امیرعلی ابوالفتح- بایدن واردات نفت، گاز و انرژی از روسیه را ممنوع اعلام کرد اما گفت: «متحدان مان، ما را در تحریم نفت روسیه همراهی نمی‌کنند.» اکنون سوال مهم این است که حذف یا کاهش شدید نفت و گاز روسیه، کشوری که دارنده بیشترین نفت و گاز در جهان است و به آن، ابرقدرت انرژی گفته می شود، چه بلایی بر سر قیمت ها می آورد؟حتی اگر آمریکا بتواند با افزایش تولید و تنوع بخشیدن به واردات، از پس کمبود 8 درصدی واردات نفت از روسیه برآید، آثار تورمی ناشی از تحریم کامل یا تحریم محدود روسیه بر اقتصاد آمریکا می تواند ویرانگر باشد. جدا از افزایش شدید حامل های انرژی در آمریکا به ویژه بنزین، انفجار قیمت جهانی انرژی در آمریکا، بازارها را در این کشور به لرزه در خواهد آورد. اولین برخورد موج این انفجار، بازارهای بورس آمریکا خواهد بود. در دورانی که تورم جهانی سر به فلک خواهد گذاشت، جز شرکت های فعال در حوزه انرژی و صنایع تسلیحاتی، بقیه شرکت ها به دلیل افزایش قیمت انرژی، با کاهش سود یا حتی زیان مواجه خواهند شد که نتیجه آن، با سقوط ارزش سهام این شرکت ها و از دست رفتن سپرده گذاری آمریکایی ها، نمایان خواهد شد. همچنین افزایش هزینه تولید در پی افزایش قیمت انرژی، بر واردات و صادرات آمریکا اثر مهلکی خواهد داشت. آمریکا یکی از اصلی ترین وارد کنندگان کالا در جهان است و اگر با افزایش قیمت انرژی، قیمت کالاهای وارداتی افزایش یابد – که مسلما چنین خواهد بود – آمریکایی ها باید پول بیشتری بابت کالاهای وارداتی پرداخت کنند؛ آن هم در حالی که افزایش تورم و فشار سنگین به مصرف کنندگان در گوشه و کنار جهان، قدرت خرید جهانیان را برای واردات کالاهای آمریکایی – همچون کالای دیگر کشورهای عمده صادرکننده جهان – کاهش می دهد. به همین دلیل، جنگ آمریکا با روسیه بر سر بازارهای انرژی که به بهانه جنگ اوکراین به راه افتاده است، می تواند خسارات ویرانگری به اقتصاد آمریکا و اقتصاد جهانی تحت کنترل آمریکا، وارد کند. اگرچه آمریکا در دو جنگ جهانی اول و دوم به دلیل دور بودن از جبهه های جنگ در اروپا و آسیا، کمترین خسارات را متحمل شد اما ایالات متحده در «جنگ جهانی انرژی» به دلیل جهانی شدن اقتصاد، نمی تواند خود را از پیامدهای این جنگ دور نگه دارد و صرفا باید به نظاره آثار «انفجار اتمی» بر اقتصاد روسیه بنشیند. 

 

پیشنهاد تام مالینوفسکی، نماینده دموکرات کنگره برای حل معضل نفتی آمریکا: یکی از دلایلی که ما برای هر گالن بنزین 4 دلار می‌پردازیم این است که یک شاهزاده سعودی از این که ما از او به خاطر قتل یک روزنامه نگار واشنگتن پست انتقاد کرده‌ایم، عصبانی است. اگر جایگزین اتکا به نفت روس‌های مستبد، اتکا به مستبدان سعودی است، شاید باید کمتر به نفت متکی باشیم و اگر می‌گویید ما باید به جای نفت آن‌ها از نفت خود استفاده کنیم، به یاد داشته باشید که بایدن قراردادهای نفتی بیشتری نسبت به ترامپ تایید می کند و پروژه‌هایی مانند خط لوله کیستون و حفاری در قطب شمال (حتی اگر دوست داشته باشید) برای سال‌ها چیزی به ما نمی دهد. (در نتیجه) راه حل عملی، راه حل سعودی است. بیایید همچنین به یاد بیاوریم که عربستان سعودی برای امنیت خود 100 درصد به ما متکی است و ما باید مانند یک ابرقدرت در برابر این کشور عمل کنیم. به جای فرستادن رئیس جمهورمان به ریاض، به منظور تهدید عربستان، نیروها و سامانه‌های پاتریوتی را که اکنون در عربستان داریم، به لهستان و اوکراین بفرستیم.

