شعر اول:
در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی
هر کس آزار من زار پسندید ولی
نپسندید دل زار من آزار کسی
آخرش محنت جانکاه به چاه اندازد
هر که چون ماه برافروخت شب تار کسی
سودش این بس که به هیچش بفروشند چو من
هر که با قیمت جان بود خریدار کسی
سود بازار محبت همه آه سرد است
تا نکوشید پی گرمی بازار کسی
من به بیداری از این خواب چه سنجم که بود
بخت خوابیده کس دولت بیدار کسی
غیر آزار ندیدم چو گرفتارم دید
کس مبادا چو من زار گرفتار کسی
تا شدم خوار تو رشگم به عزیزان آید
بار الها که عزیزی نشود خوار کسی
آن که خاطر هوس عشق و وفا دارد از او
به هوس هر دو سه روزیست هوادار کسی
لطف حق یار کسی باد که در دوره ما
نشود یار کسی تا نشود بار کسی
گر کسی را نفکندیم به سر سایه چو گل
شکر ایزد که نبودیم به پا خار کسی
شهریارا سر من زیر پی کاخ ستم
به که بر سر فتدم سایه دیوار کسی
 
شعر دوم:
جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را
نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را
کنون با بار پیری آرزومندم که برگردم
به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را
به یاد یار دیرین کاروان‌ گم‌ کرده را مانم
که شب در خواب بیند همرهان کاروانی را
بهاری بود و ما را هم شبابی و شکر خوابی
چه غفلت داشتیم ای گل شبیخون خزانی را
چه بیداری تلخی بود از خواب خوش مستی
که در کامم به زهر آلود شهد شادمانی را
سخن با من نمی گوئی الا ای همزبان دل
خدایا با که گویم شکوه بی همزبانی را
نسیم زلف جانان کو که چون برگ خزان دیده
به پای سرو خود دارم هوای جان‌فشانی را
به چشم آسمانی گردشی داری، بلای جان!
خدا را برمگردان این بلای آسمانی را
نمیری شهریار از شعر شیرین روان گفتن
که از آب بقا جویند عمر جاودانی راریار

گروه ادب و هنر- شعر در ادبیات فارسی همواره به‌عنوان یکی از هنرهای مورد توجه برای بیان مسائل روز به شمار می‌آید. از گذشته‌های دور تا امروز، شاعران فراوانی با یاری‌ جستن از این هنر به بیان مسائل گوناگون روزگار خود پرداخته‌اند. در عصر ما نیز برخی شاعران با نگاهی وسیع، خود را از چهارچوب بیان روزمره‌ها و همچنین نگاه تک‌بعدی، رها کرده و به موضوعات انسانی و جهانی پرداخته‌اند. دفاع از مظلومان و دعوت آن‌ها به ایستادگی در برابر ظلم در اوایل انقلاب و  پس از آن در زمان دفاع‌مقدس به شکل‌گیری شاخه‌ای جدید به نام ادبیات مقاومت انجامید که این آثار همواره با تلمیحاتی به آیات و روایات همراه بوده‌است. «تلمیح» در لغت به معنای «با گوشه چشم نگریستن» است. قیصر امین‌پور، طاهره صفارزاده، علی موسوی گرمارودی و... را می‌توان در شمار شاعرانی به شمار آورد که در شعر خود همواره آثاری درخور با تکیه‌بر تلمیحات قرآنی با مضمون مبارزه با ظالمان داشته‌اند. پس از جنگ تحمیلی نیز اگرچه این دست اشعار که با تکیه بر قرآن و حدیث سرشار از رجزخوانی در برابر بداندیشی دشمنان و همچنین بیان رشادت‌های رزمندگان بود، کم‌رنگ شد اما هنوز هم شاعرانی هستند که همواره با ادامه این مسیر، لزوم جدیت ما را در دفاع از دین و مرزوبوممان یادآور می‌شوند.

غزل مقام معظم رهبری در آستانه وعده صادق
 به‌تازگی در فضای مجازی و رسانه‌ها سروده‌ای از رهبر انقلاب اسلامی منتشر شد که ایشان یک بیت از سروده  خود را که سال ها پیش سروده شده بود و اشاره به معجزه عصای حضرت موسی(ع) داشت، در جلسه‌ای مرتبط در آستانه عملیات «وعده صادق» خواندند. در بخشی از این غزل که از آرایه‌های ادبی و آراستگی و پیراستگی زبانی قابل‌توجهی برخوردار است، رهبر انقلاب به داستان معجزه عصای حضرت موسی (ع) که در قرآن نیز آمده، اشاره‌ کرده‌اند:

دلا ز معرکه محنت و بلا مگریز
چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز
 تو را ست معجزه در کف ز ساحران مهراس
عصا بیفکن و از بیم اژدها مگریز
 تو موج غیرت و عزمی ز بحر بیم مدار
حذر ز غرش طوفان مکن ز جا مگریز
 ز سست عهدی ایام، دلشکسته مشو
نشانه باش چو پرچم ز بادها مگریز
 چو صخره باش و مکن تکیه جز به دامن کوه
به حق سپار دل خویش و از دعا مگریز
 تو از تبار دلیران خیبر و بدری
چو ذوالفقار و چو حیدر بزن صلا مگریز
 به نوشخند منافق ز ره کناره مگیر
به زهرخند معاند به انزوا مگریز
چو ره به قبله امن است پایمردی کن
خطا مکن ز توهم به ناکجا مگریز
چو تیر راه هدف گیر و بر هدف بنشین
ز کج‌روی به حذر باش و از خدا مگریز
امین خلق و امانت‌گزار یزدان باش
به صدق کوش و خطر کن ز مدعا نگریز

