سروش صحت طی چند فصل اجرای برنامه محبوب شبکه نسیم،  نقش پر رنگی در ترویج فرهنگ کتاب‌خوانی ایفا کرده است 

او با کدام چهره‌ها هم‌کلام شده است؟ 

در روزهای گذشته احتمال حذف سروش صحت از اجرای برنامه تلویزیونی «کتاب باز»، یکی از اتفاقات مهم و پرحاشیه مرتبط با برنامه‌های تلویزیونی در سال جدید بود. در این باره دیروز گزارشی خبری در صفحه 2 روزنامه خراسان خواندید اما به بهانه مطرح شدن بحث درباره برنامه «کتاب باز» و اجرای سروش صحت و در حالی که حدود یک سال از پخش آخرین قسمت این برنامه گذشته، بررسی این برنامه و اجرای سروش صحت، خالی از لطف نیست؛ به خصوص حالا که مدیر شبکه نسیم به صورت ضمنی، عبور از سروش صحت را تأیید   و از زحمات او تشکر کرده است.

  سکوت رئیس عزل شده فدراسیون شکست  

مخالفان سند  رو کردند عزیزی خادم دفاع کرد

امیرحسین طبسی/شهاب الدین عزیزی خادم که در بیست و هشتم بهمن سال گذشته توسط اعضای مجمع فدراسیون از سمتش عزل شده بود، بعد از دو ماه سکوت خود را شکست و بیانیه‌ای را در باره برکناری اش منتشر کرد.در بخشی از این بیانیه رئیس عزل شده فدراسیون فوتبال به منتقدان خود تاخته و مدعی شده که عده‌ای برای پاداش ۴۰۰ میلیاردی فوتبال ایران پس از صعود به جام جهانی قطر نقشه های شومی کشیده اند. در چنین وضعیتی ، به شکلی هماهنگ و سازمان یافته آتش توپخانه تخریب و سیاه نمایی، روی رئیس فدراسیون فوتبال که حاضر به قربانی کردن منافع ملی فوتبال نبود، تنظیم و شرایط بغرنجی در فوتبال ایران حاکم شد.عزیزی خادم در ادامه علت سکوت دو ماهه خود را دفاع از منافع ملی اعلام کرده و مدعی شده که به منظور جلوگیری از خطر تعلیق فدراسیون فوتبال، سکوت کرده و حتی در برابر هجوم رسانه‌ها و تخریب های سازمان دهی شده از خودگذشتگی کرده است. اما در مهم ترین بخش این بیانیه عزیزی خادم از احتمال بازگشت خود به فدراسیون فوتبال نوشته است:« هنوز رابطه همکاری این جانب با فدراسیون فوتبال قطع نشده است و همه منتظر دهم خردادماه و تصمیم مهم و تاریخی اعضای مجمع فدراسیون فوتبال در خصوص ادامه همکاری در سنگر فوتبال هستیم.»
هر چند که عزیزی خادم با خوش بینی از بازگشت احتمالی خود به راس هرم فوتبال کشور سخن گفته است اما با نگاهی به اتفاقات اخیر به راحتی می توان پی برد که رئیس عزل شده فدراسیون فوتبال کار آسانی برای بازگشت به فدراسیون نخواهد داشت.برای اثبات این ادعا کافی است نگاهی بیندازیم به بازتاب بیانیه اخیر عزیزی خادم؛بیانیه ای که تقریبا هیچ یک از خبرگزاری های رسمی کشور کوچک ترین اشاره ای به آن نداشتند و به راحتی از کنار آن عبور کردند.یک روز بعد از این بیانیه نیز برخی خبرگزاری ها مصاحبه هایی را علیه عزیزی خادم روی خروجی خود قرار دادند و حتی اسناد تازه ای را در باره بریز و بپاش های فدراسیون در زمان ریاست او منتشر کردند.تمامی این تحرکات نشان می دهد که عزیزی خادم هیچ حامی
رسانه ای ندارد و همین مسئله می تواند احتمال بازگشت او به فدراسیون را به حداقل برساند.به عنوان مثال در تازه ترین اقدام علیه عزیزی خادم خبرگزاری فارس اسنادی را منتشر کرده که نشان می دهد یکی از عجیب ترین انتخاب های شهاب عزیزی خادم در دوره مدیریت 11 ماهه وی در فدراسیون ، رکورد دریافت دستمزد و پاداش در تاریخ سرپرستی فوتبال ملی را بدون رقیب به نام خودش ثبت کرده است.بر اساس اسنادی که فارس منتشر کرده طبق تصمیم رئیس فدراسیون فوتبال، خورشیدی مبلغ 915 میلیون تومان به عنوان پاداش صعود تیم ملی به جام جهانی دریافت کرده که نه در فدراسیون فوتبال و نه در تیم های باشگاهی ایران پرداخت چنین مبلغی به سرپرست تیم سابقه نداشته است.نکته جالب توجه این است که براساس مصوبه مربوطه فدراسیون فوتبال، پرداخت پاداش بیش از 65 میلیون تومان غیر قانونی بوده اما رئیس وقت فدراسیون بدون مصوبه هیئت رئیسه دستور پرداخت پاداش 915 میلیون تومانی را صادر کرده است.در ادامه گزارش فارس آمده: پرداخت پاداش های غیر مصوب هیئت رئیسه و غیر قانونی یکی از تخلفات متعدد رئیس معزول فدراسیون فوتبال بوده که در کمیته اخلاق مورد بررسی قرار می گیرد. البته در شرایطی که فدراسیون فوتبال در آستانه حضور در جام جهانی با بحران بی سابقه مالی مواجه است ، بدهی های گذشته، بدهی های مالیاتی و مطالبات و حقوق مربیان تیم های ملی مختلف پرداخت نشده است، مایه تعجب و تاسف است که چگونه یک فرد چنین مبالغ نجومی را با تصمیم مستقیم رئیس وقت دریافت کرده است.البته این فقط یک نمونه از مطالبی بود که بعد از بیانیه عزیزی خادم در خبرگزاری ها و کانال های خبری منتشر شد و این موج رسانه ای نشان می دهد که رئیس عزل شده فدراسیون تنهاتر از همیشه برای بازگشت به فوتبال دست و پا می زند!

