مائده کاشیان  

منوچهر اسماعیلی هشتم فروردین‌ماه 1318 در کرمانشاه متولد شد. این صداپیشه پیش کسوت در دوران دبیرستان به واسطه علاقه‌ای که به نمایش داشت، فعالیت هنری خود را از صحنه تئاتر آغاز کرد. او در ابتدای فعالیت اش به عنوان صداپیشه، نقش‌های کوتاه را دوبله می‌کرد و سپس سال 1338 صدای نقش اصلی فیلم «دروازه‌های پاریس» را دوبله کرد و دوران درخشش این هنرمند آغاز شد. مدیریت ارشد دوبلاژ چندین اثر سینمایی، تلویزیونی و رادیویی، تدریس هنر دوبله و مدیریت دوبلاژ و سرپرستی انجمن و ریاست صنف گویندگان ایران گوشه‌ای از سوابق حرفه‌ای استاد اسماعیلی است. در ادامه مطلب روایت دوستان، همکاران و شاگردان زنده‌یاد اسماعیلی از شخصیت حرفه‌ای و هنر ایشان، در گفت‌وگو با خراسان را می‌خوانید.

منوچهر والی‌زاده درباره آشنایی خود با زنده‌یاد اسماعیلی توضیح می‌دهد: «اولین‌بار در سن 18 سالگی ایشان را دیدم. از همان‌جا به ایشان ارادت پیدا کردم و همیشه در کنارش بودم. خیلی سعی کردم از ایشان کار یاد بگیرم، پشت سرشان ایستادم و از ایشان آموختم. واقعا در این کار اسطوره بود، فکر نمی‌کنم در عرصه دوبلاژ و در دنیا چنین شخصیتی داشته باشیم. به همه علاقه مندان دوبله و کسانی که با کار ما آشنایی دارند و منوچهر اسماعیلی را خوب می‌شناسند تسلیت می‌گویم، امیدوارم همه آن‌ها زنده و سرحال باشند.» این هنرمند درباره توجه فراوان مرحوم اسماعیلی به حرفه‌اش می‌گوید: «ایشان جز این شغل، به چیز دیگری فکر نمی‌کرد و کار دیگری نداشت. خداوند به هرکسی استعدادی می‌دهد و چنان چه از استعدادش بهینه استفاده کند، می‌تواند آن را به منصه ظهور برساند. اسماعیلی جزو کسانی بود که واقعا این کار را بهینه آموخت، بهینه عمل کرد و بهینه آن را به مردم اعطا کرد. همه او را دوست داشتند و کسانی که چهره‌اش را نمی‌شناختند به او ارادت خاصی داشتند.»

بهروز رضوی مجری، گوینده و صداپیشه پیش کسوت درباره راز ماندگاری هنر زنده‌یاد اسماعیلی می‌گوید: «آقای منوچهر اسماعیلی از معدود گویندگانی بود که در طول دوران کاری خود، مهارت‌هایش را در زمینه‌های مختلف نشان داده بود. آقای اسماعیلی در مجموعه‌ای به جای چهار نفر صحبت می‌کرد. این مهارت و اشراف، متکی است به تجارب که در طول سالیان کارش به آن‌ها دست یافته بود و زحماتی که کشیده بود. یادش به خیر ایشان از چهره‌های واقعا بی‌بدیل دوبله بود و ما در میان همکاران، نظیر او را کمتر داریم.» این صداپیشه باسابقه در توصیف ویژگی‌های اخلاقی مرحوم اسماعیلی توضیح می دهد: «فردی بسیار جدی بود و حرفه‌اش را بسیار جدی می‌گرفت. او با حرفه‌ خودش محترمانه رفتار می‌کرد و طبیعتا اطرافیان را وادار می‌کرد که این احترام را هم برای او و هم برای کارش قائل باشند.»

ناصر ممدوح درباره اهمیت و تاثیر جایگاه زنده‌یاد اسماعیلی می‌گوید: «ایشان بزرگمرد دوبله بود و در راس هرم دوبله قرار داشت. رفتن ایشان حقیقتا ضایعه بزرگی برای جامعه هنری است. ایشان انسانی بسیار فرهیخته و بسیار کاربلد بودند. کاربلد که می‌گویم یعنی ایشان در راس همه بودند. شخصیت‌هایی که ایشان در فیلم‌های ایرانی و خارجی گفتند یا تیپ‌هایی مانند «پیتر فالک»، «الگ گینس»، «تری توماس» و خیلی تیپ‌های دیگر که ارائه کردند بی‌نظیر است.» او همچنین از درگذشت منوچهر اسماعیلی اظهار ناراحتی می‌کند و می‌گوید: «دلم گرفته، نمی‌دانم چه بگویم و زبانم قاصر است. ایشان تکرارنشدنی هستند، ما یک ابرمرد را از دست دادیم. هرچه بود از ایشان حُسن و خوبی و متانت دیدم و در کارشان بسیار بسیار دقیق بودند.»

علیرضا باشکندی که با زنده‌یاد اسماعیلی تجربه همکاری داشته، درباره راز جاودانگی و محبوبیت هنر مرد هزار صدای دوبله توضیح می‌دهد: «مسلما هرچه بوده نظر خاص پروردگار به ایشان بوده است. استاد از این موهبت برخوردار بودند که جان کلام را به شیوایی هرچه تمام‌تر بیان می‌کردند، تک تک کلمات طوری ادا شده که شنونده به ارزش آن کلمات پی می‌برد و اگر در یک جمله بخواهم بگویم یعنی معجزه در گفتار.» این صداپیشه درباره تجربه همکاری خود با زنده‌یاد اسماعیلی می‌گوید: «استاد چه در کسوت مدیریت و چه در جایگاه گویندگی، همکاری بی‌نظیری داشتند. بسیار محترمانه برخورد می‌کردند و کار برای‌شان ارزش داشت. هرگز هیچ کاری را کوچک نشمردند و به رسالتی که برای ارائه کار بهتر داشتند، پایبند بودند.»باشکندی درباره ویژگی‌های اخلاقی این هنرمند نیز می‌گوید: «با وجود جایگاه والایی که داشتند در عین حال بسیار فروتن بودند. ندیدم در غیاب کسی حرفی بزنند، بدگویی کنند و به همه احترام می‌گذاشتند.» 

