بانوی مچ‌انداز تیم‌ملی کشورمان در رقابت‌های آسیایی کولاک کرد و مانند یک صیاد کاربلد، مدال‌های زیادی را در تور خودش صید کرد. احتمالا شما هم ویدئوی رقابت او با حریفش در مسابقه فینال را که در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده، دیده باشید. «مریم مهران‌فرد» از خراسان‌رضوی در وزن ۸۰ کیلوگرم در رده سنی مستر توانست در دو دست راست و چپ به مدال طلا دست یابد اما او به همین دو مدال اکتفا نکرد. این بانوی مچ‌انداز با کسب یک نقره و یک برنز در رده سنی بزرگ سالان هم برای تیم‌ملی بانوان که برای اولین بار به مسابقات آسیایی اعزام شده بود، افتخار آفرینی کرد. در خور ذکر است که تیم‌ملی مچ‌اندازی ایران در این دوره از مسابقات با کسب ۴ مدال طلا، ۷ مدال نقره، ۲۰ مدال برنز و مجموع ۳۱ مدال در جایگاه سوم آسیا بعد از قزاقستان و قرقیزستان قرار گرفت. پرواضح است که مهران‌فرد با کسب ۲ طلا، یک نقره و یک برنز سهم قابل توجهی در درخشش و افزایش مدال‌های ایران داشته است. به همین بهانه و در پرونده امروز زندگی‌سلام، چند ساعت بعد از بازگشتش به کشور از مسابقات آسیایی، گفت‌و‌گویی داشتیم که در ادامه خواهید خواند.

قزاقستان، مهد مچ‌اندازی دنیاست
به عنوان اولین سوال درباره حضور تیم‌ملی بانوان در مسابقات آسیایی برای اولین بار و سطح مسابقات می‌پرسم که می‌گوید: «ما به عنوان تیم بانوان ایران، اولین دوره بود که در این مسابقات شرکت می‌کردیم و تجربه بین‌المللی نداشتیم. سطح مسابقات بسیار بالا بود و رقابت‌های سنگینی را با حریفان برگزار کردیم. مسابقات در قزاقستان برگزار شد و این کشور، مهد مچ‌اندازی دنیاست و همان‌طور که متوجه شدید در این دوره از مسابقات به مقام قهرمانی هم دست یافت.  ازبکستان هم مچ‌اندازهای خوب و سرشناسی دارد. بنابراین مچ‌اندازهای قزاقستانی، بیشترشان قهرمان جهان هم هستند و این کار ما را خیلی سخت می‌کرد».

حریف‌مان از توانمندی ایرانی‌ها شوکه بود
کسب مقام سومی برای اولین حضور تیم‌ملی مچ‌اندازی در مسابقات آسیایی، دستاورد بسیار خوبی محسوب می‌شود. از مهران‌فرد درباره واکنش حریفانشان به قدرت مچ‌اندازهای ایرانی به ویژه خودش که دو مدال طلا توسط دو دست راست و چپ کسب کرده، می‌پرسم که می‌گوید: «حریف‌ها از کیفیت مچ‌اندازهای ایرانی که برای اولین بار در این مسابقات شرکت کرده بودند، شوکه شده بودند. حتی خود من فکر نمی‌کردم که در مسابقه فینال از پس حریف ازبکستانی بربیایم چون خیلی قوی و در سطح جهانی بود اما خدا را شکر، موفق شدم».

استعدادم در کودکی کشف شد
برایم جالب است که بدانم استعداد خانم «مهران‌فرد» در این رشته ورزشی چطور کشف شده است؟ این بانوی مچ‌انداز پاسخ می‌دهد: «من متولد سال 1360 هستم. از دوران کودکی به این کار یعنی مچ‌اندازی علاقه داشتم البته نه به عنوان یک رشته ورزشی بلکه به عنوان یک تفریح و فعالیتی برای سرگرم‌شدن. مثلا هر وقت با دوستانم بودیم، با هم مچ می‌انداختیم و این کار را دوست داشتم و همان‌جا متوجه می‌شدم که در آن استعداد دارم ولی چون مسابقه‌ای نبود، پیگیرش نمی‌شدم ولی واقعا به آن علاقه‌مند بودم».