لزوم توجه شاعران معاصر به آیات قرآن
توجه مقام معظم رهبری به شعر و ادبیات فارسی در قالب برگزاری نشست‌های سلسله‌وار ایشان با شاعران کشورهای فارسی‌زبان، همواره پیام‌های راه‌گشایی را برای شاعران به همراه داشته است. ایشان در این دیدارها به مواردی از قبیل توجه ویژه به پاسداشت زبان و ادبیات فارسی، توجه به نهضت ترجمه و مسائلی از این‌ دست اشاره داشته‌اند. پس ‌از انتشار این غزل از مقام معظم رهبری در فضای مجازی نیز می‌توان این پیام را از سوی ایشان دریافت کرد که شاعران هم‌عصر ما همواره باید مفاهیم قرآنی را مدنظر قرار داده و با استناد به این مفاهیم که همواره وعده صادق خداوند به بندگان است، به تولید آثار فاخر روی بیاورند. همان‌گونه که از متن این غزل برمی‌آید ما شاهد دعوت تمامی مسلمانان به ایستادگی در برابر ظلم هستیم. در قرآن کریم نیز آیات فراوانی وجود دارد که همواره مسلمانان را به عطوفت با یکدیگر و شدیدترین برخوردها با کفار توصیه کرده است. خلاصه مطلب این‌که تا امروز آیات فراوانی از قرآن کریم دست‌مایه سرایش شعر از سوی بسیاری از شاعران فارسی‌زبان شده و شاعران با استناد به مفاهیم این آیات، موفق به خلق آثاری پرمحتوا و جریان‌ساز شده‌اند. این موضوعی است که اهالی هنر نباید از آن غافل شوند. بی‌تردید برای گریز از نگاه تک‌بعدی در شعر باید از حصار منیت گریخت و به ارائه مضامین و مصالح جمعی انسان‌ها توجه داشت؛ موضوعی که در قرآن کریم بارها به آن اشاره ‌شده و با استناد به همین آیات می‌توان شعرهایی بدیع سرود.

در موارد زیادی هنگام مطالعه تاریخ  ادب فارسی با نام افرادی رو‌به‌رو می‌شویم که اگرچه رشته دانشگاهی‌شان زبان و ادبیات فارسی نبوده، اما آن‌چنان علاقه و ذوق ادبی داشته‌اند که با تلاش و پشتکار آثاری را تالیف کرده‌اند که توانسته جای خود را به عنوان منابع درسی یا منابع پژوهشی در زمینه زبان و ادبیات فارسی میان دانشگاهیان باز کند. یکی از این افراد تاثیرگذار زنده‌یاد استاد محمدعلی اسلامی نُدوشن است. فردی که اگرچه دانش آموخته حقوق بین‌الملل در کشور فرانسه بود و پس از بازگشت به ایران قاضی دادگستری شد، اما پس از چندی آن‌چنان آوازه او در ایران‌شناسی و شناخت ادبیات میان اهالی تاریخ و ادبیات فارسی پیچید که در تیر ۱۳۴۸ با پیگیری‌های فراوان پروفسور فضل‌ا... رضا، رئیس وقت دانشگاه تهران، ابتدا به عنوان مشاور حقوقی و فرهنگی دانشگاه منصوب شد و سپس به‌دلیل تألیفاتی که در حوزه ادبیات منتشر کرده بود، به همراه ۱۱ تن دیگر بدون تشریفات رسمی به عضویت هیئت علمی آن دانشگاه درآمد. اسلامی ندوشن در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران به تدریس نقد ادبی و سخن‌سنجی، ادبیات تطبیقی، فردوسی و شاهنامه و شاهکارهای ادبیات جهان، و در دانشکده‌های حقوق و اقتصاد به تدریس تاریخ تمدن و فرهنگ ایران و در دانشکده پزشکی به تدریس نگارش فارسی پرداخت. خلاصه کردن شخصیت علمی این استاد کم‌نظیر تنها  در جنبه ادبی و نادیده گرفتن دیگر جنبه‏‌های علمی او خطاست. از این استاد کم‌نظیر آثار زیادی به یادگار مانده، اما آثاری همچون «آوا‌ها و ایماها» و «جام جهان‌بین» و... دریچه‌ای است که مخاطب را به سوی دنیایی از موضوعات و عناوین متنوّع و مطلوب می‌کشاند. روش اسلامی‌ندوشن در نقد و تحلیل آثار ادبی این است که شاخ و برگ‌هایی را که در آثار مختلف وجود دارد، کنار می‌زند و در حوزه‌های مختلفی همچون سعدی‌شناسی، حافظ‌پژوهی و فردوسی‌شناسی، ما را با خطوط برجسته تفکّر شاعر آشنا می‌کند.یکی از موضوعاتی که شاید تا چند دهه پیش کمتر مورد توجه قرار گرفته بود، حوزه ترجمه آثار ادبی است. برای این کار باید فردی وارد گود شود که هم ادبیات فارسی را به خوبی بشناسد و هم با زبان‌های دیگر آشنا باشد. محمدعلی اسلامی ندوشن جزو همین افراد بود؛ ادبیات‌شناسی که هر اثری را از دیگر زبان‌ها به فارسی ترجمه کرد، میان ادیبان و استادان زبان و ادبیات فارسی جای خود را باز کرد و به خوبی دیده شد.