سارا اصلانی، خبرنگار اعزامی به هانگژو/ هفت دهه ناکامی؛ 80 سال انتظار؛ روزها، ماه‌ها و سالیان سال تلاش، تلاش و تلاش؛ در محرومیت و بی‌توجهی؛ در سالن‌های فرسوده بی‌روح؛ بدون نوسازی و تجهیزات؛ با دستان تهی اما قلب‌هایی مصمم؛ اعزامی دقیقه نودی آن هم با منت؛ روزنه‌ای برای درخشش و ثبت لحظه‌ای تاریخی؛ شکستن طلسم 80 ساله و جاودانه شدن در قلب تاریخ؛ سجده زدن بر پرچم و اشتراک تصاعدی یک شادی. تصویری روشن و ماندگار در سلول‌های خاکستری و آرام گرفتن مدالی بی‌بدیل در ویترین افتخارات یک ملت. این‌ها برشی از لحظات سخت پیش و پس از یک حادثه تاریخی است؛ حادثه‌ای که با دستان خالی اما پر توان مهدی الفتی رقم خورد تا نام ورزشگاه هانگ لانگ شهر هانگژو تا ابد ژیمناستیک را در خاطرمان تداعی کند. هفتمین روز از بازی‌های آسیایی بار دیگر برای کاروان ایران روز تاریخ‌سازی بود. این بار اما با ژیمناستیک. بعد از 2  برنز تاریخی تنیس‌روی‌میز و دوچرخه‌سواری، ژیمناستیک چشم کاروان را روشن کرد. مهدی الفتی ژیمناست ارزنده کشورمان دیروز در رقابتی سخت با حریفانی نامدار در فینال پرش خرک بازی‌های آسیایی هانگژو با عملکردی عالی و کسب امتیاز 14.783 موفق به کسب مدال نقره در هانگژو شد. جایی که واتورا تانیگاوا از ژاپن با کسب 15.16امتیاز نشان زرین مسابقات را به سینه زد و محمد شارول از مالزی با کسب 14.466 امتیاز به برنز بسنده کرد. این مدال نقره دور از انتظار که حتی مربیان تیم ملی ژیمناستیک هم کوچک‌ترین حسابی روی آن باز نکرده بودند، خالق لحظاتی احساسی در سالن ژیمناستیک هانگ لانگ شد؛ وقتی الفتی پرچم ایران را به دوش کشید تا شادی‌اش را با رقص پرچم به تصویر بکشد، محمد خیرخواه مرد زحمت‌کش ژیمناستیک و سرمربی تیم ملی آرام به گوشه‌ای خلوت در محوطه بیرون سالن خزید تا هیجان ناشی از شادی بی حد این مدال ارزشمند را با بلورهای اشک به نمایش بگذارد. او درحالی که دستانش را رو به آسمان دراز کرده بود، با بغض گفت: «خواست خدا بود.» حالا دیگر لحظه اهدای مدال فرا رسیده بود. خیرخواه دست شاگرد تابوشکنش را گرفت و به سوی سکوی افتخار به راه افتاد اما قبل از آن گفت: «این بهترین مسیری است که در زندگی‌ام طی می‌کنم.» الفتی که حالا نامش با تاریخ گره خورده، از کیفیت این مدال صحبت می‌کند: «بعد از چند سال که نمایندگان ایران نتوانستند مدال بگیرند، توانستم این کار را انجام دهم و از این حیث خیلی خوشحالم.» الفتی که شادی پس از کسب مدالش با پرچم ایران مورد توجه و تشویق حاضران در سالن قرار گرفته بود، درباره نوع شادی‌ کردنش گفت: «توانستم این نقره را به دست بیاورم و با پرچم کشورم ثابت کردم که می‌توانیم روی سکوهای آسیایی و جهانی باشیم.» پیش از این و در مسابقات فینال ۶ وسیله، محمدرضا خسرونژاد در پایان شش وسیله با امتیاز 76.730 در رده هفتم ایستاد. محمدرضا حمیدی دیگر نماینده ایران در مسابقات ۶ وسیله نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی بود که در پایان این بخش با امتیاز 75.532در رده دهم قرار گرفت.

