راست و چپ یکپارچه  علیه اهانت     اولیانوف 

پس از واکنش های گسترده رسانه ای به توهین اولیانوف به ظریف، او در یک واکنش جبرانی، تولد ظریف را به وی تبریک گفت، هرچند عذرخواهی نکرد 

هادی محمدی – این روزها و در کنار کوران خبرهای مذاکراتی از وین، شاهد ظهور پدیده ای به نام میخاییل اولیانوف نماینده روسیه در سازمان های بین المللی مستقر در وین هستیم. دیپلماتی که با ابزاری به نام توییتر توانسته جای خود را در میان اخبار مذاکرات به خوبی باز کند و در این میان باعث انتقادات شدید از سوی کاربران ایرانی مبنی بر ادعای دخالت روسیه در مذاکرات و نمایندگی از طرف ایران نیز شده است. این انتقادات از اولیانوف ادامه داشت تا وی روز پنج شنبه در پاسخ به یک کاربر در توییتر درباره نظرات محمدجواد ظریف وزیر خارجه پیشین کشورمان مبنی بر مانع تراشی روسیه در مذاکرات برجام-درسال94- مطلبی توهین آمیز درباره ظریف نوشت که موج انتقادات را بسیار بالا برد تا جایی که هر دو طیف فعالان توییتری در قبال این اظهارات غلط واکنش نشان دادند. او نوشته بود: «شما مختارید که بر اساس نظرات شخص دیگری که تحت تأثیر دندان درد، سردرد یا چیزهای دیگر بوده؛ خود را گمراه کنید. افراد جدی به نظراتی که در نتیجه دندان درد یا سردرد به زبان آورده شده باشد، اهمیتی نمی دهند.» انتشار این توئیت و فضای ایجاد شده بعد از آن باعث شد اولیانوف عقب نشینی و در نهایت توئیت خود را حذف   کند. در همین باره دیاکو حسینی کارشناس ارشد سیاست خارجی در واکنش به توئیت اولیانوف نوشت: میهن پرستان واقعی مانند اولیانوف و ظریف گاهی اوقات دچار سردرد می شوند و گاهی اوقات در مواجهه با واقعیت های تلخ به شدت توئیت می کنند. اما یک تفاوت بزرگ وجود دارد: دیپلمات های حرفه ای هر آن چه را که اعتقاد دارند در انظار عمومی اعلام نمی کنند، به خصوص زمانی که توهین آمیز باشد. محمدرضا نوروزپور مدیر عامل سابق ایرنا نیز در توئیتی در پاسخ به توئیت اولیانوف نوشت: جناب آقای سفیر، هیچ چیز بیشتر از مداخله خارجی، مردم و دیپلمات های ما را دچار سر درد نمی کند. همچنین وقتی به یکی از بهترین دیپلمات های ما توهین می شود، ما به خاطر فشردن دندان هایمان به هم از سر خشم، دندان درد هم می گیریم. لطفا به عنوان یک دیپلمات سنجیده سخن بگویید و با سخنان زهرآگین خود احساسات مردم ایران را تحریک نکنید. حتی سایت اصولگرای رجانیوز نزدیک به دولت نیز که سابقه طولانی در مخالفت با ظریف دارد، ساکت نماند و نوشت: این اهانت از سوی یک دیپلمات درجه چندم به مقام ارشد سابق وزارت خارجه باید با تذکر و هشدار جدی دستگاه رسمی دیپلماسی روبه رو شود. انتقادات داخلی جریان‌های سیاسی کشور مستقل از مواضع سایر کشورهاست و هیچ دیپلمات خارجی از هیچ کشوری حق چنین اظهارنظرهایی را ندارد.

دیروز خبر تولید سریال کمدی «خداداد» به کارگردانی علی غفاری منتشر و سریال نوروزی شبکه دو اعلام شد. سریال «زیرخاکی 3» کاری از جلیل سامان هم ویژه پخش در نوروز، در حال ساخت است. شبکه سه نیز این شب‌ها سریال 100 قسمتی «برف بی‌صدا می‌بارد» را پخش می‌کند که به دلیل قسمت‌های زیاد آن، حالاحالاها روی آنتن خواهد بود و اگر اتفاق خاصی پیش نیاید، پخش آن تا سال آینده نیز ادامه دارد.

کمدی‌های نوروزی در شبکه یک و 2

جلیل سامان به دلیل حساسیت‌هایی که روی کیفیت سریال «زیرخاکی» و قصه آن داشت، برای ساخت «زیرخاکی 3» وعده‌‌ قطعی نداده بود و تولید ادامه سریال را وابسته به نیاز درونی‌اش به تولید آن و کیفیت قصه فصل جدید دانسته بود. او در نهایت اوایل آذر، فصل سوم سریال «زیرخاکی» را جلوی دوربین برد تا این مجموعه کمدی ویژه نوروز 1401 آماده شود. احتمالا در «زیرخاکی 3» شاهد ادامه ماجرای اسارت «فریبرز» و فرمانده «ناصری» توسط نیروهای بعثی خواهیم بود. پژمان جمشیدی و ژاله صامتی بازیگران اصلی سریال، در این فصل هم حضور دارند و هنوز خبری از بازیگران جدید فصل سوم نیست. دیگر سریال کمدی نوروز، مجموعه «خداداد» کاری از علی غفاری است. این سریال از سه‌شنبه هفته گذشته جلوی دوربین رفته و در 13 قسمت ساخته خواهد شد. رضا ناجی، سوسن پرور و علی صبوری سه بازیگر «خداداد» هستند که نام‌شان اعلام شده است. برگ‌های برنده «زیرخاکی 3»، خاطره خوب مخاطب از فصول قبلی و حضور زوج پژمان جمشیدی و ژاله صامتی است، بنابراین شانس آن برای پیروزی در این رقابت بالاست.

