بن سلمان با به رسمیت شناختن موجودیت رژیم صهیونیستی برای تمام صهیونیست‌ها از خاخام‌های افراطی گرفته تا ژنرال‌های نظامی، نمایندگان کنست و ...، هدایایی مجانی و بوسه فرستاد. از نظر بن‌سلمان همه دشمنان شرور هستند به جز رژیم صهیونیستی و آن چه «محور اعتدال» نامیده می‌شود شامل کشورهای محاصره‌کننده قطر ( مصر، عربستان، امارات و بحرین) به علاوه متحدان آن ها می‌شود. ولیعهد عربستان «عربی» حرف می‌زند و «عبری» فکر می‌کند. او در مصاحبه‌اش، این گونه ظاهر شد. به عنوان مثال می‌گوید: ما در منطقه‌‌ای هستیم که مکزیک، کانادا، اقیانوس اطلس یا آرام در اطراف آن نیست بلکه ما با داعش، القاعده، حماس، حزب‌ا...، رژیم ایران و حتی دزدهای دریایی روبه‌رو هستیم. به نظر می‌رسد این متن از صهیونیست‌ها گرفته شده است زمانی که اسرائیل را مهد دموکراسی و همزیستی تصور می‌کنند که اطراف آن را جنگل‌هایی از عقب‌ماندگی ، تروریسم و افراط‌گرایی گرفته است. فهرست دشمنان خطرناک از نظر عربستان با آن چه سران رژیم صهیونیستی به عنوان دشمنان خود معرفی می‌کنند، مشترک است. زمانی که بن‌سلمان می‌خواهد در مصاحبه خود به ایران نیز بتازد دقیقا و بدون کم و زیاد، گفته‌های تاریخی صهیونیستی را تکرار می‌کند. چند روز پیش نیز در مقاله‌ای پرسیدم «السیسی و بن‌سلمان... تابع و متبوع هستند یا هر دو تابع؟» بن سلمان در این مصاحبه پاسخ داد و به نظر می‌رسد نزدیکی به اسرائیل بر دیگر گام‌ها پیشی دارد. عبدالفتاح السیسی رئیس‌جمهور مصر این را خیلی زود فهمیده که عسل رابطه با اسرائیل بسیار مهم‌تر از برنج امارات و عربستان است و به همین دلیل تصمیم گرفته بر زمین برنج با عسل زندگی کند. از این جا می توان فهمید که هدف نهایی توافق جزایر تیران و صنافیر- و عقب‌نشینی مصر از این دو جزیره به نفع عربستان – که توافقی اقتصادی است ایجاد پل سیاسی مستقیم برای عادی‌سازی روابط میان ریاض و تل‌آویو است. بن‌سلمان همچنین گفت اسرائیلی‌ها حق زندگی در سرزمین خود را دارند. با این گفته، بن سلمان در را به روی هر صهیونیستی که ادعا کند بر خاک مدینه منوره هم (به عنوان مثال) حق دارد، باز کرد و بهتر از اظهارات امروز ولیعهد عربستان را نمی توان به عنوان دلیلی قانونی ارائه کرد؛ در آن زمان چه اتفاقی خواهد افتاد؟