هزینه‌های نظامی جهان رکورد تازه‌ای از خود به جا گذاشته و در سال ۲۰۱۹ میلادی به ۱۹۱۷ میلیارد دلار رسیده است. پنج کشور که بیشترین هزینه نظامی را در سال ۲۰۱۹ داشته و ۶۲ درصد کل هزینه نظامی جهانی را به خود اختصاص داده‌اند شامل ایالات متحده آمریکا، چین، هند، روسیه و عربستان سعودی می شوند.هزینه‌های نظامی ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۱۹ با 5.3 درصد افزایش به ۷۳۲ میلیارد دلار رسیده است که ۳۸ درصد کل هزینه‌ نظامی جهانی را به خود اختصاص می دهد.پرسشی که مطرح می‌شود این است که ایالات‌متحده آمریکا چه نیازی به این حجم بزرگ از اختصاص بودجه برای بخش‌های نظامی خود به‌ویژه در خارج از خاک ایالات‌متحده دارد، درحالی‌که  توجه بیشتر به بخش بهداشت و تقویت آن و اختصاص بخش قابل‌توجهی از بودجه کلان نظامی به آن، مانع شکل‌گیری فاجعه‌ای بزرگ مانند آن چه امروز در آمریکای کرونازده شاهدش هستیم، می شد.براساس نتایج پژوهش‌های نظامی، ایالات‌متحده از سال 2001 تاکنون حدود 6.4 تریلیون دلار صرف هزینه‌های جنگ با تروریسم در افغانستان، عراق، سوریه و پاکستان و... کرده است. این مبلغ نزدیک به 5/1 برابر بودجه امسال این کشور است که بخش قابل‌توجه آن از درآمد ناشی از مالیات شهروندان تامین می‌شود.براساس تحقیقات پروژه «هزینه‌های جنگ» متعلق به انستیتو واتسون دانشگاه براون، ایالات‌متحده از سال 2015 تا 2017 در چارچوب برنامه «مبارزه با تروریسم» در 76 کشور جهان عملیات نظامی داشته است. افزون بر این که بیش از 600 پایگاه نظامی در پنج قاره جهان دارد.تصمیمات، رفتارها و هزینه‌ های نظامی ایالات‌متحده و رئیس‌جمهور آن حتی در چارچوب توازن قوا نیز دیگر معنا پیدا نمی‌کند و بیشتر به یک عطش سیری‌ناپذیر بی‌معنا شبیه شده است. مقایسه بودجه نظامی آمریکا با قدرتمندترین رقیبان آن در دنیا یعنی روسیه و چین نیز نشان می‌دهد بودجه نظامی دولت آمریکا، به‌طور سرسام‌آوری غیرطبیعی و تجاوز به حقوق شهروندان این کشور  است که در تامین بخش مهمی از نیازهای خود در مواجهه با کرونا در فشار هستند.این در حالی است که ترامپ پس از قطع کمک بودجه سازمان بهداشت جهانی گفته بود اکنون بررسی خواهد کرد با همه این پولی که دراختیار سازمان بهداشت جهانی بود چه کند! تردیدی نیست که قطع کمک‌های این سازمان جهانی، توان این مجموعه بین‌المللی در مواجهه با کووید-19 و کمک‌رسانی به کشورهای کم‌برخوردار را تضعیف خواهد کرد و ترامپ باید پاسخ گوی عواقب انسانی اقدام خود باشد اما مطمئنا تا زمانی‌که توجه به حوزه بهداشت و سلامت توسط دولت ترامپ این‌گونه ضعیف باشد، تهدیدات احتمالی آینده، باز هم می‌تواند تبدیل به فجایعی در ایالات‌متحده شود.بدون‌تردید در چالش کووید-19 ناتوانی مدیریتی برخی کشورهای جهان به‌ویژه در اروپا به وضوح دیده شد اما آن چه آمریکای دوران ترامپ را از دیگران متمایز می‌کند ، ویژگی‌های قابل‌توجه ایالات‌متحده نسبت به بسیاری از کشورهای دیگر جهان است که باعث می‌شود دامنه انتقادات در این شرایط بحرانی، از آن بیشتر شود. ایالات‌متحده به‌عنوان ثروتمند‌ترین کشور جهان که بزرگ‌ترین بودجه سالانه را در میان همه کشورها نیز دارد، به‌جای توجه ویژه به بهداشت، آموزش و کشاورزی، این ثروت هنگفت را صرف مسابقه‌ای تسلیحاتی و غیرمتوازن در دنیا کرده است و براثر سوءمدیریت ترامپ، شهروندانش را در یک فاجعه انسانی فرو برده است؛ فاجعه‌ای که علاوه‌بر آثار انسانی‌اش، آثار اقتصادی آن نیز تا مدت‌ها بر پیکره آن باقی خواهد ماند.
