رعیت نواز - این روزها حال روزنامه های کشور شبیه بیماری است که سطح هوشیاری پایینی دارد و اعضای خانوادهاش بالای سر او ایستادهاند و هرکدام خاطرهای از گذشته، از روزهایی که تیراژشان به دهها هزار میرسید، تعریف و بعد شیون میکنند و در این بین وقتی پزشک معالج بالای سر بیمار حاضر میشود از بیماریهای متعددی حرف میزند که مطبوعات ایران با آن دست و پنجه نرم میکند؛ «افزایش قیمت کاغذ»، «افزایش بقیه مواد اولیه» و «رکود بازار و نبود آگهی». شاید باورش سخت باشد اما در همین وانفسا که روزنامه ها برای زنده ماندن و کمک به اطلاع رسانی و روشن شدن افکار عمومی در حال تلاش هستند، قوانینی به اجرا در می آید که شبیه تیر خلاص زدن به سرباز جان برکفی است که برای دفاع از کیان جامعه با ترکش هایی در بدن همچنان در حال تلاش است. متاسفانه یکی از موضوعات جدیدی که در این حوزه مطرح شده و نگرانی اهالی فرهنگ و قلم درباره ادامه فعالیت مطبوعات کشور را در پی داشته، موضوع لغو معافیت آگهی مطبوعات از پرداخت مالیات بر ارزش افزوده بوده است. بر این اساس مطبوعات از این به بعد باید از آگهی دهندگان علاوه بر هزینه درج آگهی، 9 درصد برای پرداخت مالیات ارزش افزوده دریافت کنند که در واقع با این وضعیت رکود و افت میزان آگهی ها در نهایت مطبوعات و روزنامه ها باید این رقم را از دریافتی خود کم تا مشتریان نیم بند فعلی را حفظ کنند. موضوعی که به نظر می رسد نهاد های مسئول باید برای اصلاح آن همت کنند.در این گزارش به این موضوع پرداخته ایم که در نهایت چه تاثیری بر بقای نشریات مکتوب کشور که هم اکنون نیز حال و روز چندان خوشی ندارند خواهد گذاشت؟
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
استاد فرشچیان هنرش را علاوه بر دین و مذهب، در خدمت به ادبیات و فرهنگ این سرزمین هم به کار گرفتهاست. تأثیر آثار فرهنگی ایشان را چطور ارزیابی میکنید؟
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
نگاه به شرق عنوان سیاستی است که برخلاف برداشت اولیه و سطحی از آن اساسا ارتباطی به وابستگی به شرق یا حتی انحصار روابط در شرق ندارد. این عنوان که سالهاست در ادبیات سیاست خارجی کشورهای مختلف قرار گرفته است به دوران گذار در نظام بینالملل اشاره دارد. دورانی که اندیشمندان غربی و شرقی به خوبی از آن آگاه شدهاند. در دوران گذار، انحصار قدرت و ثروت از غرب و هژمونی یک دولت خارج شده و کشورهای دیگر به وزن کشی قدرت میپردازند و قدرت نظام تک قطبی را به چالش میکشند. از همین رو قدرت هژمون که در دوران پس از فروپاشی شوروی، ایالات متحده آمریکا بوده است تلاش دارد تا نظم موجود را حفظ کند و مانع از شکل گیری نظم جدید شود. این اتفاق مهم در نظم جهانی باعث شده است حتی شرکای راهبردی آمریکا نیز به روابط کلان با قدرتهای نوظهور و شرقی رو آورند. عربستان سعودی، امارات متحده عربی و دیگر کشورها و حتی رژیم صهیونیستی با وجود روابط راهبردی با ایالات متحده اکنون حجم تجارت و مراودات اقتصادی و سیاسی قابل تاملی با رقبای اصلی آمریکا دارند. غفلت از این تحولات در دوران سرعت گرفتن گذار در نظام بینالملل در یک دهه اخیر یکی از مشکلات جدی دولتمردان کشورمان بوده است. با تغییر گفتمان در دستگاه اجرایی کشورمان این موضوع در کانون توجهات دولت سیزدهم قرار گرفت. عضویت در سازمان همکاری شانگهای، فعال شدن دیپلماسی کشورمان در ارتباط با کشورهای اکو، تعامل جدیتر با همسایگان، قرارداد سوآپ گازی از ترکمنستان به آذربایجان از طریق ایران، کنشگری جدی در افغانستان، مذاکرات جدی با هدف تشکیل بانک مشترک و بازار مشترک با کشورهای دوست و همسایه همچون سوریه و... همگی اشاره به این مسئله دارند.