    سینمای جهان

معمای سرانگشت قطع شده در دادگاه جانی دپ و امبر هرد

جانی دپ در دادگاه اعاده حیثیت علیه همسر سابقش، ادعا کرد امبر هرد در یک دعوا سرانگشت او را قطع کرده بود.

محمد حسام مسلمی/ 70 سال است که زندگی اش با تارو پود قالی گره خورده،گره هایی که هر کدام روی اثری نقش بسته و کلی حرف برای گفتن دارد، نمی دانم از کدام اثرش بگویم، هر کدام را که نگاه می کنم نشان از روزهایی دارد که ساعت ها پشت دار قالی نشسته تا هنر ناب ایرانی را به تصویر بکشد، او که از هفت سالگی به عشق تار و پود و نقش و نگارهای قالی، قدم در مسیر هنر فرش‌بافی گذاشته، این روزها چشمانش کم سو شده اما همچنان با عشق پای کار است. نقشه، قلاب، سیخ پودکشی، دفتین، قیچی و دار همنشینان او هستند و اگر این ها را از او بگیری احساس می کند تار و پود زندگی اش گرهی کور خورده است. او استاد «علی ذریه حبیب تبریزی» است که از 42 سال پیش تصمیم می گیرد همسایه امام رضا (ع) شود و با تنها دارایی اش که یک قالی بوده است، قدم در این شهر گذاشت تا از امام رضا (ع) کمک بگیرد و زندگی اش را سر و سامانی دهد. چرخ زندگی آن طور که می خواست نمی چرخید، درست در روزهای ماه مبارک رمضان قدم در شهر امام مهربانی ها گذاشته بود، خودش را به هر دری می زد تا قالی اش را بفروشد و بتواند آلونکی برای خود تهیه کند، اما نشد که نشد، حتی پولی برای خرید غذا نداشت و مجبور شده بود سه روز فقط با آب روزه بگیرد. می گوید لحظه ای فکر کردم شاید لیاقت همسایگی امام رضا (ع) را ندارم که این گونه زندگی ام گره خورده است. تصمیم می گیرد به شهر خودش برگردد، اما می دانست کسی از در خانه حضرت دست خالی بر نمی گردد. روایتش را این طور ادامه می دهد: به آقا امام رضا(ع) عرض کردم حاضریم گدایی کنیم اما از پیشت نرویم.  بعد از چند روز که در بازار مشهد قدم می زدم با فردی آشنا شدم و حکایت زندگی ام را با او در میان گذاشتم. این جاست که مسیر زندگی استاد تغییر می کند و این فرد سفارش بافت دو تابلو فرش را به او می دهد و پولش را اول کار به او پرداخت می کند.  او و همسرش تصمیم می گیرند در مدت یک ماه تابلو فرش را سریع تمام کنند و این کار هم انجام شد، چند سال اول، به‌ دلیل این که کسی او را نمی شناخت درآمد آن چنانی نداشت. حتی از کشورهای خارجی پیشنهادهای زیادی داشت که به عنوان استاد در کشورشان کار کند اما به عشق هنر قالی بافی و همسایگی با امام رضا (ع) به همه آن ها جواب «نه» داده بود.

