متأسفم! ما هر کاری از دست‎مان برمی‎آمد انجام دادیم، شما کرم دارید!

 

 برای همه ما پیش می‌آید که به مراسم یا مهمانی‎هایی دعوت می شویم که خیلی رسمی و تعارف‏دار هستند. مراسم این‌چنینی کمی با آن‎چه همیشه تجربه کردیم فرق دارند و بد نیست بدانیم که در این شرایط بهتر است چطور رفتار کنیم. جزئیات، همیشه در این مراسم حرف اول را می‎زند؛ مثلا شاید به ظاهر مهم نباشد اول دستمال را بردارید یا قاشق غذاخوری را اما در این‌طور مکان‎ها همه این موارد بیش از آن‎چه فکر می‏کنید به چشم می‏آید. اولین و ساده‎ترین چیزی که باید به آن دقت کنید دستمال سفره است. دستمال سفره را باز کنید و روی پای‏تان بیندازید. دستمال نباید دور گردن‎تان آویزان بشود یا برای پاک کردن دهان در کنار دست‎تان قرار بگیرد. بعد از این که غذای‎تان تمام شد باید آن را تا کنید و سمت چپ بشقاب‎تان قرار بدهید. گاهی در بعضی رستوران‎ها قاشق و چنگال و چاقوی زیادی در اطراف بشقاب می‎بینید که شاید به ظاهر اضافه و به‌دردنخور بیایند ولی باید حواس‌تان باشد که هرکدام چه کاربردی دارند. سمت راست بشقاب، قاشق‌ها و کارد را می‌بینید و سمت چپ چنگال‌ها هستند.  نزدیک‌ترین کارد و چنگال به بشقاب برای سرو غذای اصلی به کار می‌رود و معمولا از بقیه بزرگ تر است. در سمت راست بشقاب‌تان معمولا یک قاشق گرد و بزرگ قرار دارد که برای خوردن سوپ استفاده می‌شود. چنگال را در دست چپ‌تان بگیرید و آن را رو به پایین قرار بدهید. کارد را هم در دست راست و کمی بالاتر از بشقاب نگه دارید. برای حفظ تعادل بهتر است انگشت سبابه‌تان را روی دسته‌های کارد و چنگال قرار بدهید تا کار با آن‌ها راحت‌تر باشد. حالا با کمک کارد، غذا را روی چنگال هل بدهید و آن را در دهان‌تان بگذارید.

 

قدیمی ترین خودروی مجاز به تردد

 یک بنز ویکتوریایی 125ساله با وجود قانون‌های فنی سخت گیرانه در آلمان، گواهی معاینه فنی گرفته‎است و اجازه دارد در خیابان‌های شهر رفت‎وآمد کند. صاحب این بنز در شهرشان یک موزه خودرو ساخته‎است که ماشین عتیقه‎اش همان‎جا نگهداری می‌شود و فقط به مناسبت‌های خاص در خیابان‌ها به حرکت درمی‌آید. «کارل ‌هاینتس‌ کوپف»، صاحب این خودرو که در نهایت سرعت آن 29کیلومتر در ساعت است، به داشتنش افتخار می‌کند. یکی از ویژگی‌های جالب این خودرو این است که فرمان ندارد و با یک دسته هدایت می‌شود. جالب‌تر این‎که به هیچ دستگاه برقی مجهز نیست به‌همین دلیل فلاشر و راهنما ندارد و فقط در طول روز مجاز است در خیابان رفت‎وآمد کند. کار «راهنما زدن» را همسر کارل با تابلویی در دست انجام می‌دهد!

 

 

پسری 13ساله هستم و مشکل بزرگی دارم. شب‎ها اصلا نمی‎توانم راحت بخوابم چون از اجنه می‎ترسم. از موقعی که می‎دانم وجود دارند شب راحتی ندارم.

داستان از این‌جا شروع می‌شود که انسان‌های اولیه به‌طور کلی یا برای زنده ماندن، هروقت چیزی به دست می‌آوردند مثل شکار و غذا و پناهگاه، حسی در آن‎ها ایجاد می‎شد که در ژن‎های‎شان ثبت شد و اسمش را گذاشتند شادی. هروقت هم که چیزی از دست می‎دادند، احساسی در آن‎ها شکل می‎گرفت به اسم غم که روی ژن‎های آن‎ها و ما نوشته‎ شد. به‎مرور با تکمیل ابزارهای انسان برای زندگی، اوضاع بهتر و کنترل‎پذیرتر شد؛ مثلا