محمدی – فضای مذاکرات و اظهارات طرف های گفت وگو به ویژه آمریکایی ها که همه منتظر پاسخ آن ها هستند در روزهای اخیر مثبت و امیدوارکننده شده و حتی ند پرایس سخنگوی وزارت خارجه آمریکا که کمتر سخنان مثبت از او می شنیدیم هم در نشست خبری گفته که فضا برای توافق از دو هفته قبل بهتر است .وال استریت ژورنال هم لحن خوشبینانه پرایس را نشان از قریب الوقوع بودن احیای برجام دانسته است. جوزف بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا نیز همچنان اظهارات مثبت خودش را در روزهای اخیر تکرار می کند. لاوروف نیز از رضایت روس ها بابت متن نهایی توافق می گوید اما در این میان همچنان توافق نهایی با دو دشمن دست به گریبان است. اولی رژیم صهیونیستی است که از ابتدای برجام ساز مخالف می زد و کارشکنی می کرد و نفعش در التهاب پیرامون ایران است و دیگری رافائل گروسی مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی که همچنان سعی دارد سه پرونده ایران در آژانس را به عنوان یک مشکل لاینحل و مانع توافق معرفی کند در حالی که خود تلاشی برای حل موضوع نداشته است و حتی با اظهارات سیاسی و غیر فنی خود از یک سو و سفر پرحاشیه‌اش به سرزمین های اشغالی در ماه های اخیر از سوی دیگر بر آتش این ماجرا می افزاید .با این حال به نظر می رسد فضا به ویژه بعد از تماس سران سه کشور اروپایی به بایدن رئیس جمهور آمریکا بهتر از هفته قبل شده و انتظارها برای ارسال پاسخ آمریکا به اروپا نیز بیشتر شده است . بورل نیز امیدوار است این هفته میلادی پاسخ واشنگتن را دریافت کند تا بر اساس آن مسیر آینده مذاکرات احیای برجام نیز روشن تر از قبل شود، اما«رافائل گروسی»، مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی روز دوشنبه در مصاحبه‌ای با شبکه خبری سی‌ان‌‌ان بار دیگر ادعاهای اثبات‌نشده درباره تحقیقات از برخی اماکن در ایران را تکرار کرد و خطاب به ایران گفت: «به ما اطلاعات و پاسخ‌های ضروری و دسترسی به افراد و اماکن را بدهید تا بتوانیم درباره چیزهای خیلی زیادی که هنوز به توضیحات نیاز دارند شفاف‌سازی کنیم. وقتی که این اتفاق رخ بدهد ما هر چیزی را کنار خواهیم گذاشت و گزارشی برای توضیح درباره آن چه اتفاق افتاده تهیه خواهیم کرد و این مسائل فیصله خواهند یافت.»در سوی ایران  «محمد مرندی» تحلیلگر ارشد مسائل سیاسی و مشاور رسانه ای تیم مذاکراتی ایران در توییتی  اعلام کرد: «هیچ توافقی قبل از بسته شدن دایمی پرونده اتهامات نادرست (ضد ایرانی) شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اجرا نخواهد شد». این کارشناس ایرانی در پایان تاکید کرد برنامه هسته‌ای ایران برچیده نخواهد شد. محمد جمشیدی معاون سیاسی دفتر رئیس جمهور نیز در پاسخ به گزارش رویترز مبنی بر این که مدعی شد یک مقام ارشد آمریکایی دوشنبه به این خبرگزاری گفت که ایران تا حد زیادی از درخواست خود برای حذف نام گذاری «تروریستی» سپاه پاسداران صرف نظر کرده است در توییتی نوشت :  خارج کردن سپاه از فهرست ترور (نه تحریم) پیشنهاد آمریکا به دولت قبل بود تا ایران را وادار به پذیرش مذاکرات منطقه ای و موشکی کند. آمریکا می‌گفت بدون مذاکره منطقه ای و موشکی، بازگشت به توافق ۲۰۱۵ نیز غیرممکن است. تیم آقای رئیسی این خواسته را رد کرد. آمریکا بار دیگر پیشنهاد داد که سپاه از فهرست تروریسم خارج شود و در عوض آن، ایران قاتلین حاج قاسم را فراموش کند.  ایران گفت «نه». آمریکا سه بار دیگر پیشنهادهایی برای امنیت نیروهایش داد. ایران همه را رد کرد و آمریکا در نهایت پا پس کشید. حالا چه کسی امتیاز داده؟