        در دوره نوجوانی، خیلی‌ها دنبال ژست‌ها و تیپ‌های خاص هستند تا متفاوت ‌بودن خود را در بین افراد جامعه به‌خصوص به اطرافیان نزدیک نشان دهند.   مصرف سیگار در این سن‌و‌سال، نیاز به حس بزرگ سالی و داشتن ژست خاص را برای نوجوان رفع می‌کند. چیزی که در این مسئله مهم است، شناخت یک سری نیازهای نوجوانان توسط والدین و رفع اصولی آن‌هاست که کمک‌ زیادی به واکسینه‌ شدن فرزندشان در برابر استعمال سیگار و دخانیات خواهد کرد. در ادامه نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.

عوامل زمینه‌ساز سیگاری ‌شدن نوجوان
بسیاری از پسران نوجوان، تصور می‌کنند که با هر پکی که به سیگار می زنند، احساس مردانگی می کنند و شخصیت آن‌ها کامل‌تر دیده می‌شود. تقلید از پدر و مادر و اطرافیان هم تاثیر زیادی در سیگاری شدن نوجوان دارد. اضطراب، تنش، محرک‌های شدید روانی و ناراحتی‌های خانوادگی عوامل عمده زمینه‌ساز برای روی آوردن به سیگار هستند. نوجوان با مصرف سیگار به آرامش کاذب دست می‌یابد و با پنهان کردن مشکل خود از خانواده هر روز بیش از پیش به دوستان هم دردش روی می‌آورد. در تحقیقات صورت گرفته در علل گرایش نوجوان به سیگار نگرش مثبت خانواده به سیگار به خصوص پدر و در وهله بعد تمایل دوستان، موجب ترغیب نوجوان به مصرف سیگار می‌شود. میزان مصرف افراد سیگاری، با ایجاد تشدید مسائل روانی افزایش می‌یابد و گاه به حدی می‌رسد که جای خواب و خوراک را هم می‌گیرد. دوری از خانواده، بیکاری، محرک‌های روانی، اصرار دوستان و خویشان و حتی علاقه شخصی، کسب لذت و تقلید و خودنمایی، ناآشنایی با مهارت نه‌گفتن و حل‌مسئله از عوامل مؤثر در روی آوری به سیگار است.

به این 4 نیاز نوجوان تان پاسخ دهید
شناخت ویژگی‌های دوره نوجوانی برای پیشگیری از سیگاری‌ شدن آن‌ها، مسئله‌ای است که کمتر به آن توجه می‌شود. در این دوره نوجوان به دنبال یافتن هویت خویش، در مسیر شکل دادن به شخصیتى متکى به خود گام برمى‌دارد. به همین دلیل است که نوجوان گاهی با والدینش به مجادله و مناقشه می‌پردازد و نمی‌خواهد نظرات آن‌ها را بپذیرد. او می‌کوشد مقام  و منزلت خاصی بین دوستان و همسالانش کسب کند، به مرور رفتارها و خصلت های اجتماعی او ظاهر می‌شود، علیه بعضی از آداب و رسوم خانوادگی‌اش می‌ایستد و از این کارش لذت می‌برد. اما 4 نیاز نوجوانان که اگر والدین به آن‌ها پاسخ دهند، در مسیر پیشگیری از سیگاری‌شدن آن ها قدم بزرگی برداشتند، عبارت اند از:
 نیاز به محبت
پاسخ به این نیاز از طرف اطرافیان به خصوص پدر و مادر، باعث می‌شود که او برای کسب محبت دوستان و توجه آن‌ها، در دام سیگار و دیگر مواد دخانی نیفتد.
نیاز به تعلق خاطر
داشتن تعلق خاطر به گروه‌ها در نوجوانی مسئله بسیار مهمی است. اگر پدر و مادری روی دوست‌های فرزندش هیچ نظارتی نداشته باشد و نتواند در مسیر دوست‌یابی به او کمک کند تا در گروه‌های مثبت و موفق عضو شود، این نیاز او را نادیده گرفته است. پنج‌شنبه گذشته در صفحه اول زندگی‌سلام، مباحث جامعی در همین باره مطرح شد که از طریق آرشیو سایت روزنامه خراسان قابل دسترسی است.
 نیاز به موفقیت
موفقیت در زندگی و تحصیل، به تلاش و پشتکار نیاز دارد. بنابراین همراهی با نوجوان در این مسیر، کمک زیادی به او می‌کند تا برای موفقیت و احساس موفق بودن، دست به کارهای اشتباه و آسیب‌زا نزند.
 نیاز به پیشرفته‌شدن
منظور از پیشرفته‌شدن، احساس ارزشمندی است. نوجوانی که پیشرفت کرده و احساس ارزشمندی را تجربه کند، اعتماد به نفس او بالا می رود و حداقل برای رفع این نیاز، تصمیم به مصرف سیگار نخواهد گرفت.