پس از آغاز اجرای سند همکاری ۲۵ ساله با چین در هفته گذشته و شروع رایزنیها برای انعقاد قراردادهای اقتصادی ذیل آن، سفر رئیس جمهور کشورمان به مسکو، به عنوان اولین سفر برای دیدار دوجانبه با روسیه در دولت سیزدهم حائز اهمیت است. این سفر همزمان با پیگیری مذاکرات رفع تحریم در وین صورت گرفته است و این پیام راهبردی را به دنیا مخابره کرد که جمهوری اسلامی ایران نگاه راهبردی و بلند مدت به همکاری با کشورهای شرقی و همسایه دارد و نگاه تاکتیکی و ابزاری به این مسئله ندارد. این رخداد پس از تجربیات پسابرجام در سال ۱۳۹۴ که به گفته وزیر سابق امور خارجه کشورمان منجر به فراموشی دوستان دوران سختی و آزرده خاطر کردن آن ها در طمع سرازیر شدن شرکتهای غربی بود تحولی جدی در سیاست خارجی کشور به شمار میرود.این سفر و ابعاد آن از چند جهت قابل تامل بوده است. دو کشور همکاریهای راهبردی و مهمی در ابعاد نظامی، سیاسی و امنیتی داشتهاند؛ اما توسعه این روابط به حوزههای اقتصادی این سفر را متمایز کرد، چرا که هر دو کشور در تلاش هستند تا با مهار آمریکا امنیت ملی و توسعه اقتصادی خود را تضمین کنند. تحریمها علیه مسکو و تهران و همچنین تنشهای جدید روسیه با غرب لزوم این موضوع را بیشتر کرده است. رئیس دولت سیزدهم نیز در همین زمینه با همراه کردن وزیران اقتصادی در این سفر نشان داده که عمق بخشی به روابط اقتصادی بین دو کشور را در دستور کار قرار داده است. علاوه بر این موضوعات مسئله کریدور شمال -جنوب نیز که به درآمدزایی برای هر دو کشور منتج خواهد شد یکی از مسائل مطرح شده فیمابین بوده است.بی توجهی به موقعیت جغرافیایی کشورمان در یک دهه گذشته باعث شده تا ژئوپلیتیک کشورمان با فعالیت جدی آمریکا و صهیونیستها تخفیف یابد. قراردادهای ترانزیتی همچون پروژه ترانزیتی شمال- جنوب که میتواند اقیانوس هند را از بندرچابهار به جمهوری آذربایجان، روسیه و سپس شمال اروپا متصل کند علاوه بر سهولت صادرات محصولات کشورمان منجر به درآمدزایی از طریق حق ترانزیت نیز خواهد شد. استفاده از این موقعیت ژئوپلیتیکی ایران باعث میشود تا کشورهای دشمن و رقیب نتوانند کشورمان را نادیده بگیرند و به محاصره ایران اسلامی دست بزنند. چنین رخدادی جمهوری اسلامی ایران را تبدیل به قدرتی غیرقابل چشم پوشی و غیرقابل تحریم میکند و به معنی واقعی کلمه منجر به خنثی سازی تحریمها خواهد شد. طبیعی است چنین وضعیتی برای کشورهای رقیب و دشمن قابل تحمل نباشد و به جنگ روانی و جنگ ادراکی علیه کشورمان بپردازند. مانور اخیر رسانهها برای تحقیر کردن این روابط و وارونهنمایی از نتایج آن ریشه در همین مسائل دارد.اما به نظر می رسد دولت تصمیم خود را گرفته است و ضمن پیش بردن مذاکرات وین تلاش دارد تا با نگاه به شرق،توازن را به سیاست خارجی کشورمان بازگرداند.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
