*  شما که در پرونده یک شنبه نوشتی وظیفه فروشنده ها اینه جنس هایی که قبلا خریدن رو به قیمت قبل بدن، خودتون حاضرین ماشینتون رو به قیمت قبل بفروشین؟

* چرا یک شنبه‌ طبق ‌عادت‌ هفتگی‌ مسابقه ‌‌«چی‌‌شده؟ » رو برگزار نکردین؟

ما و شما: در این دو هفته سوگواری دهه اول محرم، مسابقه ها رو موقتا تعطیل کردیم.

* چرا صفحه زندگی سلام را به این بزرگی چاپ می کنید؟ واقعا از روزنامه دلزده شدیم. حرف جمعی از دوستان است.

* همون جور که ‌چشمِ بسته، همیشه ‌خواب ‌نیست، لب‌ خندون ‌هم‌ همیشه ‌شاد نیست! محمد جواد سلیمی

* خواهرگلم زهرا جان، تولدت مبارک. 

داداش محسن

* زندگی سلام امیدوارم تا به سن مدرسه رسیده باشی، بحران ها رو رد کرده باشیم.

* زندگی سلام تولدت مبارک، از تصویر معلومه که پسری!

* عکس روباه شیطون در دنیا به روایت تصویر خیلی زیبا و جذاب بود.

* لحظات عمرمان -برخلاف تولد دوباره طبیعت در بهار- در حال خزان است، پس باغنیمت شمردن آن، باعث حسرت نخوردن در روز رستاخیز شویم.

* آق‌کمال؛ تعطیلات ‌تابستون ‌بهتون ‌خوش‌ گذشت؟!

آق کمال: اگه گرما خوردن و دنبال یگ لقمه نون دویدن خوش گذشتنه که بله، جای شما خالی!

* از خدای بزرگ ممنونم به خاطر داشتن تنها خواهر خوب و عزیرم نگار و همین طور پدر و مادرم که همیشه حواس شون به ما بوده و هست. پویا اباذریان

* و اگر ‌زندگی‌ سلام‌نبود، ‌دست‌ما ،در پی‌ چیزی‌ می گشت... تولدت‌ مبارک‌ زندگی‌سلام

* من و خواهرم شیوا از توجه و محبت پدر و مادرمان که عاشقانه شب و روز برای راحتی ما تلاش می کنند تشکر می کنیم. سینا اباذریان

* در بهترین روزهای زندگی ام جایت خالی است مادر بزرگ، کاش بودی و شادی هایم را با تو تقسیم می کردم. کاش بودی و درقاب خاطره هایم عکس دو نفره مان را به دیوار می زدم. مهسا فولادی

* می گویند ۴ساله ‌شدی، ‌مبارک‌ است. ‌‌امیدوارم ‌۴۰ ساله ‌شوی‌.

* خدایا شکر که مادرم سالم است و یک خانم خوب و سه پسر گل و سالم بهم دادی و با دوست خوبم آقا مسعود آشنا شدم، کسی که برایم مثل برادر عزیز است. 

علی آبادی، بجنورد

* پیام صرفه جویی: یک نکته کنکوری؛ تنها وقتی که شارژ تلفن بی‌سیم‌تون تموم شد، به شارژ بزنیدش و تا جایی که می‌تونید، از تلفن بی‌سیم استفاده نکنید. استفاده از تلفن‌های معمولی که برای کار کردن نیاز به برق ندارن، به‌صرفه‌تره.

 

امام محمد باقر(ع): مؤمن از کوه سخت‏تر است. از کوه کم‏ می ‏شود اما از دین‏ مؤمن چیزی‏ کاسته نمی ‏شود.کافی

ذکر روز  سه شنبه

صد مرتبه «یا ارحم الراحمین»

 

علامه حسن زاده آملی می فرمایند:

«در حدیث آمده است: دنیا بر اهل آخرت، و آخرت بر اهل دنیا، و هر دو بر اهل ا... حرام گشته است. از این رو گفته اند توبه بر سه قسم باشد: یکی توبه بندگان که آن توبه از ترک طاعت و فعل قبیح است. دیگر توبه خاص اهل ورع(پارسایی) که توبه از ترک مندوب(واجب) است؛ و سه دیگر توبه «اخص من الخاص» که توبه است از التفات به غیر خدا. و این توبه، مخصوص اهل ولایت باشد که غالبا در مرتبه حضورند و توبه پیامبر اکرم(ص) و اولیای خدا از این قبیل بوده است. پیامبر(ص) فرمود: گاه دلم را کدورتی عارض می شود و من به راستی که از خدای، هر روز هشتاد بار آرامش می طلبم.»