 

دولت لهستان انتخابات ریاست جمهوری این کشور در دهم ماه می (21 اردیبهشت) را با وجود شیوع ویروس کرونا در این کشور لغو نمی کند. تصمیم دولت باعث خشم دونالد توسک، نخست وزیر پیشین این کشور شده است. این سیاستمدار راستگرای میانه که چهار سال ریاست شورای اتحادیه اروپا را هم برعهده داشته است،  از لهستانی‌ها خواست به خاطر حفظ «نجابت انسانی» در این انتخابات که در بحبوحه شیوع ویروس کرونا برگزار خواهدشد، شرکت نکنند. تحریم انتخابات از سوی  رهبر بزرگ ترین حزب ائتلافی پارلمان اروپا، حزب مردم   ، بی‌تردید تبعات زیادی برای دولت ناسیونالیست آندژی دودا، رئیس جمهور این کشور خواهد داشت. نظرسنجی‌ها نشان می دهند در صورت برگزاری انتخابات در دهم ماه می تنها ۳۰ درصد از واجدان شرایط در انتخابات شرکت خواهندکرد. طبق نظرسنجی‌ها آندژی دودا درصدر قراردارد و می تواند جایگاه ریاست جمهوری خود را حفظ کند. منتقدان می گویند به همین دلیل دولت اصرار به برگزاری انتخابات در این شرایط دارد.

حکمرانی همراه با مشروعیت قانونی و رعایت آزادی‌های سیاسی در سراسر جهان با مخاطرات جدی روبه رو شده است ؛ این برایند گزارش تازه‌ای ا‌ست از مؤسسه «برتلسمان»، از مهم‌ترین بنیادهای مطالعات سیاسی و اجتماعی در آلمان. بنا به پژوهش تازه این بنیاد معتبر که روز چهارشنبه (۲۹ آو ریل) منتشر شد، فقر و نابرابری از عوامل دیکتاتوری است و گفته می‌شود که پاندمی کرونا می‌تواند این روند ناسالم را تقویت کند. به گزارش دویچه وله، طبق مطالعاتی که در ۱۳۷ کشور جهان صورت گرفته، امروزه نرخ دموکراسی در جهان حدود ۵۴ درصد است، یعنی حدود 3 درصد پایین‌تر از سال ۲۰۱۰. طبق معیارهای بنیاد مطالعاتی برتلسمان ۷۴ کشور روی هم رفته به شکل دموکراتیک و ۶۳ کشور به شیوه دیکتاتوری اداره می‌شوند. در ۶۰ کشور که آیین دموکراسی و سازوکار محکمی دارند، آزادی‌های مدنی نسبت به یک دهه پیش کم‌رنگ شده‌اند. به ویژه در آسیا و آفریقا نظام‌های دیکتاتوری بر فقر و محرومیت استوار هستند و به نوبه خود باعث تشدید نابرابری و بی‌عدالتی می‌شوند. در دهه گذشته در ۶۰ کشور خشونت افزایش یافته و در ۵۸ کشور آزادی‌های تجمع و تشکل تضعیف شده است. نه تنها در کشورهای توسعه‌نیافته، بلکه در کشورهایی که وسط اروپا هستند، مانند مجارستان و لهستان نیز آزادی‌های دموکراتیک در مخاطره قرار گرفته‌اند. حکومت‌های قدرت‌طلب با دستاویز ناسیونالیسم و «امنیت ملی»، هم بنیادهای دموکراسی را تضعیف می‌کنند و هم به نابرابری و شکاف اقتصادی در جامعه دامن می‌زنند. بنا به این گزارش، گرایش‌های ملی و مذهبی در بسیاری از کشورها ساختارهای دیکتاتوری را تقویت کرده‌اند، برای نمونه ، ناسیونالیسم هندو در هند، پوپولیسم راستگرا در برزیل و رشد قهر دولتی در مجارستان، کشوری که در اتحادیه اروپا عضویت دارد. در این گزارش از دولت کنونی ترکیه نیز انتقاد شده است که در فشار به رسانه‌های جمعی مستقل و نقض حقوق شهروندان پیش می‌تازد. نویسندگان گزارش هشدار می‌دهند که در شرایط امروز اعمال محدودیت‌های اجتماعی به علت گسترش اپیدمی کرونا می‌تواند رژیم‌های خودکامه را در اعمال رفتارهای مستبدانه گستاخ‌تر کند. کارشناسان بنیاد مطالعاتی برتلسمان از سال ۲۰۰۴ تاکنون بر چندوچون موازین و معیارهای دموکراسی در ۱۳۷ کشور جهان نظارت دارند و هر دو سال گزارشی در این باره منتشر می‌کنند.
 

