
یادداشت
تعداد بازدید : 81
جای خالی نشان های تجاری بین المللی در صنایع ایران
نویسنده : حسین بردبار

میزان موفقیت و گستردگی بروز و ظهور نشان های تجاری(برند) در اقتصاد کشورها یک علامت از شدت و ضعف اقتصادها می تواند تلقی شود، آن چنان که می توان مشاهده کرد بسیاری از اقتصادهای پیشرفته جهان امروز دارای نشان های تجاری با شهرت جهانی و بین المللی هستند، مانند سونی (ژاپن) ؛ زیمنس(آلمان) ، اپل(آمریکا) ، سامسونگ(کره جنوبی) ،هیتاچی(ایتالیا) و... که امروزه به قدری شهرت یافته اند که در هر کشوری می توان محصولات آن ها را دید و گاهی حتی بچه ها نیز آن ها را می شناسند. اما این شهرت و گستردگی تولید و صادرات آن ها به نقاط مختلف جهان که موجب ایجاد و حفظ نشان های تجاری است ،به پشتوانه ای قوی نیاز دارد؛ پشتوانه ای به قوت تمام اقتصاد کشور صاحب همان نشان تجاری که توانسته بستری را فراهم کند که آن نشان تجاری از یک شرکت کوچک به گستره یک شهر یا استان رشد کند و با ایجاد حمایت های هوشمند و هدفمند تبدیل به یک شرکت عظیم بین المللی با صادراتی چندمیلیارد دلاری شود.
بستری که این نشان های تجاری در آن ها رشد و توسعه یافته اند و نحوه رشد آن ها اهمیت زیادی دارد و شاید بتوان این معادله و گفتمان را درست دانست که هرچه کشور صنعتی تر باشد ، نشان های تجاری مشهورتر و با صادرات بیشتری دارد. البته تنوع این نشان های تجاری نیز اهمیت دیگری دارد و گاهی برخی از کشورها به قدری دراین زمینه سرآمد هستند که در هر رشته ای از صنایع نظیر خودروسازی ، صنایع الکترونیک، مواد غذایی ، محصولات سلولزی، پتروشیمی، فولاد وصنایع فلزی و ... دارای یک یا چند نشان تجاری مشهور هستند و همین عامل موجب افزایش تراز تجاری این کشورها به ویژه در بخش صنعت می شود. با این حال اخیرا در خبرها داشتیم که بخش صنعت ایران دارای تراز تجاری منفی 31 میلیارد و 800 میلیون دلاری است که همین مسئله از یک سو خود علت و از سوی دیگر معلول نداشتن نشان های تجاری بین المللی در صنایع ایران است ، نکته ای که باید وزارت صمت بیشتر مورد توجه قرار دهد.