آن چه باید از بقایای موشک‌های شلیک شده در تجاوز سه جانبه به سوریه که بسیاری از آن ها منهدم شد برداشت کرد، این است که این تجاوز به بیشتر اهداف خود دست نیافت و نتایجی کاملا معکوس داشت.این تجاوز، محبوبیت بشار اسد، رئیس جمهور سوریه را در داخل و خارج این کشور افزایش داد و اقتدار ائتلاف هایش با روسیه، ایران و لبنان را بیشتر کرد، علاوه بر این که قدرت و صلابت ارتش سوریه را به رخ کشیده و دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا را تضعیف کرد.ما بیشتر توضیح خواهیم داد و می‌گوییم که متحد روسیه این بحران را بسیار موثر و با خویشتن داری مدیریت کرده و اجازه داده حمله نمایشی و نمادینی که برای حفظ آبروی ترامپ انجام شد، تمام شود، با وجود انتقادهای شدید که در بسیاری از محافل عربی و بین المللی متوجه روسیه شد مبنی بر این که آن گونه که بسیاری امید داشتند با قدرت به مقابله با این تجاوز نپرداخت و البته انتقادها تا حدی بجا و درست است اما برخی می‌گویند پاسخ روسیه غیرمستقیم  و از طریق در اختیار قرار دادن موشک‌های ساخت خود به سوریه بوده است.خسارات نظامی سوریه به دو علت محدود بود؛ نخست این که بیشتر پایگاه‌ها و فرودگاه‌های نظامی از پیش تخلیه  و هواپیماهای مدرن به پایگاه‌های روسیه در حمیمیم و طرطوس فرستاده شده بود و دوم این که بیشتر موشک‌ها سرنگون یا از اهداف خود منحرف شد.«اظهارات آناتولی انتینوف، سفیر روسیه در واشنگتن که این تجاوز سه گانه را توهینی به شخص ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه دانسته و تاکید کرد که روسیه به آن پاسخ خواهد داد، شاید از نقشه تحرکات آینده روسیه در خصوص بحران سوریه و دیگر مسائل جهان خبر می‌دهد.»«پوتین به حادثه سرنگونی یکی از جنگنده‌هایش توسط ترکیه در نزدیکی مرزهای سوریه پاسخ فوری و نظامی نداد اما با هوش خود توانست ترکیه را عملا از پیمان ناتو خارج کرده و به اردوی روسیه ملحق کند».اگر ما با دقت نگاهی به نقشه آینده سوریه و منطقه بیندازیم می‌توانیم چند پیش بینی اساسی داشته باشیم؛نخست این که استفاده از سلاح شیمیایی به عنوان بهانه‌ای برای حملات نظامی مشابه دیگر امکان‌پذیر نیست، آسیبی که چهره آمریکا و اردوی آن از این قضیه متحمل شد زیاد است به خصوص که تجاوز آمریکا زمانی صورت گرفت که قرار بود کارشناسان سازمان منع تسلیحات شیمیایی شروع به تحقیق و بررسی صحنه جرم و جنایت کنند تا نشان دهند این اردو می‌خواهد ماموریت کارشناسان را قبل از آغاز آن متوقف کند.دوم این که انتقام سوریه، ایران و روسیه چه بسا در چارچوب جنگ‌های چریکی علیه نیروهای آمریکایی در سوریه و عراق باشد که شمار آن ها حدود هشت هزار سرباز غیر از غیرنظامیان و نظامیان بازنشسته است.سوم اقدام روسیه ارتش سوریه را به سامانه‌های پدافند هوایی مدرنی که شامل موشک‌های اس 300 و اس 400 است، مجهز می‌کند تا با هر موشک و جنگنده‌ای که در آینده، سوریه را هدف بگیرد و در راس آن هواپیماهای اسرائیلی، مقابله کند.