مقامات غزه و گروه‌های مقاومت فلسطین محتوای مجموعه‌های تلویزیونی «ام هارون» و «مخرج ۷» را  که در ماه رمضان از شبکه سعودی MBC پخش می‌شوند ، محکوم کردند. حازم قاسم، سخنگوی حماس، به خبرگزاری آناتولی گفته است: «برخی نمایش‌های تلویزیونی عربی که امسال تولید شده‌اند به این مسئله احترام نمی‌گذارند و به دنبال اشاعه عقایدی هستند که خواستار همزیستی با اشغالگران است و قضیه فلسطین را زیر سوال می‌برد.» این دو سریال در کشورهای کویت و امارات عربی متحده ساخته شده اند. ویدئوهای کوتاه منتشر شده از چند قسمت ابتدایی «مخرج ۷» در شبکه‌های اجتماعی جهان عرب نشان می‌دهد که گفت و گوهای بازیگران در این سریال درباره مسئله فلسطین است و بخشی از مهم ترین گفت و گوی رد و بدل شده بین بازیگران سریال درباره برقراری روابط اقتصادی با رژیم صهیونیستی است و در جای دیگری تلاش می‌شود تا فلسطینی ها به عنوان دشمنان شماره یک مردم عرب و عربستان سعودی معرفی شوند. «محمد هلال» روزنامه نگار مصری در واکنش به این سریال می گوید: آن چه این سریال ارائه می‌دهد، به نوبه خود هدفش از ابتدا عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی است، حتی اگر عادی‌سازی روابط مورد تمسخر بازیگران قرار گیرد، هدفش عادی‌سازی با اشغالگران است و باید بگویم که «چقدر خوشبخت هستی، نتانیاهو». در همین حال «ترکی الشالحوب» یکی از کاربران عربستان سعودی در توئیتر نوشته است : آن چه در این سریال گفته شده این است که فلسطینی‌ها دشمن عربستان هستند اما این مسئله مورد تایید مردم عربستان نیست. «‌ام هارون» سریال دیگری است که این روزها چند قسمت از آن از شبکه «‌ام بی‌سی» پخش شده و در شبکه‌های اجتماعی اعتراض گسترده‌ای را در پی داشته است. این سریال داستان یک زن یهودی را روایت می‌کند که در دهه ۱۹۴۰ در یکی از کشورهای خلیج فارس زندگی می کرده است. «سلطان الهاشمی» یکی از منتقدان سینمای عرب در این باره با مقایسه فیلم‌های ساخته شده در ترکیه و این سریال‌ها نوشته است که ترکیه برای گرامی داشت تاریخ خود سریال‌های تاریخی می‌سازد تا در افکار عمومی تاریخ و قهرمانان خود را گرامی بدارد اما ما در کشورهای عرب خلیج فارس سریال هایی را تولید می‌کنیم که در آن‌ها تاریخ دشمنان صهیونیستی خود را گرامی می‌داریم و تهیه کنندگان این فیلم‌ها سعی دارند ذهن مردم خلیج فارس را نسبت به کسانی که (صهیونیست‌ها) تلاش دارند هویت ما را از بین ببرند، پاک و ما را  در برابر  این موضوعات بی‌تفاوت کنند. 
