پرونده پر حرف و حدیث دستمزد 99 سرانجام بامداد روز پنج شنبه 21 فروردین بسته شد و حداقل دستمزد کارگران 21 درصد افزایش یافت و برای سایر سطوح نیز فرمولی تعریف شده که افزایش 16 تا 20 درصدی را برای آن‌ها موجب می شود. با این حال افزایش سایر مولفه های مزد از جمله بن کارگری، حق اولاد و سنوات موجب شده است تا مجموع دریافتی کارگران برای امسال نسبت به سال گذشته حدود 33 درصد افزایش یابد. این در حالی است که نمایندگان کارگران در اعتراض به این که دستمزد به اندازه نرخ تورم افزایش نیافته است، صورتجلسه تعیین دستمزد 99 را امضا نکردند. این افراد افزایش 21 درصدی حداقل دستمزد را با نرخ تورم 34 درصدی اعلامی مرکز آمار برای انتهای سال گذشته مقایسه کرده اند و به فاصله درصد افزایش دستمزد با نرخ تورم اعتراض دارند و در مقابل نمایندگان کارفرماها و مسئولان وزارت کار بر درصد افزایش مجموع دریافتی کارگران که 33 درصد است تاکید دارند و آن را همراستا با نرخ تورم می دانند.

به عنوان فردی که حقوقش برمبنای دستمزد مصوب قانون کار است، طبیعتا منافع شخصی ام ایجاب می کند که طرفدار افزایش هر چه بیشتر حقوق کارگران باشم. واضح است که دریافتی حدود 2.5 تا 2.8 میلیون تومانی برای کارگری که همسر و فرزند دارد و در شهرهای بزرگ با هزینه های سنگین اجاره مسکن و سایر هزینه ها مواجه است، کافی نیست و برآوردها نشان می دهد که برای تامین حداقل معیشت در شهرهای بزرگ به ارقامی بیشتر نیاز داریم. در سوی دیگر کارفرماها نیز با اشاره به تحمیل هزینه های سنگین به تولید در سال‌های اخیر از جمله جهش نرخ ارز، فشارهای مالیاتی و بیمه ای، فضای نامساعد کسب و کار و به ویژه بحران کرونا، هرگونه افزایش دستمزد را مترادف با ناتوانی کارفرما از پرداخت دستمزد و در نتیجه تعدیل نیروی کار می دانند. دعوای عجیبی است و موضع هر دو طرف مشخص است. این‌جاست که باید سیاست‌گذار بین بد و بدتر دست به انتخاب بزند.چالش تعیین دستمزد در اقتصاد ایران دارای  دو وجه کوتاه مدت و ساختاری است. در وجه ساختاری ماجرا، ما با یک نظام یکپارچه تعیین دستمزد مواجه ایم که برای همه کارگران در همه مناطق از روستایی دور افتاده تا قلب پایتخت، نرخ مساوی در نظر می گیرد. این در حالی است که فاصله هزینه های یک خانوار روستایی با تهرانی چند برابر است. بر همین مبنا دو سال است که بحث دستمزد منطقه ای حتی به کمیته های فرعی شورای عالی کار رسیده است اما به نظر می رسد مسئولان وزارت کار هنوز عزم لازم برای تغییر در این زمینه را ندارند. در حالی که دستمزد منطقه ای ضمن کاستن از هزینه های کارفرمایان، باعث مهاجرت بخشی از سرمایه به مناطق دورافتاده و رونق اقتصادی در آن مناطق می شود. این اتفاق علاوه بر این که مهاجرت معکوس را به دنبال دارد و موجب بازگشت بخشی از مهاجران به شهرهای بزرگ، به موطن اصلی خود در شهرهای کوچک می شود، موجب رونق تولید در بخش های دوردست کشور هم می شود و سودآوری تولید را در مناطق حاشیه ای کشور افزایش می دهد.

با این حال، این روزها، بحث بر سر میزان افزایش دستمزد 99 است. امسال اقتصاد ایران قطعا تحت تاثیر کرونا مانند دیگر اقتصادهای جهان، با رکودی سنگین مواجه خواهد شد. در شرایط رکودی، اشتغال کاهش می یابد و واحدهای اقتصادی تعطیل می شوند  یا نیروی کار خود را کاهش می دهند. از سوی دیگر معیشت کارگران نیز تحت فشار است، در این شرایط چه باید کرد؟ واضح است که سیاست گذار باید بین دو اولویت تداوم فعالیت های موجود بدون تحمیل هزینه بیشتر به کارفرما یا افزایش دستمزدها به قیمت اخراج نیروی کار یکی را انتخاب کند.

