سمیه محمدنیا حنایی - پدر رو به روی تلویزیون ایستاد و چند کانال را بالا و پایین کرد، گاهی روی یک کانل کمی مکث می کرد اما دوباره آن را تغییر می داد. بالاخره با بی حوصلگی کنترل را روی میز گذاشت و به سراغ گوشی همراهش رفت. پسر خانواده از فرصت استفاده کرد و کنترل تلویزیون را به دست گرفت. اما انگار تلویزیون با همه سر ناسازگاری داشت. در میان کانال های متعددش برنامه ای که بتواند برای لحظاتی پسر خانواده را جذب کند وجود نداشت. پسر دمق روی کاناپه ولو شد. حوصله اش سر رفته بود، حق هم داشت. ماندن در خانه در عصرهای کشدار و گرم تابستانی بیشتر از چیزی که به نظرش می آمد، کسالت بار بود. پدر که بی حوصلگی پسرش را دید با لبخندی گوشی اش را خاموش کرد، کناری گذاشت و گفت: برویم تفریح؟ شاید پدر خودش هم فکر نمی کرد همین پرسش دو واژه ای چه انرژی به خانواده اش تزریق می کند. چند دقیقه بعد خانواده خوشحال و خندان از خانه خارج شدند.
یک تفریح آموزنده
رفتن به باغ وحش، شاید آموزنده ترین تفریحی باشد که بتوانید برای کودکان تان فراهم کنید. از نزدیک دیدن حیوانات واقعی، تجربه جالبی برای کودکان خواهد بود. به کودکی که تا همین چند ساعت پیش، تنها اسب و فیلی که دیده است از نوع کارتونی بوده، فرصت بدهید تا واقعیت حیوانات را ببیند. البته در این محیط او را تنها نگذارید. سعی کنید در زمان مناسبی پشت قفس حیوانات بایستید. تابلوی اطلاعات حیوان را برای کودک بخوانید و با به خاطر آوردن مثال ها یا تجربه های مشترک مفاهیم تابلوها را برای او قابل فهم کنید. مثلا وقتی روی تابلویی نوشته است محل زندگی: مناطق گرمسیری و مرطوب، او را به یاد خاطرات مسافرت تان به جنوب غربی ایران بیندازید. حتی می توانید این کار را درباره خوراکی های مفید برای حیوان نیز انجام دهید و گاهی از او بخواهید مزه های دوست داشتنی حیوان را حدس بزند. در باغ وحش مراقب باشید که کودک زیاد به میله ها نزدیک نشود و آن ها را لمس نکند. متاسفانه این میله ها زیستگاه انواع میکروب ها و ویروس های بیماری زاست. از غذا دادن یا پرت کردن اشیا به داخل محوطه زندگی حیوانات نیز بپرهیزید. در سراسر گردش تان در باغ وحش به کودک خود یادآور شوید که این جا زیستگاه واقعی حیوانات نیست. حیوانات هم حق دارند مانند هر موجود زنده ای در زیستگاه طبیعی خودشان زندگی کنند. به آن ها بگویید که حیوانات در این مکان خوشحال نیستند و برای همین رفتارهای عادی از خودشان نشان نمی دهند. این تفریحات آموزنده تنها به باغ وحش یا باغ پرندگان رفتن خلاصه نمی شود. شما می توانید حس کنجکاوی یا استعداد فرزندان تان را درباره مسائل زیست شناسی، در باغ گونه های گیاهی یا باغ گل ها نیز تحریک و تقویت کنید.
روی زین دوچرخه
شاید بهترین خاطره دوران نوجوانی هر کسی مربوط به خرید دوچرخه باشد. اولین چیزی که دوچرخه به فرد هدیه می کند، احساس استقلال است. رکاب زدن های مداوم را نمی توان تنها به یک تفریح خلاصه کرد. در واقع دوچرخه سواری تیری است با چندین نشان. از احساس استقلال، افزایش هوش هیجانی و کنترل خشم بگیرید تا سلامت قلب وعروق، تناسب اندام و جلوگیری از روند طبیعی پیر شدن مغز. احتمالا شما هم مانند من فکر می کنید دوچرخه سواری مانند یک شعبده باز عمل می کند .واقعیت این است که دوچرخه سواری به عنوان یک ورزش هوازی با افزایش اکسیژن رسانی به سلول های بدن به ویژه سلول های عصبی و مغز، تمام این معجزه ها را عملی می کند.خوشبختانه در شهر مشهد مشکلی برای فضای دوچرخه سواری ندارید. در بیشتر بوستان ها و حتی خیابان های شهر، فضای مناسب و جداگانه ای برای رکاب زدن تعبیه شده است؛ مسیرهایی که با رنگ سبزشان به محیط زیست نیز لبخند می زنند. هزینه ای که صرف این تفریح می کنید تقریبا یک بار برای همیشه است. شما علاوه بر نیاز به داشتن دوچرخه، برای یک رکاب زدن ایمن به تجهیزات محافظتی مانند کلاه محافظ، محافظ زانو و آرنج و کفش مناسب نیز احتیاج دارید. خرید این تجهیزات حدود 120 تا 200 هزار تومان برایتان خرج برمی دارد اما خرید دوچرخه مسئله جداگانه ای است. دو چرخه ها براساس جنس بدنه، سیستم ترمز، جنس و کیفیت لاستیک ها طبقه بندی می شوند و هر کدام به فراخور کیفیت شان قیمت های متفاوتی دارند. در هنگام خرید دوچرخه برای کودکان تان علاوه بر دقت به جنس دوچرخه به افزایش قد فرزندتان نیز توجه داشته باشید. در بازار انواعی از دوچرخه با قابلیت تغییر اندازه وجود دارد. با این کار دوچرخه همراه با کودک تان قد می کشد و نیازی به هزینه کردن در هر سال ندارید. دومین نکته ای که توجه به آن در انتخاب و خرید هوشمندانه شما موثر است، تعیین فضا و محیط رکاب زنی است. اگر شما تنها می توانید در فضاهای شهری به رکاب زنی بپردازید، پس خرید دوچرخه کوهستان، کورسی و Full Suspension تنها خرج اضافی را به سبد مالی خانواده تحمیل می کند.