کار تشریفات در هر حوزهای از جمله فعالیتهای جذابی است که شاید ریشه در دقت بالای آن و البته رعایت ادب و نزاکت داشته باشد که میتواند هر مخاطبی را به خود جلب کند. هیچ انسان عاقلی نیست که از منظم بودن امور و قرارگرفتن هر چیز در جای خود، بدش بیاید و این موضوع وقتی به حوزه دیپلماسی و ملاقاتهای مهم در حوزه روابط دو کشور می رسد، اهمیت بسزایی پیدا می کند. در این سالها و ماهها هم شاهد بودیم اتفاقات دیپلماتیک که ارتباط مستقیمی با موضوع تشریفات و پروتکلهای مربوط دارند در فضای مجازی و افکارعمومی جنجالبرانگیز بودهاند؛ از پرچم وارونه کشورمان در جلسه «علی باقری» با همتای پاکستانیاش تا نحوه ایستادن وزیرخارجه در عکس یادگاری و... که نکات زیادی داشت. این اتفاقات در گذشته هم کم و بیش بودهاند اما به دلیل فراگیر نبودن فضایمجازی و سرعت انتقال اطلاعات،کمتر به چشم آمدند. برای بررسی این موضوع جذاب سراغ یکی از استخوان خرد کردههای این حوزه رفتیم تا از او درباره ریزهکاریهای تشریفات دیپلماتیک و خاطرات گذشته و اتفاقات اخیر بشنویم. «کوروش مجیدی» که این روزها دوران بازنشستگی خود را میگذراند و بیشتر وقتش به تدریس میگذرد، 33 سال سابقه در تشریفات وزارتخارجه دارد و مدیریتهای مختلفی را برعهده داشته است. او از دانشگاه روابط بینالملل وزارت خارجه دانش آموخته شده و آن قدر در تشریفات دیپلماتیک حرفهای شده که میتوان به جرئت گفت امروز جزو انگشت شمار افراد کار بلد در حوزه تشریفات به شمار میرود. با هم صحبت های او را می خوانیم:
تشریفات دیپلماتیک چیست؟
این عضو بازنشسته وزارتخارجه درباره این شغل، وظایف تشریفات و تاثیرش بر مذاکرات و گفت وگوها میگوید: «در معنا و مفهوم کلی، تشریفات دیپلماتیک عموما به ترتیبات مراسم دیپلماتیک و رسمی دولتی نظیر ملاقاتها، مذاکرات سران و مقامات تراز اول، نحوه برگزاری مهمانیهای رسمی، نظام نگارش مکاتبات میان دولتها با یکدیگر و وزارت خارجه کشورها با سفارتخانههای مقیم، انجام امور دیپلماتیک از جمله تقدیم استوارنامه، تقدم سفیران و امور پشتیبانی دیپلماتیک مربوط میشود. کسی که آداب تشریفات را رعایت میکند، علاوه بر اینکه به مخاطب، مهمان و طرف مقابل خود احترام می گذارد و او را بزرگ میشمارد به شان و شخصیت خود هم احترام می گذارد و متانت خود را نشان میدهد.»
روزی که آلمانی ها
از تیم تشریفاتی ایران تشکر کردند
«کوروش مجیدی» با ذکرخاطرهای از برگزاری اجلاس عدم تعهد از تاثیر تشریفات دیپلماتیک در نشستهای مهم میگوید: «تشریفات، حتی در نتیجه نهایی هر اجلاس یا مذاکراتی موثر است. مثلا در یک دوره، اجلاس غیرمتعهدها در آفریقایجنوبی برگزار شد اما در طول زمان برگزاری آنقدر موضوعات ناامنی و بینظمی در اجلاس زیاد بود که باعث نارضایتی شرکتکنندگان شده بود تا حدی که مسئول اجلاس در برنامه اختتامیه رسما به این موضوع اشاره کرد که اصلا برای میزبان یعنی آفریقایجنوبی خوب نبود یا زمانی قرار شد برای اولینبار بخشی از اجلاس امنیتی مونیخ که اجلاس معتبری در دنیاست در تهران برگزار شود. دست اندرکاران اجلاس، در خصوص برگزاری آن در تهران تردید و نگرانی داشتند اما به حدی این نشست خوب و با رعایت همه موازین تشریفاتی انجام شد که مسئول اصلی اجلاس مونیخ در انتهای کار گفت، ما هر بار که تهران درخواست دهد، میپذیریم و بسیار راضی هستیم.»