نکته پایانی
امیدوارم با مطالعه خصایص نوجوانی و آگاهی از آن‌ها بتوانید ارتباط بهتری با نوجوان‌تان برقرار کنید تا تلاش‌های‌تان جنبه پیشگیرانه داشته باشد، قبل از آن‌که دیر شود و فرزندتان در دام چنین مشکلاتی بیفتد. در ضمن، این روزها در سالن‌های مطالعه، بدن سازی، آرایشگاه‌ها و ... به‌بهانه تناسب‌اندام، زیبایی، افزایش حافظه و ... به نوجوانان پیشنهاد استعمال مواد مخدر داده می‌شود که باید این باورهای غلط در جامعه اصلاح شود. در این میان خانواده‌ها بیش از دیگر گروه‌های اجتماعی در پیشگیری از سیگاری شدن نوجوانان نقش دارند. ارائه آموزش‌های لازم قبل از ۱۵ سالگی، تلاش برای کاستن فشارهای روانی، تشویق و تقویت به موقع موفقیت‌ها، فراهم کردن تفریحات سالم و سازنده و درونی کردن ارزش‌ها در پیشگیری از روی آوردن نوجوان به سیگار تاثیر زیادی دارد.


 

 داشتن عشق و علاقه، انجام سخت‌ترین و پرچالش‌ترین کارها را ممکن و ساده می‌کند. شاید شما هم بعد از دیدن تصاویر این خودروی دست‌ساز که ساخت آن بیش از 2500 روز طول کشیده، با خودتان تصور کنید که «وحید» و «مجید صادقی»، آن‌قدر عشق ماشین هستند که این موضوع و دردسرهایش برای‌شان سخت نبوده است؛ اما «مجید» در لحظات اولیه مصاحبه‌اش با ما به نکته‌ای خلاف این ادعا اشاره می‌کند و می‌گوید: «من عشق ماشین نیستم، من عشق انجام کارهای نو و جدید هستم. مهم‌ترین هدفم از ساخت این خودرو، انجام و تجربه یک کار جدید بود». از او می‌خواهم که خودرو را استارت بزند و کمی با آن رانندگی کند. نشستن در خودرویی که شباهت ظاهری زیادی چه از لحاظ بدنه و چه داخلی با پورشه 918 دارد، تجربه جالبی است. خودرویی که این دو برادر مشهدی نسخه کپی آن را با دست ساخته‌اند، پورشه 918 اسپایدر است. 918 اسپایدر، اولین بار در نمایشگاه خودروی ژنو 2010 دیده شد و سال 2013 به‌صورت رسمی به فروش گذاشته شد. طراحی آن جذابیت‌های خاص خود را دارد و یکی از خودروهای پرطرفدار بین سخت‌پسندهای جهان به حساب می‌آید. در پرونده امروز زندگی‌سلام با «مجید صادقی» که به همراه برادرش، سال‌ها برای ساخت این پورشه تلاش کرده‌اند، گفت‌و‌گویی داشتم که خواهید خواند. عکس ها: میثم دهقانی

