پس از انتشارگزارش روز دوشنبه روزنامه خراسان درباره  اختلاف میان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان صداوسیما بر سر صوت و تصویر مجازی  با عنوان «کفایت مذاکرات؛ وقت قانون‌گذاری برای صوت و تصویر مجازی»  محمدصادق افراسیابی، معاون کاربران و تنظیم‌گری اجتماعی ساترا در واکنش به این گزارش در مورد جایگاه ساترا و بودجه آن با   خراسان به گفت و گو نشست و در این باره گفت: «اولا دولت سیزدهم شرح وظایفی را برای سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی قائل است و مطابق با آن، برای شرح وظایفی که در لایحه بودجه آمده، پیشنهاد بودجه هم داده است. ثانیا در جلسات مختلف کارگروه درگاه ملی صدور مجوزها، بحث‌های مختلفی با حضور نماینده وزارت فرهنگ و ارشاد و ساترا بیان شده و آن چیزی که الان در درگاه صدور مجوزها دیده می‌شود، بیانگر نوع توافق وزارت ارشاد، ساترا و مجموعه دولت است. بر اساس ارزیابی مرکز ملی بهبود فضای کسب‌وکار وزارت اقتصاد، ساترا رتبه دوم را در میان دستگاه‌های صادرکننده مجوز در درگاه ملی صدور مجوز کسب کرده است.»

او با اشاره به سهم ساترا از بودجه ادامه داد: «از ابتدای امسال تاکنون فقط حدود ۱۳ میلیارد تومان بودجه به ساترا تخصیص یافته است که این بودجه صرف بازبینی محتوای پلتفرم‌ها و فضای مجازی در ۱۰ ماه اخیر، حمایت از پلتفرم‌ها، فرهنگ‌سازی و تولید محتوای مرتبط با سواد تنظیم‌گری صوت و تصویر فراگیر، حمایت از حقوق تولیدکنندگان، مقابله با نقض مالکیت معنوی و اجرای دیگر وظایف واگذارشده به سازمان صداوسیما برای اجرای مفاد قانون جرایم رایانه‌ای و دیگر وظایف ساترا از جمله صدور مجوز سامانه‌ها و سکوهای صوت و تصویر فراگیر، بررسی طرح‌های سریال نمایش خانگی و صدور مجوز تولید، بررسی تطبیقی آثار تولیدشده توسط سکوهای نمایش خانگی و صدور مجوز انتشار، آموزش و توانمندسازی پلتفرم‌ها با برگزاری دوره‌های آموزشی، حمایت از انجام پروژه‌های پژوهشی و... شده است.» او افزود: «طبعا اگر بودجه‌ای که برای 1402 تعیین می‌شود، نسبت معقولی با شرح وظایف و اقدامات ساترا در سال های گذشته داشته باشد، در کار ساترا اختلالی ایجاد نمی‌کند. هرچند اگر بودجه مناسب‌تری تخصیص داده شود، حوزه حمایت‌های ساترا از پلتفرم‌ها برای تولید آثار مرتبط با اولویت‌های محتوایی کشور تقویت می‌شود و تحقق وظایف ساترا در اسناد بالادستی به ویژه سند معماری کلان شبکه ملی اطلاعات شتاب خواهد گرفت.»

افراسیابی گفت: «هم‌اکنون همکاری‌های خیلی خوبی در حوزه ارتقای سواد رسانه‌ای، برگزاری رویدادهای محتوایی و نظارت بر تبلیغات در فضای مجازی میان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی وجود دارد و صرفا موضوع معرفی نمایندگان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در شورای صدور مجوز ساترا باقی مانده است که آن هم طبق فرمایش اخیر وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی به سازمان سینمایی و معاونت حقوقی، امور مجلس و استان‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارجاع شده است.»

پیش فروش بلیت‌های چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در حالی از پایان هفته اول بهمن‌ماه آغاز می‌شود که بلیت‌ها بدون درج نام فیلم‌ها به‌فروش خواهد رسید.