جزو اولین‌های این رشته در ایران هستم
او درباره سابقه این رشته ورزشی در ایران می‌گوید: «رشته ورزشی مچ‌اندازی، تقریبا 4 سال است که در ایران طرفدارانی پیدا کرده و باشگاه‌هایی هستند که آن را به صورت حرفه‌ای آموزش می‌دهند. من هم از سال 96، جزو اولین نفرها بودم که به صورت حرفه‌ای وارد این رشته شدم. از سطح مسابقات شهرستانی شرکت کردم، بعدکه اول شدم، رفتم مسابقات انتخابی استان، سپس کشور و به همین ترتیب بعد از کسب چندین مدال طلای کشوری در رشته مچ‌اندازی با دست چپ و راست، قرار شد به عنوان نماینده کشورمان در نوزدهمین دوره رقابت‌های مچ‌اندازی قهرمانی آسیا شرکت کنم».
 

تمرینات این رشته ورزشی خاص است
«معمولا در روز، حداقل 2 ساعت تمرین می‌کنم و تمرین پای میز مچ‌اندازی هم، حداقل سه بار در هفته»، مهران‌فرد با این مقدمه می‌افزاید: «اگر کسی بخواهد وارد این رشته ورزشی بشود، اولا باید بداند که اصول و قوانین خودش را دارد و ثانیا باید زیر نظر یک مربی خیلی‌خوب و باتجربه، ابتدا میزان استعدادش بررسی شود و سپس تمرینات حرفه‌ای را شروع کند. این رشته، تکنیک‌های خاص خودش را دارد و برای اجرایشان در مسابقه باید تمرینات خاصی هم داشت. بند بند انگشتان باید تمرین داده شود، انگشت‌ها، کف دست، پشت دست، مچ، ساعد، جلو بازو، پشت بازو و ... تمرین‌های جداگانه‌ای دارد که برای انجام تکنیک‌های این رشته، باید بلد باشید. به طور کلی، تمرینات این رشته به 3 دسته تقسیم می‌شود: تمرینات تخصصی بدن سازی، مچ‌اندازی و تمرینات پای میز مچ‌اندازی».
 

میز مچ‌اندازی
 2 تا پد و یک داور
او درباره ملزومات فعالیت در این رشته ورزشی و وسایل مورد نیاز برای مسابقه‌دادن می‌گوید: «برای فعالیت به صورت حرفه‌ای در این رشته ورزشی، یک میز داریم به نام میز مچ‌اندازی که روی آن، دوتا پد دارد. این مسابقات مثل هر مسابقه ورزشی دیگر، قوانین خاص خودش را دارد. این‌که چطور دست‌مان را روی پد بگذاریم، چطور مچ حریف را بگیریم و ... اصولی دارد که اگر رعایت نشود، خطاست و نتیجه مسابقه به نفع حریف ثبت خواهد شد. مسابقه مچ‌اندازی با دستور داور شروع می‌شود و دو نفر به رقابت می‌پردازند. بنابراین مسابقات این رشته با آن چیزی که بعضی‌ها در خانه با دوست و آشنا، مچ می‌اندازند، خیلی فرق می‌کند و قابل مقایسه نیست».

به در قوطی نگاه کنم
 باز می‌شود!
از او درباره تاثیر این رشته ورزشی بر زندگی‌اش می‌پرسم و این‌که تا حالا در بطری یا قوطی بوده که نتواند با این مچ‌های قوی اش باز کند؟ او
می گوید: «در هیچ بطری نیست که تا امروز نتوانسته باشم آن را باز کنم اما این اتفاق افتاده که در یک بطری را هیچ‌فردی در جمع دوستانه‌مان نتوانسته باز کند، اما به قول بقیه، من تا نگاهش کردم، باز شده! این رشته ورزشی به شدت باعث افزایش اعتمادبه‌نفس در انسان می‌شود و این خودباوری، در بقیه مراحل زندگی هم به درد می‌خورد».
 