«برف بی‌صدا می‌بارد» نوروز در شبکه 3؟

پخش فصل اول سریال «برف بی‌صدا می‌بارد» ساخته پوریا آذربایجانی، از سوم دی‌ماه در 100 قسمت  آغاز شد. این مجموعه جمعه تا چهارشنبه پخش می‌شود و پنج شنبه‌ها خلاصه قسمت‌های آن روی آنتن می‌رود، در نتیجه با این روال پخش سریال «برف...» تا نوروز 1401 و اواخر فروردین نیز ادامه خواهد داشت مگر این که شبکه سه در اقدامی غیرمعمول، تصمیم بگیرد پخش این مجموعه را در میانه راه متوقف کند و در تعطیلات نوروز سریال جدیدی را روی آنتن بفرستد. فعلا خبری از ساخت سریال نوروزی برای شبکه سه نیست و بعید است که پخش سریال پوریا آذربایجانی متوقف شود. با این که خبر غیررسمی توقف تولید 15 سریال به دستور پیمان جبلی، نگرانی‌هایی را درباره برنامه‌ریزی تلویزیون برای سریال‌های نوروزی ایجاد کرد، اما امسال ترکیب سریال‌های نوروزی زودتر از همیشه و از نیمه دی‌ماه مشخص شده است. در حالی که پیش از این، معمولا تکلیف سریال‌های نوروز در روزهای پایانی سال مشخص یا جزئیات پروژه‌ها در آستانه سال جدید اعلام می‌شد.

