سرپرست مدیریت بازاریابی و تبلیغات معاونت گردشگری سازمان منطقه آزاد کیش با اشاره به استقبال کم‌نظیر از جشنواره نی‌انبان در این جزیره گفت: برگزاری سومین دوره از این جشنواره کلید خورد.

به گزارش ایرنا، ناصر قاسمی نیا افزود: باهدف پاسداشت موسیقی جنوب ایران، سومین دوره این جشنواره در جزیره کیش برگزار خواهد شد.

به گفته وی پس از تشکیل دبیرخانه در نخستین اقدام، فعالیت گروه‌های مختلف موسیقی با محوریت ساز نی‌انبان در استان‌هایی همچون هرمزگان، خوزستان، بوشهر، فارس و کرمان رصد می‌شود.

وی اظهار کرد: با تمرکز بر کشورهای حاشیه حوزه خلیج‌فارس، حداقل سه گروه خارجی نیز در این گردهمایی هنری خواهیم داشت.

قاسمی نیا همچنین اعلام کرد که زمان دقیق برگزاری سومین دوره این جشنواره اطلاع‌رسانی خواهد شد.

مدرسه تابستانی آموزش زبان فارسی با هوش مصنوعی در بنیاد سعدی آغاز به کار کرد. 

به گزارش روابط عمومی بنیاد سعدی، رئیس بنیاد سعدی گفت: جمهوری اسلامی توجه جدی به حوزه هوش مصنوعی دارد، در همین راستا در جلسه اخیر شورای عالی انقلاب فرهنگی موضوع تأسیس سازمان ملی هوش مصنوعی به تصویب رسید.

سرفصل‌های آموزشی این دوره عبارت است از: مبانی هوش مصنوعی، مهندسی پرسش آموزشی با هوش مصنوعی، تولید محتوای صوتی و تصویری با هوش مصنوعی، نرم‌افزارهای آموزش زبان و زبان فارسی به‌وسیله هوش مصنوعی و معرفی و آشنایی با نمونه‌های موجود، تولید و ویرایش ویدئوهای آموزشی با هوش مصنوعی، آزمون‌سازی و سنجش با هوش مصنوعی، طراحی فعالیت‌های یادگیری با هوش مصنوعی و تولید محتوای چندرسانه‌ای و فایل ارائه با هوش مصنوعی.

 

رادیو صبا برنامه جدید «زیر زبونی» را با هدف پاسداشت زبان و ادبیات فارسی راهی آنتن می‌کند.

به گزارش روابط عمومی رادیو صبا، «زیر زبونی» عنوان یکی از برنامه‌های جدید این شبکه رادیویی است که با شعار «زبان مؤلفه اصلی هویت هر ملت» و با هدف پاسداری از زبان و ادبیات فارسی همراه مخاطبان می‌شود. 

برنامه «زیر زبونی» تلاش می‌کند در فضای ساده و صمیمی در قالب اجرای نمایش و گزارش مردمی در هر قسمت به یکی از عواملی که زبان فارسی را تهدید می‌کند، بپردازد.

برنامه «زیر زبونی» شنبه تا چهارشنبه ساعت 18:30 به تهیه‌کنندگی و اجرای صادق مهرانی و گزارشگری معصومه احمدی پخش می‌شود.

 