چهارم این که روابط روسیه و اسرائیل هم به پایین‌ترین سطح خود تنزل پیدا می کند، به خصوص که معلوم شد اسرائیل هم در این تجاوز شرکت و از پیش از زمان آن هم خبر داشته و اطلاعاتی از پایگاه‌های مورد هدف در سوریه را در اختیار کشورهای متجاوز قرار داده است.پنجم این که این احتمال وجود دارد که روسیه با قوت از تلاش‌های ارتش سوریه و متحدانش در بازپس گیری شهر ادلب و مناطق جنوب غربی درعا نزدیک مرزهای اردن حمایت کند تا پاسخی به این حمله سه گانه آمریکا باشد.ششم این که پس از بمباران فرودگاه نظامی تیفور در نزدیکی حمص و شهادت هفت ایرانی و دو برابر آن از نظامیان سوری، ایران در برابر رژیم اشغالگر اسرائیل که این حمله را از آسمان لبنان انجام داد قرار گرفته و مردم ایران از رهبرانشان می خواهند به این تجاوز پاسخ دهند.هفتم این که وقتی حملات علیه سوریه از پایگاه‌های آمریکا در قطر و عربستان صورت گرفته و رژیم‌های این کشورها هم بلافاصله آن را تایید کردند این موضوع از حد و اندازه مزدوری عرب‌ها برای آمریکا پرده برداشت و این که این‌ها در هر جنگی در منطقه و به خصوص علیه ایران در آینده در جبهه آمریکا خواهند بود.هشتم این که احتمال افزایش خسارات آمریکا در عراق که به پنج تریلیون دلار رسیده هم وجود دارد چون دولت عراق از تایید این تجاوز اجتناب کرده و بیشتر مردم عراق هم از سوریه حمایت می کنند.آن هایی که شاهد جشن و سرور هزاران سوری از مقاومت کشور و دولت شان در برابر این تجاوز بودند میزان خسارت آمریکا و اسرائیل را درک می‌کنند همان گونه که درک می‌کنند که اسد در قدرت باقی است و قدرت‌های بزرگ و متحدان عرب آن ها از سرنگونی وی و تغییر نظام او عاجز هستند.این تجاوز سه گانه همچنین به اجلاس سران عرب که قرار است در ظهران آغاز شود قبل از شروع فیصله داد و بیش از هر چیز رهبران حاضر در آن را شرمنده کرد چون کشوری که عضویت آن را به تعلیق درآوردند در معرض تجاوز آمریکا و اسرائیل قرار گرفت به دلیل این که در محور مقاومت جای دارد نه این که چون سلاح شیمیایی به کار گرفته باشد، آن گونه که رسانه‌های عربی و غربی با یکدیگر شایعه پراکنی کردند،بعید نیست که ترامپ با اعتراف به شکست و به منظور کاهش تلفات نظامیانش، تصمیم عقب‌نشینی نیروهایش از سوریه و چه بسا عراق را سریع‌تر عملی کرده و این حمله را بهانه‌ای برای توجیه تصمیم خود قرار دهد.رئیس جمهور آمریکا می‌خواست قدرت خود و کشورش را به رخ بکشد اما در هر دو حال شکست خورد و نظیر کسی که به هر دو پایش شلیک کرده باشد ظاهر شد.تجاوز سه گانه دیگری به تاریخ اعراب وارد شد و با پیروزی اعراب به پایان رسید اگر تجاوز سه گانه اولی پایانی بر امپراتوری انگلیس بود تجاوز دوم شاید آغازی بر عقب نشینی آمریکا از منطقه باشد به گونه ای که به شکست خود و پیروزی سوریه بر توطئه‌ها و بازگشت حاکمیتش بر همه خاک این کشور اعتراف کند.