مسابقات مچ‌اندازی در صدم ثانیه تمام می‌شود
از او درباره این‌که یک مسابقه مچ‌اندازی تقریبا چه قدر طول می‌کشد هم می‌پرسم که نکته جالبی می‌گوید: «شرکت در مسابقات مچ‌اندازی استرس زیادی به فرد وارد می‌کند. رو به رو شدن با حریفی که نتیجه مسابقه با او در چشم بر هم زدنی مشخص خواهد شد، خیلی استرس زاست. در مسابقات مچ‌اندازی اگر هر دو حریف، خیلی حرفه‌ای باشند، مسابقه در صدم ثانیه تمام خواهد شد، اما در مسابقات معمولی‌تر هر مسابقه در نهایت 3 ثانیه طول خواهد کشید که همین 3 ثانیه، انرژی زیادی از انسان می‌گیرد. توجه داشته باشید که مصدومیت‌های این رشته به دلیل سنگین‌ و رقابتی بودنش و فشار زیادی که روی دست می‌آورد، خطرناک است بنابراین به آن سادگی که در قاب تلویزیون یا در شبکه‌های اجتماعی بازنشر شد و مردم دیدند، نیست».

هزینه‌های فعالیت در این رشته ورزشی کم نیست
شاید این طور به نظر برسد که فعالیت در رشته مچ‌اندازی، هزینه‌ای نداشته باشد. مهران‌فرد درباره این ادعا می‌گوید: «نمی‌شود گفت که این رشته ورزشی هزینه ندارد. به هر حال، الان برای داشتن تغذیه درست و حسابی که لازمه موفقیت در هر رشته ورزشی است، هزینه زیادی باید پرداخت کرد. الان ورزشکارهای قدرتی مثل بدن‌سازها، بالاخره یک سری مکمل‌های قانونی استفاده می‌کنند و ... که همه این‌ها هزینه‌زاست و البته باید زیر نظر مربی باشد».

دست‌بلندها در این رشته موفق‌ترند
«برای افرادی که می‌خواهند وارد این رشته ورزشی بشوند، می‌خواهم قبل از هر چیز بدانند که به شدت هیجان‌انگیز، مفرح و دوست‌داشتنی است»، او می گوید: «اول از همه علاقه و پشتکار است که باعث موفقیت انسان در هر رشته و کاری می‌شود. ما الان در این رشته قهرمان‌های جهانی داریم که قدشان کوتاه است یا برعکس، قدشان بلند است بنابراین خیلی ویژگی ظاهری خاصی برای موفقیت در این رشته وجود ندارد. در مجموع اگر دست بلندتر باشد به ویژه انگشت‌های دست، شانس موفقیت مچ‌انداز بیشتر
می شود. البته باز هم تمرینات و یادگیری تکنیک‌ها و به کار بردن‌شان به نظرم مهم‌تر است».

به زودی راننده اتوبوس خواهم شد
او درباره وضعیت این رشته ورزشی، تعداد ورزشکاران آن در کشور و آینده خودش هم می‌گوید: «فکر کنم 200 یا 300 نفر بانوی مچ‌انداز در کشور داریم که به صورت حرفه‌ای فعالیت می‌کنند و برای این دوره از مسابقات، 6 نفر به ازبکستان اعزام شدیم. من قرار است به زودی وارد سازمان اتوبوسرانی شوم. همه کارهای استخدامم را انجام دادم و قول دادند که به زودی وارد این حرفه شوم».

جهان تازه «کیهان»

اکرم انتصاری- «آرشه‌های جادویی و انگشتانی که روی کمانچه پرواز می‌کنند»؛ این اولین تصویری است که با شنیدن نام «کیهان کلهر» در مقابل چشمانمان نقش می‌بندد؛ اما «خاتون» یادآوری کرد که این هنرمند بزرگ ایرانی، فقط یک کمانچه‌نواز بی‌مانند نیست، بلکه قدرت آهنگ‌سازی‌اش هم مبهوت‌کننده است... .