در حالی که فضای مذاکرات مثبت به نظر می رسد و طرف های گفت وگو به ویژه مقامات ایران و آمریکا به حصول توافق خوش‌بین هستند، رافائل گروسی مدیرکل آژانس بین المللی انرژی  اتمی همچنان با اظهارات تند و یک طرفه سعی دارد تا این فضای مثبت که احتمال توافق را نسبت به دو هفته قبل بالاتر برده، برهم بزند. هرچند نمی توان این گمانه را از نظر دور داشت که این اظهارات هم بخشی از سناریوی طرف غربی برای امتیاز گرفتن از ایران است. اظهارات سیاسی و غیر فنی گروسی در قبال پرونده فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران همواره یکی از چالش‌های جدی بر سر حل و فصل اختلافات موجود بوده و حالا در انتهای مسیر و در شرایطی که به نظر می رسد بیش از همه یک سال و نیم اخیر به توافق نزدیک شده ایم، این سخنان بی موقع می تواند حداقل در کار تاخیر ایجاد کند. گروسی به تازگی در گفت وگو با «سی‌ان‌ان» اعلام کرده: «پاسخ‌ها و دسترسی به افراد و اماکن را به ما بدهید تا بتوانیم چیزهای زیادی را که شفاف‌سازی در خصوص آن ها لازم است، روشن کنیم!» این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که ایران پیشتر اطلاعات و دسترسی‌های لازم را به آژانس داده اما مدیرکل این سازمان بین‌المللی بدون توجه به حسن نیت ایران و با مبنا قراردادن گزارش‌های غیرمستندی که از سوی رژیم صهیونیستی در اختیار آژانس قرار گرفته همچنان بر طبل مخالفت می‌کوبد، اما به نظر می‌رسد وقتی ایران و آژانس توانستند پرونده مهمی به نام (PMD (Possible Military Dimensions  یا همان ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای ایران را که از پرونده های امروز پیچیده تر و سخت تر بود، حل کنند و راه برای اجرای برجام باز شود، قطعا برای حل مشکل فعلی هم که می تواند مانعی جدی بر سر راه اجرای توافق احیای برجام باشد، راهی وجود دارد. ابتدا باید اذعان کرد این که ایران می گوید نباید ابزارهای فشار بر تهران همچون شمشیر داموکلس بعد از توافق نیز باقی بماند نه تنها ریشه در اصول عقلانی دارد بلکه تجربیات گذشته نیز تایید می کند که طرف مقابل قابل اعتماد نیست و نمی توان به قول و حرفش اتکا کرد و بر این اساس باید حداقل بسته شدن این پرونده ها در یک برنامه زمان بندی شده تعیین تکلیف شوند ضمن این که این کار به پایداری بیشتر توافق نیز کمک خواهد کرد. این روند بدون سابقه هم نیست و در برجام که امروز همه طرف ها به دنبال احیای آن هستند نیز چنین روندی طبق بند 14 برجام تا پیش از روز اجرای برجام دنبال شد. راهی  که در گذشته امتحان شد و متعاقب ارائه گزارش توسط مرحوم یوکیا آمانو مدیرکل سابق آژانس، پرونده PMD  بسته شد و در پی آن شاهد اجرای برجام یک ماه بعد از این اقدام در 26 دی 94 بودیم. ایران تا قبل از ارائه این گزارش و بسته شدن PMD نه تنها برجام را اجرایی نکرد بلکه برخی بخش های مهم توافق همچون انتقال مواد غنی شده به روسیه یا خارج کردن قلب راکتور اراک را موکول به این گزارش کرد. در مذاکرات جدید برای احیای برجام نیز چنین روندی پیش بینی شده بود به این معنی که اسفند سال گذشته رافائل گروسی مدیرکل آژانس در سومین سفر خود به تهران با رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان توافقی را نوشت که طبق آن در یک برنامه زمان بندی مشخص سه ماهه پرونده سه مکان ادعایی تا خرداد 1401 بسته می شد. قرار بود گروسی تا ماه ژوئن (خرداد) و در نشست شورای حکام جمع‌بندی خود را به این شورا ارائه دهد و ضمن بسته شدن این پرونده، طرف ها آماده اجرای توافق احیای برجام شوند. این توافق تا میانه راه انجام شد و سوالات آژانس با پاسخ های ایران نیز همراه بود اما زمانی که باید جمع بندی مدیرکل به شورای حکام می رفت، این کار صورت نگرفت و به جای آن سه کشور اروپایی به همراه آمریکا قطعنامه ای ضد ایرانی را با 30 رای موافق تصویب کردند که با پاسخ ایران و خاموش کردن همه دوربین های فراپادمانی همراه شد. آن سابقه در برجام و آن توافق اسفند سال قبل از یک سو و رفتار غیرحرفه ای و خلاف تعهدات و توافقات صورت گرفته میان ایران وآژانس از سوی دیگر باعث شده تا ایران در اوج بی اعتمادی حتی به آژانس و مدیرکل آن رافائل گروسی جلو برود و این خواسته منطقی را داشته باشد که قبل از اجرای هر اقدامی روی زمین، تکلیف پرونده های باز که همچون ابزاری برای فشار به تهران در آینده به شمار می روند، مشخص شود. به نظر می رسد برای حل این گره ایجاد شده بتوان با به روز کردن توافق اسفند گذشته و تغییر در برخی بخش های فنی آن از یک سو و منوط کردن اجرای بخش های مهم توافق احیای برجام به ویژه انتقال مواد غنی شده به خارج یا جمع آوری ماشین های سانتریفیوژ پیشرفته به بسته شدن پرونده های باز، از سوی دیگر راهی برای حل موضوع پیدا کرد. ایران همواره با مذاکره به دنبال احقاق حقوق خود و رسیدن به یک توافق پایدار است اما یکی از موضوعاتی که می تواند به پایداری توافق خدشه وارد کند همین باز ماندن پرونده هاست و بدون تعیین تکلیف کردن آن ها نمی توان به توافقی پایدار رسید. در کنار این خواسته ایران، تداوم اتخاذ رویکرد سیاسی و غیرحرفه ای از سوی گروسی نشان می‌دهد که او همچنان به همراه رژیم صهیونیستی اصلی‌ترین مانع برای به نتیجه رسیدن مذاکرات رفع تحریم‌هاست در شرایطی که ظاهرا بقیه راضی شده اند و این که ایران بر بسته شدن پرونده ها قبل از اجرای توافق اصرار دارد، با واقعیت بیشتر همخوانی دارد.

گروه سیاسی- رئیس جمهور با تاکید بر این که امروز اگر می‌خواهیم در خط امام(ره) حرکت کنیم، مفسر این خط رهبری معظم انقلاب اسلامی است، تصریح کرد: امام(ره) اجرای عدالت را اصل می‌دانست  بنابراین همه باید مشی عادلانه را مورد توجه قرار دهیم و به خودمان و به مجموعه‌مان اجازه ندهیم که کوچک ترین تخطی از عدالت بشود چرا که آن چه مردم می‌پسندند، همین است. به گزارش جماران، آیت‌ا... سید ابراهیم رئیسی صبح دیروز پس از زیارت مرقد مطهر امام خمینی(ره) و تجدید میثاق با آرمان‌های امام و انقلاب اسلامی، یاد شهیدان به ویژه شهید رجایی و شهید باهنر را گرامی‌داشت و با بیان این که این جا در کنار مرقد امام (ره) به خاطر اعتماد مردم خداوند متعال را شاکر هستیم، گفت: اعتماد مردم به دولت لطف خدا و سرمایه بزرگی است که همواره باید پاس داشته شود و روز به روز افزون شود. شکر این نعمت، خدمت گزاری خالصانه به مردم است که سرمایه اجتماعی کشور، نظام و دولت را افزایش می‌دهد و امیدواریم خداوند متعال این سرمایه عظیم را برای ما همواره حفظ کند و ارتقا ببخشد.به گزارش جماران، رئیس جمهور با بیان این که آن نوع خدمتی که امام (ره) به ما آموختند، خدمت برای خداست، خاطرنشان کرد: در این نگاه برای تمام اقداماتی که انجام و گام‌هایی که برداشته می‌شود، نباید نسبت به احدی منت داشت چرا که این نوع خدمت فقط باید برای خدا انجام شود تا قیمت پیدا کند. این امر مهم، آموخته امام به مردم و دولتمردان ایران اسلامی است و امروز به عنوان میثاق با امام(ره) پیمان می‌بندیم که خدمت‌مان برای خدا باشد، چرا که وقتی خدمت برای خدا باشد در هیچ مقطعی احساس خسران به انسان دست نمی‌دهد، بلکه به انسان انگیزه و به خدمت او برکت می‌دهد. در ابتدای این مراسم حجت‌الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی تولیت حرم حضرت امام خمینی نیز در سخنانی یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های امام راحل را شجاعت توصیف کرد و گفت: امام (ره) تمام وجودشان اعتماد و حسن ظن به خدا و عشق به مردم بود.وی تصریح کرد: حضرت امیر به مالک اشتر می فرمایند داخل نکن در حلقه مشاورانت بخیل را، بخیلی که فضل را از تو و مردم برمی گرداند. به زبان امروزی بگوییم... هر کسی که ریشه ای در بخل دارد و مانع رفاه می شود، این‌ها به تو وعده ای فقر می دهند. سیدحسن خمینی با اشاره به بخشی از عهدنامه امیرالمومنین امام علی (ع)‌تصریح کرد: امام نه بخیل بود که رفاه مردم را برنتابد، نه ترسو بود که در برابر غیر خدا کوتاه بیاید و نه حریص بود که اجازه دهد عیب‌ها را در برابر چشمان او زینت دهند و بحمدا... مقام معظم رهبری تا به امروز این انقلاب را در همین مسیر سکانداری کرده‌اند.

