هنوز معلوم نیست سال تحصیلی جدید با چه الگویی برگزار خواهد شد امابسیاری از کارشناسان تربیتی بر این باورند که کودک با رفتن به مدرسه، فرایند اجتماعی‌شدن را از طریق همسالان یاد می‌گیرد و حتی اگر دانش‌آموز بدون رفتن به مدرسه به طور کامل و بدون هر نقصی آموزش را فرابگیرد، فرایند اجتماعی‌شدن او به مشکل برمی‌خورد و در آینده با مشکلاتی روبه‌رو خواهیم شد. یکی از مشکلاتی که والدین در سال گذشته با آموزش آنلاین فرزندان خود داشتند، این بود که کودک سر کلاس حوصله‌اش سر می‌فت یا اصلا به حرف‌های معلم گوش نمی‌داد یا به راحتی حواسش پرت می‌شد. برخی از والدین هم می‌گفتند فرزندم از یک جایی به بعد دیگر به حرف‌های معلم گوش نمی‌داد و حالتی خواب‌آلود می‌گرفت. حالا سوال این‌جاست که والدین در این روزهای باقی مانده تا شروع سال تحصیلی باید چه کنند تا فرزندشان، سال تحصیلی موفق‌تری داشته باشد؟

   والدین کلاس اولی‌ها سردرگم نباشند
آموزش مجازی شاید بیش از همه برای کلاس‌اولی‌ها و آموزگاران‌شان سخت باشد زیرا باید آموزش برای افرادی صورت گیرد که کاملا با درس و کلاس بیگانه‌اند چه برسد به آموزش مجازی. در واقع می‌توان گفت کرونا بیشترین تأثیر خود را بر بخش آموزش گذاشته است و در این میان کلاس اولی‌ها بیشتر از همه در فضای مجازی و آموزش سردرگم می‌شوند. کلاس اولی‌ها هنوز نمی‌دانند   مدرسه چیست و باید آموزشی را در فضای مجازی تجربه کنند که هیچ گاه تجربه نکرده بودند. به طور کلی آماده‌سازی فرزندان برای رفتن به مدرسه یکی از وظایف اصلی والدین بوده که اکنون با تغییر سیستم آموزشی، این وظیفه والدین به نحوی تغییر کرده و حتی بیشتر هم شده است. علاوه بر آن، والدین باید از کودکان بعد از آموزش‌های آنلاین هم مراقبت کنند. در آموزش‌های آنلاین، والدین اغلب نقش معلم را به عهده می‌گیرند و حتی مشارکت والدین نسبت به دیگران در پیشرفت تحصیلی کودکان بیشتر و موثرتر شده است. به چنین پدر و مادرهایی توصیه می‌شود به جای سردرگمی با فرزندشان درباره شرایط جدید آموزشی در این روزهای باقی مانده صحبت و در صورت امکان شرایطی را فراهم کنند تا با دانش آموزانی که سال پیش کلاس اول بودند، صحبت کنند و ... تا کودک برای این مرحله از زندگی‌اش آماده شود.
 