خط قرمزهای خوردنی و نوشیدنی ها
«مجیدی» درباره اختلافات در پروتکلهای وزارتخارجه کشور ما در خوردنیها و نوشیدنیها با بقیه کشورها میگوید: «در حوزه غذا ما تاکید داریم در ضیافتهای ناهار و شام، گوشت خوک یا موادی که از اسانس و سسهای ویژه که از خوک به دست میآید سرو نشود. همچنین گوشتی که با ذبح اسلامی آماده نشده باشد هم جز خطوط قرمز است. در نتیجه میز غذای ما محدود به گوشتهای ذبح اسلامی یا غذاهای دریایی و سبزیجات است. از طرف دیگر در خصوص نوشیدنیها هم محدودیت هست و نباید مشروبات الکلی روی میز باشد. مثلا یادم هست در سفر آقای خاتمی به فرانسه در زمان ژاک شیراک یکی از دعواهای مهم ما با تیم تشریفات کاخ الیزه موضوع سرو مشروبات در هنگام ضیافت ناهار بود که ما قبول نمیکردیم و آنها اصرار داشتند چون رسم شان بود اما سرانجام قبول کردند تا زمان حضور رئیس جمهور ایران سرو مشروبات انجام نشود. مثال دیگر این است که دیپلمات ما حق ندارد در هنگام خوردن نوشیدنی، لیوان خود را به لیوان دیگران بزند».
رقص محلی با چوب را در برنامه مهمانان خارجی گنجاندیم
این دیپلمات کهنه کار خاطره جالبی هم از باز شدن پای رقص محلی در حوزه دیپلماسی دارد و می گوید: «حتی جالب است بدانید در برخی کشورها انجام رقصهای محلی هم جزو تشریفات دیپلماتیک است. در حالیکه ما چنین چیزی نداریم. یادم هست در زمان یکی از وزیران خارجه به مراسمی در آفریقایجنوبی دعوت شدیم. آن وزیرخارجه ایرانی از ما درخواست کرد که جایش کنار نلسون ماندلا رئیسجمهور آفریقای جنوبی باشد، در حالی که به خاطر هم سطح نبودن کار سختی بود. با این حال توانستیم با مذاکره، او را کنار ایشان بنشانیم. در میانه مراسم هم رقص محلی آفریقایجنوبی برگزار شد که ناگهان خود ماندلا هم برخاست و به میان رقص کنندهها رفت که وضعیت وزیر ما در آن لحظه دیدنی بود! البته ما در مراسمی چند سال قبل رقص محلی خراسانی را که با چوب انجام میشد، گنجاندیم که بسیار هم مورد توجه مهمانان خارجی قرار گرفت و اثر خوبی داشت.»
پوشش تیمهای تشریفات پروتکل دارد
این کارمند بازنشسته وزارت خارجه از جالبترین پروتکلهای ایران در حوزه تشریفات میگوید: «ایران هم بر مبنای قوانین داخلی و عرف حاکم برای خود پروتکلهایی دارد که کشورهای دیگر باید رعایت کنند؛ در خصوص پرچم، غذا، لباس، چیدمان روی میزها، سطح افراد شرکت کننده در اتاق مذاکرات و... . مثلا لباس دیپلماتهای مرد ایرانی باید کت و شلوار، جوراب تیره، کفش تیره با پیراهن روشن با یقه سهسانتی متری باشد. دیپلمات ایرانی باید ساعت، جوراب، کفش، پیراهن و کت و شلوارش هماهنگ باشد. ضمن این که استفاده از پاپیون و کراوات هم ممنوع است. همچنین برای خانمها مانتو و روسری تیره با کیف تیره و همرنگ و لباس همراه با کفشهای تیره پاشنه کوتاه در نظر گرفته شده و پوشیدن چادر الزامی نیست.»