 «بچه که بودم، شب‌های تابستان همه زیر طاق آسمان سپری می‌شد. منتظر بودیم مدرسه تعطیل شود تا راهی روستای پدری شویم، جایی نزدیکی طالقان با آسمانی که آلودگی نوری دستش به آن نرسیده‌بود. روی پشت‌بام که دراز می‌کشیدیم، ستاره‌ها انگار یک وجب از ما فاصله داشتند. دلم می‌خواست بفهمم آن بالا چه خبر است اما راهی نداشتم جز یک کتاب «عصر فضا» که هدیه‌ای ازطرف عمویم بود و یک دوربین تک‌چشمی که با آن ماه را تماشا می‌کردم. آرزو داشتم یک تلسکوپ بزرگ داشته‌باشم تا هم خودم سر از آسمان دربیاورم و هم زیبایی‌هایش را به دیگران نشان بدهم. حالا این آرزو برآورده شده‌است.» این شروع قصه «اکبر نعمتی» است. کسی که چندماهی است با خودرو شخصی دل به جاده می‌زند، سر از روستاها و شهرهای دور از امکانات درمی‌آورد و با تلسکوپش برنامه رصد آسمان برپا می‌کند. اکبر نعمتی، 43ساله است و اهل تهران. کارشناسی مهندسی مکانیک، کارشناسی زبان اسپانیایی و ارشد محیط‌زیست دارد، عکاسی حرفه‌ای می‌کند، در حوزه گردشگری دستی بر آتش دارد و مدیر «دانشنامه پرندگان ایران» است اما اگر ازش بپرسید شغل اش چیست، جواب می‌دهد: «طراحی سایت»! او که سال‌ها در حوزه نجوم مطالعه آزاد داشته و تجربه برگزاری برنامه‌های رصدی دارد، حالا مدت کوتاهی است پروژه «آسمان شب برای همه» را راه انداخته‌است. در ادامه گفت‌وگوی من با این مهندس همه‌فن‌حریف را می‌خوانید.

همه‌چیز از یک سفر اتفاقی شروع شد
ماجرای سفرهای تلسکوپی اکبر نعمتی از حدود دو ماه پیش شروع شد: «در دنیا سال‌هاست که در یکی از روزهای تعطیلات آخر هفته بین پانزدهم آوریل تا پانزدهم می، یعنی وقتی ماه در حالت تربیع باشد(حالتی در ماه که یک چهارم از آن روشن باشد یعنی نصف نیمکره آن را مردم زمین ببینند)، هفته نجوم آغاز می‌شود که تمرکزش بر فعالیت‌های ترویج علم و برنامه‌های رصدی است. ستاره‌شناسی، جزو علوم پرچمدار ترویج علم در دنیاست. یعنی وقتی می‌خواهند علم را به‌زبان خودمانی به مردم معرفی کنند، با ستاره‌شناسی شروع می‌کنند و از آن‌جایی‌که تقریبا همه علوم پایه به نجوم متصل‌اند، آشنایی با این رشته درواقع پایه آشنایی با ریاضی، شیمی، فیزیک و محیط‌زیست است. فرقی هم ندارد که مخاطب یک کودک باشد یا فردی سالخورده، علاقه به نجوم و رصد آسمان، سن‌وسال نمی‌شناسد. در ایران مجله «نجوم» بود که در سال 84 برای اولین‌بار هفته نجوم برگزار کرد و کم‌کم شهرهای دیگر هم به این برنامه پیوستند. تا این‌که انجمن نجوم این فعالیت‌های پراکنده را درقالب یک برنامه‌ریزی مدون، سامان داد و حالا سالی یک‌بار شانس عمومی تماشای آسمان به همه مردم روی می آورد، البته نه دقیقا همه مردم بلکه کسانی که در شهرهای برخوردار از امکانات زندگی می‌کنند. من هم سال‌هاست در برنامه هفته نجوم در تهران غرفه ترویج علم دارم، مسابقه برگزار می‌کنم و به برنده تلسکوپ هدیه می‌دهم. امسال حدود یک‌ماه بعد از برگزاری هفته نجوم، خیلی اتفاقی در فضای مجازی با یک کتابخانه در روستای «دهگهان» کرمان آشنا شدم که به کوچک‌ترین کتابخانه ایران معروف ‌شده‌است. به مسئول کتابخانه پیام دادم و پرسیدم که مایل‌اند برای‌شان برنامه نجومی برگزار کنم. جواب مثبت بود و اوایل تیرماه امسال راهی دهگهان شدم.»