به گزارش مهر، با آغاز پیش‌فروش بلیت‌های سینماهای مردمی چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر از هشتم بهمن‌ماه مخاطبان می‌توانند بر اساس جدول‌بندی‌ها ، اقدام به تهیه بسته‌های مد نظر خود کنند و به احتمال زیاد بلیت‌هایی که پیش‌فروش می‌شود، فاقد نام فیلم‌ها خواهد بود و تنها زیرگروه، سینما و سئانس نمایش فیلم‌ها روی آن‌ها قید شده است. 

از شنبه هفته گذشته سری جدید برنامه «شیوه» روی آنتن شبکه 4 سیما رفت؛ برنامه‌ای که نخستین بار در واپسین روزهای شهریورماه به عنوان جایگزین برنامه تعطیل‌شده «زاویه» و با همان سبک و سیاق و همان مجری، به تلویزیون رسید تا بحث‌هایی داغ و پرواکنش را درباره وقایع آن روزهای خیابان‌ها مطرح کند. «شیوه» در اولین قسمت‌ها به سرعت محبوب شد و نگاه عده‌ای را به صداوسیما جلب کرد که تا پیش از آن، چندان میانه‌ای با این رسانه نداشتند. فصل اول این برنامه پس از حدود 2 ماه پخش، با نزدیک شدن به جام جهانی فوتبال به پایان رسید و از هفته گذشته، فصل دوم آن با تغییراتی بازگشته است. بازگشتی که البته نتوانسته مثل سری اول، پربیننده و داغ شود. در این گزارش نگاهی به فصل دوم «شیوه» و علل پربیننده نشدن آن داریم.

دکور متفاوت

در اولین نگاه به «شیوه» جدید، دکور آن به نظر می‌آید که با طراحی متفاوتی نسبت به برنامه‌های گفت‌وگومحور و مناظره‌محور تلویزیون ساخته شده است. دکوری شکیل که اگرچه مینیمال طراحی شده، اما در سادگی افراط نکرده است. «شیوه» در فصل دوم از این نظر، چند گام از فصل اول جلوتر می‌ایستد که به نظر می‌رسید کم وبیش با سرعت به آنتن رسیده و در همان دکور «زاویه» روی آنتن می‌رفت. علاقه مندان به برنامه‌های فکری-فرهنگی و مناظره‌محور، برنامه «زاویه» را به یاد دارند که برای مدتی طولانی از شبکه 4 سیما پخش می‌شد و با اجرای میزبانانی چون حبیب رحیم‌پور ازغدی، به نسبت شبکه پخش‌کننده‌اش پربیننده به شمار می‌آمد. «شیوه» این بار با دکور جدید، تلاش کرده هویت مستقلی نسبت به «زاویه» پیدا کند.

میزبان همچنان برگ برنده

عطاءا... بیگدلی مجری «شیوه» که در فصل اول نیز به عنوان یکی از علل پربیننده و جریان‌ساز شدن برنامه مطرح شده بود، در فصل دوم همچنان با همان سبک گذشته مشغول اجراست؛ با دقت و به خوبی، به حرف‌های طرف ها گوش می‌دهد، با تسلط کافی آن‌ها را جمع‌بندی و نقاط اختلاف را مشخص می‌کند و در نهایت با پرسشی که بحث را به پیش ببرد، به طرف مقابل پاس می‌دهد. او در کمبود جدی گفت‌وگوکننده‌های ماهر در حوزه‌های فکری و فرهنگی در تلویزیون، کیمیایی است که همچنان به عنوان یک نقطه قوت برای «شیوه» باقی مانده و ایراد خاصی به کارش وارد نیست.