سیدخلیل سجادپور- خودروهای پلیس آژیرکشان به سمت خیابان محصل شمالی در حرکت بودند. هیاهوی عجیبی درون بی سیم ها به گوش می رسید.
بنابه دستور قاضی ویژه قتل عمد مشهد، گروه تخصصی امداد و نجات از ایستگاه 8 آتش نشانی هم عازم خیابان مذکور شدند. قاتل اما خیلی خونسرد به صندلی عقب سمند تکیه داده بود. انگار نه انگار که 17 سال قبل برادرش را به طرز وحشتناکی به قتل رسانده و جسد او را در منزل مسکونی اش دفن کرده بود. زن جوان اما عذاب وجدان شدیدی داشت. نگرانی در چهره اش موج می زد و حالا بعد از گذشت 17 سال از قتل شوهرش، تصمیم گرفته بود راز این جنایت هولناک را فاش کند. می گفت: فرزند طلاق بودم و هیچ گاه در زندگی رنگ خوشبختی را ندیدم! بعد از آن که در دفن جسد با برادر شوهرم همکاری کردم، ماجرا به گونه دیگری رقم خورد و ...
هنوز روایت تلخ «مرضیه» ادامه داشت که خودروهای آتش نشانی هم مقابل پلاک 640.1 متوقف شدند.
سرهنگ کارآگاه ولی نجفی (رئیس دایره قتل عمد اداره جنایی آگاهی) فرماندهی عملیات را به عهده داشت. آن ها چند ساعت قبل و در پی اعترافات مرضیه، همسرش را نیز در منطقه خواجه ربیع دستگیر کرده بودند و حالا قرار بود مکان دفن جسد شکافته شود. طولی نکشید که آتشپاد دوم مهدی رضایی (معاون عملیات آتش نشانی مشهد) نیز خود را به نشانی مذکور رساند و به هدایت گروه امداد و نجات پرداخت.
لحظات به تندی سپری می شد که با اشاره قاضی «محمود عارفی راد» ابتدا همدست قاتل به  درون منزلی راه یافت که سال ها در کنار همسرش زندگی کرده بود. او گوشه ای از اتاق را نشان داد که به عنوان پذیرایی استفاده می شد چرا که این منزل نقلی فقط دارای یک آشپزخانه و پذیرایی کوچک بود. بعد از آن وقتی قاتل هم به آن نقطه اشاره کرد، عملیات گروه امداد با تجهیزات فنی برای حفر کف پذیرایی آغاز شد.
نیروهای زحمت کش اما بی ادعای آتش‌نشانی با دستگاه های سنگین حفاری سنگ فرش‌های سیمانی و سرامیک ها را شکافتند و بعد از آن هم با بیل و کلنگ و پتک، ضربات محکم را فرود می آوردند. دقایقی بعد عرق این نیروهای فداکار بر خاک های سرد فرو می ریخت اما خبری از بقایای جسد نبود. لوله فاضلابی که از کف اتاق عبور کرده بود شبهه عجیبی را به وجود آورد چرا که مشخص بود لوله پلاستیکی فاضلاب عمر چندانی ندارد. به دستور قاضی شعبه 211 دادسرای عمومی و انقلاب، تحقیقات به صورت تلفنی از فردی که مالک منزل بود، ادامه یافت اما او گفت: من کف اتاق را فقط سیمان و سرامیک کرده ام! بدین ترتیب بررسی های کارآگاهان توسط سرهنگ کارآگاه «وحید حمیدفر» (افسر پرونده) به مالکان قبلی رسید تا این که یکی از آن ها به تغییر و تحول بیشتر در منزل مسکونی اشاره کرد و گفت: من حدود 30 سانتی متر کف اتاق را با نخاله های ساختمانی بالا آوردم و در منزل را هم جابه جا کردم.
این درحالی بود که نیروهای آتش نشانی همچنان به حفر محل مشخص شده ادامه می دادند. خستگی در چهره آنان نمایان بود اما باز هم پتک ها را با قدرت بر زمین می کوبیدند. با  دستور قاضی «عارفی راد» دوباره «محمد» (قاتل) به درون اتاق هدایت شد. او می گفت: گودالی را که حفر  کردم حدود 50 سانتی متر از دیوار فاصله داشت اما من لوله فاضلاب را هنگام حفرگودال ندیدم! در همین حال همدست او که حالا همسرش بود، این معما را پیچیده تر کرد. او گفت: وقتی «محمد» کف اتاق را حفر می کرد کلنگ او به لوله فاضلاب خورد و لوله شکست. آب از لوله سرازیر شده بود که به ناچار آن را ترمیم کرد و بعد جسد را زیر لوله فاضلاب قرار داد اما در هیچ کجای لوله نقطه ترمیمی وجود نداشت و حفاری ها هم به نتیجه نمی رسید.
معاون عملیات آتش نشانی که دیگر نگران خستگی شدید نیروهایش بود، آرام و قرار نداشت، آن ها حدود 3 ساعت بود که مشغول حفاری بودند. او می گفت: الان اگر حادثه دیگری اعلام شود این عزیزان چگونه باید امدادرسانی را انجام دهند! یک لحظه تصمیم گرفت که موضوع را با قاضی ویژه قتل عمد مطرح کند تا شاید ادامه حفر محل دفن جسد را به بعداز ظهر موکول کنند اما از این پیشنهاد  منصرف شد چرا که براساس سال ها تجربه عملیاتی خود در آتش نشانی، یقین داشت کشف بقایای جسد در یک پرونده جنایی از اهمیت ویژه ای برخوردار است به همین دلیل دستور داد تا گروه دیگری از نیروهای آتش نشان به خیابان محصل شمالی  آمدند و این گونه با تغییر نیروها ، فرصت استراحتی به امدادگران زحمت کش آتش نشانی داد. حالا نیروهای تازه نفس ادامه عملیات را برعهده داشتند. نظرات کارشناسی برای یافتن محل دقیق دفن جسد وارد مرحله جدیدی شده بود تا این که قرار شد کمی بالاتر از محل مورد اشاره قاتل و به عمق حدود 2 متر حفر شود چراکه مالک قبلی منزل حدود نیم متر کف اتاق را بالا آورده بود. سرهنگ کارآگاه مهدی سلطانیان (رئیس اداره جنایی آگاهی) نیز برای بررسی اوضاع در محل حضور یافت و این در حالی بود که عقربه های ساعت به 13:30 نزدیک می شد. حالا حدود 5 ساعت از حضور نیروهای امدادی و کارآگاهان آگاهی در اتاق مذکور می گذشت اما قاضی ویژه قتل عمد اطمینان داشت که اعترافات متهم به واقعیت ماجرا نزدیک است.
به همین دلیل حفاری ها ادامه یافت تا این که ناگهان آستین پیراهن قرمز رنگ مقتول از زیر خروارها خاک نمایان شد . نیروهای امداد و نجات آتش نشانی رمقی دیگر یافتند و به نوبت در همان مسیر مشغول حفر شدند تا این که بالاخره بقایای جسد از دل خاک بیرون زد و جمجمه مقتول درون پوشش پلاستیکی قرار گرفت اما هنوز هم قاتل با خونسردی کنار در منزل ایستاده بود و به صحنه کشف بقایای جسد برادرش می نگریست. به آرامی در کنار او قرار گرفتم و پرسیدم: "پشیمان نیستی؟" مکثی کرد و انگار که کلمه عجیبی را می شنود ، گفت: پشیمان ؟چرا باید پشیمان باشم؟ او در یک حادثه ناگهانی کشته شد . تقصیر خودش بود، نباید با من درگیر می شد حالا من چرا باید پشیمان باشم؟ و...
اما زن جوان آهی کشید و گفت: خیالم راحت شد، در این 17 سال خیلی زجر کشیدم . هربار که نام " محسن" (مقتول) بر زبان فرزندانم جاری می شد، وحشت سراسر وجودم را فرا می گرفت . من یک دختر و یک پسر از همسر سابقم (مقتول) داشتم و آن ها الان که بزرگ شده اند همواره به دنبال یافتن پدر گم شده خود بودند و...
گزارش اختصاصی  خراسان حاکی است؛ در پی کشف بقایای جسد، قاتل 39 ساله در محل وقوع جنایت به قاضی "محمود عارفی راد" گفت: "محسن" برادر بزرگ ترم بود که خیلی مادرم را اذیت می کرد . او مرا هم به این خانه آورد که در کنارش باشم و از او پشتیبانی کنم چرا که فردی شرور و چاقوکش بود . همه اهالی او را می شناختند. من هم در این خانه به خیاطی مشغول شدم و چوبی را زیر میز خیاطی گذاشته بودم تا اگر دزدی به خانه آمد، او را با چوب بزنم اما در یک روز پاییزی (مهر سال 83)  به خاطر مسائل مادی با هم مشاجره کردیم و من هم با چوب او را زدم، وقتی روی زمین افتاد با دستانم گلویش را فشردم تا خفه شد . پس از آن هم گودالی در خانه اش حفر کردم و پیکر او را درون چاله انداختم. دو روز بعد هم کف اتاق را با سیمان پوشاندم و با زن برادرم ازدواج کردم که حالا نیز یک فرزند دارم و...
بنابه گزارش اختصاصی خراسان به دنبال اعترافات متهمان و با صدور دستوری ویژه از سوی مقام  قضایی ، آنان در اختیار کارآگاهان ورزیده اداره جنایی آگاهی خراسان رضوی قرار گرفتند تا بررسی های بیشتری درباره زوایا و ابعاد پنهان این جنایت هولناک صورت گیرد. در حالی که عقربه های ساعت از 14  عبور کرده بود، کارآگاه"منفرد" (افسر آگاهی) حلقه های قانون را بر دستان متهمان گره زد و امدادگران آتش نشانی هم مشغول جمع آوری تجهیزات امدادی شدند و این گونه ماجرای این جنایت وحشتناک بعد از 17 سال فاش شد.
 