 

«اسحاق هرتزوگ» رئیس رژیم صهیونیستی برای سفری چند روزه وارد آنکارا شد؛ این اولین سفر یک مقام صهیونیست به ترکیه از سال ۲۰۰۸ است. پیش از این، اردوغان با مثبت توصیف کردن سفر رئیس رژیم صهیونیستی به این کشور، مدعی شده بود که این امر به بهبود روابط آنکارا-تل‌آویو کمک می‌کند. هفته گذشته هم هیئت بلندپایه ترکیه‌ای به ریاست «ابراهیم کالین» سخنگو و مشاور ارشد رئیس جمهور ترکیه و «سادات اونال» معاون وزیر خارجه ترکیه  وارد فلسطین اشغالی شده بودند. اظهارات و رویکرد اردوغان و دیگر مقامات دولت ترکیه به وضوح اثبات کننده این مسئله است که رئیس‌جمهور ترکیه با جدیت به دنبال عادی‌سازی مناسبات با تل‌آویو و حفظ روابط اقتصادی میان دو طرف است. گرایش جدید دولت ترکیه، در شرایطی است که آنکارا از می 2018 متعاقب افزایش حملات صهیونیست‌ها  به غزه و تصمیم دولت وقت آمریکا به ریاست دونالد ترامپ، برای انتقال سفارتخانه از تل‌آویو به بیت المقدس، سفیر رژیم صهیونیستی را از کشور خود اخراج کرد و پس از آن تل‌آویو نیز چنین اقدام متقابلی را انجام داد. رجب طیب اردوغان طی سال‌های بعد از 2009 پس از واقعه مشهور دریای مرمره بارها تلاش کرده خود را به عنوان حامی ملت فلسطین و متحد گروه های سیاسی مقاومت در سرزمین‌های اشغالی نشان دهد. حتی تلاش عمده اردوغان این بود که خود را به عنوان رهبر کشورهای اسلامی در پرونده فلسطین معرفی کند و طی اظهارات و نشست‌های مختلف به صورت لفظی، به رژیم صهیونیستی حمله می کرد. این روند در سال 2018 در ظاهر ماجرا به اوج رسید و قطع مناسبات دو طرف را به همراه داشت اما واقعیت امر این بوده و هست که هیچ‌گاه اردوغان و حزب عدالت و توسعه به معنای حقیقی آن متحد ملت فلسطین نبوده‌اند. در شرایط کنونی نیز اردوغان مدعی شده که تلاش‌های او برای عادی‌سازی مناسبات با رژیم صهیونیستی به معنای پشت کردن به گروه های فلسطینی نبوده و آنکارا همچنان از حقوق مسلمانان در سرزمین‌های اشغالی دفاع خواهد کرد. اما واقعیت ماجرا این است که در عرصه رئال پالتیک و با نگاهی واقع‌بینانه، هر گونه دوستی با رژیم صهیونیستی را می‌توان در مسیر  ضدیت با منافع و آرمان‌های فلسطین ارزیابی کرد. برای نمونه اردوغان در اواخر سال گذشته میلادی (2021) از خاخام‌های یهودی حاضر در استانبول دعوت کرد که آن را می‌توان نماد بارز تلاش او برای مجاب کردن لابی صهیونیست‌ها در آمریکا برای جلب حمایت دولت بایدن از ترکیه دانست. در شرایط کنونی نیز ادعای حفظ موازنه به معنای همکاری با رژیم صهیونیستی و همکاری با گروه های مقاومت فلسطینی بیشتر یک شانتاژ سیاسی و فریب افکار عمومی داخلی و خارجی خواهد بود. درخصوص انگیزه و دلایل رجب طیب اردوغان برای گام بر اشتن در مسیر نزدیکی و عادی‌سازی مناسبات با رژیم صهیونیستی نیز می‌توان دلایل مختلفی را مطرح کرد که مهم‌ترین آن‌ها را می‌توان تلاش برای گذر از بحران اقتصادی و نیز جلب حمایت لابی‌های صهیونیستی – آمریکایی از حزب عدالت و توسعه برای باقی ماندن در قدرت طی انتخابات آینده دانست. با وجود این، باید توجه داشت که پروژه جدید اردوغان برای خروج از بحران داخلی از دالان عادی‌سازی مناسبات با تل‌آویو، می‌تواند برای او عملکردی وارونه باشد و همچون شمشیری دو دم، موجبات تحمیل هزینه سنگینی برای او و حزب متبوعش  را فراهم کند.واقعیت امر این است که در شرایط کنونی بخشی بزرگ از شهروندان ترکیه و نیز مسلمانان در کشورهای اسلامی هر گونه عادی‌سازی مناسبات و نزدیکی روابط یک کشور اسلامی به صهیونیست‌ها را همچون خیانتی نابخشودنی به آرمان‌های فلسطین قلمداد می‌کنند. همین امر موجب خدشه‌دار شدن هر چه بیشتر وجهه و شخصیت  اردوغان در میان کشورهای اسلامی و نیز در سطح داخلی ترکیه،   خواهد شد. همین موضوع می‌تواند زمینه‌ساز شکست حزب عدالت و توسعه در انتخابات آتی ترکیه باشد و هزینه‌ای غیر قابل تصور را بر اردوغان و آینده سیاسی او تحمیل کند.