آرزو داشتم آخرین اثر زندگی ام برای امام رضا(ع) باشد 

پای صحبت های استاد که نشستم از حال ناخوش اش می گوید: حدود 10 ماه پیش سکته کردم، آرزو داشتم آخرین اثرم برای امام رضا (ع) باشد، لطف حضرت شامل من شد تا با حال بیماری شروع به بافتن کنم. او این روزها اثری هنری و منحصر به فرد را خلق کرده است؛ تابلو فرشی به نام «سلسلة الذهب» که به عشق امام رضا (ع) و برای او بافته است. می گوید: این کار (سلسلة الذهب)  هشت ماه طول کشیده است، بافت آن را با نام خدا آغاز کردم و به وقت بافتن آن همیشه با وضو بودم، هر روز 5- 4ساعت پای دارقالی می‌نشستم، دور تا دور آن زیارت نامه مخصوص امام رضا (ع) نقش بسته است.

اثری کاملا هنرمندانه

در کناره های تابلوفرش شعرهای مخصوص امام رضا (ع)  به طرز هنرمندانه ای گره زده  شده است، در گوشه های تابلوفرش سقاخانه، ساعت حرم مطهر، قبر مطهر حضرت، نقاره خانه ها، مسجد کبود، جای پای حضرت در قدمگاه نیشابور و پنجره فولاد به طرز شگفت انگیزی حک شده است، وسط تابلوفرش نیز ورود حضرت امام رضا (ع) به سرزمین خراسان تصویر شده است؛ تمام این ها و ظرافت های این اثر هنری باعث شده این تابلوفرش در میان اولین ها باشد که نظیر آن به ادعای استاد تا به حال بافته نشده است.

 

گروه جامعه/ فرماندار مشهد ادعای یکی از اعضای شورای شهر مشهد درباره اظهار نظر منفی فرمانداری در مورد شفافیت حقوق مدیران شهری را تکذیب کرد و گفت: ما قانون را عین شرع دانسته و قوانین و شرع را جدا از هم نمی بینیم، هیئت تطبیق فرمانداری مشهد نیز همه این موضوعات و حتی تبعات اجتماعی طرح ها را مورد بررسی قرار می دهد و در نتیجه طرح شفافیت حقوق مدیران را مغایر با قوانین تشخیص نداده است. داوری در گفت و گو با «خراسان رضوی» درباره حواشی ایجاد شده در خصوص مصوبه شفافیت حقوق مدیران شهرداری مشهد گفت: تا زمانی که همه لایحه بودجه ارسال نشود نمی توانیم بودجه را تایید کنیم و هنوز تبصره ها به فرمانداری ارسال نشده است. اما در موضوع شفافیت ما هیچ مخالفتی با این تبصره نداشتیم و خود شورا هم این موضوع را اصلاح و اعلام کرد که مخالفتی وجود نداشته است، ما تنها 12 مصوبه را رد کرده ایم که وقتی پاسخ آن را به ما ارسال کنند در باره آن نظر خواهیم داد. وی در پاسخ به این سوال که منصوریان عضو شورای شهر مشهد در فضای مجازی ادعایی را بیان کرده که در تماس تلفنی یکی از مدیران شهرداری مشهد در صحن شورا با مسئولان فرمانداری مشهد، به صورت شفاهی با این مصوبه از طرف فرمانداری مخالفت شده است، آیا این موضوع را تایید می کنید؟ گفت : خیر، به ما چه ارتباطی دارد که شفاهی چیزی را اعلام کنیم، اگر ما می خواستیم شفاهی به این موارد پاسخ دهیم چرا کتبی مصوبات را ارسال می کنند، ما هم کتبی پاسخ آن ها را می دهیم، چرا شفاهی این کار انجام بشود، این موضوع صحت ندارد، ما وقتی 12 مورد را برگشت داده ایم اگر مخالف بودیم این تبصره را نیز بر می گرداندیم، ما که ابایی از برگشت دادن مصوبات نداریم، 12 مورد مغایر با قوانین بوده، اشکال داشته برگشت خورده، ما در محتوا که نقشی نداریم، ما این مصوبات را بررسی می کنیم که مطابق با قانون و آیین نامه ها باشد و این موضوع را هم بررسی کردیم که در این مورد مغایرتی وجود نداشته است. فرماندار مشهد همچنین در پاسخ به این سوال که آیا هیئت تطبیق مصوبات شورا را از نظر شرعی نیز بررسی می کند؟ گفت: بله، ما قانون را منطبق و عین شرع می دانیم، چه کسی گفته این مصوبه خلاف شرع است؟  قطعا ما در بررسی مصوبات حتی به ابعاد اجتماعی هم توجه و این مصوبات را بررسی می کنیم و اگر تبعات اجتماعی داشته باشد اعمال نظر می کنیم، در هیئت تطبیق بر اساس قانون موضوعات را بررسی می کنیم و قانون مان را مخالف شرع نمی دانیم و جایی که منطبق با قانون باشیم حتما خلاف شرع هم نیست. وی افزود: خود آن ها در شورا گفته اند که خلاف شرع، هیچ کس در هیئت تطبیق نگفته این مورد خلاف شرع است و این مصوبه را مغایر با قانون ندیده است.