رعیت نواز- چند روز است که بحث «احتکار خودرو توسط خودروسازها» داغ شده است و در روزهای آخر هفته پیش، سخنگوی قوه قضاییه که رئیس سازمان بازرسی کل کشور هم هست‌، بر این مسئله تاکید کرده که «تعداد هزاران خودرو در کف پارکینگ‌ها وجود دارد و از ما سوال می‌شود علت این که از طرفی خودرو وجود دارد و از طرفی مردم در نوبت خودرو هستند، چیست؟» او در بخش دیگری از گفته هایش در خصوص خودروهای ناقص گفت: «همکاران ما در ماه‌های قبل بازدیدهایی از این توقفگاه‌ها و برخی از شرکت‌های قطعه‌ساز داشته‌اند و با این مسئولان مذاکره شده و توافق‌هایی صورت گرفته بود که تا پایان آبان‌ تعداد خودروهایی که دارای نقص هستند کاهش یابد اما متاسفانه در این مدت نه‌تنها به آن تعهد، عمل نشده و تعداد خودروها کاهش نیافته بلکه تعداد آن ها افزایش هم یافته است.» اما واقعا دلیل وجود این همه خودروی ناقص چیست؟ عمده این خودروها چه نواقصی دارند؟ آیا خودروسازان از تولید خودروهای ناقص سود می برند؟ در این گزارش سعی کرده ایم در کنار ارائه آخرین آمار خودروهای ناقص دپو شده در انبارها، به سوالاتی که گفتیم پاسخ دهیم.

پرسپولیس، استقلال و گل‌گهر از لیگ قهرمانان آسیا کنار گذاشته شدند، اتفاقی که اصلاً در شان فوتبال ما به‌عنوان یکی از قطب‌های فوتبال آسیا نیست، به‌خصوص که در سال‌های اخیر تیم‌های ایرانی به‌ ویژه پرسپولیس تنور لیگ قهرمانان آسیا را با تماشاگر، هوادار و بازی‌های خوب گرم نگه می‌داشتند. قبل از کرونا، همیشه پرتماشاگرترین بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا مربوط به میزبانی‌های نماینده‌های ایران می‌شد. فوتبال باشگاهی شوق و نشاط به جامعه به‌خصوص نسل جوان تزریق می‌کرد، باعث می‌شد آدم‌ها از نسل‌ها، طبقات و شرایط متفاوت به بهانه فوتبال به هم نزدیک شوند و هر کدام یک سهم مشترک در هواداری از تیم‌های محبوب‌شان داشته باشند. فوتبال ارزان‌ترین، پرهیجان‌ترین و در دسترس‌ترین سرگرمی پیر و جوان، زن و مرد و همه قشرهای جامعه بود اما حالا با محروم شدن تیم‌های پرطرفدارمان، شوک بزرگی به فوتبال ما، به‌خصوص هواداران وارد شده است. برای مدیران که در بهترین حالت رضایت وزارت ورزش برای‌شان مهم بود شاید این حذف خیلی هم بهتر باشد چون بخشی از دغدغه یارگیری، تدارکات و هزینه‌ها کم می‌شود اما این هوادار است که سرخورده و ناراحت می‌شود. در این پرونده، در خلال چند گفت‌وگوی خواندنی ماجرا را از ابعاد مختلفی بررسی کرده‌ایم. با ما باشید. 