استفان والت،  استاد روابط بین الملل دانشگاه هاروارد/حتی پیش از روی کار آمدن دونالد ترامپ نیز آمریکا پیشینه قابل توجهی در عهدشکنی و نقض وعده ها و تعهدات خود داشت. دست کم واشنگتن نمی تواند درباره معاملات و معاهدات خود با دیگران ادعای پاکدامنی و امانت داشته باشد. در واقع این کشور در دوره تک قطبی جهان ، بارها کارهایی کرده که متعهد شده بود انجام نخواهد داد.مطمئنا از قدرت های بزرگ انتظار چنین رفتاری می رود آن هم در زمانی که پای مسائل مهم در میان باشد. رهبران آمریکا در طول تاریخ این کشور منطق مشابهی را سرلوحه خویش قرار داده اند. به عنوان نمونه می توان به معاهداتی که مقامات آمریکایی با قبایل بومی این کشور امضا کردند اشاره کرد؛ این پیمان ها به محض پیشروی ایالات متحده در امتداد آمریکای شمالی، شکسته یا با تغییراتی مواجه شد. برخی عهدشکنی های آمریکا از جمله وعده ای که به میخائیل گورباچف آخرین رهبر شوروی سابق درباره عدم پیشروی نیروهای ناتو داده بود، خروج دولت جرج بوش از پیمان ضد موشک های بالستیک در سال ۲۰۰۲، سوءمدیریت پیمان کنترل تسلیحاتی «چارچوب توافق شده» با کره شمالی و عهدشکنی در وعده حفظ معمر قذافی در قدرت را می توان به عنوان دلایل بی اعتمادی دنیا به آمریکا نام برد.جهان در زمان حاضر با فردی به عنوان رئیس جمهوری آمریکا دست و پنجه نرم می کند که به نظر می رسد هیچ باور یا اعتقاد راسخی ندارد و تصمیمات مهم در حوزه امنیت ملی را براساس داستان های هیجانی و باورنکردنی برنامه خبری «فاکس اند فرندز»  می گیرد.تا جایی که معلوم است وی هیچگاه از هیچ کدام از پیمان هایی که همتایان پیشین اش امضا کرده اند رضایت نداشته هرچند نمی تواند توضیح دهد که چه مشکلی با این پیمان ها دارد.ترامپ فقط می خواهد درباره «پاره کردن توافق ها» صحبت کند بدون آن که پیامدهای چنین اقدامی را در نظر بگیرد. رئیس جمهوری آمریکا مکرر و به راحتی دروغ می گوید. ترامپ که می خواهد از هر طریق ممکن اقدامات روسای جمهوری پیش از خود را بی اثر کند، در 10 ماه اول ریاست جمهوری خود ۶ برابر کل دو دوره ریاست جمهوری باراک اوباما دروغ گفت. سرعت سرسام آور تغییرات در کاخ سفید و کابینه آمریکا نیز مزید بر علت است. در چنین فضایی هیچ سیاستی بیش از یک یا دو هفته دوام نمی آورد.درچنین شرایطی، چرا یک دولت عاقل باید حرف آمریکا را باور کند؟ چرا یک دشمن هوشمند باید با آمریکا در ازای تضمین، تعهد و وعده های بی اساس این کشور مصالحه کند؟ با توجه به سابقه آمریکا و شخصیت رئیس جمهوری کنونی این کشور، هیچ دشمن عاقلی بدون آن که ۱۰۰ درصد درباره پایبندی آمریکا به وعده های خود مطمئن نباشد، چیزی را قبول نخواهد کرد. با این اوصاف، کشورهای در حال مذاکره با آمریکا، چگونه می توانند اطمینان حاصل کنند که واشنگتن فردا روز این توافق را پاره نکرده یا تقاضای مذاکره مجدد نخواهد داد؟نشانه هایی از این رویه در زمان حاضر نیز مشهود است. بنابر اطلاعات منتشر شده از سوی مرکز تحقیقات «پیو» در آمریکا، آمار افرادی که به رهبری این کشور اعتماد دارند از زمان پایان دوره ریاست جمهوری باراک اوباما تا نخستین سال ریاست جمهوری ترامپ از ۶۴ درصد به ۲۲ درصد کاهش یافته است. همچنین درصد قابل توجهی از افراد در دنیا بر این باورند که «شی جین پینگ» رئیس جمهوری چین و «ولادیمیر پوتین» همتای روس وی کسانی هستند که «کار درست را درباره امور جهانی انجام خواهند داد» و نه رئیس جمهوری کنونی آمریکا.

«عبدالحکیم» پسر «جمال عبدالناصر»رئیس جمهوری پیشین مصر با ارسال نامه ای برای «بشار اسد» ، تجاوز سه گانه آمریکا، انگلیس و فرانسه به سوریه را یادآور تجاوز سه گانه رژیم صهیونیستی، فرانسه و انگلیس به مصر در سال 1956 دانست و گفت: آن زمان مصر در مقابل متجاوزان ایستاد و سوریه اعلام کرد دمشق ، در کنار قاهره می ایستد و البته مصر،گورستان استعمار با آن چهره زشتش شد و سوریه نیز گورستان استعمارگران و متجاوزان خواهد بود.