 چندی پیش در فضای مجازی با صفحه‌ای روبه‌رو شدم که نامش «خانه عماد» بود. از طریق آن صفحه با داستان زوج جوانی آشنا شدم که بنیان‌گذار آن خانه بودند؛ «زینب آذرمند» و همسرش «یحیی شامخی». با ایشان تماس گرفتم و خانم «آذرمند»، فعالیت‌های خانه عماد را برایم توضیح داد. او گفت که برای تحصیل به آمریکا رفته بودند ولی بعد از به دنیا آمدن پسرشان عماد، متوجه بیماری‌اش می‌شوند. پس از انتقالش به نزدیک‌ترین بیمارستان در یک شهر دیگر و دو بیمارستان دیگر، با نیاز مهمی‌ روبه‌رو می‌شوند، این که در طول بستری فرزندشان کجا بخوابند، چه بخورند و ابتدایی‌ترین نیازها مانند شست‌وشو و استراحت کوتاه روزانه را کجا برآورده کنند. به گفته موسس خانه عماد، بیشتر از 40 سال است که در آن‌جا به طور سازمان‌یافته در کنار هر بیمارستان کودکان، یک خیریه‌ زنجیره‌ای قرار دارد که اتاقی برای خواب، غذای گرم و امکانات دیگر را به خانواده‌های کودکان بیمار ارائه می‌دهد. استفاده از این امکانات به خانواده‌ها کمک می‌کند تا بتوانند با روحیه‌ بالا و انرژی زیاد، حضور موثرتری در کنار کودک بیمارشان داشته باشند. دوره درمان عماد بیشتر از ۷ ماه طول کشید و متاسفانه عماد یک ساله از این دنیا پر کشید ولی حضور کوتاهش به پدر و مادرش این انگیزه را داد که «بنیاد عماد» را در شهر تهران برای حمایت از خانواده‌هایی در شرایط مشابه راه‌اندازی کنند. در پرونده امروز زندگی‌سلام، بیشتر با این بنیاد خیریه، اهداف آن و شرایطی که برای خانواده‌های کودکان بستری در بیمارستان‌ها فراهم کرده است، آشنا می‌شویم.
 

4 ماه از کودک بیمار با همراهش پذیرایی می‌کنیم
خانم «زینب آذرمند» با روی باز حاضر شد از خانه عماد و دلیل راه‌اندازی آن در تهران برای‌مان بگوید: «همان‌طور که گفتم، به خاطر تجربه‌ای که پشت سر گذاشته بودیم، تصمیم گرفتیم همان کار را در کشورمان انجام دهیم. با این تفاوت که ما فقط همراه بیمار را اسکان نمی‌دهیم، بلکه از کودک بیمار با همراهش پذایرایی می‌کنیم. کودکانی هم که ما از آن‌ها پذیرایی می‌کنیم فقط بیماران پیوند عضو و پیوند مغز استخوان زیر 18 سال هستند که برای درمان به تهران می‌آیند. معمولا بیشتر بچه‌ها از شهرهای جنوبی هستند و حدود 3 تا 4 ماه پیش ما زندگی می‌کنند تا روند درمان‌شان تکمیل شود. حتی از قبل عمل پیوند، بچه‌ها پیش ما می‌آیند و ممکن است حدود دو سال در رفت و آمد بین شهرشان و تهران باشند تا روند عمل‌شان با موفقیت پایان یابد.»