عاشق تماشای عکس‌های پورشه بودم
«مجید» چند روز دیگر جشن تولد 40 سالگی‌اش را می‌گیرد، دیپلم کامپیوتر دارد و 3 فرزند دختر که 2 نفرشان در تمام لحظات این گفت‌وگو، شیرینی‌بخش لحظات ما بودند. اولین سوالم از او درباره این است که چرا تصمیم به ساخت یک پورشه دست‌ساز گرفته که در پاسخ می‌گوید: «راستش را بخواهید دلیل اصلی که تصمیم به ساخت این خودرو گرفتم، یادم نیست اما من همیشه دوست دارم که کارهای جدید انجام بدهم. من در هر شغل و حرفه‌ای که مشغول می‌شوم، 2 یا 3 ماهی که می‌گذرد، زود دلم را می‌زند و از آن بیرون می‌آیم. من کارهایی را دوست دارم که هر روزش با روز قبل آن متفاوت باشد؛ بنابراین سال 94 بود که من به همراه برادرم تصمیم به ساخت این خودرو گرفتیم. می‌خواستیم کاری کرده باشیم که تا حالا کسی سمتش نرفته باشد. اما پرسیدید که چرا پورشه ساختیم؟ پورشه جزو ماشین‌های مورد علاقه‌ام است به‌خصوص پورشه 918. همیشه دوست‌داشتم عکس‌های آن را نگاه کنم. در مغازه برادرخانمم یک عکس بزرگی از آن را زده بود و هر وقت آن را می‌دیدم، می‌گفتم چقدر خوشگل است. همه این‌ها دست‌به‌دست هم داد تا تصمیم به ساخت پورشه 918 بگیرم.»

تا امروز هرگز مکانیکی نرفتیم
ساخت یک خودروی دست‌ساز که راه برود، کار ساده‌ای نیست. از «مجید»  می‌پرسم که چه دوره‌های آموزشی برای ساخت این پورشه گذرانده که می‌گوید: «من و برادرم از بچگی، همیشه خودرو پدرمان را با هم تعمیر می‌کردیم. پدرم تا امروز، هرگز مکانیکی نرفته است. ما خودمان هم هیچ‌وقت تا حالا مکانیکی نرفتیم و همه کارهای خودروهای‌مان را خودمان انجام می‌دهیم. این را هم بگویم که من و برادرم، هیچ شغلی را هیچ جایی نرفتیم که یاد بگیریم و آموزش ببینیم. علاوه بر تعمیرات خودرو، مثلا من ام‌دی‌اف‌های خانه‌ام را خودم زدم، خانه دوستم را خودم زدم ولی هیچ جایی نرفتم که آموزش ببینم که این کار را چطور انجام دهم. من دوست دارم که همیشه کاری انجام بدهم که هم نو باشد و هم خودم انجام نداده باشم تا یک چیزی یاد بگیرم. یعنی همیشه دنبال تجربه‌های جدید هستم و ساخت این پورشه 918 هم در راستای همین ماجرا بود».

برای ساخت خودرو
باید صدها شغل را بلد باشید
از او می‌پرسم که خودروی دست‌ساز یعنی چه و چه قدر از این خودرو را خودش ساخته که می‌گوید: «ساخت خودرو یک عملیاتی است که خیلی کارها را در برمی‌گیرد. شما باید صدها شغل را بلد باشید و انجام بدهید تا بتوانید یک خودرو بسازید. من همه کارهای این خودرو را خودم به همراه برادرم انجام دادم؛ از دوخت صندلی‌هایش بگیرید تا طراحی داشبورد، رنگ‌زدن بدنه آن، سرهم‌کردن جلوبندی و ... . حتی چراغ‌های جلو و ‌عقب، بال عقب، صفحات کیلومترهایش و ... دست‌ساز است. کولر و بخاری هم دارد. بدنه کلا فیبرگلاس و شاسی‌اش قوطی است. این‌ها به جز مسائل فنی آن است. جوشکاری‌اش هم با خودم بود. همه این کارها را یاد گرفتم تا بتوانم یک خودروی دست‌ساز داشته باشم. تنها بخش‌هایی از این خودرو که برگرفته از خودرویی دیگر است، موتور و گیربکس آن است.»

پورشه 918 را در اوقات‌فراغت‌مان ساختیم
«این‌که می‌گویم ساخت این خودرو، 7 سال طول کشیده، به این معنا نیست که 7 سال تمام در روز و شب برای ساخت آن وقت گذاشتیم. من و برادرم، بیشتر در روزهای تعطیل و زمان‌های فراغت‌مان روی ساخت آن وقت گذاشتیم.» او با این مقدمه درباره اولین قدم برای ساخت این خودرو دست‌ساز می‌گوید: «قدم اول برای ساخت این خودرو، خرید یک موتور ماکسیما بود. آن موقع یعنی سال 94 رفتم یک موتور ماکسیما بخرم، طرف یک موتور به من نشان داد و گفت که موتور ماکسیما همین است. من که تا قبل از آن، موتور ماکسیما ندیده بودم؛ بنابراین همان را گرفتیم و بر اساس همان، شروع به ساخت خودرو کردیم، تا شاسی‌اش را ساختیم و آمدیم استارت بزنیم که دیدیم این موتور مربوط به مدل‌های بسیار قدیمی ماکسیماست، اما همان را هم به هر زحمتی بود، روشن کردیم و راه انداختیم اما خیلی بد کار می‌کرد. هر کار هم کردم، خوب نشد. بعدش مجبور شدم که موتورش را عوض کنم و یک موتور ماکسیما 3هزار اتومات بخرم که الان، همان موتور روی این خودرو نصب است.»