سرخوردگی‌‌های یک حذف جنجالی
ناراحتی هوادار بابت حذف دو تیم پرهوادار از آسیا با حالت معمولی که این دو تیم به‌‌خاطر رقابت فوتبالی حذف می‌‌شدند متفاوت است، این ‌‌بار پای سرخوردگی در میان است  

سید سورنا ساداتی | روزنامه‌نگار

هواداری حس خوبی است، این‌‌که در موفقیت یک گروه سهیم باشی، ضربان قلبت با هیجان بازی آن‌‌ها کم و زیاد شود، دل‌‌خوش باشی که اگر مشکلات زیاد است اما چیزی هست که می‌‌توان به آن دل‌‌بست و جای کمبودها را پر کند اما هواداری در ایران مصائب عجیبی دارد. از تیم ملی بگیرید تا باشگاه‌‌ها. همین «پدیده» که چند سال جزو تیم‌‌های صدر جدول بود و حتی اگر به تیم سرحال و رویایی برانکو نخورده بود می‌‌توانست قهرمان لیگ برتر باشد این‌‌ روزها شرایط خیلی عجیبی دارد. این را ‌‌که چرا فوتبال ما ادعای حرفه‌‌ای دارد اما این‌‌ قدر مدیریتش آماتور و متزلزل است همه می‌‌دانیم، این‌‌که چرا حتی تیم‌‌های سطح پایین از کشورهایی که امکانات کم دارند و در مواردی شرایط جنگی را تجربه می‌‌کنند مجوز حرفه‌‌ای گرفته‌‌اند اما دو باشگاه اصلی قدرت اصلی فوتبال آسیا ممکن است چند سال از حضور در لیگ قهرمانان محروم شوند هم در جای خودش باید بحث شود اما این‌‌ که چه‌‌چیزی را در این شرایط از دست می‌‌دهیم و تبعات این اتفاق برای فوتبال و جامعه هواداری ما چیست موضوع اصلی ماست.
  شادی و نشاط فوتبالی تعطیل!
اگر هر روز «خندوانه» هم پخش شود نمی‌‌تواند به‌‌ اندازه یک موفقیت ورزشی نشاط فراگیر ایجاد کند. یک برنامه شاد تلویزیونی درنهایت در لحظه شادی ایجاد می‌‌کند، چون مخاطب، خودش را بخشی از برنامه نمی‌‌داند و تعاملش با اثر یک‌‌ طرفه است، اما حس غرور و نشاطی که موفقیت ورزشی ایجاد می‌‌کند متفاوت است، چون مخاطب ورزشی مثل فوتبال، خودش را هوادار و در حقیقت مالک تیم و بِرندش و سهیم در هر موفقیتی می‌‌داند. حالا از همین بحث می‌‌شود فهمید سوءمدیریت موجود در حذف استقلال و پرسپولیس چه سرخوردگی بدی ایجاد می‌‌کند. چون دیگر پای نرفتن به آسیا، یا شکست در بازی‌‌ها در میان نیست، ماجرا این است که از رقیب شکست نخوردیم، خودمان باعث حذف شدیم.
  بی‌‌اثر شدن کارکرد فوتبال با کاهش کیفیت و هیجان
فوتبال می‌‌تواند سر مخاطبی را که رنج اقتصادی، بیکاری، ازدواج و... دارد گرم کند، اما پیامدهای اتفاق اخیر فقط محدود در حذف دو تیم نیست، سطح لیگ پایین می‌‌آید چون دیگر قهرمان شدن یا سهمیه گرفتن معنایی ندارد، بازیکنان بی‌‌انگیزه می‌‌شوند و مهم‌‌تر این‌‌که شاید از این دو باشگاه بروند چرا که هیچ تضمینی نیست با این مدیریت سال‌‌های بعد هم این دو تیم بتوانند در آسیا باشند. چون قیمت یک بازیکن که در آسیا می‌‌درخشد کاملاً متفاوت است. وقتی کسب عنوان بی‌‌معنی شود هیجان لیگ پایین می‌‌آید و کم کم فوتبال آن اثر خودش را در تهییج مردم و سرگرم کردن‌‌شان  از دست می‌‌دهد و پدیده بی‌‌اثری می‌‌شود در حد فیلم سینمایی اکشن، اما بی معنی. چرا خیلی از ما فوتبال با کیفیت خارجی را دوست نداریم اما حوصله تماشای بازی‌‌های بی‌‌کیفیت داخلی را داریم؟ چون هوادار هستیم و در برد و باخت تیم مان سهیم. اما در این شرایط همه‌‌چیز متفاوت می‌‌شود. حالا فوتبالی که باعث نشاط در جامعه بود کارکردی عکس وظیفه‌‌اش دارد تا به ما یادآوری کند کسی دغدغه هوادار و نشاط فوتبالی جامعه را ندارد وگرنه امروز وضعیت چیز دیگری بود.

