فارس- «الکساندر شرین» معاون اول رئیس کمیته دفاعی مجلس دومای پارلمان روسیه به «اسپوتنیک» گفت که روسیه باید سامانه‌های دفاع هوایی «اس 300»را به ایران، کره شمالی و سوریه عرضه کند و در عین حال به نظامیان این کشورها، طریقه استفاده از این سلاح را آموزش دهد.پیشتر «سرگئی رودسکوی» رئیس اداره عملیاتی ستاد مشترک ارتش روسیه اعلام کرد که مسکو احتمالاً در پی تجاوز موشکی آمریکا، انگلیس و فرانسه به خاک سوریه، فروش سامانه‌های اس 300 به دمشق را مورد بررسی قرار می دهد.

وسط جنگ اقتصادی هستیم، این تیتر نکته ای است که پنج شنبه گذشته در صفحه آخر روزنامه به قلم دکتر احدیان تحریر شده است. حرف به حرف این نوشتار برایم "گویا" می شود. یاد "جنگ" می افتم که تا 31 شهریور 1359، خیلی ها باور نمی کردند اما وقتی سیل وار، آغاز شد و تانک ها و طیاره ها و "مرگ افزار ها "ی صدامی، به این سو سرازیر شد، همه باور کردیم جنگ است ولی خیلی فرصت ها را از دست دادیم و خیلی آدم ها و فرصت ها هم قربانی شدند. من از اقتصاد، فهمی به اندازه دیگر مردم دارم. به اندازه روزنامه نگاری که اخبار را دنبال می کند لذا نمی دانم چطور "یک دفعه"، نرخ ارز ، سر به آسمان برمی دارد و پول ملی را خاکستر نشین می کند و صاحبانِ پولِ ملی که ما ملت ایران باشیم را نیز هم. نمی دانم چطور " یک باره" همه چیز به هم می ریزد اما به جنگ که فکر می کنم که با شلیکِ یک سرباز، آغاز می شود و سیلِ مرگ راه می افتد می بینم این دو ماجرا از هر چیز دیگر به هم شبیه ترند. یعنی از حیث ایجاد و ساختار به هم مانند هستند و وقتی چنین باشد، رفتار ها هم شبیه خواهد شد و احکام هم چنین وضعی پیدا خواهند کرد. حرفِ این دولت و آن دولت نیست، حرفِ کشور و منافع ملی است درست مثل زمان جنگ. در جنگ هم قوانین خاص و بسیار سختی است که حتما باید اجرا شود والا کار سخت تر از سخت خواهد شد. در جنگ، همه ارکان کشور برای دفاع، بسیج می شوند و ملت نیز سهم خود را ایفا می کنند و همه در کنار هم برای شکستِ دشمن، تلاش می کنند واگر – خدای نکرده- افرادی، دل به دشمن داشته باشند و دست، در دست او، به عنوان"ستونِ پنجم" با آنان برخورد می شود به قاطع ترین وجهی که عبرتی برای سست عنصر ها باشد. در "جنگِ تمام عیارِ اقتصادی" که در جبهه ارز و طلا، روی داده است هم باید به مقرراتِ زمانِ جنگ، توجه داشت و باید توجه داد که کسی به غفلت، سرباز بی جیره و مواجب یا با جیره و مواجب نشود که از دشمن جز دشمنی انتظار نیست اما اگر خودی در جبهه دشمن یا در نقشه راه او ایفای نقش کند ، گناهش هزار بار بیشتر است و عقوبتِ آن نیز هم بیشتر خواهد بود. به روز 31 شهریور 1359 فکر می کنم و جنگی که ناگهان آغاز شد و چه زندگی هایی که پرپر کرد و چه فرصت هایی که سوخت هرچند در حماسه ای به نام دفاع مقدس برخاستیم و جنگ افروزان را به خاکِ مذلت، نشاندیم اما آیا در این "جنگ تمام عیارِ جدید" هم می توان با حماسه تدبیر و استغنا، کار را به نفع مردم ایران به پایان برد؟ خدا کند بتوانیم با حمایت از کارِ ایرانی، کالایِ ایرانی، امید ایرانی و امروز و فردایِ ایرانی، این تهدید را هم به فرصت تبدیل کنیم. البته این شدنی است اگر با همان اخلاصِ زمان جنگ وارد میدان شویم. این شدنی است و... العاقبة للمتقین!