با اولویت شرق» در نظر گرفته و ۱۸۰ میلیارد تومان اعتبار به آن اختصاص داده است.در قانون بودجه ۱۳۹۵ کل کشور قرار بود طرح انسداد مرزها در سال ۱۳۹۹ به پایان برسد اما قانون بودجه این سال، زمان اجرای آن تمدید و به سال ۱۴۰۵ موکول شد. دلیل اصلی تعویق در اجرای آن، تامین نشدن اعتبارات لازم برای اجرای دیوارکشی بتنی بوده است. البته آن طور که مقامات کشورمان می گویند در طرح انسداد مرزی؛ مسئله فقط منحصر در کشیدن دیوار نیست، بلکه در مناطق مرزی برنامه‌های زیادی داریم که شامل ایجاد موانع، استفاده از تجهیزات نوین و دوربین‌های پیشرفته، بالگردها، پهپادها، ریزپرنده‌ها و امکانات مخابراتی و تسلیحاتی است. از این رو به نظر می رسد که اسکندر مومنی و تیم او در وزارت کشور با چالش های سختی مواجه اند.آن ها باید با افزایش هماهنگی  میان سازمان های متولی اجرای طرح انسداد مرزها  از جمله ارتش و سپاه  به اجرای این طرح سرعت بخشند و از سوی دیگر همزمان برای تلاش و رایزنی  افزایش بودجه با شناسایی دقیق اتباع بیگانه و اخراج آنان از کشور به این چالش بزرگ هر چه زودتر پایان دهند.