یک کارگردان و طراح فرم گفت: حرکت، تنها گزینه کم‌هزینه‌ای است که در تئاتر ما به شکل بسیار ناشیانه‌ای باب شده است، به همین دلیل بیشتر کارگردانان برای خلاقیت و نوآوری، سریع گزینه حرکت و فرم را به میان می‌کشند.به گزارش ایران تئاتر، عاطفه تهرانی، طراح حرکت و کارگردان تئاتر، درباره به‌کارگیری حرکت در تئاتر امروز گفت: «تئاتر معاصر امکان گسترده‌تری برای استفاده از تمامی هنرها را فراهم می‌کند. فرم و حرکت شاید تنها گزینه و تعریف به‌اصطلاح «مدرن» و درعین‌حال کم‌هزینه‌ای است که در تئاتر ما باب یا بهتر بگویم مد شده است و به همین دلیل بیشتر کارگردانان ما وقتی بحث خلاقیت و نوآوری می‌شود، سریع به حرکت و فرم پناه می‌برند.»

درک ناصحیح فرم و چالش انتقال مفهوم
وی افزود: «بسیاری از هنرمندان ممکن است تاریخچه یا اصولی از طراحی حرکت را بدانند اما علمی درباره استفاده از این هنر ندارند و لزوم استفاده از آن را نیز نمی‌دانند.»
تهرانی گفت: «اگر مخاطب نتواند لحظه‌های فرم نمایش را درک کند، به این معناست که کارگردان اصلاً به انتقال درست آن‎چه در ذهن دارد به مخاطب خود فکر نکرده است. این‎که من کارگردانی کنم بدون توجه به ارتباط و درک مخاطب از کار، نشان‌دهنده عملکرد غیرحرفه‌ای یک کارگردان است. چراکه ما برای قشر خاصی نمایش خلق نمی‌کنیم، زمانی که گیشه شما باز می‌شود هر فردی می‌تواند به تماشای اثر بنشیند. این به این معنا نیست که شما اثر خود را برای تماشاگر عام، ساده کنید اما به‌عنوان یک خلق‌کننده باید این توانایی را داشته باشید تا کاری کنید که تماشاگر شما در حد درک خود بتواند به‌خوبی تغذیه‌شود و به‌طور مثال با دیدن یک صحنه فرم در میان کار، رشته اتصال تماشاگر با اثر به‌هیچ‌وجه قطع نشود.»

چرایی استفاده از فرم در نمایش
او با تأکید بر استفاده هوشمندانه از فرم و حرکت در آثار نمایشی افزود: «کارگردان باید به چرایی استفاده فرم، چگونگی بهره‌مندی از آن و ارتباط حرکت با خود نمایش پاسخ دهد و تنها برای انجام کار عجیب یا به‌اصطلاح مدرن دست به استفاده از فرم و حرکت نزند. مهم‌تر از همه برای استفاده از آن سراغ کسی برود که دارای علم و آگاهی کافی از این حرفه است.»

تفاوت طراحی حرکت ما با طراحی حرکت آن‌ها
تهرانی افزود: «سال‌ها پیش دریکی از مصاحبه‌های خود گفتم روزی می‌شود که حرکت و فرم در تئاترهای ما هم رخنه خواهد کرد، چون در سفرها یا بررسی‌های خود می‌دیدم که حرکت و فرم در تئاتر و حتی سینما چه رابطه تنگاتنگی باهم گرفته‌اند و به‌گونه‌ای در هم حل‌شده‌اند؛ اما فرق بسیار بزرگی که بین ما و تئاتر در دیگر کشورها وجود دارد، این است که این مواجهه و خلاقیت برای آن‌ها در درجه اول فکر شده است و در درجه دوم بسیار حرفه‌ای اتفاق می‌افتد.»

اثر هنری جلد اولین کتاب از مجموعه‌های هری پاتر در حراجی ساتبی در نیویورک ۱.۹ میلیون دلار (۱.۵ میلیون پوند) فروخته شد.
به گزارش ایسنا، یک نقاشی آبرنگ برای جلد کتاب «هری پاتر و سنگ جادو» نوشته «جی کی رولینگر» در حراجی به فروش رکوردشکنی دست یافت.این نقاشی از «توماس تیلور» ۲۳ ساله بر روی جلد نسخه اولیه کتاب «هری پاتر و سنگ جادو» در سال ۱۹۹۷ چاپ شد.