وزیر آلمانی
کوبیده دوست داشت
میپرسیم پروتکل ایران در ضیافتهای ناهار یا شام چگونه است؟ این عضو با سابقه تیم تشریفات میگوید: «در ضیافتهای ایران همیشه غذاهای ایرانی سرو میشود و غذای فرنگی نداریم. چون غذاهای ایرانی همیشه مورد توجه و علاقه مهمانان است. مثلا کباب کوبیده ایران شهرت زیادی دارد. یادم هست آقای اشتاین مایر، وزیرخارجه وقت آلمان که الان رئیسجمهور این کشور شده به ایران آمده بود. همان ابتدای حضور پشت میز ناهار گفت برای من کباب کوبیده ایرانی بیاورید. در میز ناهار ایران انواع کبابها وجود دارد، مثل کوبیده، جوجه کباب و کباب برگ و خورشتهایی مثل فسنجان، قرمهسبزی و قیمه بادمجان هم سرو میشود. برای دسر از شله زرد، فرنی و بستنیسنتی ایرانی استفاده میکنیم و انواع آش هم در ضیافت ما وجود دارد. اصولا آشپزهای خوبی در وزارتخارجه داریم. ما در ضیافتها نباید خساست به خرج بدهیم و زیبا نیست که غذا کم بیاید، برای همین حدود 20 درصد بیشتر از تعداد مهمانان غذا طبخ میشود».
ردیف ها بر اساس
سطح شخصیت ها چیده می شود!
مجیدی درباره حواشی نحوه ایستادن امیرعبداللهیان در نشست بغداد هم میگوید: «آن جا هم کار اشتباهی بود و نباید وزیر خارجه چنین کاری انجام میداد. بعدا به خود ایشان هم گفتم. در چنین اجلاسهایی وقتی قرار به عکس یادگاری میشود، ردیفها را بر اساس سطح شخصیتها میچینند. ردیف اول روسایجمهور و پادشاهان، ردیف دوم نخست وزیران، ردیف سوم وزیران خارجه و ردیف آخر هم نمایندگان ویژه یا معاون وزیران. در هر ردیف هم بر اساس حروف الفبا میایستند. آقای امیرعبداللهیان اگر جای خود را مناسب نمیدید، باید به بهانهای در عکس یادگاری شرکت نمیکرد اما این که بیاید و جای خود را به هم بزند خوب نیست و در دنیا پیام بسیار بدی دارد. با هر نیتی انجام شود، خروجی خوبی برای کشور و وزیرخارجه ندارد و نداشت.»
احمدینژاد را بهزور راضی میکردیم در دیدارهای رسمی، کاپشن نپوشد
از «کوروش مجیدی» میپرسم که در بین شخصیتهای سیاسی چه کسانی بیشتر به قواعد تشریفاتی عمل میکردند؟ پاسخ میدهد: «در میان شخصیتهایی که من دیده یا با آنها کار کردهام، مقاممعظم رهبری چه در زمان ریاست جمهوری و چه زمان رهبری تقید زیادی به رعایت اصول دیپلماتیک دارند. بعد از ایشان آقای خاتمی هم بسیار مراقب رعایت اصول و تشریفات دیپلماتیک بود و حتی در خصوص انگشتر و ساعت خود دقت داشت که با عبا و لباده و کفشهایش هماهنگ باشد. آقای احمدینژاد اما در دوره اول ریاست جمهوری اصلا رعایت نمیکرد و با هزار دلیل و تحلیل او را راضی میکردیم کمتر کاپشن بپوشد. البته در دوره دوم بهتر شد و رعایت میکرد. در وزیران خارجه هم دکتر ولایتی، دکتر خرازی و دکتر صالحی مقید بودند و اصول تشریفات را با دقت رعایت میکردند.»
فرانسه، ژاپن، برزیل و... بیشتر به قواعد دیپلماتیک اهمیت میدهند
او درباره کشورهایی میگوید که بیشتر به رعایت اصول تشریفات اهمیت میدهند: «اصولا کشورهایی که سیستم حکومتی پادشاهی دارند، تشریفات محکمی دارند مثلا انگلیس که در این حوزه بسیار قوی است. در اروپا، فرانسه هم خوب رعایت میکند و روسها هم تاکید و جدیت زیادی در رعایت تشریفات خود دارند. در آسیا ژاپن، چین و مالزی خوب هستند. در آفریقا، آفریقای جنوبی و در آمریکای لاتین، برزیل تشریفات قوی دارد و در کشورهای همسایه هم ترکیه خوب است. به آمریکای شمالی نرفته ام اما در مجموع از حدود 70 کشوری که از نزدیک دیدهام این کشورها بهتر هستند.»
