رعیت نواز- هرچند 33 سال از پایان جنگ تحمیلی گذشته اما هنوز هم آن جنگ، جان عزیزان این مرز و بوم را می گیرد. کردستان، خوزستان، ایلام، کرمانشاه و آذربایجان غربی هنوز هم قربانی می‌دهند و ترکش‌های جنگ «جان» می‌گیرد و روی تن‌های کوچکی می‌نشیند که پیش از پروانه شدن، مرگ به سراغشان آمده است. چه چشم‌هایی که برای همیشه خاموش شدند، چه پاهایی که برای همیشه بریده شدند و چه جان‌هایی که ستانده شده است. متاسفانه جنگ هنوز جان زنان، مردان و کودکانی را که با شوق و ذوق بازی می‌کنند، گوسفندانشان را به چرا می برند و ناگهان پایشان روی مین می‌رود، می‌گیرد. شهید «مرتضی آوینی» از مشهورترین شهیدانی است که پس از پایان جنگ تحمیلی و در فروردین ۱۳۷۲ در منطقه فکه به دلیل انفجار مین به شهادت رسید. روز گذشته هم فرمانده انتظامی شهرستان دهلران اعلام کرد انفجار مین به جا مانده از جنگ تحمیلی در این شهرستان باعث جان باختن کودکی ۱۰ ساله شد. متاسفانه این کودک ۱۰ ساله عشایر کوچ رو مشغول چرای احشام بوده که بر اثر برخورد احشام با مین ضد نفر،  ترکش حاصل از انفجار مین به سینه  کودک اصابت می کند و درمانگاه دشت عباس هم به دلیل شدت جراحات واردشده کاری نمی تواند بکند و این کودک جان خود را از دست می دهد. گویا قرار نیست قصه تلخ جان گرفتن مین برای مردم این استان‌ها به پایان برسد. در این گزارش سعی داریم از روند پاک سازی مناطق مین گذاری شده و تعداد قربانیان مین ها بعد از جنگ تحمیلی بنویسیم.

بررسی‌ها و برآوردهای جهانی نشان می‌دهد که برخلاف تصورات اولیه، به هیچ وجه از خطر مین‌های ضد نفر در سطح جهانی کاسته نشده است. آخرین گزارش «کارگزار بین‌المللی ممنوعیت مین‌ها» که در سال ۲۰۱۹ منتشر شده است، نشان می‌دهد که تنها در سال ۲۰۱۸، بر اثر انفجار انواع مین در سطح جهان، ۳۰۵۹ نفر کشته و ۳۸۳۷ نفر زخمی شده‌اند. نکته جالب توجه آن است که ۷۱ درصد از افرادی که در این سال بر اثر انفجار مین آسیب دیده‌اند، غیرنظامی بوده‌اند. از میان این گروه نیز کودکان با ۵۴ درصد، بیشترین غیرنظامیانی بوده‌اند که قربانی مین‌ها شده‌اند. همین گزارش نشان می‌دهد کشور ایران از سال ۱۹۹۹ تا سال ۲۰۱۸ و پس از کشورهای افغانستان، کلمبیا، کامبوج، سوریه و عراق، دارای بیشترین آسیب‌دیدگان از مین بوده است.