مرور خاطرات مردمی از دوران انقلاب اسلامی، یک فرصت غنیمت برای بازشناسی دلایل وقوع این رویداد بزرگ و تاریخی است. مرور این خاطرات، حس ملت به شرایط آن دوران را به تصویر می‌کشد؛ دلایل بیزاری را آشکار و در حافظه تاریخی ایرانیان، چرایی یک قیام فراگیر را مرور می‌کند. یکی از دلایل قابل احصا در این زمینه، نفرت عمومی از سلطه‌گری است؛ موضوعی که مردم ایران در زمان استیلای رژیم پهلوی، آن را با گوشت و پوست خود حس می‌کردند و نسبت به آن حساس بودند. نمونه بارز این دلیل، اجبار ایرانیان به عضویت در حزب رستاخیز بود. علیرضا خالقی، یکی از انقلابیون شهر مشهد  است که خاطرات وی از آن دوران، در قالب کتابی با عنوان «انقلاب رنگ‌ها» توسط دفتر مطالعات فرهنگی انقلاب اسلامی منتشر شده‌است. خالقی در این‌باره می‌گوید: «شاه اعلام کرده بود تمام ملت ایران باید در حزب رستاخیز، ثبت‌نام کنند. یک روز سر امتحان دبیرستان، ناظم مدرسه جلوی همه یک برگه‌ای می‌گذارد. من پرسیدم: این برگه چیست؟ و ناظم گفت: چطور اطلاع نداری، این‌قدر توی روزنامه‌ها و رادیو می‌گویند؟ ثبت‌نام حزب رستاخیز. من با اطلاع از نظر امام، به ناظم گفتم: من اطلاع ندارم و نمی‌نویسم. ناظم گفت: برایت بد تمام می‌شود! گفتم هرچه می‌خواهد بشود. من نمی‌نویسم. بعد از من دونفر دیگر از بچه‌ها هم امضا نکردند. شاید خیلی‌های دیگر بودند که نمی‌خواستند امضا کنند، اما جرئت این کار را نداشتند.» وی در ادامه به برگزاری همایش حزب رستاخیز در مشهد اشاره می‌کند و درباره آن می‌گوید: «روز قبل از همایش، دبیر ورزش‌مان که پیگیر کارهای حزب رستاخیز هم بود، تا مرا دید گفت: جلسه فردا را که یادت هست؟ او به خاطر ارتباطی که با من داشت، می‌دانست که من خیلی علاقه‌ای به این برنامه‌ها ندارم. گفتم: آقا شما که خبر داری، من خوشم نمی‌آید. من نیایم بهتر است. گفت: اگر نیایی پدر ما را در می‌آورند، باید همه بچه‌ها باشند. او تأکید می‌کرد که حتما باید همه بچه‌ها باشند و الا ما را توبیخ می‌کنند. حتی ده دقیقه هم که شده بیا!»