این اتفاق در درازمدت خوشحال کننده خواهد بود
دکتر صبوری، جامعه‌شناس معتقد است ماجرای اخیر در بلند مدت به نفع ساختار فوتبال است
دکتر صبوری، جامعه‌شناس و عضو هیئت موسس انجمن جامعه، فرهنگ و ورزش درباره‌ حذف استقلال و پرسپولیس از لیگ آسیا و تاثیراتی که این حذف بر جامعه می‌گذارد، می‌گوید: «حذف این دو تیم به نظرم ما را به خودمان نزدیک می‌کند، یعنی شهروندان در مواجهه با پدیده‌های اجتماعی گاهی ممکن است غمگین یا شاد شوند. اما در این مسئله ناراحتی پیش نخواهد آمد و این اتفاق می‌تواند به صورت یک تصدیق و حکم تاییدی باشد از تمام تصوراتی که یک شهروند ایرانی راجع به خودش و جهان پیرامونش دارد. این تصدیق برای جامعه از این نظر که احساس می‌کند همه‌چیز با هم جور است و همه‌چیز به همان تلخی و ناکارآمدی است که در دیگر ابعاد زندگی اجتماعی هم با آن دست وپنجه نرم می‌کند. پس این اتفاق احتمالا در لایه‌های عمیق‌تر جامعه در بلند مدت خوشحال کننده خواهد بود».

   تا زور بالای سرمان نباشد جواب نمی‌دهد!
دکتر صبوری که سابقه عضویت در شورای سردبیری جامعه شناسی ورزش، رادیو ورزش را هم دارد در ادامه اعمال زور در این راستا را به نفع این دو باشگاه می‌داند و می‌گوید: «همان گونه که در بقیه مسائل زندگی تا وقتی زور بالای سر ما نباشد تکلیف بلاتکلیفی زندگی خودمان را روشن نمی‌کنیم احتمالا طرفداران آن دو تیم هم می‌توانند تصور کنند این زوری که از نهاد‌های بالادستی به جامعه ورزش حکم شده است در درازمدت باعث بیرون رفتن این دو تیم از بلاتکلیفی چندین ساله‌ای می‌شود که هر بار قول نظم و ساختار سیستماتیک و خصوصی سازی‌اش به شهروندان و مخاطبان و خبرنگار‌ها داده شده است. بله این حذف، در وهله‌ اول ناراحتی عمیقی برای سیل طرفداران دو تیم محبوب پایتخت به وجود می‌آورد ولی طرفداران این دو تیم بعد از چند روز خواهند گفت غیر از این انتظاری نداشتیم و این فشار شاید بالاخره باعث شود این دو باشگاه سروسامانی بگیرند. البته برای این هواداران این اتفاق حس خوبی نخواهد داشت اما من احساس می‌کنم لایه‌های منطق اجتماعی همیشه عمل کرده  و به گفتمان اجتماعی چه در فضای مجازی و چه در جمع خصوصی یا کل‌کل طرفداری در می‌آید و این گفتمان را احتمالا به این نتیجه برساند که در مدت طولانی به نفع این دو تیم خواهد بود و می‌تواند به این دو تیم سروشکل ساختاری بدهد آن هم درست بعد از مدت‌ها و در حالی که تمام تلاش‌هایی که از داخل بوده به شکست انجامیده است. همان طور که مستحضرید،دو دهه است راجع به خصوصی سازی این دو تیم بحث شده و نتیجه‌ای نداشته است».  
    ظاهر سازی بی فایده است
دکتر صبوری  با بیان این که با جهانی شدن و جهانی فکر کردن فاصله داریم، ظاهرسازی را بی‌فایده می‌داند و اضافه می‌کند: «مسئله این است که ساختارهای رسمی و اراده‌ سیاسی ما وقتی قرار است با جهان و جهانی سازی حرکت کند، کار نمی‌کند و این تفاوت از نظر من جامعه‌شناس در این است که وقتی قرار است خودمان را به شکل مدرن و منظم دربیاوریم تا بتواند پاسخ گوی نیازهای جامعه باشد، نیازمند یک حالت خودجوش و تنظیم کننده از داخل است. یعنی شما این نیروها را در راستای به‌روز کردن ساختارهای اجتماعی خودتان چیدمان می‌کنید اما وقتی این ساختار از بیرون تحمیل شود، کار نمی‌کند، شاید بتوانید ظاهر را آرایش کنید اما نیروهای درونی و ساختار درونی را ندارید. چیزی که سال هاست در وزارت ورزش برای انتقال این دو تیم رخ می‌دهد. این ظاهرسازی درست مانند وقتی ‌است که شما یک مانکن را آرایش ‌کنید و بگویید این یک انسان زنده است».

دلخوشی هواداران در این وضع اقتصادی و کرونا، بازی های آسیایی بود
 حسین بادامکی در گفت وگو با زندگی سلام  اظهار می کند بازی‌های آسیایی امسال را که از دست دادیم، باید برای سال آینده از همین الان به فکر بیفتیم
بالاخره کابوس تلخ حذف پرسپولیس و استقلال از لیگ قهرمانان آسیا به حقیقت پیوست. طبق اعلام کنفدراسیون فوتبال آسیا، نهاد مستقل کنترل ورودی کنفدراسیون فوتبال آسیا (ECB) تصمیم گرفت مجوز باشگاه‌های پرسپولیس، استقلال و باشگاه گل گهر سیرجان، برای حضور در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۲۲ را لغو کند. این ماجرا که از چند روز پیش خبرساز شده حالا واکنش‌های زیادی به دنبال داشته است. در ادامه پرونده امروز سراغ حسین بادامکی، بازیکن سابق پرسپولیس و سرپرست فصل گذشته پدیده رفتیم که چهره آشنایی برای ورزشی‌ها به خصوص مشهدی هاست.