سومین رمان نوشته هشام مطر با نام «دوستان من» برنده جایزه جورج اورول برای داستان‌های سیاسی شد.به گزارش ایسنا، «متیو لونگو» نیز برنده جایزه جورج اورول ادبیات غیرداستانی برای کتابی با نام «پیک نیک» شد که درباره گروهی از فعالان مجارستانی است که یک مهمانی تابستانی را در نزدیکی مرزهای نظامی اتریش در اوت ۱۹۸۹ برپا کردند و در طول مهمانی، ۶۰۰ نیروی آلمان شرقی به این محل حمله کردند؛ رویدادی که به عنوان یک تسریع کننده برای سقوط دیوار برلین تلقی می‌شود.«هشام مطر» و «متیو لونگو» که به ترتیب برنده جایزه ادبیات سیاسی داستانی و غیرداستانی شدند، هر کدام ۳۰۰۰ پوند دریافت کردند. از برندگان پیشین جایزه داستان سیاسی جورج اورول می‌توان به علی اسمیت، کولسون وایتهد و کلر کیگان اشاره کرد. جایزه سه‌هزار پوندی «جورج اورول» که در سال ۱۹۹۳ راه‌اندازی شده، سالانه به نویسندگانی تعلق می‌گیرد که با آثارشان به آرمان‌های «جورج اورول» نزدیک‌ترند و آن تبدیل کردن ادبیات سیاسی به اثری هنری است.
 

ایرج رحمانپور ۱۰ تیرماه در تالار وحدت روی صحنه می‌رود.‌رحمانپور، خواننده شناخته‌شده لرستانی، در کنسرت پیش رو مجموعه‌ای از آثار ماندگارش در حوزه موسیقی اقوام را اجرا می‌کند. این قطعات در دستگاه ماهور و شور و آواز اصفهان تنظیم‌شده‌اند.در بخش «ماهور» قطعاتی چون لای لای، هه گُله، فرهاد، سیت بیارم و نمزانم اجرا می‌شوند. همچنین بخش دیگری از اجرا در دستگاه شور تنظیم‌شده که شامل قطعاتی مانند عادت، بهارباد، ای یارِ مه، کَس مزان، ابری و توز سَرِره است.در این اجرا امیر نوروزی سرپرست گروه و نوازنده کمانچه است.
 مهدی مرتضایی نوازنده سنتور، مانی آقاملایی نوازنده تار، نوشین آقایی نوازنده سه تار، شاهرخ پیمانی نوازنده سرنا، امیر نورمرادی نوازنده سازهای کوبه‌ای، حسین قنبری نوازنده کیبورد و ویولن‎سل و امیر زینعلی نوازنده کمانچه بم، گروه نوازندگان این کنسرت را تشکیل می‌دهند.
 

الهه آرانیان-  استاد شفیعی کدکنی در سال 77 در مقاله «قرن مولوی» نوشت: «از هم‌اکنون با اطمینان می‌توان گفت که قرن بیست‌ویک، قرن جهانگشایی معنوی جلال‌الدین مولوی است. امروز در زبان انگلیسی هیچ شاعری، چه در اصل زبان انگلیسی و چه از طریق ترجمه به این زبان، موفقیتی را که مولانا به دست آورده‌است، ندارد و این هنوز از نتایج سحر است».مولانا، جهانی‌ترین شاعر ایرانی است که مثنوی معنوی او به بیش از 25 زبان برگردانده شده‌است و این نشان از محبوبیت بالای این شاعر و عارف بزرگ در سراسر دنیا دارد. هفتم و هشتم ماه ژوئن 2024، همایشی در مقر یونسکو در شهر پاریس با عنوان «سهم مولانا جلال‌الدین محمد بلخی در گستره فرهنگ جهانی» برگزار شد که پژوهشگرانی از 38 کشور جهان در آن حضور داشتند و مقالات خود را ارائه کردند. از کشور ایران هم سه پژوهشگر برجسته ادبیات فارسی از جمله دکتر محمدجعفر یاحقی، دکتر محمد استعلامی و دکتر علیرضا قیامتی مقالات خود را به کنگره جهانی یونسکو ارسال کردند.
دکتر علیرضا قیامتی علاوه بر ارائه مقاله خود با عنوان «مهرورزی در اندیشه مولانا»، در این زمینه سخنرانی هم کرد که ویدئوی سخنرانی او در افتتاحیه کنگره جهانی مولانا پخش شد. به مناسبت برگزاری این همایش جهانی با دکتر قیامتی درباره محورهای مقاله‌ «مهرورزی در اندیشه مولانا» و نیز فرصت ارزشمند چنین برنامه‌هایی برای نهادهای فرهنگی ایرانی گفت‌وگو کرده‌ایم.