4+1 توصیه به والدین برای مهیا کردن دانش‌آموزان

همچنین والدین می‌توانند با رعایت برخی راهکارها در زمینه کمک به فرزندان قبل از شروع آموزش‌های آنلاین، نقش موثری در پیشرفت تحصیلی فرزندان‌شان داشته باشند.
 به زندگی‌شان نظم بدهید
دانش‌آموزانی که نظم و انضباط بیشتری دارند، موفق‌ترند. در تابستان، معمولا بیشتر روز فرزندان به بازی و سرگرمی اختصاص داده می‌شود و نظم خاصی در زندگی‌شان نیست. والدین بهتر است برنامه‌های خود را با توجه به نیازهای فرزند در این فرصت باقی مانده تا شروع سال تحصیلی، زمان‌بندی کنند و زمان‌های خاصی برای وعده‌های غذایی، کار در خانه و سایر فعالیت‌های کودک تنظیم شود. در ضمن با شروع سال تحصیلی هم دانش‌آموزان باید در حین کلاس‌های درسی آنلاین خود نظم و انضباط را رعایت و در حین تدریس از خوردن میان وعده، آشامیدن و بازیگوشی خودداری کنند. دانش‌آموزان نباید در روند آموزش های آنلاین خود تنبلی کنند.
 شرایط را برای تمرکز تحصیلی فراهم کنید
تمرکز برای بهره‌بردن از کلاس‌های آنلاین ضروری است. رایانه یا گوشی که برای درس‌های آنلاین استفاده می شود، باید به اینترنت پر سرعت دسترسی داشته باشد و هرچه زودتر باید آن را برای فرزندتان فراهم کنید. همچنین اختصاص یک اتاق جداگانه برای دانش‌آموزان به منظور پیشگیری از ایجاد هر گونه حواس پرتی می‌تواند در افزایش تمرکز در زمان حضور در کلاس‌های آنلاین موثر باشد. دانش‌آموزان باید برای تمرکز بر آموزش‌های آنلاین خود آمادگی لازم را داشته باشند تا بتوانند به طور کامل به حرف‌های معلم خود گوش بدهند و درس‌ها را فرا بگیرند.
 اتاق مطالعه را آماده کنید
محیط گوش‌دادن به حرف‌های معلم در کلاس‌های آنلاین باید مناسب باشد. اتاق مطالعه دانش‌آموزان باید مکانی آرام با نور کافی باشد. همچنین والدین باید وسایل مورد نیاز برای آموزش آنلاین کودکان را هرچه زودتر فراهم کنند. در دسترس نبودن امکانات مناسب می‌تواند بر تمرکز آن‌ها تأثیر منفی بگذارد. وسایلی که کودکان برای کلاس آنلاین از آن ها استفاده می کنند باید از کیفیت مطلوبی برخوردار باشد.
 عوامل حواس‌پرتی را حذف کنید
عوامل حواس‌پرتی‌ را هم باید از اتاق و محل مطالعه‌اش حذف کنید. داشتن اسباب بازی‌های مورد علاقه در اطراف محیط یادگیری آنلاین می‌تواند تمرکز کودک را به هم بریزد. پس والدین باید تا جایی که امکان دارد حواس‌پرتی‌های اطراف فرزند خود را شناسایی و حذف کنند تا محیطی آرام برای تدریس آنلاین فراهم شود.
 در زمان شروع کلاس‌ها به او انگیزه بدهید
حواس‌تان باشد که با شروع سال تحصیلی جدید، برنامه کاری خود را با ساعت‌های آموزش آنلاین کودک‌تان تنظیم کنید.  اگر انجام دادن برخی کارها مانند نظافت منزل در آموزش‌های آنلاین فرزندتان تداخل ایجاد می کند، بهتر است آن کار را به وقت دیگری موکول کنید. سیستم پاداش و تقویت مثبت دانش‌آموزان هم می‌تواند در افزایش انگیزه آن ها موثر باشد. بعد از این که بچه‌ها یک کار یا یک کلاس درس آنلاین را تمام کردند، بهتر است بازخورد مثبتی   از خود نشان دهید و آن‌ها را تشویق کنید. تهیه یک فهرست و قرار دادن یک علامت تیک، ستاره یا برچسب در آن بعد از هر ساعت کلاس آنلاین می‌تواند باعث تشویق و انگیزه در کودکان شود. علاوه بر آن، اجازه دادن به فرزندان برای بازی 15 دقیقه‌ای با اسباب‌بازی مورد علاقه یا ورزش بعد از تدریس آنلاین می‌تواند در انگیزه کودکان برای شرکت موثر در کلاس‌های آنلاین و یادگیری بهتر تاثیر زیادی داشته باشد.


 

حمید رضا حلاجیان- 30 آوریل 1975 آمریکایی ها آخرین نفراتی را که توانستند از ویتنام خارج کنند توسط بالگردی که بر فراز بام سفارت آمریکا در حال پرواز بود از سایگون تخلیه کردند.   46 سال بعد، خروج آمریکایی ها از افغانستان با عملیات «بادهای مکرر» در سایگون مقایسه شد و بسیاری این دو خروج را با یکدیگر متناظر دیدند. جنگ آمریکا در ویتنام و افغانستان از جهات متنوعی به یکدیگرشبیه است.  جدای از دلایل و عوامل متفاوتی که در آغاز یا تداوم این جنگ ها نقش داشته است به طورقطع  نباید از نقش ویژه مناسبات مالی در آن ها غافل شد . اگرچه حضور مستشاری نظامی آمریکا در ویتنام جنوبی از 1950 با 35 کارشناس آغاز شده بود اما نخستین بمباران آمریکایى ها در پایان سال ۱۹۶۴ بود. دلیل این بمباران حادثه اى بود که به گفته آمریکایى ها در خلیج «تانکین» اتفاق افتاده بود  هر چند بعدها دیلی تلگراف در سال 2004 تردیدهای جدی درباره این حادثه که باعث آغاز جنگی خونین شد، ابراز کرد،تردید هایی که برخی هنوز درباره چند وچون  واقعه 11 سپتامبر هم مطرح می کنند  . به نظر می رسد  واقعیاتی در این دو جنگ وجود دارند که در صورت عمیق شدن در آن ها می توان نقاط مشترک جالبی یافت .