«ظریف» با کف کفش به رفتار «دیوید کامرون»
واکنش نشان داد
موضوعی که در برخی مواقع حاشیهساز میشود، نحوه نشستن دیپلماتهاست. کوروش مجیدی میگوید: «این موضوع عموما حاشیهساز است. اصولا نحوه نشستن روی صندلی بسته به اینکه دستهدار باشد یا بدون دسته فرق میکند. مثلا اگر صندلی دستهدار باشد، گرفتن دسته صندلی نشانه داشتن استرس است یا اگر پاهای بلندی دارید باید آنها را جمع کنید و در یک طرف قرار دهید. در عرف دیپلماتیک مقام بالاتر باید دست خود را برای دست دادن جلو بیاورد و نباید مقام پایینتر زودتر از مقام بالاتر اقدام به دست دادن کند. در نشستن روی صندلی هم نباید خود را روی صندلی ول کنید یا نباید جوری پای خود را روی پای دیگر بیندازید که کف کفش شما به سمت طرف مقابل باشد. این کار توهینآمیز است. یادم میآید آقای روحانی در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل دیداری با دیوید کامرون نخست وزیر وقت انگلستان داشت. در میانه ملاقات، کامرون پای خود را روی پای دیگر انداخت به گونهای که کف پایش به سمت روحانی بود. نمیدانم رئیسجمهور متوجه شد یا نه اما بهخاطر قبایی که پوشیده بود، نمیتوانست واکنش مناسبی نشان دهد. آقای ظریف اما طوری پای خود را گذاشت که کف پایش به سمت کامرون باشد که حرکت جالبی بود.»
پروتکل های دیپلماتیک برای استفاده
از پرچم چیست؟
از او درباره گذاشتن پرچم در این دیدارها میپرسیم که به تازگی هم مورد توجه قرار گفت. او پاسخ میدهد: «موضوع پرچم مسئله بسیار مهمی در حوزه تشریفات است. حتی استفاده از پرچم کوچک یا بزرگ هم متفاوت است. مثلا برای هیچ مقامی غیر از وزیرخارجه و بالاتر نباید پرچم گذاشت. اگر در سیستم ما پرچم برای مقامات دیگر میگذارند، دلیل بر درست بودن کار نیست. البته در کشور ما تقریبا به صورت کم نظیری سران قوا در سطح رئیسجمهور هستند و آن ها هم میتوانند پرچم بگذارند اما تقریبا در بیشتر دنیا رئیسمجلس یا رئیس قوهقضاییه پروتکل خاصی ندارد و نیاز به پرچم ندارند. مثلا ما با یکی از روسای اسبق مجلس شورایاسلامی به روسیه رفته بودیم. آن جا تیم تشریفات رئیس دومای روسیه قبول نمیکرد که فرش قرمز بیندازد و ما با اصرار یک برنامه استقبال نسبتا رسمی را تدارک دیدیم. همچنین یادم هست در دیدار مرکل نخست وزیر آلمان و رئیس جمهور آمریکا تعداد پرچمهای آلمان یک عدد کمتر از پرچمهای آمریکا بود و همین جنجال بزرگی در رسانههای آلمانی ایجاد کرد. در عرف دنیا هم برای مقام همسطح پرچم گذاشته میشود و اگر دیدار بین مقام بالاتر و پایینتر باشد، فقط پرچم کشور مقام بالاتر گذاشته میشود. زمانی با وزیرخارجه به اجلاس مونیخ رفته بودیم، برای یک مذاکره دوجانبه گفت که روی مبلمان راحتی در حاشیه اجلاس بنشینیم. من گفتم این جا جای مناسبی برای ملاقات رسمی نیست و جایی که من مهیا کرده ام بهتر است و اگر میخواهید مذاکره غیررسمی کنید اشکال ندارد اما مذاکره رسمی این جا جایش نیست و گذاشتن پرچم نشاندهنده مذاکره رسمی است».
مامور تشریفات مقصر وارونه بودن پرچم کشورمان در دیدار باقری بود
او درباره حواشی پرچم وارونه روی میز در سفر معاون سیاسی وزیرخارجه به پاکستان هم میگوید: «معمولا همراه هر هیئتی که اعزام می شود یک مامور تشریفات هم هست و در کنار او کارکنان سفارت هم هستند که به نظرم مشکل اصلی از طرف این ها بوده است. ضمن این که اصولا نیازی به پرچم نبود. چون همانطور که گفتم وزیرخارجه به بالاتر، نیاز به پرچم دارد. مگر این که ایشان به عنوان نماینده ویژه ایران مذاکره میکرد. البته بعد از تیم تشریفات و سفارت باید خود باقری و هیئت همراهش هم حواسشان می بود که پرچم وارونه نباشد».