 تکرار حذف تیم‌هایمان از رقابت‌های ورزشی تبعات بدتری دارد
بادامکی در گفت وگو با خبرنگار ما خاطر نشان می کند دنبال مقصر نباشید اما برای برگرداندن تیم های مان به بازی های آسیایی فکر کنید: «برای امسال که فکر نمی‌کنم دیگر به آسیا برگردیم و اتفاق خاصی بیفتد. ما باید تلاش کنیم که در سال‌های بعد و فصل آینده لیگ قهرمانان شرایط و ضوابط ای اف سی که در همه جای جهان هم وجود دارد رعایت شود. چون اگر این اتفاق در فصل‌های بعدی هم تکرار شود تبعات خیلی بدتری دارد. باید دعا کنیم که مسئولان ورزشی مان به فکر بیفتند وگرنه شرایط امیدوارکننده نیست.»
 حذف سرخابی خیلی از هواداران را سرخورده می‌کند!
از بازیکن سابق پدیده می پرسیم که چقدر به بازگشت سرخابی به لیگ قهرمانان آسیا امیدوار است؟ پاسخ می‌دهد: «ماجرای حذف استقلال و پرسپولیس باید حل شود. اگر بخواهیم تیم‌های مان در آسیا بازی کنند باید این مشکل حل شود. هرچند که برگشت مان به بازی های آسیایی کار سختی است اما امیدوارم که حل شود. قطعا یک سری محدودیت‌هایی هست اما باید امیدوار بود. استقلال و پرسپولیس دو تیم پرطرفدار هستند و هواداران زیادی در ایران و حتی خارج از ایران دارند. در این شرایط اقتصادی و وضعیت کرونا دلخوشی بسیاری از هواداران، دیدن بازی‌ها به خصوص بازی های آسیایی است. وقتی مردم می‌بینند دو تیم پرطرفدارشان نمی‌توانند در آسیا بازی کنند بسیاری از آن‌ها سرخورده می‌شوند. این ماجرا روی استقبال عمومی مردم از فوتبال هم تاثیر دارد. وقتی هواداران ببینند که تیم‌هایشان در آسیا جایی ندارند از هواداری دست می‌کشند و این موضوع در میزان تماشاگر و علاقه مندی‌های فوتبالی تاثیر دارد.»
  به اتفاقات عجیب و غریب عادت کرده‌ایم!
حسین بادامکی ادامه می‌دهد: «ازدوش ورزشگاه بگیرید تا دولتی بودن ورزش، گاف‌ها و بدهی‌های باورنکردنی و ... بسیاری از مواردی که دو تیم ما به خاطر این ها از آسیا حذف شدند موضوعاتی هستند که در فوتبال جهان حل شده‌اند. فکر نمی‌کنم در هیچ جای جهان این شرایط وجود داشته باشد که با این حجم از هوادار اما ورزشگاه های مان هنوز استانداردهای اولیه را ندارند. این البته خیلی عجیب نیست. متاسفانه در کشور ما همیشه اتفاقاتی می‌افتد که در هیچ  جای جهان سابقه نداشته است. نه تنها در فوتبال بلکه در زمینه‌های دیگر هم از این ماجراها دیده ایم. فقط باید دعا کنیم که مسئولان ورزشی‌مان به فکر بیفتند و کاری کنند.»

سال هاست داریم AFC
را گول می زنیم
گفت و گو با  تنها خبرنگار ایرانی که برای انتخاب بازیکن سال جهان حق رای دارد،  درباره عواقب و عوامل حذف 2 تیم پرطرفدار از لیگ قهرمانان آسیا
حذف دو تیم بزرگ استقلال و پرسپولیس، داد همه هواداران فوتبال را درآورده است. از مردم عادی که با فوتبال زندگی می‌کنند گرفته تا افراد معروف و شناخته‌شده در جامعه، رسانه‌ای‌ها، کارشناسان و صاحب‌نظران. به همین دلیل با سیامک رحمانی، مدیر پایگاه خبری «برترین‌ها» که سال‌ها خبرنگار ورزشی بوده است درباره حذف تیم‌های ایرانی از لیگ قهرمانان آسیا صحبت کردیم. او که عضو ایرانی هیئت داوری توپ طلا و انتخاب بازیکن برتر سال فیفاست، دل پری از این ماجرا دارد و درباره دلیل این اتفاق و تبعاتش در جامعه و آثار آن  روی روان مردم حرف‌هایی دارد که با ما در میان می گذارد.