نگاه اشتباه به این نوع کمک‌ها باید اصلاح شود
خانم آذرمند مشکلاتی را که خانواده‌های کودکانی که در بیمارستان‌ها بستری می‌شوند باید با آن دست‌و‌پنجه نرم کنند، این‌گونه بیان می‌کند: «هزینه‌های درمان، اسکان در تهران، بلیت هواپیما از شهرشان به تهران، هزینه رفت و آمد اختصاصی در تهران به‌خاطر پایین بودن سطح ایمنی بدن بچه‌ها، هزینه پیوند و... همه این‌ها باعث می‌شود تا خانواده به زحمت بیفتد و ما یاری‌شان کنیم تا تعادل زندگی‌شان به هم نخورد. متاسفانه نگاه اشتباهی در بعضی موارد داریم که انگار کسانی که تحت پوشش کمک‌های خیریه قرار می‌گیرند مورد تحقیر و دلسوزی هستند و تصویری که از آن ها نمایش داده می‌شود، انگار افراد بدبختی هستند که باید نجات‌شان داد ولی این نگاه اشتباهی است چون هر آدمی در هر سطحی ممکن است در دوره‌ای نیاز به کمک داشته باشد یا برای درمان بچه یا برای خرید خانه یا تهیه غذا و... . ما در خانه عماد سعی داریم نشان دهیم که خودمان هم در این شرایط بوده‌ایم و هیچ منتی بر این خانواده‌ها نیست. کافی است دست شان را بگیریم تا از این بحران رد شوند و روی پای خودشان بایستند.»

برای بچه‌ها برنامه‌های تفریحی، مشاوره‌ای و... داریم
کرونا برای همه مردم دنیا دردسر بود. برای اعضای خانه عماد هم مشکلات چند برابری تولید کرد. خانم آذرمند توضیح می‌دهد: «کرونا همه برنامه‌های ما را به هم ریخت. دو سال و نیم قبل از آن ما روزانه برنامه‌های تفریحی، فرهنگی و مشاوره‌ای داشتیم. چون مدت زمانی که بچه‌ها و مادران‌شان در کنار ما بودند فرصت خوبی بود برای این برنامه‌ها تا به لحاظ روحی و آموزشی تامین شوند. بعد از کرونا مدل کاری ما عوض شد و مجبور شدیم خانه‌ای را که رهن کرده بودیم، پس بدهیم و واحدهای مستقل بگیریم تا اتاق، آشپزخانه و سرویس بهداشتی مستقل داشته باشد که مشکلی پیش نیاید. با این که خدمات دادن به صورت پراکنده خیلی سخت است ولی به امید خدا اگر ساختمان اصلی‌مان ساخته شود، همه خدمات به صورت متمرکز ارائه خواهد شد.» خانم آذرمند از دیدن تاثیر این کارهایش می‌گوید: «چندی پیش برای انجام کاری به پاکستان رفته بودم و در شرایط استیصال قرار گرفتم  به طوری که هیچ کاری از من برنمی‌آمد. واقعا مانده بودم چه کار باید بکنم ولی در آن حال فردی جلوی مسیرم سبز شد و دستم را گرفت که اصلا باور نمی‌کردم. این‌قدر از ته دل آن آدم را دعا کردم که منی را که نمی‌دانستم چه کار باید بکنم راه انداخت. آن‌جا فهمیدم که گرفتن دست درمانده‌ها، چقدر لذت‌بخش است.»