برگرفته از کتاب «توبه»

 

عباس گفت: «یه شماره «رُند» دارم برای فروش، نمی خوای؟» گفتم: «اگه «سرراست» باشه می خوام.» پاسخ داد: «خب سر راسته دیگه!» گفتم: «پس چرا میگی رند؟» عباس نفسی تازه کرد و گفت: «حق با تو بود. این قدر سرم شلوغه که دیگه فرصتی برای درک کلمات ندارم.» گفتم: «به خاطر اینه که کار فرهنگ برای تو اولویت اول نیست...»گفت و گوی من و عباس طولانی شد. دست آخر او قول داد بعد از این سرراست به سراغ ادبیات برود و مسائل فرهنگی را در اولویت کار و زندگی اش قرار دهد.

 

روزی از روزها منجمی (ستاره شناسی) در قعر چاهی ژرف افتاد. همه به او گفتند: «بینوای بدبخت، تو که نمی توانی زیر پای خویش ببینی، چگونه فکر می کنی می توانی ستارگان آسمان را ببینی!»نویسنده: ژان دو لافونتن

مترجم: ملیحه صمدی

 

لحظه ها کوتاه است

زندگی مان زیباست

آب در کاسه دل می جوشد

در قفس مرغ دگر بار تو را می خواند

لحظه ها در پی هم

همره سایه باد

می سرایند ندای خوش آوای جهان

 

همه ما از کودکی با شنیدن ماجرای کربلا بزرگ شده ایم. ذکر مصیبت های عاشورا در جان مان پیچیده و تک تک وقایع «روز واقعه» جلوی چشمان مان جان گرفته است. در این سلسله مطالب می خواهیم با کاروان کربلا همسفر شویم و شخصیت های تاثیرگذار صحرای کربلا را که کمتر می شناسیم شان یا حتی اصلا نامشان به گوش مان نخورده است ، بیشتر بشناسیم.

«بریر» را مردی زاهد، عابد و از بزرگان و قاریان مسجد جامع کوفه و مفسری پرهیزکار دانسته اند که به تدریس قرآن اشتغال داشت و از یاران امیرالمؤمنین(ع) بود. از او با لقب «سیدالقّراء» و «سرآمد قاریان مردم روزگار خویش» یاد کرده‌اند. بنا به روایاتی، کتابی به نام «القضایا و الاحکام» دارد که مطالب آن را از قول امیرالمؤمنین علی(ع) و امام حسن(ع) نقل کرده است.

بریر 60 ساله وقتی از حرکت امام حسین(ع) از مدینه به مکه آگاه شد، از کوفه به سوی مکّه حرکت کرد و به جمع اصحاب امام(ع) پیوست و ایشان را تا کربلا همراهی کرد. پس از خطبه امام حسین(ع) در کربلا که یاران امام تجدید بیعت کردند، بریر نیز از جای برخاست و گفت: «ای پسر رسول خدا(ص)! خداوند به واسطه وجود شریفتان بر ما منت نهاده است، به درستی که ما در رکاب شما نبرد می‌کنیم، تا آن‌جا که در راه شما اعضای بدن مان تکه تکه شود. پس جد شما در روز قیامت شفیع ما خواهد شد.‌» بریر از حضرت(ع) اجازه خواست تا عمر بن سعد را موعظه کند، امام(ع) پذیرفت. عمر سعد در پاسخ موعظه او گفت: «... به خدا سوگند، می‌دانم و سرگردانم و میان دو خطر خویش اندیشناکم. آیا ملک ری را رها کنم، در حالی که آرزوی من است یا آن که گناه قتل حسین(ع) را به گردن گیرم؟»

