کنسرت نمایش «سیصد» از شنبه ـ ۹ تیرماه ـ تا جمعه ـ ۱۵ تیرماه ـ به مدت یک هفته در کاخ سعدآباد تهران روی صحنه رفت؛ درحالی که نسبت به دوره‌های گذشته سر و صدای رسانه‌ای چندانی نداشت و حتی تا مدت‌ها از معرفی عوامل اصلی‌اش خودداری می‌کرد! به گزارش ایسنا، کنسرت نمایش «سیصد» که در هفته گذشته روی صحنه رفت، با حاشیه‌های بسیاری همراه بود؛ به نحوی که تا لحظه اجرای پروژه، نه نام کارگردان برای علاقه مندان به تئاتر مشخص بود و نه خواننده آن و مسئولیت تهیه‌کنندگی کار هم در دقیقه نود، از فردی به فردی دیگر منتقل شد. کنسرت نمایش «سیصد» که پیشتر هم طی دو دوره برگزار شده بود، در گذشته اغلب با فوران ارسال در خبر همراه بود و در حقیقت این رسانه‌ها بودند که با تاکید بر اصل بی‌طرفی و همچنین حفظ ملاحظاتی در شیوه ارسال اخبار مربوط به پروژه‌هایی با قابلیت بالای اقتصادی، درخصوص منتشر کردن یا نکردن چنین خبرهایی تصمیم‌گیری می‌کردند. ولی در این دوره، گویی «سیصد» از آن‌طرفِ بام افتاد. این در شرایطی است که پروژه‌هایی همچون «سیصد» در معرض اتهام‌هایی چون «تجاری بودن صرف» هستند و کمتر کارشناس موسیقی بر این باور است که این دست کارها به طور مشخص با اهداف فرهنگی و هنری تولید می‌شوند. درحقیقت این پروژه‌ها با به‌کارگیری سلبریتی‌ها، قصد جذب حداکثری مخاطب را دارند؛ چهره‌هایی که البته گاه به دلیل نداشتن زمان کافی برای تمرین یا برخوردار نبودن از توانایی کافی برای حضور در یک پروژه ترکیب شده با موسیقی، در نهایت زمینه‌های شکست یک پروژه را هم فراهم می‌کنند.
 

«مرگ فرشته» عنوان اثر جدید علیرضا داوری است که در 844صفحه در نشر داستان به چاپ رسیده‌است. به گزارش ایلنا، فیلم نامه‌ای بر اساس این رمان در حال نگارش است که به زودی در قالب سریال به نمایش درمی‌آید. علیرضا داوری، نویسنده، پژوهشگر تاریخ و فرهنگ و تهیه‌کننده‌ سینما و دانش آموخته دکترای فلسفه با گرایش فلسفه‌ غرب از دانشگاه تهران است. او سال‌ها به تدریس در دانشگاه نیز مشغول بوده‌است. از علیرضا داوری تاکنون بیش از 50عنوان کتاب در موضوعات داستان، شعر، تاریخ (به ویژه تاریخ معاصر) و فلسفه منتشر شده است. «تاریخ صفویه»، «تاریخ نادرشاه افشار» و «معما» از جمله کتاب‌های اوست.

ویژه‌برنامه سفیر حسین(ع) از امروز به طور زنده از شبکه اینترنتی کتاب با حضور نویسندگان، شاعران، کتاب فروشان و هیئت های حسینی کشور پخش می‌شود. به گزارش تسنیم، ویژه‌برنامه سفیر حسین(ع) با محوریت برگزاری میز معرفی کتاب و هیئت‌های حسینی کشور در ایام محرم، ساعت 18 به طور زنده از شبکه تلویزیون اینترنتی کتاب پخش می‌شود. سر فصل‌های این برنامه عبارتند از: معرفی هیئت‌هایی که به فروش و معرفی کتاب می‌پردازند، گفت‌وگو با نویسندگان و شاعران حول موضوعات ادبیات دینی، کودک و نوجوان، شعر آیینی، گفت‌وگو با مدیران میز کتاب استان‌ها، معرفی آثار برتر در 7 حوزه روایت پیشرفت، سبک زندگی، نهضت امام حسین(ع)، رمان، ادبیات دفاع مقدس، ادبیات مقاومت و ادبیات کودک و نوجوان.
 