 

عبدا... عبدا... از سویی زیر فشار جامعۀ بین‌المللی به توافقاتی با اشرف‌غنی دست یافته که به گفته رسانه ها در نتیجۀ آن رئیس اجرایی پیشین، علاوه بر ریاست شورای مصالحه، 50 درصد کرسی‌های دولتی را به دست می‌آورد.از سوی دیگر جمعیت اسلامی پذیرفتن توافق را به معنای عقبگرد در دستیابی به اهداف و آرمان‌های مبارزاتی‌اش تلقی می‌کند و به کمتر از کسب کرسی صدارت قانع نیست. این مسئله  موجب چند دستگی و انشعاب در سطوح رهبری جمعیت شده است. جمعیت اسلامی طرحی را به رهبری ثبات و همگرایی داده که براساس آن هرگونه توافق منهای «صدارت/ ریاست اجرایی»برای عبدا...  مردود شمرده شده است. براساس طرح جمعیت اسلامی، کریم خلیلی باید در ریاست شورای عالی صلح بماند و معاونت فرماندهی نیروهای مسلح هم به ژنرال «دوستم» واگذار شود. این طرح مورد قبول اشرف‌غنی قرار نمی‌گیرد و حتی عبدا... نیز آن را غیرعملی و دست‌نیافتنی خوانده است. درگیری درونی، تیم ثبات و همگرایی را در شرایط سختی قرار داده و چنددستگی در سطح رهبری این تیم، ادامه مبارزه با اشرف‌غنی را سخت کرده است.در شرایط کنونی تیم ثبات و همگرایی سه راه بیشتر ندارد:
1 - به تقابل و درگیری با اشرف‌غنی ادامه دهد. کاری‌ که در دوماه گذشته صورت گرفت و نتیجه‌ای نداشت. این تیم آخرین نفس‌هایش را برای بقا می‌کشد. منابع مالی آن‌ها در آستانۀ پایان یافتن است و کرونا نیز قدرت مانور مردمی و سیاسی را از آن‌ها گرفته است.رهبران تیم ثبات و همگرایی به اندازه کافی فرصت‌سوزی کرده‌اند. بدتر این‌که جغرافیا و مراکز نظامی- سیاسی‌شان در دورۀ مقاومت نیز در آستانۀ سقوط به دست طالبان است. رهبر ثبات و همگرایی از اول با گزینۀ درگیری، بحران و کشمکش مخالف بود اما فشار متحدان و هوادارانش سبب شد که تن به تحلیف دهد و راه تقابل در پیش گیرد.
2 -  یکی از راه‌های پیش روی عبدا... دست کشیدن از قدرت و نشستن در خانه است. او سال‌ها رهبر اپوزیسیون بوده و بار دیگر می‌تواند رهبری مخالفان سیاسی حکومت را به دست گیرد. اما عبدا... دیگر جذابیتی در نقش اپوزیسیون ندارد. او سه بار نامزد ریاست جمهوری شده و دیگر شانسی برای بخت‌آزمایی ندارد. مهم تر این که رهبر اپوزیسیون در قوانین افغانستان جایگاهی ندارد.