با هیجان برانید
رفتن به پیست کارتینگ نیز می تواند یکی از گزینه های هیجان انگیز برای گذراندن عصرهای تابستانی باشد. این خوش گذرانی با طعم سرعت و رقابت تا حدی اقتصاد خانواده را با چالش رو به رو می کند. اما با توجه به هیجان و آدرنالینی که در فضای کارتینگ موج می زند، پیشنهاد می کنم برای یک بار هم که شده آن را تجربه کنید. البته محدودیت هایی برای استفاده از ماشین های پیست وجود دارد. مثلا افراد با وزن بیشتر از 90 کیلوگرم یا قد کمتر از 150 سانتی متر نمی توانند از این خودروهای تند و فرز استفاده کنند. خرید یک بلیت کارتینگ حدود 8 تا 10 هزار تومان برایتان آب می خورد. شما با خرید این بلیت می توانید دو مرتبه مسیر پیست کارتینگ را برانید. آن چه تفریح کارتینگی را تا حد زیادی گران می کند، بحث امکانات خوراکی پیست است. کمتر کسی پیدا می شود که درکافی شاپ ها و فست فودهای پیست با منو های خاص و خوشمزه شان، بتواند مقاومت کند. متاسفانه تعداد کارتینگ ها در مشهد بسیار کم است. اما خبر خوش آن که همین تعداد انگشت شمار از کیفیت بالا و استانداردی برخوردار هستند و مکان خوبی برای تفریح خانوادگی به شمار می آیند.
شیهه اسب ها در میدان
همین که اسم سوارکاری به میان می آید، آدم ناخودآگاه یاد سوارکارهای انگلیسی با کت های دنباله دار و کلاه های خاص مشکی می افتد که با شکل خاصی روی اسب نشسته اند و به حیوان زبان نفهم که اتفاقا این جا خیلی هم فهمیده شده است، فرمان می دهند. صد البته که اولین تصور از این تفریح فانتزی، خیلی گران هم به نظر می آید. تا جایی که بسیاری این ورزش را تفریح مرفهین بی درد جامعه می دانند. به هر حال سوار کاری برای خودش مزایای زیادی دارد و شاید یکی از کاربردی ترین این مزایا کنترل خشم باشد. در دنیایی که متاسفانه با معضل افزایش غیر قابل کنترل خشونت در ارتباطات مواجه هستیم، پیدا کردن راهی هر چند گران برای مهار اسب یاغی خشونت ضروری به نظر می رسد. کار کردن با حیوانات مستلزم داشتن صبر زیادی است. حیوان ممکن است بارها و بارها از پس اجرای یک فرمان ساده برنیاید. در این جا تنها عامل ادامه دادن آموزش میزان صبر شماست. رفتن به کلاس های آموزش سوار کاری هزینه زیادی می طلبد. برای یک دوره کرایه اسب و آموزش شما حدود 400 هزار تومان باید هزینه کنید. اما اگر علاقه زیادی به سوار شدن روی اسب ندارید می توانید با پرداخت ورودی مجموعه ها که حدود 8 تا 10 هزار تومان است وارد محوطه سوارکاری بشوید و از نزدیک این حیوانات نجیب را ببینید و حتی لمس کنید. حتی می توانید با پیگیری اطلاعاتی، روزهایی را برای تفریح در مجموعه سوارکاری انتخاب کنید زیرا مسابقات سوار کاری چه در بخش هنرهای سوارکاری و چه اسب دوانی برگزار می شود. نا گفته نماند که شما می توانید همزمان با لذت بردن از یک مسابقه مهیج ، شانس خودتان رادر پیش بینی برنده بازی هم امتحان کنید.