 الهه آرانیان- این یک اصل جهانی است که علاقه‌مندان به داستان و رمان، بخش مهمی از مخاطبان کتاب را شکل می‌دهند. در کشور ما هم آثار داستانی همیشه پرمخاطب و دوست‌داشتنی بوده‌اند. بین انواع مختلف داستان‌ و رمان‌، اقبالِ مخاطب به بعضی آثار به دلیل ساختار و سبک روایت و نیز خلاقیت نویسنده بیشتر بوده و این داستان‌ها توانسته‌اند در تجدیدچاپ، گوی سبقت را از رقیب بربایند. در این میان، داستان‌نویسان زن ایرانی نقش مهمی در رونق بازار کتاب ایران داشته‌اند. در دوره معاصر زنان داستان‌نویسِ متعددی به جامعه ادبی ایران معرفی شده‌اند که برجسته‌ترین آن‌ها سیمین دانشور، نویسنده رمان تاثیرگذار و جریان‌ساز «سووشون» است. بعد از انقلاب هم داستان‌نویس‌های زن ایرانی آثار موفق و مهمی نوشته‌اند که در این مطلب به مرور کارنامه پنج نویسنده زن ایرانی که آثار داستانی‌شان در بیست‌وسه سال اخیر با اقبال مخاطبان مواجه شده و به چاپ‌های بالا رسیده‌اند، می‌پردازیم.

 

161تجدید چاپ برای «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم»

«چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم» را باید یکی از خوشبخت‌ترین رمان‌های ایرانی در دو دهه اخیر نامید؛ رمانی که هر سال به محبوبیتش اضافه و تجدید چاپ می‌شود. این رمان محبوب، نوشته زویا پیرزاد است که برای اولین بار در سال 1380 منتشر شد و تاکنون به چاپ صدوشصت‌ویکم رسیده‌است. زویا پیرزاد برای نوشتن «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم» جوایز متعددی را هم از آن خود کرده‌است؛ از جمله بهترین رمان سال ۱۳۸۰ پکا، بهترین رمان سال ۱۳۸۰ بنیاد فرهنگ گلشیری، لوح تقدیر از نخستین دوره‌ جایزه ادبی یلدا و بهترین رمان سال در بیستمین دوره کتاب سال. «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم»، روایت زنی ارمنی به نام کلاریس آیوازیان است که از روابط خانوادگی و آدم‌های اطرافش می‌گوید. دیگر رمان پرمخاطب زویا پیرزاد که در سال 1383 به چاپ رسید، «عادت می‌کنیم» است. این رمان تا امسال بیش از 75بار تجدید چاپ شده‌است. «عادت می‌کنیم»، داستان سه زن به نام‌های ماه‌منیر، آرزو و آیه از سه نسل مختلف است.

 

استقبال از «پاییز فصل آخر سال است» در 10سال

نسیم مرعشی از نویسندگان جوان بعد از انقلاب است که در سال 1386 نویسندگی را در مطبوعات آغاز کرد و در سال 1389 اولین داستانش را نوشت. مرعشی 10سال پیش معروف‌ترین و پرفروش‌ترین رمان خود را به نام «پاییز فصل آخر سال است» نوشت؛ داستان زندگی سه دختر به نام‌های لیلا، شبانه و روجا که هرکدام با مشکلات خاص خود دست‌وپنجه نرم می‌کنند. مخاطبان ادبیات داستانی از این رمان به‌خوبی استقبال کردند؛ تا جایی که بعد از گذشت 10سال از انتشارش، بیش از 60 بار تجدیدچاپ شده‌است. «هرس» از دیگر رمان‌های خواندنی نسیم مرعشی است که در سال 1396 به چاپ رسید و اکنون بعد از گذشت هفت سال، به چاپ سی‎وهفتم رسیده‌است. داستان «هرس» در بستر جنگ ایران و عراق می‌گذرد و داستان مردی است که بعد از جنگ، دنبال همسر گم‌شده‌اش می‌گردد.