اولین تیزر سریال «خاتون» به کارگردانی تینا پاکروان با یک غافلگیری همراه بود. در این تیزر از کیهان کلهر به عنوان سازنده موسیقی متن نام برده شد. این اولین تجربه ساخت این نوازنده بزرگ برای سریال و شبکه نمایش خانگی است. «خاتون» قصه یک خانواده در سال 1320 در دوران اشغال ایران توسط متفقین را روایت می‌کند. فضای این سریال که به هشتادسال قبل برمی‌گردد، ظرفیت خوبی برای آهنگ‌سازی کلهر ایجاد کرده‌است؛ به‌طوری‌که در بعضی از سکانس‌ها موسیقی متن بر فیلمنامه برتری دارد. همچنین برخی از سکانس‌های این فیلم به واسطه حضور یک خواننده گیلانی، نیاز به آهنگ‌سازی مسلط به موسیقی اصیل ایرانی دارد. کیهان کلهر موسیقی این سریال را در پراگ با همکاری ارکستر فیلارمونیک این شهر تولید کرده و آدام کلمنز رهبری آن را به عهده داشته است. میکس موسیقی سریال «خاتون» به عهده کیهان کلهر و جان هولزنر صدابردار ارکستر بوده است.

حبیب دهقان ‌نسب سابقه زیادی در زمینه بازی در آثار تاریخی دارد. او تا به حال در نقش‌های مثبت و منفی مختلفی نیز دیده شده و تصویری کلیشه‌ای از خود به جا نگذاشته است. این بازیگر آخرین بار با سریال «از سرنوشت 2» در نقش شخصیت منفی «نگهدار» در تلویزیون دیده شد و اکنون بازپخش سریال ماندگار «مختارنامه» را از شبکه قرآن روی آنتن دارد. به همین بهانه درباره حضور در «مختارنامه» و همکاری ‌هایش با داوود میرباقری با حبیب دهقان ‌نسب گفت ‌و گو کرده‌ایم.

 

چه شد که بازی در سریال «مختارنامه» را پذیرفتید؟

می‌توانم بگویم بیشتر شخصیت و حضور خود آقای میرباقری به عنوان نویسنده و کارگردان کار باعث شد که دعوت ایشان را قبول کنم، البته شخصیت هم فراز و نشیب ‌هایی داشت. «یزید بن اَنس» از بزرگان کوفه بوده و زمانی که امام حسین(ع) به کمک نیاز داشته، ایشان را یاری نکرده و بعدها وقتی مختار افراد را برای خونخواهی امام حسین(ع) دعوت کرد، او نیز قبول کرد مختار را همراهی کند و جان خود را هم برای عهد و پیمانی که با او بسته بود، گذاشت.

 

برای شناخت بیشتر این شخصیت تحقیق کردید؟

من معمولا برای آثار تاریخی که نیاز به تحقیق و تفحص دارد، مطالعه می‌کنم. البته بستگی به نوشته و نویسنده هم دارد، مثلا آقای میرباقری بسیار تحقیق و کتاب‌ های زیادی را مطالعه می‌کند و با یکدیگر تطبیق می‌دهد و از دل تحقیقات، متن خودش را به رشته تحریر درمی‌آورد، این طور نیست که همه‌اش بر اساس تخیل باشد. اگر فهرست منابع تحقیق ایشان را در تیتراژ سریال نگاه کنید، می‌بینید که فهرست بسیار بلندبالایی است. با همه این‌ها چون اشاره‌های کوتاهی به شخصیت من شده، جست وجو و کتابی را پیدا کردم که یک مقدار درباره او نوشته بود. البته مرگش در ابهام بود و خیلی روشن نبود. وقتی «یزید بن انس» از طرف مختار مامور می‌شود که به جنگ برود، در همان جنگ از دنیا می‌رود، اما مشخص نیست که آیا مریض بوده یا به دلیل کهولت سن و مسیر طولانی که با اسب طی کرده، درگذشته است. نه در آن کتاب مشخص بود، نه آقای میرباقری به نحوه فوتش دست پیدا کرده بود، اما نظر بر این بود که چون سن بالایی داشته و مسیر طولانی بوده، به علت کهولت سن درگذشته است.