شریک شدن آسمان با دیگران رویای کودکی‌ام بود
آقای نعمتی می‌گوید: آرزوی بچگی‌اش یعنی نشان دادن آسمان به دیگران، همیشه پس ذهنش بوده اما درحد یک رویا و حتی تصمیم سفر به دهگهان هم باعث نشده که به آن به‌چشم پروژه‌ای انجام‌شدنی نگاه کند اما تجربه این سفر، ماجرا را طور دیگری پیش می‌برد: «سفر به دهگهان را طوری برنامه‌ریزی کرده‌بودم که هفته اول ماه قمری باشد و بتوانیم ماه را رصد کنیم. شب اول بعد از یک ساعت رصد، هوا ابری شد و ابر جلوی ماه را گرفت. هواشناسی می‌گفت تا ساعت 2 بامداد آسمان باز می‌شود. برای مردم شرایط را توضیح دادم. عده‌ای همان‌جا ماندند و عده‌‌ای دیگر رفتند و رأس ساعت برگشتند تا برنامه رصدمان را ادامه بدهیم. دیدن این ذوق و علاقه آن‌قدر هیجان‌زده‌ام کرد که تجربه‌ام را توئیت کردم. سیل واکنش‌های مثبت سرازیر شد، خیلی‌ها پیام دادند و خواستند که به شهر آن‌ها بروم. راستش قصد من از سفر به دهگهان صرفا این بود که یک برنامه ترویج علم در جایی غیر از تهران برگزار کنم و هیچ ایده‌ای درباره مداومتش نداشتم اما واکنش مردم را که دیدم، فکر کردم باید این کار را در شهرها و روستاهای دیگری که به امکانات رصد دسترسی ندارند، پیگیری کنم.» دهگهان و کهنوج و رستم‌آباد در کرمان، ملایر در همدان، مریوانِ کردستان و نودشه در کرمانشاه، جاهایی هستند که نعمتی در همین مدت کوتاه در آن‌ها برنامه رصد را برگزار کرده‌است. تجربه تماشای آسمان در نودشه که هنوز آثار جنگ بر چهره دارد، جزو ماندگارترین‌ها بوده‌است: «جایی که تلسکوپ را برپا کردیم، نزدیک مرز ایران و عراق بود. این فکر مدام توی سرم بود که آسمان، مرز ندارد. فرقی نمی‌کند روی زمین در کدام مرزهای سیاسی باشی، تماشای آسمان همه انسان‌ها را به‌هم پیوند می‌دهد.»

مردم در خانه‌شان از من پذیرایی می‌کنند
اکبر نعمتی وقتی مقاصد سفرش را مناطق محروم انتخاب کرد، می‌دانست با چه چیزی مواجه خواهدشد با این‌حال آن‌چه همزمان باعث شگفتی و انگیزه‌اش می‌شود این است که دغدغه‌های معیشتی نتوانسته دغدغه دانستن و آگاهی را در دل مخاطبانش خاموش کند: «بیشتر جمعیت نودشه، کولبر هستند. در برنامه رصد خیلی از بچه‌هایی که آمده‌بودند از کولبرها بودند. مردم برایم تعریف کردند که وقتی سال گذشته یک‌ونیم متر برف در روستای‌شان بارید، پنج روز تمام به آب و برق دسترسی نداشتند و راه را خودشان باز کردند چون ازطرف مراجع رسمی هیچ‌کس سراغی ازشان نگرفت. شب اول می‌توانم بگویم حدود 250نفر در برنامه شرکت کردند، بدون آن‌که اطلاع‌رسانی خاصی انجام شده‌باشد. عکس‌های برنامه که رفت توی کانال تلگرامی روستا، اقامتم در آن‌جا یک شب دیگر تمدید شد چون خیلی‌ها ناراحت بودند که شب اول نتوانستند شرکت کنند.» ادامه دادن پروژه آسمان شب، قطعی است اما کسی که برای چندوچونش تصمیم می‌گیرد حالا دیگر نه اکبر نعمتی، بلکه دوستداران آسمان‌اند. «از شهرهای مختلف با من تماس می‌گیرند و دعوتم می‌کنند. چندوقت پیش تماسی از زابل داشتم. گفتند توفان شن که تمام شد، دوست داریم بیایی این‌جا. شهرکردی‌‌ها زنگ زدند و گفتند 10 روز است که آب نداریم و نمی‌توانیم دعوتت کنیم اما شرایط که عادی شد، حتما بیا. از سمیرم اصفهان هم تماس داشتم. احتمالا برنامه بعدی سمیرم خواهدبود.»  می‌پرسم هزینه این سفرها از کجا تأمین می‌شود؟می گوید: «کاملا شخصی است. البته بگویم که هزینه این سفرها صرفا شامل رفت‌وآمد و تعمیر خودرو است. اقامت و خوردوخوراک را اهالی شهر و روستای مقصد تقبل می‌کنند.»