از بلیت رایگان هواپیما تا غذاهای مقوی
خانم آذرمند خدماتی را که به خانواده‌های کودکان بیمار پیوندی ارائه می‌دهند، این‌طور بیان می‌کند: «خدمات دیگر به جز اسکان، عبارت است از خوراک که مثلا این بچه‌ها هر روز باید گوشت و برنج ایرانی و مثلا موز بخورند، تا به بهبود و تسریع پیوندشان کمک کند. برای بلیت‌های رفت و برگشت‌شان هم چند سالی است با خیریه سیمرغ همکاری می‌کنیم که بلیت رایگان هواپیما در اختیار این خانواده‌ها قرار می‌دهد. بعد از پیوند هم هزینه‌های دیگری مانند معاینات و دارو دارند که ما در آن زمینه هم کمک می‌کنیم. فهرست نیازمندی هم می‌گذاریم که نیکوکاران حضوری مراجعه و آن لوازم را تامین می‌کنند.» این بانوی نیکوکار محل تامین هزینه‌های خیریه را این‌طور معرفی می‌کند: «تمامی این هزینه‌ها از کمک‌های مردمی است. برای اسکان هم خیران به ما کمک می‌کنند و ساختمان‌هایی را به صورت موقت در اختیارمان گذاشته‌اند. یک ساختمان هم دانشگاه علوم‌پزشکی تهران به ما داده است. الان سه ساختمان داریم که یکی از آن‌ها هشت ظرفیت دارد، یکی پنج ظرفیت و دیگری سه ظرفیت. به جز این‌ها هم هشت واحد مسکونی آپارتمان مستقل داریم که در اختیار خانواده‌ها می‌گذاریم. مادران تنها با بچه را در خانه‌های اصلی اسکان می‌دهیم و خانواده‌ها را در منازل مستقل جا می‌دهیم. خوشبختانه زمینی هم با کمک‌های مردمی نزدیک بیمارستان اصلی پیوند اعضا خریده‌ایم که با استانداردهای لازم و با همه امکانات در آینده به امید خدا کار ساختش را شروع خواهیم کرد.»
 

کمک‌های مردمی از هزار تومان بوده تا 600 میلیون
مادر عماد درباره روش خرج‌کرد کمک‌های مردمی می‌گوید: «کمک‌های ریزی که به دست‌مان می رسد، چون پر از امید هستند، برکت می‌کند. از هزار تومان داشته‌ایم تا 600 میلیون تومان. همه کمک‌ها به یک حساب واریز می‌شوند و اگر مردم چیزی نگویند، یعنی هزینه‌کرد را به عهده خودمان گذاشته اند ولی عده‌ای هم می‌گویند که در جای خاصی خرج شود مثلا برای خرید گوسفند باشد یا مواد غذایی یا خانه‌ای که می‌خواهید بسازید و... که در همان محل هزینه می‌شوند.»

سختی‌های فعالیت در خانه عماد در برابر لذت‌هایش به چشم نمی‌آید
این خانم نیکوکار از سختی‌های کارشان هم می‌گوید: «هم اکنون حدود 50 نفر به صورت فعال کارهای خانه عماد را انجام می‌دهند  که بیشترشان همدیگر را نمی‌بینند. مثلا یک بچه باید در خانه کار خون‌گیری‌اش انجام شود یا کد تاکسی‌اش هماهنگ شود، داروهایش گرفته و تحویل شود، بلیت هواپیما گرفته شود و... . چند ماه بودن در کنار کودکان بیماری که گاهی ممکن است فوت کنند، فشار روحی زیادی روی کارکنان و همراهان خانه عماد وارد می‌کند. وقتی می‌خواستم این کار را شروع کنم، اقوام و دوستان گفتند تو باید از این محیط دور باشی تا ناراحتی از دست دادن عماد را فراموش کنی. پیوند، روندی سخت و طولانی دارد و بالا و پایین زیادی دارد. ما هم که به این کودکان و خانواده‌هایشان نزدیک هستیم برایمان سخت‌تر می‌شود ولی وقتی وارد این کار شدیم در برابر این سختی‌ها، لذت‌هایی را تجربه کردیم که واقعا قابل توصیف نیستند. وقتی با آدم مستاصلی روبه‌رو می‌شویم، همین احساسی که کمک به این افراد بهمان می‌دهد، برایمان لذت‌بخش است. مثلا بیشتر افرادی که در این‌جا کار می‌کنند، کارمند بازنشسته هستند که بعد از بحران روحی بازنشستگی در این محیط لذت کار خیر و کمک به دیگران را تجربه می‌کنند. همه ما در خانه عماد عشق می‌کنیم و آن‌قدر انرژی و لذت این کار زیاد است که تحمل غم‌هایمان را آسان می‌کند. هرچند دیدن غم از دور سخت‌تر است تا این که درون آن باشیم. ما بچه‌هایی را از دست دادیم که خیلی با آن‌ها انس داشتیم. مثلا بچه‌ای بود از سیستان و بلوچستان که قبل از کرونا این‌جا بود و چون همه در کنار هم بودیم، وابستگی زیادی بین‌مان ایجاد شده بود ولی باخبر شدیم که فوت کرده و از ما دعوت کردند به شهرشان برویم. دیدیم روی سنگ قبرش نوشته‌اند عضوی از خانه عماد. هنوز با خیلی از آن‌ها در تماس هستیم. هنوز به تهران می‌آیند و خبر می‌دهند که حال بچه خوب شده است و به محیطی که چند ماه در آن بوده‌اند، سر می‌زنند تا یادی از گذشته کنند.»