 

به تازگی خانم فریبا کوثری گفتند مخالف بازپخش «مختارنامه» هستند و آقای شریفی‌نیا گفتند اتفاقا هر سال باید پخش شود. نظر شما چیست؟

به نظر من هم نباید یک سریال را زیاد پخش کرد، وقتی کاری پشت سرهم تکرار شود، دیگر ارزش خودش را نزد بیننده از دست می‌دهد. گاهی سریالی از شبکه‌های سراسری پخش می‌شود و یکی، دو سال بعد شبکه دیگری تکرارش را پخش می‌کند. این بد نیست چون برای کسانی که سریال را ندیدند یادآوری می‌شود، اما این که هر سال پخش شود، به نظرم مناسبت درستی ندارد و منطقی نیست. من بیشتر با خانم کوثری موافق هستم. اگر پخش تکرار سریال با فاصله باشد اشکالی ندارد، ولی با این که هر سال از شبکه‌های مختلف پخش شود، موافق نیستم.

 

تجربه همکاری با آقای میرباقری چطور است؟

آقای میرباقری در آثار سینمایی و تلویزیونی ‌شان نشان داده‌اند که بر ابزار کارشان مسلط هستند و شناخت خوبی از کار و تکنیک سینما دارند. به ویژه روی بازی بازیگران حساسیت دارند و می‌بینیم که اگر نگوییم همه، بسیاری از بازیگران در سریال‌ های ایشان، بازی‌های شاخصی از خود به نمایش می‌گذارند. توجه‌ و شناخت‌ شان درخصوص بازیگری، شناخت به ابزار کار و تحقیق و تفحص در کتاب‌های مختلف برای نگارش فیلم نامه، از نظر من مجموع این‌ها اتفاقات مثبتی است و برای هر بازیگری، کار با ایشان موقعیت خوبی است.

 

برای بازی در «سلمان فارسی» با شما صحبتی شده؟

فعلا که صحبتی نشده است.

 

سریال «امام علی(ع)»، «ولایت عشق» و «مختارنامه» آثار تاریخی و مذهبی ماندگار کارنامه شما هستند، تجربه بازی در کدام سریال را بیشتر دوست دارید؟

همه این کارها برای من به عنوان بازیگر، جذابیت‌‌هایی داشته‌اند و مهم بوده‌اند که پذیرفتم و کار کردم. هرکدام یک سری فاکتورهایی داشته‌اند که من را جذب کرده‌اند.

 

علاقه دارید در این آثار، نقش منفی یا مثبت ایفا کنید؟

مثبت یا منفی بودن نقش برای من به عنوان بازیگر فرقی نمی‌کند. کارنامه بازیگری‌ام در سینما، تئاتر و تلویزیون نشان می‌دهد که هر موقع لازم شده هر دو نقش را بازی کردم، مهم خود نقش است که بازیگر را جذب کند. شخصیت ‌پردازی نقش برایم مهم‌تر از مثبت یا منفی بودن است. بعضی همکاران من به نقش منفی حساسیت دارند و فکر می‌کنند اگر بازی کنند، وجهه خودشان را از دست می‌دهند یا خدشه‌ای به آن‌ها وارد می‌شود، ولی از نظر من این طور نیست. هردو نقش منفی و مثبت را بازی کردم و تماشاگر هیچ وقت مرا از خودش نرانده. مهم پرداخت درست نقش است و بازیگر باید از پس آن بربیاید.