  مردم حق دارند دل شکسته باشند
«هواداران فوتبال هیجان‌انگیزترین رقابت باشگاهی فصل بعد را از دست داده‌اند.» رحمانی با ناراحتی این موضوع را می‌گوید و ادامه می‌دهد: «باید به مردم حق داد که خشمگین و دل‌شکسته باشند اما غم‌انگیزتر از این موضوع، باور این واقعیت است که خشم و اعتراض‌ها بی‌فایده خواهد بود. تغییری در مدیریت فوتبال و ورزش ایران رخ نخواهد داد و انتظار هر اصلاح و جبرانی، خوش‌خیالی است. سطح اول چنین اتفاق ناگواری که می‌تواند مردم را عصبانی کند و این ناراحتی و سرخوردگی بدیهی هم در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی قابل دیدن است، این است که مردم چند مسابقه فوتبال را از دست می‌دهند اما خود این اتفاق و تبعاتش بعد از چند روز فراموش می‌شود و بعد از شروع بازی‌ها و در جریان مسابقات چند روزی دوباره هواداران ناراحت می‌شوند و تمام. ولی سابقه نشان داده است که این فجایع در فوتبال ما باز هم تکرار می‌شود. این مسئله مهم است که مردم را بیشتر از موضوع حذف تیم‌ها ناراحت می‌کند. این که مردم تجربه کرده‌اند راه‌حلی در برون‌رفت از این قضیه وجود ندارد و مدیریتی هم نیست که مشکلات را به صورت بنیادی حل کند. این موضوع بیشتر از آن نارضایتی، اندوه و خشمی که الان به طور مقطعی وجود دارد، روی روحیه و روان مردم تاثیر می‌گذارد و بار دیگر به مردم یادآوری می‌کند که متاسفانه از سوی مدیران ورزشی و کسانی که می‌توانند کمک کنند، درسی گرفته نمی‌شود و تجربه‌ای به دست نمی آید.»
  شرایط مدیریتی مسبب این اوضاع است
این خبرنگار باسابقه ورزشی ناراحتی مردم را در همین سطح نمی‌داند و
این‌ گونه توضیح می‌دهد که سرخوردگی فراتر از این حرف‌هاست: «این برای مردم خیلی دردناک است که حس می‌کنند یک اتفاق و حادثه نیست، بلکه یکی از سلسله اتفاقات و زنجیره رویدادهایی است که ما باید بابت ناتوانی‌مان تجربه کنیم و به خاطر آن از حق طبیعی‌مان محروم شویم. چه هزینه‌ای باشد که برای مربی تیم ملی داده‌ باشیم، یا شکست‌های ورزشی قبلی یا بسته شدن پنجره نقل و انتقالات، یا تعلیق فدراسیون فوتبال و موارد دیگری که تاکنون تجربه کرده‌ایم. عده‌ای می‌پرسند چرا همه این اتفاقات در فوتبال ایران رخ می‌دهد؟ چون شرایط مدیریتی دست به دست هم داده‌اند این وضع به وجود بیاید. شرایط اقتصادی، نبود اسپانسر بین‌المللی، پرداخت نشدن حق پخش‌ها، وضعیت زمین‌ها، مدیریت باشگاه‌ها و... می‌توانست سطح فوتبال را ارتقا دهد و به این مشکلات دچار نشویم.»
مشکلات به این زودی حل نمی شود
رحمانی معتقد است این مشکلات به تازگی به وجود نیامده‌اند و به این زودی هم از بین نمی‌روند.وی می‌گوید: «از روز اول، از آبان یا چه بسا از تابستان، مدیران باشگاه‌ها و فدراسیون ما می‌دانستند که شرایط مد نظر را ندارند و نمی‌توانند آن‌ها را احراز کنند، ولی فکر کردند می‌توانند با من بمیرم و تو بمیری، مشکلات را مثل دفعات قبل حل کنند. حتی آقای مصطفوی هنوز می‌گوید اگر AFC کمک می‌کرد و راه می‌آمد، مشکلات حل می‌شد. یا آقای فتح‌اله‌زاده می‌گوید مدیران تیم‌ها باید به مالزی بروند، در حالی که این حرف‌ها اصلا درست نیست. چون از اول این شرایط را نداشتیم. ما باید مدارکی را که AFC می‌خواست ارائه بدهیم و اثبات کنیم شرایط را داریم، ولی ما نداشته‌ایم. اگر شش ماه قبل مدیران تصمیم می‌گرفتند شاید می‌توانستند مشکلات را حل کنند، ولی ایرادهای مالکیت باشگاه‌ها، حق پخش، بدهی‌ها، مالیات‌ها و ... در چند ماه حل‌شدنی نیست. من حتی فکر می‌کنم که سال بعد هم نتوانیم این مدارک را تحویل بدهیم، مگر این که باز سمبل کنند! سال‌هاست ما داریم AFC را گول می‌زنیم و فکر کردیم امسال هم می‌توانیم این کار را تکرار کنیم. هنوز هم مدیران همین حرف را می‌زنند و با این رویکرد با مردم برخورد می‌کنند. ولی امسال AFC برای شفافیت بیشتر و برای این که تکلیفش را با باشگاه‌ها روشن کند، کار را برون‌سپاری کرده و بررسی وضعیت باشگاه‌ها را کنتراتی به یک شرکت آلمانی سپرده بود. آن شرکت هم نه رایزنی سرش می‌شود و نه پسته و فرش و تلفن به فلانی و... حرف‌های مدیران ما هم برایش مهم نیست. باشگاه‌ها را بررسی کرده و گفته این شرایط را ندارند. سپاهان و فولاد شرایط را داشته‌اند و مدرک را گرفته‌اند. بقیه باشگاه‌ها نداشتند و حذف شدند.»