دوستان تان را رنگی کنید و به خانه بفرستید
در مطلب هفته پیش دخل و خرج از فواید بالا رفتن میزان ترشح آدرنالین در خون گفتیم. امروز هم برایتان یک پیشنهاد هیجان انگیز دیگر داریم. فکرش را بکنید، مادر خانه که همیشه مجهز به قابلمه و ملاقه است را در هیبت یک سرباز چریکی و تفنگ به دست ببینید. فضای پینت بال به شدت هیجان انگیز و پر از جنب و جوش است. از همان ابتدا فضای بازی آدم را می گیرد. انگار که واقعا وسط یک معرکه جنگی گیر افتاده باشید سعی می کنید، از تمام قدرت عضلانی و ذهنی خود برای گریز، کمین و نشانه گیری استفاده کنید. بازی مفرح پینت بال، خلاف آن چه تصور می کنید، خیلی هم گران قیمت نیست. مگر این که دست خرج گلوله تان حسابی خوب کار کند! برای یک ساعت حضور در میدان نبرد رنگ ها، حدود 10 تا 15 هزار تومان باید بپردازید. تفاوت قیمت به سرپوشیده بودن، رو باز بودن یا متراژ میدان بازی و همچنین میزان گلوله های رنگی بستگی دارد. اگر در طول مدت یک ساعت شما تیرهای تان را خرج کرده باشید اما هنوز رنگی نشده باشید یعنی از دور بازی خارج نشده باشید می توانید با پرداخت مبلغی دوباره خشاب تیر بخرید و از ادامه بازی لذت ببرید. بازی پینت بال از آن دسته تفریحاتی است که دسته جمعی اش خوش می گذرد. بنابراین سعی کنید حداقل اندازه یک تیم که 6 تا 8 نفر است، آدم همراه خودتان داشته باشید. اگر بتوانید دو برابر این میزان دوست و رفیق همراه خود ببرید که دیگر عالی می شود و در واقع شما سرباز جنگ خانوادگی خواهید شد. امکان این تفریح برای بانوان هم به واسطه وجود رختکن های مجزا و ارائه پوشش های مناسب مانند مقنعه مهیا شده است. تنها محدودیت پینت بال درباره سن و قد بازیکنان است. سن شرکت کننده ها باید از 10 سال بیشتر و قدشان نیز از 140 سانتی متر گذشته باشد. در مشهد مجموعه های پینت بال متنوعی از انواع سر پوشیده و روباز وجود دارد. تنها مزیت انواع سرپوشیده نسبت به انواع رو باز آن ها ، این است که آن ها داخل شهر هستند و امکان دسترسی آسان تری دارند. البته باید گفت پینت بال در فضای رو باز، از هیجان بیشتری برخوردار است. بیشتر مجموعه های روباز پینت بال در مسیر ییلاقات مشهد ( طرقبه و شاندیز) قرار دارند.
وارد هزار توی داستان ها شوید
شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید، دیدن فیلم دقیقا مثل رفتن نزد روان شناس یا روانکاو می تواند گره های روانی تان را باز کند. بسیاری از روان شناسان از تماشای فیلم به عنوان یکی از روش های درمانی برای بهبود مشکلات قدیمی روانی کمک می گیرند. از نظر آن ها ، فرد با ایجاد همذات پنداری با قهرمان یا شخصیت های محوری داستان، می تواند مسائل شخصی خود را از بعد دیگری به نظاره بنشیند و گاه همزمان با قهرمان فیلم احساس موفقیت مجازی را تجربه کند. احساسی که شاید او را برای ادامه مسیر بهبودی اش امیدوار تر کند. از این که بگذریم، رفتن به سینما و تماشای فیلم، می تواند شما را برای دقایقی از مسئله های جاری زندگی تان دور کند به این معنی که دغدغه های شما برای 180 دقیقه عوض می شود. اگر در طول روز نگران پرداخت قسط وام مسکن تان بوده اید، روی صندلی سینما گام به گام با قهرمان داستان به دنبال راه هایی برای به دست آوردن دل دختر مورد علاقه او خواهید بود! رفتن به سینما با این همه فایده روان شناسی هزینه چندانی هم ندارد. اما برای آن که مقتصدانه تر عمل کنید برایتان چند پیشنهاد داریم. نخست این که بهتر است روزهای سه شنبه را برای رفتن به سینما انتخاب کنید. چند سالی است که درهای سینما در این روز میانی هفته با بلیت نیم بها برای علاقه مندان باز می شود. دوم این که زیاد در اطراف بوفه های پر زرق و برق داخل سالن سینما نچرخید. مهمان جدید بوفه ها یعنی پاپ کورن ها و آب میوه هایی با رنگ ها و طعم های عجیب خیلی زودتر از این که شکم تان را پر کند، جیب تان را خالی می کند. این در حالی است که شما می توانید با همان پولی که بابت یک گیفت پاپ کورن می پردازید، حدود چهار برابر بیشتر ذرت بو داده از بیرون از سالن تهیه کنید؛ البته در بسته بندی بی کلاس تر. درباره تجربه نوشیدنی ها هم باید خدمت تان عرض کنم که با توجه به وجود رنگ ها و طعم دهنده ها و افزودنی های قندی در یک لیوان نوشیدنی ، بهتر است خیال مزه کردن آن را هم از سرتان بیرون کنید. بلیت ورودی سینماها از 6 تا 12 هزار تومان هزینه دارد.