اسحاق جهانگیری به تازگی در گفت‌وگویی بیان کرد که نه قصد دارد در انتخابات نامزد شود، نه لیستی می‌دهد. همین خبر یک جمله‌ای اگر بازی انتخاباتی نباشد و اگر جهانگیری بر موضعش بماند، کافی است تا مناسبات انتخاباتی اصلاح‌طلبان دستخوش تغییراتی شود. پیش از این محمدعلی وکیلی، یکی از چهره‌های اصلاح‌طلب، گفته بود که جهانگیری سرلیست اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس خواهد شد و حتی گفته می‌شد افرادی چون آذری جهرمی هم با او در انتخابات نامزد می‌شوند. با در نظرگرفتن سرلیست شدن جهانگیری چند تحلیل مطرح می‌شد؛ نخست آن که در این صورت حتما علی لاریجانی با اصلاح‌طلبان به میدان نمی‌آید زیرا ممکن نبود که لاریجانی با حمایت اصلاح‌طلبان وارد انتخابات شود اما نامش ذیل نام جهانگیری باشد. حالا و در صورت نامزدنشدن جهانگیری این فرضیه طور دیگری می‌شود؛ آن که باز هم احتمال تلاش همه‌جانبه اصلاح‌طلبان برای همراه‌کردن لاریجانی با خودشان زیاد می‌شود. دومین تحلیلی که با سرلیست شدن جهانگیری مطرح می‌شد آن بود که نیروهای میانه‌رو اصلاح‌طلبان میدان‌دار انتخابات باشند، زیرا به هر حال جهانگیری در طیف رادیکال‌ها نمی‌گنجد، عضو حزب میانه‌رو کارگزاران سازندگی است و تا همین چندسال پیش مسئولیت دولتی در اختیار داشت، برخلاف بسیاری از اصلاح‌طلبان که سال‌هاست خود را شبیه اپوزیسیون معرفی می‌کنند. حالا اگر جهانگیری نیاید و باتوجه به قدرت‌گرفتن نیروهای رادیکال در جبهه اصلاحات هیچ بعید نیست همین نیروها از جمله اعضای حزب اتحاد ملت تصمیم‌گیرنده اصلی انتخاباتی اصلاح‌طلبان باشند. به بیان دیگر حضور نداشتن جهانگیری در انتخابات را می‌توان به مثابه تضعیف هرچه بیشتر میانه‌روهای اصلاح‌طلبان دانست؛ وضعیتی که قبل‌تر با کناره‌گیری بهزاد نبوی از ریاست جبهه اصلاحات و ریاست آذر منصوری بر این تشکل سیاسی شاهد بودیم. فردانیوز نوشت: سومین موضوعی که با نامزد نشدن جهانگیری به وجود می‌آید، بحران سرلیستی در اصلاح‌طلبان است. آن‌ها اگر بخواهند توفیقی در انتخابات به دست آورند، باید با تمام توان خود به میدان بیایند. همان‌طور که گفته شد ممکن است بعد از این به سراغ علی لاریجانی بروند اما اولا سرلیست شدن لاریجانی خود بحران تازه‌ای در میان اصلاح‌طلبان است، زیرا بخش‌هایی از اصلاح‌طلبان می‌گویند دیگر نباید تجربه ائتلاف انتخاباتی را تکرار کنیم و باید با هویت کاملا اصلاح‌طلبی وارد انتخابات شویم که همین موضوع محل اختلاف خواهد شد و ثانیا اصلا ممکن است لاریجانی حاضر به ائتلاف با اصلاح‌طلبان نشود زیرا این احتمال هم وجود دارد که علی لاریجانی در صورت ورود به انتخابات با پایگاه سنتی خود یعنی اصولگرایی وارد عرصه شود. اگر از موضوع لاریجانی بگذریم، اصلاح‌طلبان افراد شاخص زیادی ندارند که هم وزنه سیاسی قابل توجهی داشته باشند و هم احتمال تأیید صلاحیت‌شان بالا باشد. البته گفتنی است که سیب سیاست تا روز انتخابات صدها چرخ می‌خورد و معمولا افرادی که عزم نامزد شدن در انتخابات دارند، برای در امان بودن از نقدها سعی می‌کنند به قول خودشان ورود زودهنگام به انتخابات نداشته باشند و شاید وکیلی واقعیتی را بیان کرده اما زودهنگام!