بانوان

مادر شدن سرعت پیشرفت را خیلی زیاد می‌کند

گفت‌و‌گو با «فاطمه بغلانی» مربی تیم‌ملی کاراته بانوان ایران که تصاویر حضورش در کنار تاتامی با کودکش بازتاب زیادی در رسانه‌های داخلی و خارجی داشت

مجید حسین‌زاده |    روزنامه‌نگار

تصاویر مربی کاراته زنان ایران که با استرس زیاد و البته هیجانی غیرقابل وصف در حالی که بچه‌اش را بغل گرفته، شاگردانش را روی تاتامی هدایت می‌کند، بازتاب زیادی در شبکه‌های اجتماعی داشته است. بغلانی حدود ۲۰ سال است کاراته کار می‌کند و ۱۵ سال است که به صورت حرفه‌ای مربی‌گری را دنبال می‌کند. او در منطقه ملارد فعالیت می‌کند و کاراته‌کاران زیادی را پرورش داده است که در رقابت‌هایی همچون المپیک جوانان و رقابت‌های جهان حضور داشته و به مدال هم رسیده‌اند. در  ستون بانوان امروز، گفت‌و‌گویی با او درباره ماجرای این عکس‌ها و دلیل حضور پسرش در کنار تاتامی داشتم که در ادامه خواهید خواند.
 

یک‌روز قبل از به‌دنیا آمدن پسرم در سالن تمرین بودم
او درباره این‌که مادر شدنش چه تاثیراتی بر زندگی‌ ورزشی‌اش گذاشته، می‌گوید: «من زمانی که پسرم را باردار بودم، سر تمرین می‌رفتم. حتی یک روز قبل از به دنیا آمدنش هم مربیگری را کنار نگذاشتم. بعد از این‌که به دنیا آمد، فقط دو ماه در خانه بودم و سپس با او سر تمرینات حاضر می‌شدم. پسرم همیشه با من بوده و با دنیای کاراته آشناست. اما برای مسابقات مهم و حساس که باید شش‌دانگ حواسم به بازی باشد، او را نمی‌بردم تا خودم اذیت نشوم و خللی به کارم وارد نشود».
پسرم آن روز با من آمد تا با داور آشنا شود
«آن روز نمی‌دانم چه شد که خیلی دوست داشت با من بیاید و مسابقه را از نزدیک ببیند. از من پرسید: «مامان، داور کیه؟» من هم می‌خواستم داورها را ببیند، در جو مسابقه قرار بگیرد و ... بنابراین اجازه دادم با من بیاید کنار تاتامی». بغلانی با این مقدمه درباره تصاویر پربازدیدش در شبکه‌های اجتماعی می‌گوید: «پسرم با این‌که الان سه ساله است، می‌خواهد در مسابقه شرکت کند. بنابراین آن روز با من در کنار تاتامی حاضر شد و یک عکاس آن تصاویر را ثبت کرد که بازنشر زیادی در شبکه‌های اجتماعی داشت و البته حس خیلی خوبی را به من منتقل کرد.»
مادر بودن جلوی پیشرفت هیچ زنی را نمی‌گیرد
 مربی تیم ملی کاراته کشورمان درباره مادر بودن و پیگیری ورزش به صورت حرفه‌ای می‌گوید: «مادر بودن و همزمان پیگیری ورزش به صورت حرفه‌ای کار را سخت می‌کند؛ شاید بهتر باشد بگویم که مسئولیتم نسبت به فرزندم بیشتر می‌‌شود. سعی می‌کنم تا جایی که امکان دارد این موضوع را خیلی خوب مدیریت کنم. همان‌طور که این عکس‌ها نشان داد، مادر بودن جلوی پیشرفت هیچ زنی را نمی‌گیرد بلکه حتی به پیشرفت زنان جامعه کمک بسیاری خواهد کرد. من از وقتی که مادر شدم با انگیزه بیشتری به باشگاه می‌روم و با شاگردانم تمرین می‌کنم. موفق شدن بعد از بچه‌دار شدن، بستگی به اراده ما دارد و این‌که ما چقدر هدف‌هایمان را با جدیت دنبال می‌کنیم. بچه بازدارنده نیست. من وقتی عاشق کاراته هستم، مربیگری را دوست دارم و شاگردهایم برایم مهم هستند و مثل بچه‌هایم آن‌ها را دوست دارم و می‌خواهم پیشرفت‌شان را ببینم، با خنده‌هایشان خندیدم، با گریه‌هایشان گریه کردم و ... ، باید هم موفق شوم. مادر شدن من دلیل نمی‌شود که آن‌ها را فراموش کنم و از علایقم دست بکشم.
مادرها حتما با کودک‌شان ورزش کنند
بغلانی هر روز با پسرش «کارن» تمرین کاراته  می‌کند. او درباره اهمیت ورزش کردن در کودکی می‌گوید: «همسرم قهرمان دوچرخه‌سواری است اما پسرم علاقه بیشتری به کاراته دارد. در یکی از عکس‌هایی که از او منتشر شده، دستکش کاراته به دست دارد. هر وقت به فدراسیون می‌رویم هم شرایط این‌گونه است. او مدام تلاش می‌کند تا ادای قهرمانان را در بیاورد و تکنیک آن‌ها را اجرا می‌کند. الان دنیای فضای‌مجازی و شبکه‌های اجتماعی است و همه بچه‌ها در همه رده‌های سنی، یک گوشی دست‌شان است و مشغول بازی هستند. بنابراین تحرک جسمی‌شان خیلی کم شده است و کمتر از جسم و ذهن‌شان استفاده می‌کنند و فقط از چشم‌شان برای دیدن گوشی‌ و بازی‌هایش بهره می‌برند. من به مادرهای محترم پیشنهاد می‌کنم حتما با بچه‌هایشان روزی چند دقیقه ورزش کنند. اگر در خانه این امکان فراهم است، بهتر وگرنه به سالن‌های ورزشی بروند و فرزندشان را به مربی‌هایی که به آن‌ها اعتماد دارند، بسپارند. عقل سالم در بدن سالم است. من مزایای این کار را دیدم و توصیه می‌کنم بقیه مادرها هم از آن، نهایت استفاده را ببرند.»