بریر مرد شجاعی بود و دعوت دشمنانی را که هم آورد می‌طلبیدند، رد نمی‌کرد. روایت شده که در صبح عاشورا به نداهایی که جنگجو می‌طلبیدند، پاسخ گفت؛ اما امام حسین(ع) به او اجازه نبرد نداد. رجزخوانی او چنین بود: «من بریر، فرزند خضیرم، شیر به هنگام غرش از کسی نمی‌ترسد، اهل خیر از خیرخواهی ما آگاه اند، من شما را می‌زنم و از این کار زیان نمی‌بینم... به نزدیک من آیید ‌ای کشندگان عترت رسول خدا(ص)‌» بریر در جریان عاشورا نقش پررنگی در روحیه بخشی به یاران امام(ع) و روشنگری سپاه اموی داشت که بسیار شبیه عمار یاسر در جنگ صفین بود. معاویه بعد از شهادت عمار و مالک اشتر اعتراف کرد که دو بازوی قدرتمند علی(ع) را قطع کردم.

روز عاشورا بریر را برخلاف همیشه بسیار بذله گو و شوخ طبع دیدند. به او اشکال گرفتند که این ساعت، زمان شوخی نیست. بریر در پاسخ گفت: «ای برادر! اقوام و خویشان من می دانند زمانی که جوان بوده ام اهل بذله گویی نبوده ام، چه رسد به زمان پیری. اما من واقفم به آن چه که به زودی ملاقاتش خواهیم کرد.»

برگرفته از ویکی شیعه و تبیان

 

رویترز|     همایش خودروهای کلاسیک، انگلستان 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

گتی ایمیج|     رساندن آب و غذا به روستاییانی که در سیلاب گیر افتاده اند، هندوستان

 

کتاب حاوی بمب در یک کتاب فروشی قدیمی

آدیتی سنترال- کارکنان یک کتاب فروشی دست دوم قدیمی در غرب اسپانیا، کتابی کشف کردند که باعث وحشت آن ها شد. آن ها متوجه وزن زیاد یکی از کتاب های قدیمی شدند و با باز کردن آن، در کمال ناباوری با صحنه عجیبی مواجه شدند. صفحات کتاب کنده و یک بمب ساعتی با خازن ها و سیم های پیچ در پیچ در آن جاسازی شده بود. کارکنان و مردم بلافاصله از محل متواری شدند و پلیس را خبر کردند اما بمب  منفجر نشد. با بررسی های پلیس مشخص شد، بمب کار گذاشته شده تقلبی است و معلوم نیست چه کسی قصد این شوخی وحشتناک را داشته است.

 

 

مرتفع ترین رستوران دنیا

گینس ورلد رکورد- مرتفع ترین رستوران دنیا برای کسانی که عاشق هیجان و چالش های سخت هستند، ساخته شده است. رستوران هندی«طبیعت ارگانیک» در ارتفاع 5580 متری در کوه های هیمالیا واقع شده است و برای رسیدن به آن باید هشت شبانه روز کوهنوردی کنید تا لذت یک غذای خوشمزه و گرم را در ارتفاعات پر برف هیمالیا تجربه کنید. این رستوران نامش را در کتاب رکوردهای گینس ثبت کرده است.

 

 

 

تارهای عنکبوت در گوش مرد چینی

آدیتی سنترال- مرد چینی که از صدای خش خش داخل گوشش به ستوه آمده بود، با مراجعه به بیمارستان متوجه شد که عنکبوتی سال ها در گوشش در حال تنیدن تار است! این مرد 60 ساله صدای آزار دهنده ای را سال‌ها تحمل می کرد اما هرگز فکرش را نمی‌کرد این اتفاق عجیب در گوش او افتاده باشد.

 

 

 

 

 

حیوان گرمسیری در منطقه سردسیر

دیلی میل- هرچند تلفظ انگلیسی کشور «اتریش» که «استریا» خوانده می شود با استرالیا اشتباه گرفته می شود اما اتریش یکی از سردترین کشورهای اروپاست و زیستن حیوان گرمسیری مثل «کانگورو» در این کشور غیرممکن است. پیدا شدن یک کانگورو در جنگل های این کشور، همه را شوکه کرده است. این حیوان به تنهایی در این جنگل پیدا شده و هیچ کس دلیلی برای حضور او در این کشور پیدا نکرده است!