 اسپکتیتر با تیتر «خشم پوتین»، طرحی که رئیس جمهور روسیه را در اوج خشم نشان می دهد، روی جلد برده است. در این تصویر زاویه دید چنان است که ساختمان های مشهور میدان سرخ مسکو به خاطر آن مانند موشک به تصویر کشیده شده اند و به پرواز در آمده اند.

 

 

 

 

 

 

تایم با انتخاب هاله ای از رنگ آبی و زرد به نشانه پرچم اوکراین در طراحی روی جلدش، تیتر اصلی خود را به زبان روسی نوشته که در آن جمله زلنسکی رئیس جمهور اوکراین یعنی «زندگی بر مرگ پیروز است و روشنایی بر تاریکی» به چشم می خورد. 

اوکراینی ها از آثار تاریخی در برابر تخریب  جنگ محافظت می کنند/ یکی از نمادهای شهر تاریخی اودسا، بنای یادبود دوک دی ریشلیو است که توسط کیسه های شن تحت محافظت قرار گرفته است.

پس از حمله نظامی روسیه به اوکراین انتقاد از سیاست‌مداران غربی که با شرکت‌های روسی همکاری می‌کنند، افزایش یافته است. دو صدراعظم سابق آلمان و اتریش از مشهورترین همکاران شرکت‌های روسی هستند که با انتقادهای شدیدی روبه رو شده‌اند. گرهارد شرودر که مدتی رئیس دولت ایالتی نیدرزاکسن بود از ۱۹۹۸ تا سال ۲۰۰۵ بر مسند صدراعظمی آلمان تکیه زد؛ پس از هلموت کهل و قبل از آنگلا مرکل. سیاست‌مدار حزب سوسیال دموکرات آلمان هم اکنون حقوق‌بگیر چند شرکت نفتی روسیه است که وجه مشترک همه آن ها تعلق یا وابستگی کامل به حکومت روسیه است. او به تازگی به هیئت مدیره شرکت گازپروم راه یافت. شبکه خبری ان تی وی (NTV) در گزارشی به بررسی افزایش فشارها بر شرودر پرداخت و وضعیت او را به خصوص در میان سوسیال دموکرات‌ها «انزوای کامل» توصیف کرد./دویچه وله

خارجی‌های داوطلب در نبرد برای اوکراین مشمول حق شهروندی می‌شوند/ معاون وزیر امور خارجه اوکراین اعلام کرد: شهروندان خارجی که به طور داوطلبانه به جبهه نبرد برای اوکراین ملحق می‌شوند، مشمول حق شهروندی اوکراین خواهند بود. به گفته ینین با آن ها قرار داد امضا می‌شود و گذرنامه نظامی دریافت می‌کنند و در صورتی که در آینده بخواهند شهروند اوکراین باشند، قانون راه‌ آن ها را هموار می‌کند. گزارش‌ها حاکی از آن است که شمار خارجی‌‌هایی که به جبهه مقاومت اوکراین در مقابل تهاجم روسیه ملحق می‌شوند، رو به افزایش است. ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌‌جمهور اوکراین هفته گذشته اعلام کرده بود که ۱۶ هزار نیروی خارجی به نبرد این کشور با روسیه ملحق شده‌اند.