اسپانیا و کرواسی، فرانسه و سوئیس. دو مسابقه‌ای که دنیای فوتبال را تکان داد، لبریز از هیجان، پر از تکاپو، سرشار از اتفاق‌های جالب و درس‌های مهم. فوتبال مثل زندگی است چون آدم‌های زیادی درگیر ش هستند، مثل زندگی است چون در یک لحظه از عرش به فرش می‌رسی و تمام برنامه‌هایت خراب می‌شود و مثل زندگی است چون با تکاپو و تلاش می‌توانی از فرش به عرش برسی و ناکامی را تبدیل به موفقیت کنی. فوتبال مثل زندگی است چون قهرمان و ضدقهرمان دارد؛ و حتی گاهی جذاب‌تر از زندگی روزمره است، مثل فیلم‌های  پیچیده جنایی جایی که  در یک لحظه قهرمان به ضدقهرمان تبدیل می‌شود، مرز افتخار و ناکامی، مرز محبوبیت و تنفر و مرز شادی و غم در فوتبال خیلی خیلی باریک است؛ در یک لحظه از قهرمان یک کشور تبدیل می‌شوی به‌کسی که یک ملت را در بهت فرو برده‌ای. مثل کاری که آن‌بغل پا با امباپه کوه استعداد فرانسوی‌ها کرد. یک بغل‌پای ساده که دروازه‌بان سوئیس راحت آن‌را مهار کرد تا امباپه‌ای که دشام سرمربی خروس‌ها حتی در خواب هم خیال تعویض کردنش را نداشت تمام رویاهای قهرمانی جام‌جهانی و پرستاره‌ترین تیم جام را بر باد بدهد. بارها گفتیم فوتبال عین زندگی است چون برای نسل‌ها، برای طبقات مختلف اجتماعی و برای اقشار مختلف اقتصادی در یک سطح هیجان ایجاد می‌کند. مرد و زن، دختر و پسر، پولدار و فقیر، روشن فکر و آدمی معمولی از کف جامعه، همه در برابر جادوی فوتبال به یک اندازه تسخیر می‌شوند. فوتبال شعبده‌بازی است که حقه‌هایش را می‌دانیم اما  پیش بینی نمی کنیم چه‌وقتی ما را غافل گیر می‌کند برای همین با هر شعبده‌اش به‌اندازه دفعات قبل غافل گیر می‌شویم. فوتبال نه جت اسکی است که فقط عده‌ای آن را تجربه کنند؛ نه رمان فلسفی است که فقط عده کمی آن‌را بفهمند، نه موسیقی سنتی است که فقط پدربزرگ‌ها حوصله‌اش را داشته باشند، هر کس بخواهد سهم مشخصی از فوتبال دارد درست به‌اندازه شور زندگی، به‌اندازه امید در زندگی و به‌اندازه تمام رویاهایی که یک نفر می‌تواند با فوتبال در آن سهیم باشد یا به وسعت تمام غصه‌هایی که بعد از هر باخت سهم هواداران می‌شود. فوتبال عادلانه‌ترین سرگرمی روزگار ماست که جلوه شگفت‌انگیزش را دوشنبه شب در دو مسابقه فوتبال جادویی دیدیم. در این پرونده از ارتباط فوتبال و زندگی می‌گوییم. از این‌که چرا باید از فوتبال درس بگیریم و چگونه؟ با ما باشید.