هادی محمدی – با وجود بحث‌های داغ این روزها میان ایران و روسیه و این که روس‌ها در اقدامی عجیب و خارج از روابط حسنه با ایران بیانیه‌ای را امضا کردند که مخالف صریح اصول سیاست خارجی جمهوری اسلامی است، به نظر می‌رسد ایران و روسیه همزمان پرونده های مهمی را پیش می برند که اهمیت زیادی دارد و نباید تحت تاثیر اختلافات دیگر قرار گیرد. بر این اساس، رسانه آمریکایی المانیتور در گزارشی تحلیلی به اتحاد بیشتر ایران و روسیه علیه آمریکا در سوریه پرداخته و مدعی شده است: روسیه و ایران بی‌سروصدا در حال هماهنگی در سوریه برای تحت فشار قراردادن آمریکا هستند و تقویت این همکاری برای تحقق یک هدف مشترک بوده که خروج نیروهای آمریکایی از سوریه است. براساس آمارها، حدود 900 نیروی نظامی آمریکا در 9 تا 14 پایگاه نظامی در شمال و شرق سوریه مستقر هستند. «جارد اسزوبا» نویسنده این گزارش با طرح این پرسش که آیا همکاری جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه در سوریه تغییر کرده است؟ از قول یک مقام آمریکایی نوشت: «یک تلاقی منافع بین این سه گروه، ایرانی‌‌‌ها، روس‌‌‌ها و سوری‌‌‌ها وجود دارد. من شواهدی از برنامه‌ریزی در سطح عملیاتی بین رهبری سطح متوسط نیروی قدس و نیروهای روسی در حال عملیات در سوریه می‌بینم. هم اکنون شاهد همکاری فشرده‌تر تهران و مسکو در «برنامه‌ریزی مشترک، درک مشترک و به اشتراک‌گذاری اطلاعات» در «سطح میانی تا بالاتر» هستیم. این همان الگویی است که ما هم در کار با شرکای خود برای تامین هدف مشترک انجام دادیم. آن‌ها تلاش می‌کنند کارهای مختلف را با استفاده از بازوهای مشترک برای تشدید فشار بر ما یعنی نیروهای آمریکایی همگام کنند. المانیتور برای اولین بار در ماه فوریه نگرانی مقامات ارشد نظامی آمریکا درباره احتمال همکاری روسیه و ایران علیه حضور کوچک نیروهای آمریکایی در سوریه را به عنوان نتیجه حمایت نظامی تهران از جنگ کرملین در اوکراین گزارش کرد. ماه گذشته، واشنگتن پست سند افشا شده پنتاگون را منتشر کرد که نشان می‌‌‌داد فرماندهان روسیه و ایران با ایجاد یک مرکز عملیات مشترک به منظور هماهنگی تلاش‌‌‌ها برای تحت فشار قراردادن نیروهای آمریکایی در سوریه توافق کرده‌‌‌اند. جالب این جاست که در سال‌های اخیر یکی از بحث برانگیزترین مناطق برای ساخت پایگاه‌های نظامی آمریکا شمال سوریه بوده است به صورتی که سه دولت اخیر این کشور در راهبرد منطقه‌ای خود برای غرب آسیا و مسائل ژئوپلیتیکی بسیار پیچیده و مهم آن مجبور بوده اند بخشی را نیز به حضور نظامی در شمال سوریه اختصاص دهند. از طرف دیگر با افزایش دامنه رویارویی واشنگتن با گروه‌های مقاومت در منطقه، پایگاه‌های نظامی این کشور در سوریه به یکی از اصلی ترین نقاط آسیب‌پذیر و منبع تنش‌های نظامی با محور مقاومت تبدیل شده است. این آسیب‌پذیری، در کنار کاهش بسیار محسوس تأثیرگذاری حضور نظامی آمریکا در روند تحولات سوریه که به نفع دمشق و حامیان منطقه ای آن بوده است، موجب شده تا میان سیاستمداران آمریکایی بر سر ادامه و خاتمه دادن به حضور نظامی در شمال سوریه اختلاف نظر به وجود آید. در همین باره، به تازگی در مجلس نمایندگان آمریکا مجدد این موضوع مطرح شد اما نمایندگان با پیش‌نویس طرح ارائه شده از سوی مت گیتس، نماینده جمهوری خواه درباره خروج نیروهای آمریکایی از سوریه مخالفت کردند. در رای‌گیری این لایحه، ۳۲۱ نماینده رای مخالف و ۱۰۳ نماینده رای موافق دادند.