نیکوکاری‌های مردم ما، شوکه‌کننده است
از وی می خواهیم که خاطرات شیرینش را هم برای‌مان بگوید. مادر عماد تعریف می‌کند: «تا قبل از کرونا خیلی به بچه‌ها، خانواده‌هایشان و ما خوش می‌گذشت. قانون این‌جا این است که وقتی ساعت کاری همکاران تمام می‌شود باید بروند ولی ازبس بهشان خوش می‌گذشت همه کنار هم می‌ماندند. چون دایم جشن و تولد و مراسم شادی داشتیم. از آن مهم‌تر این که بچه‌هایی را می‌بینیم که معجزه‌آسا خوب شده‌اند و پیش ما برمی‌گردند. می‌بینیم عوارض خاص‌شان از بین رفته است. بچه‌ای که بعد از چهار سال برای چکاپ آمده و ظاهرش تغییر کرده است. چون معمولا لاغر می‌شوند، موی شان می‌ریزد و پوست تیره می‌شود و می‌بینیم بچه‌هایی که درمان می‌شوند و به ما سر می‌زنند چقدر تغییر کرده‌اند. دیدن این صحنه‌ها بسیار لذت بخش است. شادی دیگر ما دیدن خیرانی است که کمک می‌کنند. نیکوکاری‌های مردم ما، شوکه‌کننده است. مثلا شخصی که در این شهر کارمند است و به ما سر می‌زند. صبح تا شب سر کار است و شب که پیش ما می‌آید و فهرست نیازمندی‌های ما را می‌گیرد، با عشق به فروشگاه می‌رود و یک عالم خرید می‌کند. در صورتی که می‌توانسته مبلغش را برای‌مان بریزد.» خانم آذرمند ادامه می‌دهد: «ما از اول بنا را بر این گذاشته بودیم که از امکانات موجود استفاده کنیم. مثلا برای بحث غذا انگار خیران ما هر چند وقت یک بار 20-30 نفر مهمان دارند و برایشان غذا درست می‌کنند. این طوری هرشب یک مهمانی داشتیم با سفره‌های قشنگ یا برای تجهیز خانه‌هایمان از همه خواستیم که اگر وسایل اضافی در خانه دارند، برایمان بیاورند. مثلا مادر یک خانواده مرحوم شده بود و بچه‌هایش خارج از کشور بودند. خانه مادر با وسایلش سه سال خالی مانده بود. بعد از آشنایی فرزندان آن مرحوم با خانه عماد، کل وسایل خانه مادر را با یک کامیون برایمان فرستادند یا وقتی یک نیکوکار تخت بچه‌اش را به ما می‌دهد و بعد عکسش را می‌بیند، کلی کیف می‌کند.» در خور ذکر است که شماره کارت برای کمک به این بنیاد خیریه به نام خانه آرمان عماد، 6037997599018554 یا شماره گیری کد # 9274*780* است.

دیگر برای چیزهای کوچک ناراحت نمی‌شویم
این زوج خیر پس از عماد، صاحب فرزند پسری شده‌اند به نام «دیار» که سه سال دارد و منتظر رسیدن یک کوچولوی دیگر هم هستند تا کمی از غم عماد را کم کنند. با این حال خانم آذرمند در پایان صحبت‌هایش می‌گوید: «دیدن بچه‌های خانه عماد ما را صبور کرده است. دیگر برای چیزهای کوچک ناراحت نمی‌شویم چون می‌دانیم سختی‌های بزرگ‌تری هستند. دیدن صبوری این خانواده‌ها با کمبودهایی که دارند برای ما الگو است. ما از دیدن این افراد و برخورد با شخصیت و رفتارشان الگو می‌گیریم.»