در پی انتشار خبری در یکی از کانال‌های تلگرامی درخصوص‌ خلع درجه سردار سرتیپ پاسدار جمال‌الدین آبرومند (معاون هماهنگ‌کننده سابق سپاه)، سردار سرتیپ دوم پاسدار رمضان شریف سخنگو و مسئول روابط عمومی کل سپاه با تکذیب این خبر، تصریح کرد: خلع درجه سردار آبرومند معاون هماهنگ‌کننده سابق سپاه صحت ندارد و خبر جعلی و ساختگی یک کانال تلگرامی در این خصوص به شدت تکذیب می‌شود. وی تاکید کرد: این‌گونه خبرسازی‌ها و عملیات روانی علیه سپاه که معمولاً در موسم انتخابات شدت می‌یابد، مذموم و مانند همیشه در برخورد با سد هوشمندی و هوشیاری مردم شریف و بیدار ایران، محکوم به شکست است./تسنیم

کشتی تجاری ایران سه شنبه این هفته در دریای سرخ  و در نزدیکی سواحل کشور جیبوتی بر اثر انفجاری مشکوک دچار سانحه شد. بنا به گفته سعید خطیب زاده سخنگوی وزارت خارجه کشورمان، این کشتی غیر نظامی بوده و به عنوان ایستگاه لجستیکی عمل می کرده است: «بر اساس اعلام قبلی رسمی و هماهنگی‌های انجام شده با سازمان بین المللی دریانوردی به عنوان نهاد مرجع، کشتی غیرنظامی ساویز برای برقراری امنیت دریانوردی در مسیر خطوط کشتیرانی و مقابله با دزدان دریایی در منطقه دریای سرخ و خلیج عدن مستقر شده بود. این کشتی عملا به عنوان ایستگاه لجستیکی (پشتیبانی فنی و تدارکات) ایران در دریای سرخ عمل می‌کرد، بنابراین مشخصات و ماموریت این کشتی قبلا به صورت رسمی به آن سازمان اعلام شده بود.» اگرچه خطیب زاده در ادامه سخنان خود با اشاره به این که این حادثه خسارت جانی نداشته، تصریح کرد که بررسی‌های فنی در خصوص چگونگی این حادثه و منشأ آن در حال انجام است؛ اما درباره کیفیت سانحه رخ داده نیز دو روایت مطرح شد. اول این‌که کشتی هدف اصابت یک موشک قرار گرفته و روایت دوم این که کشتی توسط مین‌های مغناطیسی چسبنده به بدنه هدف اصابت قرار گرفته است. العربیه با تایید روایت دوم، تکاوران دریایی اسرائیل را عامل انتقال مین‌ها معرفی کرد. البته اصل روایت اصابت توسط مین از سوی خبرگزاری تسنیم نیز مورد تأیید قرار گرفت اما درباره عاملان و آمران احتمالی این سانحه به نظر می‌رسد همان طور که برخی رسانه‌ها نیز مطرح کردند، رژیم صهیونیستی محتمل‌ترین گزینه است. این رژیم در هفته‌های اخیر حداقل در حمله به دو کشتی تجاری ایرانی دست داشته و با درز اطلاعاتی هدفمند و انتشار یک گزارش در یک روزنامه معتبر آمریکایی مدعی شد در یک سال اخیر به چندین کشتی تجاری و نفتکش ایرانی در دریای سرخ و مدیترانه حمله کرده است. بر این اساس کاملاً محتمل است که این بار نیز رژیم‌صهیونیستی در این حمله دست داشته است. باید گفت که مدت ها عربستان و رژیم صهیونیستی در پی این بودند که بین ایران و آمریکا درگیری نظامی ایجاد کنند که این تلاش ها در دوره ترامپ به اوج خود رسید اما بعد از ترامپ و حتی قبل از آن تلاش های گسترده ای بین دو طرف وجود داشته که یکی دیگری را جلو بیندازد و از آن برای خود سپر بسازد و هزینه های پیش بینی نشده را برخود کم کند. اکنون مشخص می شود که نتانیاهو خود را در این ماموریت جلو انداخته است و به نظر می رسد چند عامل در این زمینه موثر بوده است؛ نخست این که عربستان در جنگ یمن، هست و نیست خود را از دست داده و در شرایطی قرار گرفته که بسیار محتاطانه و دست به عصا حرکت کند. دوم این که بعد از ترامپ، عربستان از سوی دولت جدید آمریکا و همچنین برخی کشورهای اروپایی تحت فشارهای جدید قرار گرفت، بنابراین نمی تواند همچون گذشته با آزادی عمل کامل در زمین نتانیاهو بازی کند، به این مفهوم که اگر نتانیاهو همچون گذشته به رویکرد مخاطره آمیز دوره ترامپ ادامه می دهد به این دلیل است که از سوی غرب اعم از دولت جدید بایدن و همچنین اروپا تحت فشار قرار نگرفته است و کماکان به رویکردهای ضد صلح و تجاوزگرانه خود ادامه می دهد. اما در خصوص این که چرا نتانیاهو این ماموریت خطیر را پذیرفته و علنا به آن اذعان کرده است، به چند نکته می توان اشاره کرد: نخست این که خواسته خشم و مخالفت خود را از برگزاری نشست وین برای به جریان انداختن برجام اعلام کند، دوم این که اذهان را از رسوایی کودتای نافرجام در اردن آن هم علیه کسی که توافق نامه به اصطلاح صلح با این رژیم به امضا رسانده است، منحرف کند و سوم این که به روال سابق به فرافکنی بحران داخلی دست بزند تا بلکه بتواند به امکان تشکیل کابینه دست یابد و با برخورداری ازمصونیت پارلمانی فعلا از زندانی شدن به دلیل ارتکاب چندین فساد مالی رهایی یابد و آن را برای چند صباح دیگر به تاخیر بیندازد. در دو سال گذشته رژیم صهیونیستی در بلاتکلیفی سیاسی به سر برده است و در انتخابات اخیرهم وضعیت گذشته باز تولید شده و هیچ گشایشی برای برون رفت از بحران ایجاد نشده است، بنابراین این رژیم و به خصوص شخص نتانیاهو همچون گذشته راه نجات خود را در تشدید بحران در خارج می داند و بالاخره عامل چهارم این است که نتانیاهو با این حماقت  می خواهد خود را برای متحدان تازه عرب ثابت کند و به محور تل آویو- ابوظبی – ریاض دوام و قوام بخشد که از آن به عنوان مهم ترین دستاورد خارجی خود یاد می کند.