کمبود امکانات، حریف میل به آگاهی نمی‌شود
«چطوری می شه فضانورد شد؟ ستاره‌شناسی، رشته دانشگاهی داره؟ نجوم بخونیم، کار پیدا می شه؟» اکبر نعمتی می‌گوید، از سوال‌هایی که بچه‌ها می‌پرسند، دلگرم می‌شود چون دست‌کم در ذهن عده‌ای از آن‌ها جرقه‌ای برای رفیق شدن با آسمان زده می‌شود: «اگر برنامه‌های رصدی باعث شود که فقط یک نفر، علاقه‌اش را پیدا و راه تحصیل و شغل آینده‌اش را متناسب با آن انتخاب کند، برای من کافی است. البته بچه‌های روستا با آسمان بیگانه نیستند. در مناطق دور از شهر، آسمان آن‌قدر تاریک است که مردم حتی به دیدن راه‌شیری عادت دارند اما وقتی جزئیات بیشتری از فضای بالای سرشان می‌بینند، ذوق‌ کردن‌شان تماشایی است؛ حفره‌های ماه، قمرهای مشتری، حلقه‌های زحل برای‌شان خیلی جالب است؛ به‌ویژه برای آن‌هایی که توی کتاب‌های درسی‌شان چیزی درباره این‌ها خوانده‌اند. بعد از برنامه، کمابیش ارتباطم با بچه‌ها ازطریق فضای مجازی حفظ می‌شود. الان بچه‌های مریوان مشغول هماهنگی با کردستان عراق‌اند که پروژه آسمان شب را در سلیمانیه هم برگزار کنیم. نماینده پارلمان کردستان عراق که استوری فعالیت‌های ما را دیده‌بود، ابراز تمایل کرد که آن‌جا هم برنامه داشته‌باشیم و حالا خود بچه‌ها مسئولیت هماهنگی‌اش را برعهده گرفته‌اند.» اکبر نعمتی با تلسکوپش، به کسانی که سهمی از شگفتی‌های آسمان ندارند، فرصت تماشا هدیه می‌دهد اما آیا این کار، لبه تیز و سویه‌ مخالفی ندارد؟ به بچه‌های بی‌بهره از امکانات این پیام را نمی‌دهد که علمی وجود دارد که می‌شود با آن فضای بالای سر را شناخت اما این علم، مال تو نیست؟ نعمتی می‌گوید: «در مریوان دختربچه هفت‌، هشت‌ساله‌ای همراه پدربزرگش آمده‌بود برای رصد. موضوع بحث درباره چگالی زحل بود و من گفتم چگالی زحل از آب کمتر است. دختربچه رو به جمع توضیح داد منظور از این حرف این است که اگر یک اقیانوس داشته‌باشیم و زحل را توی آن بیندازیم، می‌آید روی آب. در تمام طول بحث، توضیحات من را به کردی برای بقیه ترجمه می‌کرد و چیزهایی را که بلد بود، اضافه می‌کرد. فهمیدم مادرش برایش کلی کتاب می‌خرد و خودش هم شیفته مستندهای علمی است. تجربه آشنایی با این بچه می‌گوید، لازم نیست بابت نکته‌ای که مطرح کردید، نگران باشم. بچه‌های مناطق کم‌برخوردار به‌رغم نبود امکانات، می‌توانند راهشان را پیدا کنند اما قابل‌انکار نیست که مسیر سخت‌تری پیش‌رو دارند.»

پروژه آسمان شب بین‌المللی خواهد شد
عجیب نیست که یک نفر کار و زندگی‌اش را برای مدتی هرچند کوتاه رها کند تا آسمان را با دیگران شریک شود؟ نعمتی می‌گوید: واکنش مردم بیشتر از این‌که نشان تعجب باشد، حاکی از قدردانی است. «شب اول برنامه رصدی بارها از زبان مردم شنیدم که تو این‌همه راه به‌خاطر ما آمدی. هیچ‌کس از مسئولان به ما توجه نمی‌کند و تو نمی‌دانی چه کار بزرگی برای‌مان انجام دادی. شنیدن این حرف‌ها اشکم را درآورد چون اصلا فکر نمی‌کردم که چنین کاری آن‌قدر درنظرشان ارزشمند باشد. از نودشه که به سمت مریوان می‌رفتم، در روستای «هجیج» با آقایی آشنا شدم. دعوتم کرد به خانه‌اش ولی چون برنامه رصد داشتم، نپذیرفتم. به‌جبران تعارفش آدرس محل برنامه را برایش فرستادم. شب بعد با عروس و داماد و 10تا 15 نفر از اعضای خانواده‌اش آمد برای رصد. محل رصد، خارج از شهر بود. کلی رانندگی کرده‌بودند که خودشان را به برنامه برسانند. این قدرشناسی و علاقه برای من خیلی ارزشمند است.» اکبر نعمتی می افزاید: به‌رغم آن‌که پیام‌های تحسین‌آمیز زیادی دریافت کرده، هنوز کسی حاضر نشده‌است که در برنامه‌های رصدی به او بپیوندد. «البته قابل‌درک است. در شرایط سخت اقتصادی فعلی نمی‌شود از کسی توقع داشت که چندروز از کارش بزند و خودش را در شرایطی ناآشنا و غیرقابل‌ پیش‌بینی قرار بدهد. من اما مصمم به ادامه دادن «آسمان شب برای همه هستم» و قصد دارم این پروژه را به سازمان ملل معرفی کنم. وب‌سایت پروژه هم تا چندروز آینده به دو زبان فارسی و انگلیسی آماده می‌شود که جنبه‌ای بین‌المللی به کار بدهم.» اکبر نعمتی که این‌روزها سخت مشغول کار و برنامه‌ریزی و هماهنگی است، مثل همه کسانی که یک چشم‌شان به آسمان است، از خیال‌پردازی غافل نیست. «همیشه آرزو داشتم یک‌روز بروم ایستگاه فضایی و زمین را از آن بالا نگاه کنم. در نودشه، موقع رصد، ایستگاه فضایی از بالای سرمان رد شد. از ذهنم گذشت که روزی چنان آرزویی داشتم و حالا دارم سعی می‌کنم کسان دیگری را در رویایم شریک کنم.»

این روزها کاشت ناخن تبدیل به یک روتین زیبایی شده است و هر سالن آرایشی یک ناخن‌کار دارد که به دلیل تقاضا برای کاشت یا ریمو (حذف ناخن قبلی) و کاشت ناخن با طرح جدید، وقت ندارد سرش را بخاراند. شاید در نگاه اول این کاشت‌ها زیبایی ناخن را دوچندان کند اما این کار باعث شده صدای پزشکان و عوامل بیمارستانی هم دربیاید. کاشت ناخن باعث اختلال در اندازه‌گیری اکسیژن خون(پالس اوکسی‌متر) می‌شود و از طرفی در شرایط جراحی اورژانسی و نبود وقت برای حذف ناخن‌ها ممکن است بیمار تاوان سنگینی بپردازد. در این مطلب بیشتر درباره این مشکلات و عوارض کاشت ناخن نوشتیم.