 یاد گرفتند برای ازدست ندادنِ دارایی‎های‎شان، شرایط را پیش‎بینی کنند. این پیش‎بینی به‎صورت نگرانی در وجودشان شکل گرفت. اضطرابی که امروز درباره‎اش حرف می‎زنیم، همان نگرانی پیشاپیش درباره چیزهایی است که برای‎مان مهم‎اند. ترس هم نوعی پیش‎بینی برای اتفاق‎های بد است که در مقایسه با اضطراب، آنی‎تر و منبع‎اش مشخص‎تر است. نکته مهم این‎که همه این حس‎ها، ابزارهای ما هستند برای زندگیِ بهتر و سازگارتر با محیط. اما چطور؟ مگر ممکن است ترس، ابزار مفیدی باشد؟ چطور می‎شود با آن مواجه شد؟

     ترس درصورتی کمک‎کننده است که واقعی باشد؛ یعنی باید فکر کنیم که آیا این ترس، من را از چیزی واقعی حفظ خواهدکرد؟ برای فهمیدن این موضوع می‎توانیم از بقیه افراد کمک بگیریم و ببینیم آیا آن‎ها در شرایط مشابهی که ما را می‎ترساند، چیزی از دست داده‎اند یا نه، خطری واقعا تهدیدشان کرده‎است یا نه؟

   روش دیگری که خیلی به‎درد می‏خورد، نوشتن است. افکارتان را هنگام ترس، سریع یادداشت کنید. بعد از آن، موقع خواندن این یادداشت‎ها می‎توانید میزان واقعی بودن ترس‎تان را بسنجید.

   هر چیزی که شما و افکارتان را به موضوع ترس‎تان نزدیک می‌کند، از خود دور کنید؛ در این موضوع ویژه، حذف کردن فیلم‎ها و بازی‎های رایانه‎ای که باعث تشدید ترس می‎شوند، روش خوبی است.

   چراغ کوچکی را در اتاق روشن بگذارید. چون گاهی این افکار و ترس‎ها گذرا هستند و  فقط به یک ابزار کمکی برای گذر از این موقعیت نیاز داریم. روشن گذاشتن یک چراغِ کوچک موقع خواب، ربطی به سن‎وسال ندارد. پس فکر نکنید این کار مخصوصِ بچه‎هاست، برای همه در هر سنی پیش می‎آید.

درنهایت نکته مهمی را باید اضافه کنم؛ گاهی برای بعضی‎ها پیش می‎آید جدا از فکر کردن به چیزهای ماورائی، احساس می‎کنند چنین موجوداتی را می‎بینند یا صدای‎شان را می‎شنوند. در این شرایط، برای غلبه بر این ترس، نیاز به کمک شخص دیگری داریم. اگر چنین تجربه‎ای دارید، یک روان‎شناس بالینی یا روان‎پزشک خوب می‎تواند راهنمایی‎تان کند. 

 

 اگر شما هم در زمستان دریا را دیده ‌باشید، شاید این سوال برای‌تان پیش آمده‎باشد که چطور زمانی که آب‌ همه جوی‎ها و گودال‎ها یخ بسته و حتی شبنم روی گیاهان منجمد شده هنوز آب دریا مثل همیشه خروشان و پر تلاطم است. چرا آب دریا و اقیانوس‎ها حتی در دماهای زیر صفر هم یخ نمی‎زند؟ برای این‎که دقیقا بفهمیم چه رمز و رازی در اقیانوس‎ها وجود دارد کافی ا‎ست دو لیوان را پر از آب کنیم و درون یکی نمک بریزیم و بگذاریم توی فریزر. بعد از چند ساعت می‎بینیم لیوان آبی که نمک داشته یخ نزده و لیوان آب بدون نمک کاملا منجمد شده‎است. آب نمک خیلی دیرتر از آب شیرین منجمد می‎شود چون نمک شبیه یک ناخالصی عمل می‎کند و باعث می‏شود آب در دمای خیلی سردتری یخ ببندد. این یکی از کلک‎های اقیانوس است که باعث می‌شود در طول زمستان و حتی در دماهای خیلی پایین باز هم یخ نبندد اما این دلیل به تنهایی کافی نیست. برای آن‎که اقیانوس‎هایی به این عظمت دربرابر یخ بندان‎های شدید و سرما مقاومت کنند چند ترفند دیگر هم وجود دارد. حجم آب درون اقیانوس‎ها بسیار زیاد است، جریان آب مدام در سفر است، از نواحی‎ گرم نزدیک آتشفشان‎های زیرزمینی می‎گذرد و به قسمت‎های سردتر می‎رسد و دوباره جریان می یابد. اگر دقت کنید آب اقیانوس‎های قطب شمال و قطب جنوب در قسمت‎های سطحی‎‏اش یخ می‌زند، این نشان می‏دهد که دما در قطب جنوب و شمال خیلی خیلی پایین است و سرما به اندازه‏ای است که آب پر از نمک و مواد معدنی اقیانوس را منجمد کند. 

 

متن و اجرا:

محمدپور - مرادی