3 - عبدا... بر این باور است که با توجه به بحران ناشی از کرونا، تشدید حملات طالبان و کاهش کمک‌های بین‌المللی، توافق با اشرف‌غنی معقولانه‌ترین و منطقی‌ترین راه است. او توانسته رضایت بخش بزرگی از متحدانش را برای تعامل با اشرف غنی به دست آورد. کریم خلیلی، ژنرال دوستم، محمد محقق، انورالحق احدی و برخی سران قبایل جنوب و شرق از مشارکت او در قدرت حمایت می‌کنند. اما با این حال، عبدا... نامزد جمعیت اسلامی است و بدون رضایت این حزب، شرکت او در قدرت با پرسش همراه است. عبدا... نماینده جبهۀ شمال بود و حالا هم از آدرس جبهۀ متحد سابق شامل قدرت می‌شود. اما به استثنای ژنرال دوستم، هیچ یک از سران شمال، موافق مشارکت او در قدرت نیستند. در این میان، برخی‌ تمایل دارند که مذاکرات غنی و عبدا... ناکام شود تا زمینه برای چانه‌زنی و مشارکت آنان در قدرت فراهم شود. آن‌ها پیش از انتخابات توافقاتی را با اشرف‌غنی انجام داده بودند که با مشارکت عبدا... در قدرت منتفی می‌شود ، همچنین  با حضور وی در کابینه، متحدان پیشین غیرپشتون او سهمی در کابینه نخواهند داشت. عبدا... بر این باور است که با گرفتن رهبری روند صلح، مذاکرات بین الافغانی را تسریع می‌کند و زمینه را برای یک دولت مشترک با طالبان فراهم می‌سازد که در نتیجۀ آن اشرف غنی از قدرت کنار خواهد رفت. اما بسیاری از تحلیل‌ها نشان می‌دهند که کار حکومت اشرف غنی پنج سال ادامه می‌یابد و مذاکرات بین‌الافغانی نیز نتیجه نمی‌دهد.
 

گروه بین الملل- بعید به نظر می رسد بتوان اسامی قربانیان کرونا در آمریکا را روی دیوار یادبود سربازان جنگ ویتنام جای داد. در میان چمنزار شیب‌دار کانستیتوشِن گاردنز (Constitution Gardens) در گردشگاه واقع میان بنای یادبود لینکلن و بنای تاریخی واشنگتن، دو دیوار از جنس سنگ خارای سیاه و صیقلی قرار دارد که هر یک 76 متر و حدود سه متر ارتفاع دارند. بنای یادبودی که نام 58 هزار و 220 نظامی آمریکایی که از 1955 تا 1975 در جنگ فرساینده و طولانی مدت ویتنام کشته شده اند، به ترتیب تاریخ درگذشت شان روی دو دیوار ثبت شده است. حالا، شمار قربانیان ویروس کرونا در ایالات متحده به رقم 59 هزار و 266 نفر رسیده که از تعداد آمریکایی‌های کشته‌شده در دو دهه جنگ ویتنام بیشتر است. این در حالی است که از زمان گزارش اولین مورد از مرگ بر اثر کرونا در ایالات متحده تنها سه ماه می‌گذرد. وب‌سایت رادیو ملی آمریکا، ان‌پی‌آر، می‌نویسد که در کل سال ۱۹۶۸، یعنی مرگبارترین سال برای ایالات متحده در ویتنام، تناسب تعداد کشته‌شدگان در هر صد هزار آمریکایی نصف نرخ مر‌گ‌ومیر کنونی بر اثر کرونا بود. شایان ذکر است که بیش از یک سوم موارد قطعی ابتلا به کرونا در جهان، در آمریکا ثبت شده است. مدیریت ضعیف دونالد ترامپ برای مقابله با پاندمی کرونا در حالی است که به گزارش واشنگتن پست، آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا در ماه های ژانویه و فوریه سال جاری میلادی ده ها بار به طور محرمانه به رئیس جمهور این کشور درباره ویروس جدید کرونا و خطرات شیوع گستردۀ آن هشدار داده بودند. در این گزارش آمده است که این هشدارها دقیقا در ماه هایی به رئیس جمهور داده شده که او در جریان سخنرانی‌هایش تهدید ناشی از شیوع این ویروس را ناچیز می‌شمرده است. با این حال ، به نظر می‌رسد این هشدارها برای تغییر خط مشی دونالد ترامپ و روی برگرداندن او از اطلاع رسانی‌های نادرست چین درباره شیوع این بیماری کارساز نبوده است. واشنگتن پست به نقل از برخی مقامات آمریکا که نخواسته‌اند نام شان فاش شود، می‌نویسد که ترامپ همواره از خواندن چنین گزارش هایی خودداری می‌کرده است. ترامپ که با شعار بازگرداندن عظمت آمریکا در سال 2016 به قدرت رسید، به نظر تنها کسی است که می توانست باقی مانده  اعتبار  واشنگتن را به چالش بکشد.