اگر این روزها به سراغ کارگرانی که بر اثر تعطیلات ناشی از کرونا بیکار شده اند برویم، شاید همه آن‌ها راضی باشند که با همان حقوق سال گذشته، امسال نیز  سر کار برگردند. این انتخاب قطعا ایده آل نیست بلکه انتخاب گزینه بد در مقایسه با گزینه بدتر یعنی بیکاری است. واضح است بسته های حمایتی دولت کفاف تبعات بحران کرونا را نمی دهد و در این شرایط اصرار بر افزایش هر چه بیشتر دستمزد، کارفرما را به سمت گزینه بسیار بد برای کارگر یعنی اخراج سوق می دهد.در مجموع به نظر می‌رسد در شرایط خاص کرونایی، حفظ اشتغال موجود، گزینه نخست باشد. بیکاری به منزله قطع همان دریافتی حداقلی است و فشار معیشتی را بر بخش قابل توجهی از کارگران که بیکار می‌شوند، تشدید می کند، لذا بدون تردید در تعیین دستمزد علاوه بر این که نباید مطالبه افزایش بیشتری از رقم تعیین شده فعلی داشت، باید مراقب بود که همین میزان افزایش فعلی نیز تبعات منفی نداشته باشد و حتی در صورت ناتوانی کارفرمایان از پرداخت دستمزد و اخراج نیروی کار، باید به فکر تعدیل مصوبه افزایش دستمزدها بود. 

مثلا حقوق کارگران را زیاد کرده اند. این 28 درصد بخورد توی سرشان. با این مقدار افزایش، می‌توانیم اجاره خانه مان را بدهیم؟ با این شندرغاز افزایش حقوق می توانیم برای خانه چند کیلو گوشت بخریم؟ با این مبلغ می‌توانیم به سفر برویم؟ متاسفم برای خودم و برای همسن و سال هایم که هرچه کار می‌کنیم باز هم هشت مان گرو نه مان است.

 آقایان که این همه اعلام می‌کنند به خاطر کرونا در خانه بمانید، به آن هایی که شغل‌شان آزاد است مثل دست فروش ها ، مغازه دار ها و بازاری ها، ماهیانه یک تا یک ونیم میلیون پول بلاعوض بدهند بعد بگویند در خانه بمانید. مردم که باد هوا نمی‌خورند. زندگی خرج داره.

 چرا سایت سامانه رفاه برای ثبت نام افراد بیکار و کم درآمد خراب وغیرفعال است و جواب گو نیست؟

این همه تبعیض چرا؟ مگر بازنشسته کشوری ولشکری چه فرقی با بازنشسته تامین اجتماعی دارد که افزایش حقوق آن ها با هم متفاوت است؟ اگر تورمی هست برای همه است.

طرح به اصطلاح فاصله گذاری هوشمند یعنی کشاندن مردم به خیابان ها و مراکز دولتی و بانک ها و پرسه زنی! این یعنی بی تفاوتی! یعنی هدر رفتن خون مدافعان سلامت! یعنی دهان کجی به تلاش شبانه روزی پرستاران و اوج گیری مجدد کرونا! متاسفانه درتصمیمات ستاد کرونا اعضا هیچ نقشی ندارند.

در طرح فاصله گذاری هوشمند برای فعالیت ها، قیدی به نام «رعایت پروتکل بهداشتی»آورده شده ، جای سوال است که چه مرجعی رعایت این مسئله را تضمین می کند ؟ ادارات دولتی با حضور اکثر کارکنان دایر شده اند و ارباب رجوع نیز به طور طبیعی، مراجعه می کند. آیا یک ناظر بهداشتی متخصص و دارای قدرت قانونی برای کنترل وضعیت رعایت موارد بهداشتی ، لازم نیست؟ خود دستگاه ها بنا به ملاحظات و به دلیل نداشتن توان و تخصص ، از عهده این کار بر نمی آیند.

بازنشسته ارتش هستم پیشنهاد می کنم کسانی که درآمد ثابت مخصوصا حقوق دارند وام یک میلیون تومانی را درخواست نکنند تا دولت بتواند به کسانی‌که بیکارشده‌اند وزندگی‌شان واقعا سخت شده خدمات بهتری بدهد.

 همه جا باز شده و کسب و کارها راه افتاده و کارمند و کارگر برای گذران زندگی مجبورند سرکار حاضر شوند اما اتوبوس و مترو هنوز تعطیل است. یک کارمند مگر چقدر حقوق می گیرد که نصف آن را به تاکسی بدهد؟ آقایان نفس شان از جای گرم در می آید و حرف ما کارگران و کارمندان را نمی فهمند.

چرا تعداد صفحه های روزنامه کم شده؟ صفحات تان را موش خورده؟! لطفا به مسئولان تان تذکر دهید که حق ما مردم را نخورند.

خراسان: مخاطب گرامی! همان طور که سه روز پیش در همین صفحه توضیح دادیم به دلیل رکود قابل ملاحظه کسب و کار مجبور به کاهش تعدادی از صفحات شدیم.همان طور که مطلع هستید روزنامه خراسان مجموعه‌ای خودگردان است.امیدواریم با بهبود شرایط و برطرف شدن ویروس منحوس دوباره به روال قبل برگردیم.