 

پای درس 6 استاد تکرار نشدنی در «هزاردستان»

جهانگیر الماسی در گفت‌وگو با خراسان، از تجربه‌های ناب همکاری با علی حاتمی، عزت‌ا... انتظامی، علی نصیریان محمدعلی کشاورز، داوود رشیدی و جمشید مشایخی می‌گوید

نویسنده:  مائده کاشیان  

جهانگیر الماسی بازیگر پیش کسوت سینما و تلویزیون با آثار شاخصی مانند «هزاردستان» اثر زنده‌یاد علی حاتمی، «کوچک جنگلی» ساخته بهروز افخمی، «پس از باران» به کارگردانی سعید سلطانی و «در چشم باد» کاری از مسعود جعفری جوزانی در یاد مردم ماندگار شده است. این بازیگر در سال‌های اخیر بسیار کم‌کار بوده است. در ادامه گفت‌وگویی را با جهانگیر الماسی درباره علت این کم‌کاری و آثار خاطره‌انگیز کارنامه‌اش می‌خوانید.

تیم ملی در دیدار با سوریه برای هشتمین بازی متوالی به پیروزی دست یافت. این رکورد، رکورد کم‌سابقه‌ای در فوتبال ایران محسوب می‌شود و بازیکنانی که اکثر بازی‌های ملی خود را در این مقطع پشت سر گذاشته‌اند حدنصاب فوق‌العاده‌ای از نظر نسبت تعداد پیروزی به بازی ملی به نام خود ثبت کرده‌اند. در تاریخ تیم ملی بین بازیکنانی که حداقل 10 بازی ملی داشته‌اند 3 بازیکنی که در صدر نسبت بیشترین برد به تعداد بازی ملی هستند در تیم ملی فعلی حضور دارند. نفر اول این فهرست علی قلی‌زاده، لژیونر شاغل در لیگ بلژیک است. این بازیکن در 14 بازی صاحب 13 پیروزی شده و در 93درصد مسابقات برنده از زمین خارج شده است. قلی‌زاده در دیدار با ونزوئلا موفق به پیروزی نشد ولی به جز آن در تمام دیدارهای ملی به پیروزی رسیده است. نفر دوم این لیست صادق محرمی است. این بازیکن که در تمام دیدارهای تحت هدایت اسکوچیچ به میدان رفته بود، دیدار با سوریه را به دلیل مصدومیت از دست داد. محرمی در 10 بازی ملی به 9 پیروزی دست یافت و رکورد 90درصد پیروزی در دیدارهای تیم ملی را دارد. دفاع راست تیم ملی هم مثل قلی‌زاده در دیدار با ونزوئلا حاضر بوده و تنها بازی‌ای که این بازیکن در برد توفیق نداشته در این مسابقه ثبت شده است. بعد از قلی‌زاده و محرمی، شجاع خلیل‌زاده جای دارد. خلیل‌زاده در 14 مسابقه 12 پیروزی دارد و در 86درصد رقابت‌ها به پیروزی رسیده است. هر 2 دیداری که خلیل‌زاده در تیم ملی در پیروزی ناکام بوده به سال‌های نخست حضور کی‌روش در ایران برمی‌گردد که تیم ملی در حضور شجاع مقابل بحرین به تساوی بدون گل رسید و از عمان 3-یک شکست خورد. بین بازیکنانی که رکورد صددرصد پیروزی در بازی‌های ملی دارند، مهدی قایدی و عزت جانملکی با انجام 6 بازی رکورددار هستند که اگر قایدی در بازی با سوریه دقایقی فرصت بازی پیدا می‌کرد به تنهایی صاحب این رکورد می‌شد.