دقت در انتخاب مهمان

نقطه قوت اصلی «شیوه» در فصل نخست، فضای بازی بود که برای طرح دیدگاه‌های مختلف و مغایر قرائت رسمی از سیاست، جامعه و فرهنگ فراهم کرد. اساس این فضای باز را می‌توان مدعوین برنامه دانست که پس از مدت‌ها به تلویزیون پا گذاشتند، در حالی که برای بخش مهمی از جامعه و به ویژه طبقه متوسط و کاربران شبکه‌های اجتماعی شناخته شده بودند و دیدگاه‌هایشان در خارج از صداوسیما، بازتاب فراوانی می‌یافت. بسیاری از آن‌ها حتی برای سال‌ها به شکل رسمی یا غیررسمی ممنوع‌التصویر بودند. تفاوت اصلی «شیوه» در فصل دوم نسبت به فصل اول، همین موضوع است که احتمالاً از عوامل اصلی کمتر دیده شدن مباحث آن نیز به شمار می‌رود. چه بپسندیم و چه نپسندیم، در این زمینه، مهم تر از چهره‌های طیف موافق برنامه، چهره‌های طیف منتقدند؛ چراکه گروه اول در دیگر برنامه‌های تلویزیون هم دیده می‌شوند و قرائتی مطابق یا نزدیک به قرائت رسمی ارائه می‌کنند که در صداوسیما معمولاً تبلیغ می‌شود. حال وقتی به جای چهره‌هایی چون احمد زیدآبادی، محمد فاضلی، بیژن عبدالکریمی و...، دیگرانی حاضر شوند که اگرچه نگاهی انتقادآمیز به سیاست‌های رسمی دارند، اما از نظر شهرت عمومی (نه از نظر اهمیت و اهلیت علمی) در سطحی پایین‌تر قرار می‌گیرند، طبیعی است که «شیوه» توجهات کافی را جلب نمی‌کند. در دو قسمت از «شیوه» که تاکنون پخش شده، مریم نصر اصفهانی از همین‌گونه به شمار می‌رود. اما مصطفی کواکبیان حکایتی دیگر دارد. اصلاح‌طلبی میانه‌رو که اگرچه ممکن است گاه سخنانی جنجالی را مطرح کند، اما از جمله چهره‌های جریان اصلاح‌طلبی به شمار می‌رود که حتی در دوران ممنوعیت چهره‌های این جریان در تلویزیون، همواره نماینده آن‌ها بود! در نتیجه با این که «شیوه» در فصل دوم نیز برای طرح دیدگاه‌های منتقد سیاست‌های رسمی فضایی باز را فراهم کرده، اما آن‌قدری که باید و شاید، دیده نشده است.

مورد خیابان‌های آرام

از عواملی که روی «شیوه» تأثیر منفی گذاشته و آن را از جریان‌سازی انداخته، می‌توان به مسائل برون‌برنامه‌ای نیز اشاره کرد. این برنامه برای اولین بار در زمانی به آنتن رسید که اعتراضات در داغ‌ترین شکل خود قرار داشت و بیشترین توجهات عمومی را جلب کرده بود. در مقابل اکنون مدت‌هاست که عملاً خیابان‌ها آرام شده و شرایط عادی حاکمیت یافته.  پخش هفتگی برنامه نیز که احتمالاً متأثر از شرایط عادی خیابان‌هاست، در افتادن «شیوه» از تب‌وتاب قبلی، بی‌تأثیر نیست. نکته مهم آن است که تلویزیون در این شرایط، «شیوه» را دوباره سرپا و برپا کرده؛ در حالی که پیش از این نیز بسیار گفته شده بود زمان ایده‌آل برای تأثیرگذاری بحث‌های فکری و فرهنگی معطوف به انتقاد و اصلاح سیاست‌های رسمی، همزمان با آرامش خیابان‌هاست. با پایان اوضاع متشنج، «شیوه» گوهری است که نه فقط به باز شدن فضای رسانه‌ای و بیان آرام نقدها و اعتراضات کمک می کند، بلکه می‌تواند به بازگشت رسانه ملی به مرجعیتی که از آن انتظار می‌رود، یاری جدی برساند. همه این‌ها به شرطی است که «شیوه»، ویژه بماند و با دقت در انتخاب مهمانان، همان چیزی باشد که از آن انتظار می‌رود و به برنامه‌ای معمولی تبدیل نشود.

بهرام رادان با فیلم «پولاریس» ساخته سودابه مرادیان در نمایش خانگی حضور دارد. این فیلم سال 94 در لس آنجلس و سیاتل تولید شده و رویا تیموریان دیگر بازیگر ایرانی آن است. رادان تهیه‌کننده و بازیگر فیلم است.

 

 

 

 

 

 

حسن پورشیرازی این روزها همزمان با تکرار دو سریال در شبکه آی‌فیلم دیده می‌شود. او ساعت 20 مجموعه «برادر جان» ساخته محمدرضا آهنج و ساعت 18 سریال «بانویی دیگر» کاری از سیروس مقدم را روی آنتن دارد.