   مانع اندازه‌گیری اکسیژن
لاک ناخن را می‌توان با استن یا پد پاک کرد، اما کاشت ناخن را فقط ناخن‌کار‌ها باید بردارند. چند روز پیش یک پزشک متخصص نوشته بود: «خانم جوانی برای یک عمل اورژانسی در بیمارستان بستری شد. دستگاه اوکسی‌متر باید به انگشت بیمار وصل می‌شد اما ناخن‌های کاشت‌ شده روند اندازه‌گیری اکسیژن را در او مختل کرده بود. خانواده بیمار یک ناخن‌کار را به بیمارستان آوردند تا ناخن‌ها را ریمو (حذف) کند. این زمان می‌ توانست صرف سلامتی بیمار شود». پزشکان معتقدند اگر فردی اصرار به کاشت ناخن دارد حداقل باید دو انگشت دست و پای خود را برای مواقع اضطراری آزاد بگذارد.
    عوض شدن محور ناخن
از بین رفتن صفحه اصلی ناخن از عوارض دیگر کاشت ناخن است. چنان‌چه جزو مشتریان پر‌‌و‌پا قرص کاشت ناخن و استفاده از ناخن‌های مصنوعی برای زمان طولانی هستید باید بدانید که به مرور زمان ناخن‌های طبیعی نازک‌ و مات‌ می‌شود و در مواردی منجر به عوض شدن جهت و محور ناخن‌ها خواهد شد. اگر اصراری برای استفاده از کاشت وجود دارد، این ناخن‌ها باید هر سه ماه یک بار برداشته شوند تا اجازه داده شود ناخن‌های طبیعی استراحت کنند. تغذیه‌ و رژیم‌ غذایی‌ صحیح‌ در رشد و سلامت‌ ناخن‌ها نقش‌ مهمی‌ دارد.
    خطر طبیعی‌تر کاشتن
جدا از هزینه بالا و شارژ هرباره آن،کاشت ناخن عوارض جدی را به دنبال دارد. برای کاشت، سطح هر ناخن به وسیله سوهان برقی آن‌قدر تراشیده می‌شود تا لایه نازکی از ناخن روی آن باقی بماند. بعضی وقت‌‌ها نازکی بیش از حد این لایه اجازه نمی‌دهد از ناخن طبیعی شناخته شود. این کاشت‌ها خطرناک‌ترند چون در صورت شکستن ناگهانی، آسیب جدی‌تری را برای فرد به دنبال دارد.
    عفونت‌های قارچی دردناک
در کاشت، با خالی شدن تدریجی زیر ناخن، مکان مناسبی برای رشد و نمو عفونت‌های قارچی مهیا می‌شود. محلول‌های ضدعفونی و قارچ‌کش که بعضی از ناخن‌کارها هنگام کاشت ناخن روی استفاده از آن تاکید دارند اثر موقتی  و لحظه‌ای دارد و نمی‌تواند از بروز قارچ به صورت دایمی پیشگیری کند. عفونت قارچی بیشتر با درد و تورم گوشه ناخن‌ها یا برآمده شدن ناخن‌ها همراه است. اگر چنین علایمی داشتید باید ناخن کاشت ‌شده را به سرعت حذف و اقدامات درمانی ضد قارچی مناسب را زیر نظر متخصص پوست شروع کنید.
    مشکلات ادامه‌دار کاشت
مشکلات کاشت ناخن حتی بعد از برداشتن آن، دست از سر فرد برنمی‌دارد چون برای برگشتن ناخن‌ها به حالت طبیعی باید مدت زمان زیادی بگذرد. برای مثال، در انگشت شست دست، دوره رشد کامل شش ماه و در انگشت شست پا این زمان 12 ماه است که این مدت زمان، برای فردی که وضعیت سلامت او در حالت عادی و طبیعی باشد در نظر گرفته می‌شود و در دیگر افراد می‌تواند بسیار طولانی‌تر باشد. پس از برداشتن ناخن مصنوعی، باز هم شانس ابتلای مجدد به عفونت‌های گوناگون همچنان بالاست.        درتهیه  این مطلب
    از«  مجله پزشکی مادر» کمک گرفتیم


 