فرا خبر

کامیار-  امنیت مرزی مهم‌ترین موضوع در ذیل مقوله کلان امنیت است که به طور همزمان بر دو سطح ملی و فراملی اثرگذار است. تنظیم روابط خارجی مبتنی بر اصل حسن هم‌جواری برمحور همگرایی، اساسی‌ترین راهکار قابل اتکا در ایجاد امنیت پایدار است. جمهوری اسلامی ایران نیز برای تضمین امنیت پایدار در پیروی از این قاعده مستثنا نیست. همسایگان شرقی ایران به دلایل علقه های مشترک تاریخی، دینی، فرهنگی و... از یک سو و وضعیت خاص داخلی این کشورها از سوی دیگر، همواره چالش‌ها و فرصت‌هایی را به موازات هم، از ناحیه مرزهای شرقی متوجه ایران کرده‌اند. روابط ایران و پاکستان که نسبتا از پیشینه طولانی نیز برخوردار است، چنین ماهیتی دارد. در عین حال ایران از اولین کشورهایی بود که در اوت 1947 پاکستان را پس از استقلال به رسمیت شناخت، بنابراین این کشور نیز از نخستین دولت‌هایی بوده که پس از انقلاب اسلامی سال 1357، جمهوری اسلامی ایران را به رسمیت شناخته است. از آن پس از یک سو، تأکید بر اصل حسن هم‌جواری و پرهیز از درگیری مستقیم در چارچوب سیاستی عمل گرایانه و از سوی دیگر استمرار تهدیدها و چالش‌ها به ویژه از ناحیه مرزی، دو ویژگی اساسی حاکم بر روابط دوطرف بوده است. به موازات آن که دوکشور چندین موافقت‌نامه اقتصادی و امنیتی امضا کرده‌اند، نه تنها سطح روابط اقتصادی به حد مطلوب ارتقا نیافته و از حوزه امنیتی نیز رضایتمندی حاصل نشده بلکه همزمان ده‌ها تهدید تروریستی و...، امنیت مرزی را با چالش جدی مواجه کرده است، از این رو تعمیق روابط اقتصادی و همزمان امنیتی ایران و پاکستان از ضروریات برای هر دو کشور است. به همین دلیل دیروز سیدابراهیم رئیسی   در دیدار ژنرال «سید عاصم منیر» فرمانده ارتش پاکستان، ضمن تاکید بر راهبرد جمهوری اسلامی ایران مبنی بر تبدیل مرزهای امنیتی به مرزهای امن و اقتصادی، توسعه بازارچه‌های مرزی و همکاری‌ها در بخش انرژی را از راه‌های تحقق این راهبرد دانست و بر فعالیت بیشتر هر دو کشور برای تسریع در تحقق این امر تاکید کرد. رئیس جمهور با بیان این که تقویت روابط با کشورهای همسایه، هم‌سو و مسلمان از اولویت‌های سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است، به اراده جدی دو کشور برای گسترش روابط اشاره کرد و افزود: تسریع در اجرای توافقات دوجانبه موجب ارتقای بیش از پیش همکاری‌های اقتصادی و تجاری ایران و پاکستان و به تبع آن ارتقای سطح روابط سیاسی دو همسایه خواهد شد. رئیسی همچنین با اشاره به تلاش دشمنان برای ایجاد اختلال در روابط کشورهای منطقه، بر تقویت همکاری‌ها و تعاملات دوجانبه و منطقه‌ای با استفاده از فرصت‌ها‌ و زمینه‌های موجود و تبادل ظرفیت‌های متقابل تاکید کرد. ژنرال «سید عاصم منیر» فرمانده ارتش پاکستان نیز در این دیدار با تجلیل از سیاست جمهوری اسلامی ایران مبنی بر تقویت روابط با همسایگان به خصوص پاکستان آن را فرصتی بسیار با ارزش برای جهان اسلام دانست. فرمانده ارتش پاکستان با اشاره به مرز مشترک طولانی دو کشور و ظرفیت بالای تبادلات مرزی، گسترش تعاملات اقتصادی و تجاری و مرزی دو کشور را موجب ارتقای شرایط امنیتی دانست و اظهار کرد: توافقات خوبی برای افزایش سطح امنیت در مرزهای مشترک حاصل شده و تلاش ما بر تسریع   اقدامات در حال انجام برای ایجاد امنیت پایدار متمرکز است. 