غفلت نهادهای ایرانی از یک فرصت ویژه
دکتر قیامتی درباره برگزاری همایش جهانی یونسکو با محوریت مولانا و موضوع مقاله ارسالی خود به خراسان گفت: «تقریباً از سه سال پیش تمهیدات برگزاری این همایش فراهم و فراخوان مقالاتش هم از سال گذشته منتشر شده بود. یونسکو متولی اصلی بود و مراکز مولوی‌شناسی ازبکستان، تاجیکستان و آمریکا هم آن را همراهی کردند. مقاله‌ای با عنوان «مهرورزی در اندیشه مولانا» نوشته بودم که پذیرفته و از بنده برای سخنرانی دعوت شد. اتفاقا ویدئوی سخنرانی من در افتتاحیه پخش شد».
او در ادامه درباره محورهای اصلی همایش جهانی مولانا و آثار دیگر پژوهشگران از کشورهای مختلف گفت: «بیشتر سخنرانی‌ها بر محور صلح و مهرورزی و عشق در آثار مولانا بود. مولانا و صوفی‌گری، مولانا و موسیقی، مرگ در اندیشه مولانا، تناسخ و مولانا، چهره خدا در اندیشه‌های مولانا، چهره پیامبران در مثنوی و... نیز از دیگر محورهای مقالات بود. از ترکیه هم دو سخنران بودند که یکی از آن‌ها خوشبختانه مولانا را میراث مشترک ایران و ترکیه دانست و دیگری شرایط مولانا در قونیه را بررسی کرده بود. به طور کلی این همایش در پاریس، آمریکا، تاجیکستان و ازبکستان خیلی بازتاب داشت و کشور ما می‌توانست در حضور کم‎رنگ کشور ترکیه، از این فرصت استفاده کند و بهتر و فعال‌تر خودش را نشان دهد».

اهمیت صلح و مهرورزی در نگاه مولانا
از دکتر قیامتی پرسیدیم محورهای سخنرانی‌اش در باب مهرورزی از نگاه مولانا چه بوده که این‌طور گفت: «سخنرانی من حول این موضوعات بود: این‌که مولانا ارزش انسان را در چه می‌داند و چقدر به صلح و زندگی مسالمت‌آمیز فکر می‌کند و این‌که در نگاه او تفاوت ادیان و مذاهب، انسان‌ها را مقابل هم قرار نمی‌دهد. مولانا تلاش می‌کند همه انسان‌ها را از هر دین و مذهب و نژاد و رنگ در زیر یک پرچم که همان عشق است، گرد آورد. به همین دلیل برای مولانا آن‌چه مهم است، مسیر راه عشق و تعالی به سوی خداوند است. او می‌گوید نردبان‎های متعددی برای رسیدن به خداست و هرکس از هر نردبان پیش برود، مورد پذیرش خواهد بود:
نردبان‌هایی است پنهان در جهان/ پایه پایه تا عنان آسمان/ هر گُرُه را نردبانی دیگر است/ هر روش را آسمانی دیگر است/ زان که خود ممدوح جز یک بیش نیست/ کیش‎ها زین روی جز یک کیش نیست.
قیامتی تصریح کرد: همه مدح و ستایش‌ها به هر زبانی اگر برای خالق باشد حتما برای مخلوق هم خواهد بود. مولانا می‌گوید با هر دین و مذهبی که دارید، مهم این است که به سوی خدا و مخلوق او بروید و مهرورزی کنید:
این حقیقت دان نه حقند این همه/ نه به کلی باطلانند این رمه/ پس مگو کین جمله دم‌ها باطل‌اند/ باطلان بر بوی حق دام دل‌اند/ پس مگو جمله خیال است و ضلال/ بی‌حقیقت نیست در عالم خیال/ آن که گوید جمله حق‌اند احمقیست/ وانکه گوید جمله باطل او شقیست».