 سیدخلیل سجادپور- کنکاش و پیگیری های خبرنگار روزنامه خراسان درباره ماجرای بیمارانی که بعد از عمل جراحی با پلاتین های کج شده در پا، به مرکز درمانی بازمی گشتند به نتایج تلخی رسید که حکایت از پشت پرده های مشکوکی دارد.
به گزارش اختصاصی روزنامه خراسان، این حکایت های تاسف بار از مدتی قبل در حالی شروع شد که اخباری از عوارض شدید بعد از عمل های جراحی در یکی از بیمارستان های نیشابور خبرنگار خراسان را به تکاپو واداشت و پیگیری های نامحسوس برای یافتن این بیماران ادامه یافت.
این اخبار حاکی از آن بود که تعدادی از بیمارانی که مورد عمل جراحی ارتوپدی (استخوان) قرار گرفته و با تحمل هزینه های زیاد «پلاتین گذاری» کرده اند، دوباره با عوارضی شدید به بیمارستان بازمی گردند!
پیگیری این موضوع در حالی بسیار دشوار بود که بیماران مدعی بودند تحمل دردهای وحشتناک را ندارند و به قول معروف زجرکش می شوند اما  دو روز گذشته حکایت عجیبی در همین بیمارستان رخ داد که پشت پرده پلا تین های جنجالی را مشکوک تر کرد.
همراه یکی از بیماران (خ- الف) که حدود 40 روز قبل در اتاق عمل بیمارستان جراحی و پلاتین گذاری شده بود با ابراز ناراحتی از وضعیت موجود به تشریح ماجرایی پرداخت که چگونه بعد از انجام عمل جراحی و پلاتین گذاری در پای مادرش، او بدون این که حادثه ای برایش رخ دهد دچار عوارض شدیدی شده و با درد و تورم پا دست به گریبان است.
در همین حال دو بیمار دیگر که سخنان او را می شنیدند از شدت تعجب و با چشمانی حیرت زده، به او می نگریستند چرا که آن ها نیز به همین شیوه  زیر تیغ جراحی رفته بودند با همین عوارض وحشتناک دست و پنجه نرم می کردند. بیان این حکایت ها درحالی خبرنگار خراسان را وارد ماجرای پلاتین های مشکوک کرد که تصویربرداری و اظهارنظرهای پزشکی نشان می داد: پلاتین های کار گذاشته شده در پای بیماران، به شدت کج شده  یا به اصطلاح عامیانه شکسته است! بنابراین سرنخ این ماجرا به شرکت هایی می رسید که مسئولان خرید بیمارستان پلاتین های مذکور را از آن جا خریده اند یا به صورت  دولتی در اختیار بیمارستان ها قرار گرفته است که خود نیاز به توضیح مسئولان و مدیران وزارتخانه دارد.
درهمین حال همراه یکی از بیمارانی که روز گذشته قرار بود تا ساعتی دیگر دوباره زیر تیغ جراحی برود درباره این ماجرای تلخ به خبرنگار خراسان گفت: حدود 45 روز قبل مادرم را به یکی از بیمارستان های نیشابور رساندیم. او به دلیل کهولت سن حادثه ای برایش اتفاق افتاد و استخوان پایش آسیب دید که پزشک معالج ما را به بیمارستان معرفی کرد و تشخیص دادند که پای مادرم باید مورد عمل جراحی قرار گیرد. ولی به دلیل این که مادرم بیماری دیابت هم دارد و باید غلظت خون او تنظیم می شد چند روز در بیمارستان بستری بود و وقتی تشخیص پزشکان متخصص این شد که باید پای مادرم «پلاتین گذاری» شود به آن ها گفتیم اگر اجازه بدهید ما از بیرون پلاتین تهیه کنیم ولی متصدیان مربوط اصرار داشتند که بیمارستان خودش پلاتین دارد و ما فقط از همین پلاتین ها استفاده می کنیم. ما هم که تخصص  یا  اطلاعاتی در این باره نداشتیم موافقت کردیم و بعد از انجام عمل «پلاتین گذاری» مادرمان را به منزل بردیم ولی بعد از گذشت مدتی ناگهان درد پای مادرم به حالت زجرآوری رسید و پایش به شدت ورم کرد. دوباره او را نزد یکی از پزشکان متخصص بردیم و بازهم مانند مرحله قبل تصویربرداری انجام شد. وقتی پزشک معالج تصویر پای مادرم را دید با تعجب گفت که پلاتین به شدت خمیده است و حتما باید به بیمارستان بروید! به ناچار روانه بیمارستان شدیم و عکس ها را به پزشکان نشان دادیم! می گفتند شما می توانید بیمارتان را به بیمارستان خصوصی ببرید، ما هم با آن بیمارستان تماس گرفتیم که ابتدا موافقت کردند اما نمی دانم چرا از روز گذشته (دیروز) ادعا کردند که ما این گونه بیماران را نمی پذیریم! این جا بود که دو نفر دیگر که مشکلی شبیه ما داشتند نیز به بیمارستان مراجعه کردند و ما تازه فهمیدیم که احتمالا «پلاتین ها» استاندارد نیستند. با این حال مسئولان بیمارستان و پزشکان متعهد شدند که دوباره مادرم را عمل کنند و این بار «پلاتین» بهتری بگذارند! ما هم منتظر هستیم چرا که قرار است تا یک ساعت دیگر (روز گذشته) او را به اتاق عمل ببرند و پلاتین پایش را جایگزین کنند.  این همراه بیمار که بسیار از این وضعیت ناراحت بود با طرح این سوال که چه کسی خسارت های مادی و معنوی ما را می پردازد، اضافه کرد: وقتی موضوعی به عموم مردم ارتباط پیدا می کند و از یک معضل شخصی می گذرد باید مدعی العموم پیگیر ماجرا باشد و پشت پرده این حقیقت های تلخ را فاش کند چه بسا که افراد دیگری قربانی این حادثه شده اند اما به دلیل آگاهی نداشتن از امور پزشکی نمی توانند حق خود را مطالبه کنند.
در همین حال همراه یکی دیگر از این بیماران (ع- گ) به خبرنگار خراسان گفت: حدود 40 روز قبل بود که مادرم را به دلیل «زمین خوردگی» به بیمارستان نیشابور انتقال دادیم و بنا به نظر پزشکان به دلیل شکستگی استخوان پا بستری شد تا عمل «پلاتین گذاری» انجام شود. این درحالی بود که هزینه زیادی را متحمل شدیم و «پلاتین ها» را نیز در بیمارستان تهیه کردند. اما از چند روز قبل تورم وحشتناکی در پای مادرم پدیدار شد و درد جانکاهی وجودش را فرا گرفت. وقتی با همه سختی ها دوباره او را نزد متخصصان ارتوپدی بردیم و تصویر برداری ها انجام شد به حقیقت تلخی رسیدیم که بیانگر کج شدگی  یا شکستگی «پلاتین» در پای مادرم بود. بی درنگ به همان بیمارستان رفتیم و من ماجرا را با پزشکان و مسئولان بیمارستان در میان گذاشتم. آن ها که گویی از قبل در جریان این موارد بودند از من خواستند پیگیر نام شرکتی نباشم که پلاتین ها را به بیمارستان واگذار کرده است اما قول دادند که مادرم را بلافاصله دوباره عمل و این بار پلاتین های خوبی را جایگزین کنند. همراه بیمار «ع- گ» با آن که از برخورد مدیر بیمارستان و پزشک معالج رضایت داشت اما تاکید کرد که فکر نمی کنم تنها مشکل همین چند نفری باشند که فقط در یک روز به بیمارستان مراجعه کرده اند و احتمالا افراد دیگری هم با این وضعیت روبه رو هستند که باید مسئولان و سازمان های نظارتی پشت پرده این پلاتین های جنجالی را برای مردم بازگو کنند و با خاطیان نیز برخوردی قاطع صورت گیرد. وی گفت: در عین حال مادر من هم مانند بیماران دیگر امروز (روز گذشته) دوباره به اتاق عمل رفت و پلاتین های پایش را تعویض کردند. این درحالی است که در جلسه مسئولان مرکز درمانی بنا به گفته خودشان قرارداد خرید با شرکتی که پلاتین های مذکور از آن جا تهیه می شد نیز لغو شده است اما با این حال باید موضوع با جدیت از سوی نهادهای نظارتی و دستگاه قضایی پیگیری شود تا خدای ناکرده جان انسان های دیگری در معرض خطر نباشد!
وی تاکید کرد: وقتی در یک ساعت سه تن از بیماران با مشکلی مشابه وارد بیمارستان شده اند، این احتمال وجود دارد که حکایت تلخی در پس این ماجرای تاسف بار نهفته باشد بنابراین باید مدیران به افکار عمومی پاسخ دهند.
شایان ذکر است: سومین بیمار که با وضعیت مشابه مورد عمل جراحی قرار گرفت و روز گذشته بیمارستان را ترک کرد «پ» نام دارد که امکان گفت وگو با وی فراهم نشد اما امیدواریم نهادهای نظارتی با قدرت و قاطعیت ماجرای پلاتین های مشکوک را پیگیری کنند و مدیران بهداشتی و درمانی هم پاسخ گو باشند.