پورشه 918 را با دریل، فرز و دستگاه جوش ساختم
از او درباره وسایلی که برای ساخت این خودرو استفاده کرده، می‌پرسم که می‌گوید: «باورتان می‌شود اگر گویم کل وسایلی که من از آن‌ها استفاده کردم، یک جعبه ابزار بود، دریل، فرز و یک دستگاه جوش. تمام. البته قالب بدنه این خودرو را هم با گچ و ماله ساختم. بعد از این‌که قالبش درست شد، گچ ها را جدا کردم و بدنه‌اش این طوری شد». از او می‌خواهم که ضبط پورشه‌ دست‌سازش را روشن کند که می‌گوید: «شاید برای‌تان جالب باشد که مثلا همین ضبط این خودرو که در ظاهر چیز خاصی نیست، برای من و برادرم خیلی چالش برانگیز شد چون باید باریک و عرض بسیار کمی داشته باشد. همه ضبط‌های موجود در بازار عرض‌شان بیشتر است؛ بنابراین مجبور شدم وقت زیادی بر روی آن بگذارم، بورد آن را تکه‌تکه کردم و دوباره درستش کردم که چندین ماه وقتم را گرفت.»

این پورشه را بر اساس عکس‌هایش در اینترنت ساختیم
از «مجید» می‌پرسم که آیا پورشه 918 اسپایدر را از نزدیک دیده و قیمت نسخه واقعی آن‌ چقدر است که می‌گوید: «پورشه 918 اصلا در ایران نیست. قیمتش هم حدود یک میلیون دلار(50 میلیارد تومان) است.» او درباره این‌که خودروی دست‌سازش چقدر از لحاظ ظاهری شبیه نمونه واقعی است؟ می‌گوید: «کلیتش خیلی شبیه است ولی دقیق نیست چون ما بر اساس عکس‌ها و فیلم‌های موجود در اینترنت، این نسخه از پورشه 918 را ساختیم و اندازه‌های دقیق آن در بعضی قسمت‌هایش درنیامده است. نقشه‌ای هم در اینترنت از پلتفرم آن نیست که اندازه‌هایش موجود باشد. بنابراین اگر بخواهم یک درصد به شما بگویم، ظاهر این خودرو 70 درصد شبیه پورشه اصلی است. اما در نگاه اول، دقیقا مثل همان است و کسی متوجه نمی‌شود مگر دقت کند».

به پول آن‌زمان بیش از 300 میلیون هزینه شد
از او می‌پرسم که تقریبا چقدر برای ساخت این پورشه دست‌ساز هزینه کرده است که می‌گوید: «اولین سوالی که بیشتر افراد بعد از دیدن این خودرو از من می‌پرسند، همین است اما چون من خرد خرد برای آن هزینه کردم و جایی هم یادداشت نکردم، نمی‌توانم عدد دقیقی بگویم. فقط موتورش را دقیق یادم هست که اولی را 3 میلیون تومان و دومی را هم 33 میلیون تومان در آن سال‌ها خریدم. با این حال، اگر بخواهم یک عدد تقریبی به شما بگویم، به ارزش پول آن زمان، بیش از 300 میلیون تومان برای خرید وسایل این خودرو هزینه کردم. طبیعتا چون دست‌ساز است، برای کارهای فنی آن هزینه‌ای نشده و به همراه برادرم فقط وقت گذاشتیم و مهارت‌هایمان را به کار گرفتیم.»