محمد زعیم‌زاده- ...  به تابستان 1401 برگردیم، سال قبل شاید همین روزها بود که ویدئویی در فضای مجازی به‌شکل گسترده توزیع شد، خانمی به ون گشت ارشاد التماس می‌کرد که فرزندش را نبرند چون بیماری دارد، چند روز بعد تلویزیون به ماجرای سپیده رشنو پرداخت و بعد هم ماجراهای شهریور 1401 و... . نمی‌خواهم پیش‌گویی کنم، تحلیل امنیتی هم ندارم اما حافظه تاریخی چرا. می‌گویند برای روشن کردن آتش سه شاخصه لازم است، مواد قابل اشتعال، هوا و البته جرقه! بیایید وقایع 1401 را در یک‌خط مرور کنیم، انباشت نارضایتی اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، هویتی به‌مثابه مواد قابل‌اشتعال، طراحی پیچیده امنیتی علیه ایران به‌مثابه دمنده به شعله و جرقه‌ای که همه‌چیز را مشتعل کرد، درباره دو مولفه اول فعلا حرفی ندارم ولی این آخری که دست خودمان است... . شاید عده‌ای بگویند این موضع عین انفعال است، اما باور کنید هیچ‌چیز به اندازه ارتجاع به اشتباهات گذشته منفعلانه نیست و هیچ‌چیز به اندازه تدبیر برای متلاطم نکردن جامعه ایرانی عقلانی و از موضع فعال نیست. انفعال آن است که از ترس بی‌ایده بودن و نداشتن ابتکار یک روش منسوخ و قدیمی را که هیچ مطالعه‌ای اثرگذاری آن را تایید نمی‌کند، تکرار کنیم، انفعال آن است که مرغ یک پا داشته باشد، انفعال آن است که نخواهیم نتایج اقداماتمان مورد مطالعه قرار گیرد و بدون شواهد متقن سیاست‌گذاری کنیم، انفعال آن است که حتی به دلسوزان انقلاب و کسانی که موافق حجاب هستند هم پاسخ ندهیم که این مسیر تاکنون چه ثمراتی برای ما داشته است؟ روزبه‌روز به حجم شبهات اضافه کنیم تا حتی عده‌ای شک کنند که نکند واقعا در هسته‌های تصمیم‌گیری در حوزه اجتماعی نفوذی صورت‌ گرفته باشد. حجاب یک واجب شرعی است که حکومت ملزم است درباره‌اش دخالت موثر کند. دعوا دقیقا نه بر سر اصل حجاب یا اصل دخالت حکومت بلکه بر سر موثر بودن این روش‌هاست، اوضاع حجاب هرطور که هست حاصل اتفاقات یک‌سال و دوسال نیست، سیاست‌گذاری چنددهه‌ای در حوزه‌های اقتصاد، فرهنگ، سیاست و... و برخی کژکارکردی‌ها، اجرای ارزش‌های پایه جامعه چون عدالت و آزادی را تحت‌تاثیر قرار داده است و تا این ارزش‌ها گام‌به‌گام بهبود پیدا نکنند، اتفاق مثبت مهمی در مقوله پوشش و حجاب هم نمی‌افتد. می‌گویند جانمایه استکبارستیزی قاعده نفی سَبیل است، یعنی هرکس هرقدر مسیر را برای تسلط استکبارستیزی فراهم کند به استکبار خدمت کرده، این که بدانیم ایران‌ستیزان طراحی پیچیده‌ای دارند و همزمان راه را برای سوءاستفاده آن‌ها فراهم کنیم، آیا با فریادهای استکبارستیزانه جور درمی‌آید؟ آیا شما واقعا دلتان به حال آرمان و آرمان‌ها می‌سوزد؟/ روزنامه فرهیختگان

مشاور امنیت داخلی رژیم صهیونیستی در جلسه‌ای با کنست، اولویت‌های استراتژیک این رژیم در زمینه سیاست خارجی را که بر مواردی از جمله متوقف کردن برنامه هسته‌ای ایران متمرکز بود، تشریح کرد. خبرگزاری مدیا لاین نوشت: زاچی هانگبی، در پاسخ به سوال کانال ۱۳ این رژیم درباره احتمال حمله پیش‌دستانه اسرائیل علیه ایران، با عقب‌نشینی از مواضع جنگ‌طلبانه مقامات این رژیم گفت: ما در حال نزدیک شدن به این اتفاق نیستیم چراکه ایرانی‌ها مدتی است غنی‌سازی اورانیوم را در سطحی که از نظر ما خط قرمز است، متوقف کرده‌اند. این مقام رژیم صهیونیستی ادامه داد: اما ممکن است اتفاق بیفتد.  مطرح شدن اظهارات جنگ‌طلبانه مقامات رژیم صهیونیستی علیه ایران در حالی است که مقامات ایران با هشدار درباره چنین اظهاراتی تاکید کرده‌اند که هرگونه اقدام متجاوزانه خارجی را با تکیه بر توان دفاعی کشور بی‌پاسخ نخواهند گذاشت.