 

شریفی- نبرد پنجشیر وارد مرحله جدیدی شده که علاوه بر درگیری های کلاسیک زمینی، «جنگ روایت ها» به عنصری مهم در کسب دستاوردهای دو طرف بدل شده است. طالبان که بر افغانستان مسلط شده‌ است و نیروهای «مقاومت دوم» به رهبری احمد مسعود، هر دو ادعا کردند که در درگیری‌های نظامی پنجشیر دست بالا را دارند. دلایل متعددی برای آن نیز وجود دارد. قطعی برق، از دسترس خارج شدن اپراتورهای   همراه و دسترسی سخت به اینترنت در ارتفاعات برای اشتراک گذاری اخبار بخشی از دلایل غیرشفاف بودن اخبار است. از آن سو طالبان اخبار ادعایی از پیروزی ها، فتوحات و رژه نظامی خود را از رسانه های جمعی در اختیارش پخش می کند. هرچند بخشی از این اختلاف روایت ها برای کسب روحیه مبارزان دو طرف در جنگ است. طالبان می‌گوید که تمام هفت ولسوالی‌ پنجشیر را تحت کنترل خود در آورده است و هم اکنون جنگ میان نیروهای آنان و نیروهای جبهه مقاومت در مرکز این ولایت جریان دارد. همچنین «مولوی سخی داد مجمر»، یکی از فرماندهان طالبان گفته: «چند توپ از دست دشمن به غنیمت گرفته شده است.» اما جبهه مقاومت این ادعای طالبان را نپذیرفته و دیروز از پس گرفتن ولسوالی پریان از دست طالبان سخن گفته است. فهیم دشتی، سخنگوی جبهه مقاومت، در توئیترش نوشت: «پریان ‎پنجشیر از لوث وجود ‎طالبان کاملا پاک سازی شد. دست‌کم هزار تروریست به دلیل انسداد مسیر برگشت و خروج گیر افتاده بودند، تمام مهاجمان هنگام  فرار و عقب‌نشینی توسط مردم محل با کمک رزمندگان ‎مقاومت کشته، تسلیم یا اسیر شدند. شمار زیادی از این اسرا خارجی و بیشتر ‎پاکستانی‌ اند.» به گفته او نیروهای مقاومت در گردنه خواک، در ورودی دره پنجشیر خودروها و تجهیزات طالبان را که فراری شده بودند به غنیمت گرفته اند. همزمان، امرا... صالح، معاون رئیس جمهوری پیشین افغانستان که به «مقاومت دوم» پیوسته‌ است، دیروز در نامه‌ای به سازمان ملل متحد از این نهاد خواست با توجه به بحران انسانی جاری در پنجشیر، تلاش خود را برای جلوگیری از حملات طالبان به این منطقه به کار گیرد. او هشدار داد طالبان با محاصره اقتصادی، تحمیل خاموشی، قطعی مخابرات و اینترنت بر ولایت پنجشیر و سه ولسوالی در ولایت بغلان، بحران انسانی گسترده‌ای را ایجاد کرده‌اند. با افزایش درگیری ها در پنجشیر و تاخیر طالبان در تشکیل کابینه، ژنرال مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا در خصوص وقوع جنگ داخلی در افغانستان هشدار داد. وی  به شبکه فاکس نیوز گفت: «برآورد نظامی من این است که به احتمال زیاد شرایط کنونی به سمت یک جنگ داخلی پیش می‌رود. نمی‌دانم آیا طالبان قادر به تثبیت قدرت خود و تشکیل دولت خواهد بود یا نه». او در اظهاراتی به صورت ضمنی درباره «خطر» ناتوانی طالبان در تشکیل کابینه هشدار داد و گفت: «اگر آن‌ها نتوانند این کار را انجام دهند، این موضوع به نوبه خود به بازسازی القاعده یا رشد داعش و دیگر گروه‌های تروریستی بی‌شمار در سه سال آینده منجر خواهد شد». 

مسابقات پاراالمپیک توکیو 2020 در حالی به پایان رسید که شاهد ماراتن ‌های زیادی در رشته‌های مختلف توسط ورزشکارانی بودیم که انگار محدودیت وشکست در زندگی برای‌شان معنایی ندارد. ورزشکارانی که برای رسیدن به رویاهای شان، باورنکردنی‌ترین سختی‌ها را تحمل کردند، نهایت پشتکارشان را به کار گرفتند، رکوردشکنی کردند و شاید نتوان لقبی جز «خارق‌العاده» یا «ابر انسان» به آن ها اختصاص داد. از اسکی‌بازی بگیرید که بعد از فاجعه اتمی چرنوبیل با معلولیت به دنیا آمد و امسال بدون داشتن دو پا مدال طلای پاراالمپیک را گرفت، تا وزنه ‌برداری که سه سال به دلیل بیماری‌اش باید در قرنطینه می‌ماند اما هیچ‌گاه ناامید نشد. باید بپذیریم که هر کدام از این‌ها، به خاطر نوع تلاش‌شان می توانند الگوی خوبی برای همه ما به خصوص جوان‌ترها باشند. چیزی که مسیر آن‌ها را خاص کرده این است که بسیاری از آن‌ها برای رسیدن به این جایگاه باید بر موانع قابل ‌توجهی غلبه می‌کردند. در پرونده امروز زندگی ‌سلام، با چند نفر از این ابر انسان‌های تاثیرگذار که باید آن‌ها را تحسین کرد، آشنا خواهید شد. با ما همراه باشید.