 

بازی‌های پرفروش بلقیس سلیمانی

از مهم‌ترین زنان نویسنده در ایران بعد از انقلاب اسلامی، بلقیس سلیمانی است. ازجمله پرفروش‌ترین آثار بلقیس سلیمانی، رمان «بازی آخر بانو» است که در سال 1390 به چاپ رسید؛ رمانی که داستان دختری به نام گل‌بانو را که در روستا زندگی می‌کند، روایت کرده‌است. گل‌بانو می‌خواهد به دانشگاه برود و سرنوشتی را که جامعه، روستا و مادر سرایدار مدرسه و... برای او پیش‌بینی می‌کنند، تغییر دهد. «بازی آخر بانو» در سال 1403، به چاپ بیستم رسید. دیگر کتاب پرفروش بلقیس سلیمانی، مجموعه داستان «بازی عروس و داماد» است که امسال به چاپ سیزدهم رسید. این کتاب از 63 داستان بسیار کوتاه تشکیل شده که از جمله‌ آن‌ها می‌توان به داستان‌های «داداشی»، «دوازده‌سالگی»، «بازی عروس و داماد»، «دوست مشترک»، «جسد دایی‌جان»، «عمر مفید»، «قهر»، «یک تکه گوشت»، «ماه عسل»، «سگ بی‌بی‌گل» و «همدم» اشاره کرد.

 

 موفقیت‌های درخشان «ترلان» و «پرنده من»

فریبا وفیِ 62 ساله از نویسندگان مهم بعد از انقلاب است که اولین داستان خود را به نام «راحت شدی پدر» در سال 1367 در مجله آدینه به‌چاپ رساند. اولین رمان این نویسنده «پرنده من» است که در سال 1381 منتشر شد و موردتوجه منتقدان قرار گرفت. این کتاب برنده جایزه بهترین رمان سال ۱۳۸۱، جایزه سومین دوره جایزه هوشنگ گلشیری و جایزه دومین دوره جایزه ادبی یلدا شد. راوی «پرنده من»، زنی خانه‌دار است که در یکی از محله‌های پایین شهر تهران زندگی می‌کند. همسر این زن مهاجرت می‌کند و او مجبور می‌شود فرزندش را به تنهایی بزرگ کند. «پرنده من» 37 بار تجدید چاپ شده‌است. یک سال بعد از انتشار «پرنده من»، دیگر رمان فریبا وفی به نام «ترلان» به چاپ رسید؛ رمانی که روایت زندگی دو دختر به نام‌های ترلان و رعناست که تصمیم می‌گیرند پاسبان شوند. «ترلان» تاکنون به چاپ سی‌ویکم رسیده‌ و جایزه سال 2017 پرمخاطب‌ترین نویسنده غیرآلمانی موسسه لیت‌پروم آلمان را دریافت کرده‌است.

 

بیش از 160 تجدید چاپ برای خاطرات «دا»

از دیگر آثار پرفروش زنان نویسنده ایرانی در بیست سال اخیر، «دا» نوشته سیده اعظم حسینی است؛ کتابی که اگرچه رمان محسوب نمی‌شود، اما در ژانر خاطره‌نگاری رکورد چشمگیری را ثبت کرده‌است. «دا» که روایت خاطرات سیده زهرا حسینی از نخستین روزهای جنگ تحمیلی در خرمشهر است، در سال 1387 به چاپ رسید و حالا بیش از 160 بار تجدیدچاپ شده‌است. راوی کتاب «دا» می‌گوید: «جنگ که تمام شد، گفتیم خیالمان راحت شده و می‌رویم پی زندگی‌مان، اما دیدیم ارزش‎ها دارند رنگ می‌بازند و ضد ارزش‌ها پیدا می‌شوند. وقتی کار به این‎جا کشید، دیدم اگر من حالا سکوت کنم، خیانت کرده‌ام به آن هشت سال دفاع مقدس، که در آن، بهترین جوانان را از دست دادیم. تصمیم گرفتم برای دفاع از آن دفاع، خاطراتم را بگویم». «دا» به زبان‌های مختلف از جمله ترکی و اردو ترجمه شده و پال اسپراکمن هم آن را به انگلیسی برگردانده‌است.

  حیدر کاسبی-مجموعه شعر «زیبایی نگرانم می‌کند» کتابی است که به ذات اندوهگین جهان نزدیک است و از آن به ذات شاعرانه انسان نزدیک‌تر است. انسانی که راوی دل‌تنگی است و از کشیدن بار فراق و رنجی که به دوش می‌کشد، گریزان نیست.