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
مرحله اول جایگزینی اعتبارسنجی به جای ضامن برای وام های زیر 100 میلیونی کارمندان دولتی و بازنشستگان در شرایطی اجرایی می شود که اظهارات معاون وزیر اقتصاد نشان می دهد حقوق بگیران بخش خصوصی نیز با تغییراتی در ضوابط می توانند از این امکان استفاده کنند.به گزارش فارس، خاندوزی وزیر اقتصاد از اجرایی شدن تصمیم اخیر این وزارتخانه برای جایگزینی شرط رتبه اعتباری به جای ضامن در تسهیلات خرد خبر داد. وی در توئیتی نوشت: «با بخشنامه وزارت امور اقتصادی و دارایی و پیرو جلسه هفته قبل آقای رئیس جمهور، بانکهای زیرمجموعه این وزارتخانه مکلف شدند، تسهیلات زیر ۱۰۰ میلیون تومان افراد حقوقبگیر و مستمریبگیر دارای رتبه اعتباری مناسب (از بانک محل دریافت حقوق خود) را «بدون ضامن» انجام دهند. این نوع پرداخت تسهیلات بر اساس اعتبارسنجی توان پرداخت اقساط افراد صورت میگیرد.»در این حال، دیروز معاون امور بانکی وزارت اقتصاد، جزئیات بیشتری از این اقدام را تشریح کرد. به گزارش تسنیم، عباس حسینی گفت: «در مرحله اول کلیه متقاضیان تسهیلات خرد شامل شاغلان، بازنشستگان و مستمری بگیران دستگاه های اجرایی همچنین شاغلان و بازنشستگان نهادهای عمومی و شرکت های بزرگ بخش خصوصی که رتبه اعتباری آن ها A - B - C است، می توانند بدون ضامن برای اخذ وام اقدام کنند. به گفته وی دریافت وام تا سقف 50 میلیون تومان بدون ضامن و با ارائه گواهی کسر از حقوق خود و دریافت وام بین 50 تا 100 میلیون تومان نیز، بدون نیاز به ضامن و با ارائه گواهی کسر از حقوق به همراه یک سفته یا چک امکان پذیر خواهد بود.اظهارات حسینی همچنین نشان می دهد که امکان دریافت وام خرد بدون ضامن برای کارکنان بخش های خصوصی هم وجود دارد. وی افزوده است: «برای سایر کارکنان بخش های خصوصی کوچک که در زمره مشمولان اول ما قرار ندارند اما دارای رتبه اعتباری A و B هستند نیز این امکان وجود دارد که بدون ضامن و با ارائه گواهی کسر از حقوق یا سفته و چک، تا سقف 50 میلیون تومان وام بگیرند. البته این دسته از افراد برای دریافت وام تا 100 میلیون تومان، نیازمند ارائه یک ضامن نیز هستند.»در این زمینه، وزیر اقتصاد دیروز در رسانه ملی از گسترده تر شدن دامنه اجرای این طرح به مرور زمان خبر داد. خاندوزی پیش بینی کرد که از ابتدای هفته آینده این طرح در بانک های دولتی اجرایی شود.به گزارش خراسان، طبق اعلام قبلی مدیر اداره اطلاعات بانک مرکزی، هم اینک امکان دسترسی به سامانه اعتبارسنجی برای عموم مردم فراهم شده و متقاضیان می توانند با مراجعه به سامانه «اعتبار من» به نشانیwww.mycredit.ir» (و پرداخت 10 هزار تومان) از وضعیت اعتبار سنجی خود مطلع شوند. رتبه اعتباری که عددی بین صفر تا 900 (ارقام بیشتر به معنای اعتبار بالاتر) دارد، در بازه هایی که با نشانه حروف لاتین مشخص شده، تعیین میشود و به عنوان مثال، رتبه A بالاترین رتبه را داراست. اعتبار افراد با شاخص هایی از جمله نوع تسهیلات دریافتی، بدهی جاری از اقساط وام تا قبوض جرایم رانندگی و همچنین برق و گاز و سایر اطلاعات سنجیده می شود.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.