3 سال قرنطینه  برای
 طلایی ‌شدن  در پاراالمپیک
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟    
 علی جواد، وزنه ‌برداری
علی جواد، وزنه ‌بردار 32 ساله انگلیسی برای حضوری قدرتمندانه در مهم‌ترین مسابقات جهان به مدت حدود سه سال در شرایط قرنطینه قرار گرفت و خود را آماده حضور در رقابت‌های پاراالمپیک توکیو کرد. این ورزشکار باتجربه مبتلا به بیماری کرون(التهاب روده) بود و حتی چندی پیش در آستانه مرگ قرار گرفته بود. سه سال پیش، وی به دلیل ضعف سیستم ایمنی بدن تصمیم گرفت خود را قرنطینه کند تا به هر طریقی بتواند در رقابت‌های پاراالمپیک توکیو شرکت کند. علی جواد برای شرکت در این دوره از مسابقات خود را به شدت قرنطینه کرد، خودش غذا می‌پخت و حتی خانواده‌اش را ملاقات نمی کرد که حداقل درگیر ویروس کرونا نشود. رقابت‌های پاراالمپیک در سال 2020 یک سال به تعویق افتاد و شیوع کرونا زمان قرنطینه او را افزایش داد. او در این دوره از مسابقات به مدال طلا دست یافت.

تاریخ ‌ساز شدن سریع‌ترین دونده نابینای جهان در توکیو
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟    دیوید براون، دونده
«دیوید براون» یکی از شرکت کنندگان در پاراالمپیک 2020 توکیو است که موفق شده نام خود را به عنوان سریع‌ترین دونده کاملا نابینا به ثبت برساند. در 15 ماهگی مشخص شد که دیوید براون به بیماری کاوازاکی مبتلاست که باعث شد او در 13 سالگی بینایی خود را به طور کامل از دست بدهد. براون می‌گوید که سال‌های زیادی در هراس زندگی کرده تا متوجه علاقه خود به دوندگی شده است. حضور براون در مسابقات دو و میدانی به شکل جالبی رقم خورده است. او یکی از 25 برنده مسابقات مقاله‌نویسی بود که برای حضور در پکن دعوت شد. او می‌گوید که مقاله‌اش درباره چگونگی استفاده از ورزش برای غلبه بر موانع بوده و به این نکته اشاره کرده که در طول این سال‌ها با افسردگی و تفکر خودکشی دست به گریبان بوده است. پس از برنده شدن در آن مسابقه مقاله ‌نویسی، این دونده پاراالمپیک در کنار راهنمایی بینا به تمرین و رقابت در رشته دو و میدانی می‌پردازد. براون در مسابقات 2016 ریو     در دوی 100 متر مردان رکورد 10.99 ثانیه را ثبت کرد تا مدال طلا را به خانه ببرد و امسال این رکورد را بهبود بخشید تا سریع‌ترین دونده نابینای دنیا شود.

اسکی‌ باز بدون پا
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟   
اوکسانا مسترز، اسکی و قایقرانی
این ستاره تیم آمریکا گذشته‌ای پر از مشکل و ناراحت کننده دارد. او سه سال پس از فاجعه اتمی چرنوبیل در اوکراین متولد شد و نواقصی داشت که احتمالا به دلیل مسمومیت رادیواکتیو ایجاد شده بود. او بدون استخوان‌های تحمل وزن در پا، با شش انگشت روی هر کدام و پنج انگشت به هم چسبیده در هر دست بدون انگشت شست به دنیا آمد. او پس از تولد به پرورشگاه رفت و در نهایت از سوی گی مسترز، مادری مجرد، به سرپرستی گرفته شد و به آمریکا رفت. ناتوانی او از زمان تولد بدین معنا بود که پاهایش باید قطع شود و پای چپ در 9 سالگی و پای راستش در 14 سالگی قطع شد. نکته شگفت‌انگیز درباره او این ‌که استعدادهایی در ورزش‌‎های مختلف از خودش نشان داده است. او در رشته ‌های قایقرانی، دوچرخه‌ سواری و اسکی در پاراالمپیک‌‎های تابستانی و زمستانی شرکت می‌‎کند. او اولین بار در المپیک لندن به میدان رفت و از آن زمان هشت مدال در این مسابقات کسب کرده است و امسال هم در مسابقات اسکی موفق به کسب طلا شد.