 

چرا کمتر سریال‌هایی مانند «مختارنامه» ساخته می‌شود؟

هزینه‌های این کارها زیاد و تلویزیون به لحاظ بودجه در مضیقه است. من 4، 5 ماه در سریالی بازی کردم، اما به خاطر نبود پول نصفه  نیمه رها شده و معطل مانده، چندین ماه است که هیچ کدام از عوامل پولی دریافت نکرده‌اند. غیر از کار ما، شنیدم چند سریال دیگر هم به دلیل بودجه معطل مانده‌اند. کارهای تاریخی به دلیل وسعتی که دارند، دکور، لباس و تعداد زیادی بازیگر، بودجه‌های کلانی را طلب می‌کنند و برای تلویزیون سنگین است بخواهد مثلا سالی 3-4 تا «مختارنامه»، «سلمان فارسی» و «موسی(ع)» بسازد، در این صورت دیگر بودجه‌ای برایش باقی نمی‌ماند که صرف سریال‌های دیگر کند، به همین دلیل دست ‌به‌ عصا حرکت می‌کند. مگر این که یک‌سری نهادها و سازمان ‌ها بتوانند کمک کنند و از لحاظ مالی و تجهیزات، باری از دوش سریال‌های تاریخی که هزینه بالایی دارند، بردارند.

 

 

 

 

 

5 شهریور روز  کشتی

راز جاودانه شدن جهان پهلوان تختی 

 

غلامرضا تختی پنجم شهریور سال ۱۳۰۹ در محله خانی‌آباد در جنوب تهران چشم به جهان گشود. در ۳۷ سال عمر کوتاهش چنان زیست که با گذشت ۹۱ سال از آمدنش هنوز مرام و مسلکش ورد زبان‌هاست و حضورش روشنی‌بخش این تاریکی محض. تختی ۹ سال در دبستان حکیم نظامی و دبیرستان منوچهری خانی‌آباد درس خواند اما شرایط سخت خانواده او را مجبور به ترک‌تحصیل و پیدا کردن شغل کرد. جهان‌پهلوان تختی یک مدال طلا، 2 نقره و یک مقام چهارمی المپیک، 2 طلا و 2 نقره قهرمانی جهان به همراه طلای بازی‌های آسیایی را در کارنامه زرین و پرافتخار خود دارد؛ رکوردی که با یک طلا و 2 نقره المپیک کماکان در کشتی ایران پابرجاست. هرچند این ویترین پر مدال بارها اشک شوق را بر چشمان مردم جاری کرد و به عشق افتخارآفرینی پهلوان‌شان به کوچه و خیابان ریختند اما این مدال‌ها همچون ذره‌ای بود در مقابل دریای مروت و مردانگی تختی و رمز و راز جاودانگی‌اش. تک‌گل باغ پهلوانی ۳۷ بهار را بیشتر ندید اما همین عمر کوتاه را به عشق مردم و برای آن‌ها زیست، طول عمرش کوتاه بود اما عمق وجودش چنان بلند که سال‌هاست پهلوانی را با نام زیبای غلامرضا تختی معنا می‌کنیم. تختی برای این دنیا نبود، نیامده بود همه چیز را برای خودش بخواهد، جمع کند و برود. کارهای تختی استثنایی بود و او کاملا با دیگران فرق داشت. طرز رفتار، گفتار و همه چیزش با دیگران متفاوت بود. تختی به قدری خوش برخورد بود که همه نوجوانان هر سوالی که داشتند خیلی راحت با او مطرح می‌کردند و از او راهنمایی می‌گرفتند. کسی ندید تختی عصبانی شود. تختی همیشه جانمازش را اول از همه پهن می‌کرد. یک بیژامه گشاد هم داشت که می‌پوشید و نماز می‌خواند. با بچه‌ها هم شطرنج بازی می‌کرد. در مجموع او زندگی خیلی ساده و بی‌غل‌وغشی داشت. با هیچ کس هم اختلاف نداشت و کسی هم ندید با کسی درگیری پیدا کند. به راستی تختی شدن کار هیچ‌کس نبود و نیست جز غلامرضا!