 محمد بهبودی نیا-  کتاب‌هایی که نیمه خوانده رها می‌شوند، فیلم‌هایی که بعد از دیدن چند دقیقه از آن کنترل تلویزیون را بر می‌داریم و کانال را عوض می‌کنیم، نمایش‌هایی که هنوز به نیمه نرسیده ترجیح می‌دهیم گوشی تلفن همراه را برداریم و بی‌هدف در کانال‌های فضای مجازی بگردیم یا حتی سالن تئاتر را ترک کنیم. این دلزدگی، وجه مشترک بسیاری از مخاطبان هنرهایی است که به نوعی با متن سروکار دارند. آسیبی که گریبان نویسنده، داستان، فیلم و تئاتر و... را می‌فشارد.
ضعف قصه یکی از مهم ترین موضوعاتی است که یک اثر هنری مکتوب را به کشتن می‌دهد. ضعف درقصه ناشی از موارد گوناگونی است که از آن جمله می‌توان به پرداخت ناکافی به شخصیت‌ها، کلیشه‌ای بودن، نداشتن گره و معما، نداشتن تضاد درونی شخصیت‌های داستان، پیچیدگی غیرضروری و... اشاره کرد. البته نباید از اشتباهات فاحش  تصمیم گیرندگان برای انتخاب، انتشار و اجرای این آثار غافل شد.
 برای بررسی دلایل از رونق افتادن بازار داستان‌های خواندنی و همچنین واکاوی نقش قصه در رونق بخشی به این آثار با محمد رضا سرشار (رهگذر)، نویسنده، پژوهشگر و منتقد ادبی که بسیاری از ما قصه‌گویی های جذاب او را در قالب برنامه رادیویی «قصه ظهر جمعه»، راوی گری سریال «مستوران» و ... به خاطر داریم، گفت‌وگو کرده‌ایم.

از دیدگاه شما قصه چیست؟
قصه در ادبیات داستانی معاصر، تعریف‌های متفاوتی دارد که با منظوری که ما از قصه داریم متفاوت است. برخی می‌گویند قصه، همان تعبیر عربی و قدیمی داستان است یا گفته می‌شود قصه همان داستان‌هایی است که تا قبل از مشروطیت (در سبک و سیاق داستان‌های قدیمی هزار و یک شب و مانند آن) نوشته شده است. افرادی که این تعریف‌ها را ارائه داده‌اند، داستان‌های   بعد از مشروطیت را که با پیروی از شیوه‌های داستان‌نویسی غربی نوشته شده، داستان نامیده‌اند. البته این تعریف‌ها مبنایی ندارد و تعریف از قصه که بر اساس مبنا ارائه شده، همان تعریفی است که در مفردات قرآن کریم و واژه‌نامه‌هایی که برای واژه‌های قرآنی نوشته شده از سوی برخی از مفسران ارائه شده است. پژوهشگران در جمع‌بندی که از این واژه (قصه) شده به این نتیجه رسیده‌اند که قصه عبارت است از ردجویی و پیگیری اثر. به این معنا که وقتی ما یک موضوع را از ابتدا تا انتها دنبال کنیم تا به یک پایان رضایت‌بخش برسیم، یک قصه شنیده‌ایم. ما در طول روز درباره ارتباط‌هایمان با دیگران مکرر شاهد وقوع قصه هستیم و مکرر این قصه را که برای ما رخ داده، برای دیگران تعریف می‌کنیم؛ بنابراین تعریف، قصه تنها یک قالب هنری نیست بلکه نوعی تعقیب کردن روایت است.

از دیدگاه شما ارتباط قصه و داستان در چیست؟
تعداد اندکی از قصه‌ها که در زندگی روزمره ما رخ می‌دهد، ظرفیت تبدیل به یک داستان خوب را دارد. درباره ارتباط قصه و داستان هم باید بگوییم که قصه اصل و بنیاد یک داستان را تشکیل می‌دهد. قصه، مصالحی ارزشمند است که پراکنده شده و تا زمانی که به آن ساختار منسجم ندهیم، چندان ارزشمند نیست.

چگونه می‌توان یک داستان خواندنی نوشت؟
مهم‌ترین عنصر یک داستان، انتخاب یک قصه قوتمند است. قصه داستان، قصه فیلم و قصه نمایش، وقتی به درستی انتخاب شود مخاطب با رغبت، آن اثر را دنبال می‌کند و حتی وقتی ما خلاصه آن داستان، نمایش یا فیلم را تعریف می‌کنیم، مخاطب جذب آن می‌شود. به تعبیر «ادگارد مورگان فوستر»، قصه، ستون فقرات داستان است که اسکلت و دیگر اجزای داستان‌نویس، حول این ستون فقرات شکل می‌گیرند. اگر بنابراین تعریف بپذیریم که قصه ستون فقرات یک داستان است، در مرحله بعد پی رنگ به‌عنوان اسکلت‌بندی داستان، مهم‌ترین عنصری است که باید به آن توجه داشت. از قرن نوزدهم به بعد «شخصیت‌پردازی» موردتوجه نویسندگان قرار گرفت و آن را همسنگ پی رنگ قراردادند. این‌ها مواردی است که زیربنای اصلی یک داستان خوب را تشکیل می‌دهد. نویسنده با اجرای قدرتمند این اصول، می‌تواند داستان‌هایی خواندنی و شنیدنی خلق کند. به‌عنوان‌مثال امروز داستان‌های پلیسی به دلیل داشتن ویژگی‌هایی از قبیل قصه، پی رنگ و تخیل قوی خوانندگان بسیاری را به سمت‌وسوی خود جذب کرده است.