دوچرخه ‌سوار ی با دست
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟    
جکو   ون گاس، دوچرخه ‌سواری
جکو   ون گاس از تیم انگلیس در دوچرخه‌ سواری 2500 متر با رکوردشکنی مدال طلا را از آن خود کرد. ون گاس 12 سال پیش درجنگ افغانستان حضور داشت که پس از برخورد موشک دچار جراحت جدی شد و دست چپش را از آرنج به پایین از دست داد. او همچنین از ناحیه ریه و اعضای داخلی دچار آسیب شد، استخوان درشت نی و زانوی پایش شکست و زخم‌های ترکش در بدنش باقی ماند. او 11 عمل جراحی انجام داد و زمان زیادی را برای درمان صرف کرد. به محض این ‌که شرایطش کمی بهتر شد، تصمیم گرفت رشته سخت دوچرخه ‌سواری را بدون یک دست و پاهایش شروع کند و نتیجه تلاش‌هایش باعث شگفتی همه در توکیو شد. بسیاری از رسانه های خارجی درباره او بعد از کسب طلا نوشته‌اند که روایت زندگی‌‎اش قدرت بسیاری برای تاثیرگذاری بر نسل جوان دارد.

طلایی ‌شدن مردی محکوم به 84 سال حبس
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟   سباستین رودریگز، شناگر
سباستین رودریگز به دلیل قتل در سال 1985 بازداشت و به 84 سال حبس محکوم شده بود. اما رودریگز در سال 1990 دست به اعتصاب غذایی زد که 432 روز طول کشید. آسیبی که در اثر مصرف نکردن غذا به بدن او رسید چنان شدید بود که هر دو پایش را از دست داد. رودریگز در سال 1994 با عفو مشروط قانون اسپانیا برای افرادی با شدت بیماری بالا از زندان آزاد شد و به محض آزادی شروع به بازسازی زندگی‌اش کرد. او توجه خود را معطوف به شنا و کمی هم بسکتبال با ویلچر کرد و در عرض شش سال به پاراالمپیک 2000 سیدنی راه پیدا و پنج مدال طلا کسب کرد. او بعد از طلایی شدن در مسابقات امسال هم گفت: «من در طول زندگی‌ام متوجه شدم که اشتباه کردم. من سعی کردم اصلاح شوم و روی آن کار کردم. نمی‌توانم برای گذشته کاری انجام دهم. کاری که می‌توانم بکنم این است که آینده متفاوتی بسازم.»

از قوی ‌ترین مردان ایران تا تصادف و طلای پاراالمپیک
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟   حامد امیری، پرتاب نیزه
حامد امیری ۱۱ سال پیاپی در مسابقات قوی‌ترین مردان ایران حاضر شد و بارها بر سکوی قهرمانی ایستاد اما خبر نداشت که تقدیرش چیز دیگری است و نقش قالی زندگی‌اش طور دیگری بافته شده است. قهرمانی که اگر چه سال‌هاست نمی‌تواند روی پاهای خودش بایستد اما تسلیم نشده و قصد ندارد دست‌ها را بالا ببرد. او بعد از یک تصادف سخت، 9 ماه در بیمارستان زیر نظر پزشک‌ها بوده و درباره آن روزها گفته: «با همه سختی‌ها باز هم روی همان تخت ورزش و با دمبل سعی می‌کردم بازوهای خودم را تقویت کنم. پزشک معالجم مخالف بود اما توجهی نمی‌کردم. یکی از روزها وقتی برای معاینه به تهران آمدم پزشک به من گفت باید به ویلچر عادت کنم و هیچ گاه نمی‌توانم روی پاهایم بایستم. از شنیدن این خبر شوکه شدم و با اعتراض به دکتر گفتم پس چرا همه به من وعده می‌دادند که دوباره می‌توانم با پاهایم راه بروم. خیلی زود با واقعیت کنار آمدم و از آن جایی که برنامه‌های بدنسازی را در رقابت‌های مردان آهنین به شکل علمی انجام می‌دادم از همان برنامه‌ها استفاده کردم و بعداز پنج ماه تمرین در رشته پرتاب دیسک، وزنه و نقره به مسابقات بین‌المللی دبی اعزام شدم. در این رقابت‌ها مدال نقره گرفتم و این نخستین سکوی پرتابی بود که مرا به میان بهترین روزهای زندگی‌ام پرتاب کرد. من دوباره متولد شده بودم و نمی‌خواستم متوقف شوم. وقتی هم امسال مدال پاراالمپیک را گرفتم خوشحال شدم که توانستم به خانواده‌ام ثابت کنم من همان حامد هستم. از آن جایی که مادرم از دیدن من روی ویلچر غصه دار می‌شود برای تمرین به شهرستان‌های اطراف می‌روم تا کمتر مقابل چشمان او باشم. زندگی از دیدگاه من یعنی تلاش و تقلا و خواستن و حرکت کردن...  و گر نه انسانی که هدف و اراده ندارد، چه فرقی با یک مرده متحرک دارد؟»
 