رسمیت یافتن عبادت عاشقانه در مثنوی
این استاد زبان و ادبیات فارسی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به این‎که مولانا در قرن هفتم هجری و در اوج جنگ‌های صلیبی میان مسلمانان و مسیحیان، از صلح و مهرورزی سروده ، گفت: «مولانا در چنین زمانه ای می‌‌سراید:
هر کسی را سیرتی بنهاده‌ام/ هر کسی را اصطلاحی داده‌ام/ ما برون را ننگریم و قال را/ ما درون را بنگریم و حال را.»
این استاد زبان و ادبیات خاطرنشان کرد: هر کسی سیرت و راه و روشی دارد. مهم این است که انسان باشیم و عاشق باشیم و به سوی معبود حرکت کنیم. مولانا خشونت را نفی می‌کند و با بانگ بلند می‌گوید:
«در کف ندارم سنگ من با کس ندارم جنگ من/ بر کس نگیرم سخت من زیرا خوشم چون گلستان».
مولانا تمام باورها را به رسمیت می‌شناسد؛ چون عبادت عاشقانه با خداوند را رسمیت می‌بخشد و بزرگ‎ترین آرمانش این است. او در داستان موسی و شبان مشخص می‌کند که عبادت ساده یک شبان می‌تواند از عبادت فردی مانند حضرت موسی(ع) هم فراتر باشد».

«در» واژه ای فارسی و «درب» عربی و به معنی دروازه ای است که در ابتدای شهر ها و محله ها بوده است. گاهی به جای «در» از «درب»استفاده می کنند در فارسی فصیح باید از این نوع کاربرد پرهیزکنیم.
درِ سرای مغان رُفته بود و آب زده
نشسته پیر و صلایی به شیخ و شاب زده (حافظ)

برگرفته از کتاب «فرهنگ درست نویسی سخن» ،تالیف استاد حسن انوری

جز روزگار من همه چیز را سفید کرده برف...
تو مثل منی برف
راه می‌روی و آب می‌شوی.
تو مثل منی برف
آتش را روشن می‌کنی
تا در هرمش بمیری
یاس‌های تابستانی ادای تو را درمی‌آورند
پروانه‌ها که تو را ندیدند
عاشق او می‌شوند
نکند سرنوشت مرا جائی دیده‌ئی برف
کاش می‌توانستی تابستان‌ها بباری
تا با تن‌پوشی از برف
برابر خورشید عشوه‌ها می‌کردیم
به شادی مردم اعتماد مکن برف
تا می‌باری نعمتی.
چون بنشینی به لعنت‌شان دچاری.
چیزی در سکوت می‌نویسی
همه‌مان را گرفتار حکمت خود می‌کنی
ما که سفید‌خوانی‌های تو را خوب
می‌شناسیم.
تو چقدر ساده‌ئی که بر همه یکسان می‌باری
تو چقدر ساده‌ئی که سرنوشت بهار را روی درخت‌ها
 می‌نویسی
که شتک‌ها هم می‌خوانند.
آخر ببین چه جهان بدی شد
آفتاب را
داور تو قرار داده‌اند
و تو با پائی لرزان به زمین می‌نشینی
پیداست که می‌شکنی برف.
تا قَدرت را بدانند
با سنگریزه و خرده شیشه فرود آ
فکر می‌کنم سرنوشت مرا جائی دیده‌ئی
برف.
آب شو
آب شو! موسیقی منجمد!
و بیا و ببین
رنج را تو کشیدی
به نام بهار
تمام می‌شود