 

 اول تو گفتی دوستت دارم

شاعر همه‌چیز را پذیرفته است و انگار می‌خواهد به غمی که از فراق یار نصیبش شده به‌نوعی قداست ببخشد:

«اگر تو بخواهی/ دور می‌ایستم/ چون آخرین چراغ خیابان / اما روشن»

اگر هزار بار دیگر به دنیا بیاید عشق را با تمام نامرادی‌ها انتخاب می‌کند و از خطر نکردن بیزار است:

«دوباره استخوان‌هایم را جمع می‌کنم/ برای دوست داشتن»

شاعر، بی‌آنکه قدحی سر کشیده باشد، در خلسه‌ای ابدی است و نمی‌خواهد انسانی باشد با یک سرنوشت دیگر و در جغرافیایی دورتر خودش را نمی‌بیند، او در برابر عشق یک تسلیم محض است و اگر غول چراغ جادو بیاید چیزی جز آنچه از فراق نصیبش شده نمی‌خواهد:

«طلا در گیسوانت / نقره در پیراهن ات/ اگر چراغ جادویی بیابم/ با سه آرزو / تو /تو / تو»

 

 انسجام در متن

علی شفیعی در کتاب «زیبایی نگرانم می‌کند» با تمام پریشانی‌ها و پراکندگی‌های خاطری که یک شاعر می‌تواند داشته باشد، به‌شدت منسجم است و مثل خیلی از شاعران امروزی از این شاخه به آن شاخه نمی‌پرد. او در همه لحظات و صفحات کتاب حواسش هست که از ضمیر دوم‌شخص مفرد که ازقضا غایب است سخن بگوید و این گونه نیست که در بخش‌هایی از کتاب موضوع سرایش عوض شود.

همین ویژگی علی شفیعی بی‌آنکه بخواهد به کتاب او انسجام داده و آن را از شلختگی و تزاحم تصاویر دور کرده است. این گونه است که مخاطب همواره از ابتدا تا انتهای کتاب روایت شاعر از دل‌تنگی‌اش برای یار را می‌خواند و دچار سردرگمی نمی‌شود:

«اتوبوس‌ها می‌توانستند/ بازوان شهری باشند / که تو را به من برسانند/ پیاده‌روها / و انگشتان اشاره مردم / اما.../ اما نبودن تو / خورشید را در هر سرزمینی می‌توان یافت/ نباشم / سال خواهد چرخید / فکر خواهی کرد / دلت به‌اندازه ماهی تنگ بی‌حوصله خواهد شد/ دور شده‌ام / که حتی تلفظ مکانم برایت دشوار باشد»

یکدست بودن یک مجموعه بسیار حائز اهمیت است و به خوانش آن بسیار کمک می‌کند. بعضی از کتاب‌های شعر هستند که بیشتر ازآن‎که وحدت موضوع و یکنواختی را که از مهم‌ترین ویژگی‎های یک مجموعه شعر هستند، رعایت کنند، شبیه به کشکولی هستند که از هر دری سخن می‌گویند. مجموعه «زیبایی نگرانم می‌کند» از این انتقاد مبرا بوده و همین ویژگی منسجم بودن به جاذبه‌های آن کمک کرده است.

«تنهایی‌ات را / چون هرمی سنگ به سنگ چیدم/ و پاره‌های انتظارم را / چون رفوگری مغموم می‌بردم / تنهایی‌ات را بازگردان / و گریه‌هایم را / در غروب هر جمعه که نباشی / عزیزی را به خاک می‌سپارم» 

 

دست‌یافتنی و ملموس

شاعر مجموعه «زیبایی نگرانم می‌کند» بیشتر از هرکسی با خودش وفادار است و نمی‌خواهد با شعرهایش جهانی را نجات دهد. کلمه‌ها در کتاب او به معنای واقعی صمیمی‌اند و تصاویر کاملاً عینی، او از جهان دیگری سخن نمی‌گوید و مخاطبش کسی بیرون از خود او نیست. برای همین هم هست که همه‌چیز در شعر او ملموس است و آنقدرها دور از دسترس نیست. گمشده شاعر میان همین کوچه خیابان است و در ابرها ناپدید نشده.