عدالت را رعایت کنید. تورم و گرانی برای همه است. پس بازنشسته لشکری و کشوری را به یک چشم ببینید. حقوق و مستمری کارگری کمتر از پارسال، خدایی ظلم است. با اجاره نشینی و چندسر عائله چه کار کنیم؟ شما جای ما باشید و قضاوت کنید.

دیروز در فضای مجازی، اعلام شد سایت رفاهی برای ثبت نام وام یک میلیون تومانی راه اندازی شده، بنده هم وارد سایت شدم و ثبت نام کردم. حالا متوجه شدم که فریب خوردم و یارانه خودم و همسرم را قطع کرده اند.این  کار دولت، نهایت بی شرمی و یک کلاهبرداری است. 

چرا کسی تورم را مهار نمی کند؟ چرا با محتکران دارو برخورد نمیشه؟

با این بیکاری کسبه بابت کرونا، این قیمت‌های لجام گسیخته میوه چه توجیهی دارد؟ ای مسئولان که همان چند روز گرانی بنزین، نظارت ها را در بوق و کرنا کردید این دلال ها را از بین ببرید.  قوه قضاییه کجایید؟! ۱۲۴کجایید؟!

 وام دولت برای جبران کاهش درآمد خانوارها باید برای سرپرست هر خانوار حداقل 15 میلیون تومان بدون سود باشد.

بانک مهر اقتصاد با وجود تعطیلی تمام شعبات و سامانه اینترنتی اش از 28 اسفند سال 98 تا پنجم فروردین سال99 به صورت خودکار از حساب پشتیبان تسهیلات وام درمورخه 2فروردین99مبلغ اقساط وام رابرداشت می کند.

کاش مسئولان یک روز لباس کارگری بپوشند و سر گذر بروند. کارگران سر گذر هم انسان‌های شریفی هستند فقط در این دنیا بخت و اقبال نداشته اند. آن ها این روزها بیکارند. کارهای ساختمانی تعطیل شده و کسی کارگر نمی خواهد. بیشترشان برای نان شب هم مانده اند و به جای کارگری از دیگران کمک می خواهند. کاش در این کشور چیزی به نام مسئول داشتیم.

چرا ادارات دولتی مثل پست به بهانه کرونا وظایف خودشونو خوب انجام نمیدن؟

مجلس سال هاست صدها قانون رنگارنگ بی خاصیت برای محدود کردن نور چشمی ها که به صندلی‌ها چسبیده اند طرح می‌کند. باید با یک طرح سه فوریتی قانونی تصویب شود که بعد از سی سال خدمت دیگر یک ریال افزایش حقوق و مزایا ممنوع شود. کسانی هم که الان شاغلند یا بازنشسته اند شامل این قانون نمی شوند . یعنی ذکر شود که این قانون عطف به ماسبق می شود . اگر هم زور این ها از مجلس و قانون بیشتر است، در مجلس را گل کنند!

خبر۲۰:۳۰ دو شب پیش اعلام کرد لیموترش های کشور، دست ۵ نفر است که در انبارها نگه داری می شود وبه هر قیمتی که دلشان می خواهد می فروشند ، دلم را سوزاند که چرا کشور به این روز در آمده و همه چیز شده سوداگری و دلالی؟ بیچاره مردم که محکوم به دیدن کمبود ها و گران خریدن هستند.

 وام یک میلیونی با ارزش یک ششم خرج ومخارج یک خانواده معمولی اهانت و حقارت مردم توسط دولت به شمار می رود.

 ای کاش حرم مطهر امام رضا (ع) بازگشایی شود چطور ستاد مرکزی پیشگیری کرونا به متروی تهران اجازه می دهد فعالیت کنند ولی حرم ها باید بسته باشند؟!

همزمان با آغاز انتشار کاغذی نشریات در سال جدید، برخی روزنامه ها  مجبور به افزایش قیمت شدند. به گزارش باشگاه خبرنگاران  ایران، روزنامه اعتماد در اولین روز انتشار، قیمت خود را از چهار هزار تومان به پنج هزار تومان رساند. روزنامه  همشهری نیز ضمن کاهش ۸ صفحه ای ، در ۱۶ صفحه چاپ شد و با افزایش هزار تومانی، قیمت هر نسخه کاغذی خود را به سه هزار تومان رساند. این روزنامه پیشتر از احتمال پولی شدن سایت روزنامه نیز خبر داده بود.  فشار طاقت فرسای هزینه های چند برابر شده کاغذ ،زینک و هزینه های توزیع ،روزنامه ها را به سمت افزایش قیمت کشانده است. گفتنی است طبق تصمیم ستاد ملی کرونا تمامی مطبوعات از روز شنبه (۲۳ فروردین) مجاز به انتشار نسخه کاغذی شدند. بنابراین روزگذشته اولین شماره از مطبوعات به صورت کاغذی منتشر شد.