بهره‌گیری از تجربه زیسته هر فرد را تا چه اندازه در پدید آمدن داستان و رمان‌های جذاب مؤثر می‌دانید؟
بی‌تردید نویسنده‌ای که تجربه زیسته‌اش غنی باشد و فرازوفرودهای فراوانی را تجربه کرده باشد، داستان‌های باورپذیرتر و جذاب‌تری خلق می‌کند. علاوه بر این نویسنده این‌چنینی تخیل قوی‌تری برای خلق یک داستان دارد. این‌گونه نویسنده‌ها بعد از شکل‌گیری جنین قصه، در ذهنشان با بهره‌گیری از ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه خود به خلق آن می‌پردازند. آن‌ها بعد از مرحله ناخودآگاه و نیمه خودآگاه قصه را تبدیل به پی رنگ می‌کنند و زنجیره‌های به هم متصل داستان را پیداکرده و برای مخاطب تعریف می‌کنند.

مهم‌ترین ضعف داستان‌های معاصر چیست؟
مهم‌ترین ضعف داستان‌های امروز، ضعف قصه است که از ضعف تخیل نویسنده سرچشمه می‌گیرد، ضعف تخیل هم ناشی از تجربه زیسته کم‌مایه است. نویسنده اگر زندگی پرفرازونشیبی نداشته باشد، در نویسندگی حرف زیادی برای گفتن ندارد و بعد از مدتی به تصنع و تکرار دچار می‌شود. البته نویسندگانی هم وجود دارند که تجربیات زیسته فردی زیادی ندارند اما با انداختن خودشان در دریای پرتلاطم اتفاقات و سفر کردن‌های زیاد، این تجربیات را بالابرده و از آن در مسیر خلق داستان‌هایشان بهره می‌برند.

با توجه به این که تخیل یکی از عناصر مهم داستان‌نویسی است، به نظر شما راه‌های تقویت و رشد تخیل چیست؟
تخیل عنصری است که از بدو تولد در حال رشد است. برخی افراد این شانس رادارند که در خانواده‌هایی رشد کنند که قصه‌گویی نقش پررنگی دارد. تخیل این افراد از کودکی قوی و قوی‌تر می‌شود. تجربیات فردی نیز در این مسیر بسیار مؤثر است. امروز ضعف تخیل، تنها به حوزه داستان و رمان خلاصه نمی‌شود بلکه فیلم‌های سینمایی، سریال‌ها و نمایش‌های ما هم دچار ضعف‌اند که ضعف آن‌ها نه به بازیگری برمی‌گردد و نه کارگردانی بلکه ضعف عمده‌شان به فیلم‌نامه‌های ضعیف برمی‌گردد. فیلم‌نامه‌هایی که از ضعف قصه رنج می‌برند و ضعف این قصه‌ها ناشی از همین ضعف تخیل و ضعف در تجربه زیسته نویسندگان است.
 
 

مأمول به معنی «آرزو شده، خواسته شده» و «آرزو و حاجت» است:
شب دراز دو چشمم بر آستان امید/ که بامداد در حجره می‌زند مامول (سعدی: انوری ۴۸۰)
معمول به معنی «رایج و متداول» است:
سفر ایرانیان به قفقاز در آن روزگار شیوه‌ای معمول بود (یوسفی: دیداری با اهل قلم ۷۷/۲)
برگرفته از کتاب «فرهنگ درست نویسی سخن»، تالیف استاد حسن انوری

 شعر اول:
ای کاش ماجرای بیابان دروغ بود ...
این حرف های مرثیه خوانان دروغ بود
ای کاش این روایت پر غم سند نداشت
بر نیزه ها نشاندن قرآن دروغ  بود
ای کاش گرگ تاخته بر یوسف حجاز
مانند گرگ قصه کنعان دروغ بود
حیف از شکوفه ها و دریغ از بهار، کاش
بر جان باغ داغ زمستان دروغ بود ...
 
شعر دوم:
ما را نمانده است دگر وقت گفت و گو
تا درد خویش با تو بگوییم مو به مو
 از خار، گرچه گرد حرم پاک کرده ای
تا شام و کوفه راه درازی است پیش رو...
 خون گوشواره ها زده بر گوش هایمان
صد بغض مانده جای گلوبند در گلو
 تنها گذاشتیم تنت را و می رویم
اما سر تو همسفر ماست کو به کو
 بی تاب نیستیم...خداحافظت پدر!
بی آب نیستیم ...خداحافظت عمو!