کتاب، از تکنیک‌های گل‌درشت خالی است و صنعت‌های ادبی اگر لازم باشند در سطرها استفاده می‌شوند بی‌آن‎که خودنمایی کرده باشند. شفیعی ساده‌ترین راه ممکن را برای ارتباط با مخاطب انتخاب می‌کند. او می‌گذارد شعر راه خودش را برود و هر جا لازم بود تشبیه و استعاره و ایهام خودشان در شعر اتفاق بیفتند:

«درخت به فوج پرندگان چه گفت/ که بازنگشتند»

مجموعه شعر «زیبایی نگرانم می‌کند» در سال ۱۳۹۵ توسط نشر «آرادمان» منتشر شده است.

اسوالد ایگر نویسنده آلمانی‌زبان جایزه جورج بوشنر ۲۰۲۴ را که معادل نوبل ادبی آلمان است، دریافت کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اشپیگل، آکادمی زبان و ادبیات آلمان جایزه جورج بوشنر ۲۰۲۴ را به نویسنده اسوالد ایگر اهدا می‌کند. این جایزه که معتبرترین جایزه ادبی آلمان محسوب می‌شود با یک چک ۵۰ هزار یورویی ۲ نوامبر ۲۰۲۴ در دارمشتات به وی اهدا می‌شود.

اسوالد ایگر متولد ۷ مارس ۱۹۶۳ در لانا در تیرول جنوبی (شمال ایتالیا) است که اکنون به عنوان نویسنده در وین زندگی و کار می‌کند. کتاب‌های این نویسنده به چندین زبان ترجمه شده و آثارش جوایز متعددی را دریافت کرده‌اند که جایزه کلمنس برنتانو (۲۰۰۰)، جایزه اچ‌سی آرتمن (۲۰۰۶)، جایزه پیتر هوچل (۲۰۰۷)، جایزه اسکار پاسیور (۲۰۱۰) جایزه شعر گئورگ تراکل (۲۰۱۷)، جایزه ارنست جاندل برای شعر (۲۰۱۹) از جمله آن ها هستند. وی عضو آکادمی علوم و هنر نورت دراین-وستفالن و آکادمی زبان و ادبیات آلمان است.

 

 

شعر اول:

فقط تاریکی می‌داند

ماه چقدر روشن است

فقط خاک می‌داند

دست های آب

چقدر مهربان!

معنی دقیق نان را

فقط آدم گرسنه می‌داند

فقط من می‌دانم

تو چقدر زیبایی

 

شعر دوم:

بـارانی مورب

در نیمروزی آفتـابـی

هیچ اتفاقی نیفتاده اسـت

تنها تـو رفته ای

اما من

قسم می خورم کـه ایـن باران

بارانی معمولی نیسـت

حتما جایی دور

دریایی را به باد داده اند

 

شعر سوم:

دیگر با صدای بلند نمی خندم

با صدای بلند حرف نمی زنم

دیگر گوش نمی دهم

به صدای باد

دریا

پرنده

پاواروتی

پاورچین پاورچین می آیم و

می روم

بی سروصدا زندگی می کنم

تو در من به خواب رفته ای

 

شعر چهارم :

تو ماه را

بیشتر از همه دوست می‌داشتی

و حالا

ماه هر شب

تو را به یاد من می آورد

می خواهم فراموشت کنم

اما این ماه

با هیچ دستمالی

از پنجره ها پاک نمی شود.