 

هفته‌نامه اکونومیست با تیتر «تجارت بقا» اقتصاد جهانی را در قالب پلنگی زخمی تصویر کرده که تیرهای ویروس کرونا بدن او را پوشانده است.
 

کارتون ‌آنتونیو‌ رودریگوئز مکزیکی در واکنش به سقوط فاحش بهای جهانی نفت
 

یوشکا فیشر، وزیر پیشین امور خارجه آلمان معتقد است که نقش آمریکا در سیاست جهان در دوره زمامداری دونالد ترامپ به شدت کاهش یافته است. اما، اروپا و چین نیز در شرایط کنونی در موقعیتی نیستند که کمبود ناشی از کاهش نقش آمریکا در سیاست بین‌الملل را جبران کنند. قدرت‌گیری چین گرچه تغییر و تحولی بزرگ در سیاست بین‌الملل بوده، اما این کشور نمی‌تواند در قرن جاری همان نقشی را برعهده گیرد که آمریکا تا پیش از آن برعهده داشته است. زیرا  چین در عملکرد خود برای مقابله با بحران کرونا موفق به اعتمادسازی نشده است. وزیر امور خارجه آلمان در دوره صدراعظمی «گرهارد شرودر»، معتقد است که عملکرد آمریکا در برابر بحران کرونا منجر به کاهش نقش و جایگاه این کشور در سیاست بین‌الملل شده است. حال آن که باراک اوباما، رئیس جمهور پیشین آمریکا، به عنوان نمونه در مقابله با بحران ابولا از همه توان اقتصادی، علمی و سیاسی خود به گونه‌ای موثر بهره گرفته است. از این منظر، نوامبر امسال و انتخابات ریاست جمهوری آمریکا می‌تواند نقشی تعیین کننده در سیاست بین‌الملل ایفا کند. چراکه تاکید بیش از حد ترامپ بر دولت ملی (اشاره به شعارهای انتخاباتی ترامپ) عملا با ادعای هدایت و رهبری بین‌المللی منافات دارد. آمریکا تنها پس از برکناری دونالد ترامپ می‌تواند نقش خود را در سیاست جهانی احیا کند. هرگاه آمریکای ترامپ در دوران پساکرونایی جهان به پذیرش اهمیت تعامل بین‌المللی و تقویت نهادها و موسسات فراملی نظیر سازمان بهداشت جهانی گردن ننهد، باید خود را برای تکرار چنین فجایعی آماده کند.
 

«نور عظمی غزالی» معاون وزیر بهداشت مالزی روز سه‌شنبه پس از شرکت در یک مراسم عمومی و صرف ناهار با حضار، به جرم نافرمانی از تمهیدات ضدکرونایی کشور به یک ماه زندان محکوم و به دلیل سرپیچی از حکم زندان  مجبور به پرداخت جریمه شد. وی با این اقدام مقررات ضد کرونایی کشور را زیر پا گذاشت و به دلیل غیبت از زندان، به پرداخت یک‌هزار رینگیت مالزی محکوم شد. جرم وی تجمع در یک منطقه آلوده به ویروس کرونا اعلام شده است. تاکنون نزدیک به 6 هزار نفر در این کشور به کرونا مبتلا شده اند که 100 تن از آن ها جان باخته اند.