 

توی مجلسی که ایده‌آل ماست، قاری خوش‌صدایی ابتدای مجلس قرآن می‌‌خواند. همه آرام صلوات می‌فرستند. سخنران می‌رود بالای منبر. نه آن چنان خشک و جدی و عبوس که همه خسته شوند و نه آن قدر شوخ و سرخوش که صدای بعضی‌ها بلند شود. وعظ می‌کند، کوتاه و پرمعنا. از درد امروز دنیا می‌گوید و درمانی که هزار سال پیش نسخه‌اش را حسین(ع) پیچیده است. پایش روی همین زمینی است که همه ایستاده‌ایم. از فضا حرف نمی‌زند. مملکت را گل و بلبل نمی‌بیند. حواسش  به سیاست است اما سیاسی حرف نمی‌زند. با کنایه هم که شده نقد می‌کند. حرف که می‌زند حس می‌کنیم مال همین خاک است. نه پیچیده‌گویی بلد است و نه عوام‌بازی درمی‌آورد. سخنران مجلس ما جمعیت را خسته نمی‌کند. بلد است چطوری برود به صحرای کربلا و رشته‌ صحبتش را به روضه گره بزند. لحنش آرام آرام عوض می‌شود. نیمی از چراغ‌های مجلس را خاموش می‌کنند. صدای واعظ سوز آشنایی می‌گیرد. همه را می‌برد سمت بغض. و اولین اشک‌ها که می‌ریزند و اولین آه‌ها که بلند می‌شوند، به صاحبان اصلی مجلس سلام می‌دهد: «صلّی ا... علیک یا ابا عبدا...» و عرضش را تمام می‌کند.

لابه‌لای زمزمه‌های خیس از اشک مردم، میکروفون به دست مداحی می‌رسد که قرار نیست تقویت کننده‌های صدا، شعرهایش را تا چند خیابان آن طرف‌تر هم برسانند. شعرهایش را حفظ است. گاهی هم به کاغذ بلندبالایی که دستش تا کرده، نگاه می‌کند. پس‌زمینه‌ مدام تکرار شونده‌ نام حضرت را در نقش اکوی صدا نمی‌شنویم. مداح مودب سر جایش نشسته، نه فریاد می زند و نه از جمعیت صدای بلند گریه طلب می‌کند. شعرهای قدیمی ناب یا غزل‌های معاصر سنگین می‌خواند. همراهش شور می‌گیریم، سینه می‌زنیم، اشک می‌ریزیم. دو دسته می‌شویم و مصرع شعرها را بین خودمان تقسیم می‌کنیم. یک گروه‌مان به «اهل حرم» خبر می‌دهد «میر و علمدار نیامد» و گروه دیگر خبر را تایید می‌کند «سقای حسین سید و سالار نیامد»... و تمام جمعیت یک صدا از صبح می‌خواهند که فردا «طلوع» نکند.

به «مظلوم‌»ها و «حسین»های کشیده که می‌رسیم، به «عطشان»‌ها و «بی‌کفن‌»ها و «غریب‌»ها، پیرمردهای قدیمی‌تر، مجلس را دست می‌گیرند و کربلا می‌خواهند. انگار بر مشام‌شان «بوی کربلا» رسیده باشد. ترسیده‌اند آخر «آرزوی کربلا» بر دلشان بماند. دسته جمعی می‌رویم کربلا، می‌رویم نجف، می‌رویم مدینه و آخر روضه یاد آخرین امام‌مان می‌افتیم. بلند می‌شویم دست بر سینه احترام می‌گذاریم.

بریده‌ای از روایت «بغض دونفره» 

به قلم محبوبه سربی،از کتاب «کآشوب»

 

آن خوش خبر کجاست که این فتح مژده داد 

تا جان فشانمش چو زر و سیم در قدم

از بازگشت شاه در این طرفه منزل است 

آهنگ خصم او به سراپرده عدم