پرنده شگفت ‌انگیز با 2 پای معلول
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟    انتاندو ماهلانگو، پرش طول
تصور دویدن بدون پا سخت است، پریدن که محال. انتاندو ماهلانگو، دونده اهل آفریقای جنوبی در پاراالمپیک ریو در حالی که تنها 14 سال داشت، مدال نقره دوی 200 متر مردان را از آن خود کرد اما اهداف دیگری به سرش زد. ماهلانگوی 19 ساله بارها در طول دوران حرفه‌ای خود، شکست خورده و به او گفته‌اند که امکانات لازم برای پیشرفت را ندارد اما تصمیم او چیز دیگری بوده است. او دچار معلولیت نازک نی از هر دو پا(کودکانی که بدون استخوان ساق متولد می‌شوند) است. ماهلانگو از بالای زانو به این معلولیت دچار است. او بعد از کسب مدال طلا در رشته پرش طول گفته: «من انتاندو ماهلانگو هستم و این جا جایی است که برای آن تلاش کرده‌ام و سفرم در آن جریان دارد. من در سن بسیار کم تصمیم گرفتم خودم را انتاندوی بزرگ صدا کنم چون می‌خواستم بزرگ ترین باشم و یک روز هم بزرگ ترین خواهم شد. نه چون از خود راضی و مغرور هستم، بلکه چون این چیزی است که به آن باور دارم و می‌خواهم به دنیا نشان دهم که اگر به خودتان باور داشته باشید هر چیزی ممکن است. من هیچ کس دیگری نیستم. من خودم هستم، انتاندوی بزرگ.»

رکورددار شنا با مشکلات ستون فقرات
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟    سوزانا هکست، شنا
سوزانا هکست، قهرمان نامدار پاراالمپیکی تیم انگلیس، زمانی اسب ‌دوانی آینده‌دار بود اما حادثه‌ای تراژیک روی اسب زندگی او را برای همیشه تغییر داد. یک سقوط بد موقع باعث صدمه به ستون فقرات، شکستگی کتف، آسیب به لگن و مصدومیت او از ناحیه سر شد. او به خاطر دارد که المپیک 2012 لندن را از روی تختش در بیمارستان تماشا کرده است اما به جای ناامید شدن، تصمیم گرفته تا در پاراالمپیک 2020 خودش را نشان دهد. این ورزشکار 32 ساله تاثیرگذار به حساب می‌آید چون اجازه نداد ناتوانی معرفش باشد. او به اسب دوانی به همراه شنا ادامه داد و در طول این سال‌ها موفقیت‌ هایی در هر دو رشته کسب کرد. او حالا دارنده مدال طلا و نقره رقابت‌‎های جهانی و اروپایی است و رکورد انگلیس در شنای آزاد 50 و 100 متر به همراه کرال پشت 100 متر را در اختیار دارد و در پاراالمپیک امسال هم درخشید.

گرفتن راکت به دهان
 چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟   ابراهیم حمدتو، تنیس روی میز
این ورزشکار حاضر در مسابقات پاراالمپیک پس از ویدئوهایی که از او در حال انجام مسابقات تنیس با قرار گرفتن راکت در دهانش منتشر شد، به قهرمان شبکه‌‎های اجتماعی بدل گشت. او راکت را با دهانش نگه می‌دارد چون هر دو دستش را در تصادفی در 10 سالگی از دست داده است. این ورزشکار مصری با تکنیک باورنکردنی‌اش در پرتاب توپ با پا و بازی با ضربات قابل توجه با دهان، هواداران این ورزش در پاراالمپیک 2020 را شگفت ‌زده کرد. هر چند او با یک پیروزی و یک شکست در این دوره از مسابقات به مدال دست نیافت اما گفت که سال 2024، نمایش‌های خیرکننده‌تری خواهد داشت.

خوشحالی دیدنی دست‌ فروش نقره ای
چه ورزشکاری و چه رشته‌ای؟    جراح نصار، پرتاب وزنه
جراح نصار، ورزشکار کوتاه قامت عراقی که در رشته پرتاب وزنه فعالیت می‌کند، موفق شد مدال نقره بازی‌های پاراالمپیک 2020 توکیو را کسب کند.  این ورزشکار که در بغداد دست ‌فروش است، به چهره‌ای ویژه در ورزش این کشور تبدیل شده است. جراح نصار که پیش از این چندین مدال جهانی در میادین مختلف را برای عراق به دست آورده است، اعلام کرده هرگز از شغل اصلی خود در بازار بغداد دست نمی کشد و همواره به آن افتخار می کند.

منابع این پرونده: ورزش 3، ایسنا، فارس، طرفداری