هیچ پیگیری برای گرفتن پلاک نکردم
از او می‌پرسم اقدامی برای پلاک خودرو کرده ای؟ می‌گوید: «من هیچ پیگیری از راهنمایی و رانندگی و ... برای گرفتن پلاک نکردم اما می‌دانم که نمی‌شود. دلیلش هم این است که همه چیزش را خودم ساختم. یک آقایی در همین مشهد بود به نام آقای ریحانی که قدیم یک لامبورگینی ساخته بود. با او و چند نفر دیگر که خودروی دست‌ساز ساختند، صحبت کردم و گفتند که شدنی نیست بنابراین من هم دیگر پیگیری نکردم. یک بار هم به همین آقای ریحانی زنگ زدم، گفت که هرجای کار ساخت این خودروی دست‌ساز هستی، بی‌خیال شو و دیگر ادامه نده چون فایده ندارد اما من ادامه دادم.»

از نصب دکل مخابراتی
تا ساخت بالابر و کفاشی
نکته جالب درباره «مجید» این است که در این سال‌ها، شغل‌های زیادی را تجربه کرده است. خودش در این باره می‌گوید: «من شغل‌های زیادی داشتم. مثلا یک شرکت داشتم برای نصب دکل‌های مخابراتی که همه کارهایش با من بود. زمین خالی را تحویل می‌گرفتم، با دکل تحویل می‌دادم. تقریبا 10 سال پیش در این شغل بودم، یک شرکت زدم و حدود 30 تا نیرو داشتم. اما هیچ‌کدام از شغل‌هایم مرتبط با خودرو نبوده است. هم اکنون هم بیکارم و می‌خواهم به زودی یک کترینگ راه‌اندازی کنم. برای ساخت این ماشین هم، اول یک مغازه در آخر طرق اجاره کردم. تقریبا یک‌سال آن‌جا بودم. بعدش شغلم را عوض کردم و مشغول ساخت تابلوهای نقاشی شدم. بعدش وارد حرفه ساخت بالابرهای صنعتی شدم و یکی زمانی هم تولیدی کفش داشتم. در کنار تمام این کارها، مشغول ساخت این خودرو هم بودم. روزهای آخر هم در حیاط خانه پدری‌ام، مراحل پایانی ساخت پورشه 918 را به سرانجام رساندم.»
 

چند نفر دنبال معاوضه این پورشه
 با پراید هستند!
از «مجید» که برای استفاده شخصی‌اش یک خودروی «آلفا رومئو» دارد، می‌پرسم که آیا تا امروز برای این خودرو مشتری پیدا شده یا نه که می‌گوید: «زمان زیادی از کامل‌شدن این خودرو نگذشته اما مشتری جدی تا امروز نداشته است. فقط چند نفری به شوخی پیامک دادند که با پراید معاوضه‌اش می‌کنم یا نه؟! البته من کلا به چیزهایی که می‌سازم، زیاد وابسته و دلبندش نیستم. بچه هم که بودم، هر وقت چیزی را درست می‌کردم، 2 ساعت بعد خودم خرابش می‌کردم! بنابراین اگر برایش مشتری خوب پیدا شود، می‌فروشم و یکی بهتر از این درست می‌کنم.»

توقعی برای حمایت‌شدن ندارم
به «مجید» می‌گویم که در «شبکه‌های اجتماعی»، بسیاری از افرادی که تصاویر و ویدئوهای این خودرو را دیدند، نوشتند که وقتی نمی‌توان برای آن پلاک گرفت، چرا این خودرو را ساختی و عمرت را هدر دادی؟ او با بیان این‌که چنین اظهارنظر‌هایی را دیده، می‌گوید: «من توقعی از کسی یا سازمانی ندارم. من این خودرو را برای دل خودم ساختم. برای کسی یا سازمانی نیست که بخواهم حمایت شوم. تا حالا از خودروسازی و ... هم که کسی پیگیری نکرده که ماجرای ساخت آن چه بوده است.»

دیگر پورشه نمی‌سازم
از او می‌پرسم که آیا دوباره حاضر به ساخت پورشه 918 هست که می‌گوید: «ساخت خودروهای دست‌ساز بسیار زمان‌بر، پر از دردسر و سختی اما جذاب است. با همه این نکاتی که خودم در این 7 سال با آن‌ها روبه‌رو شدم و تجربه‌شان کردم، اگر این دفعه بخواهم دوباره یک خودرو بسازم، دیگر پورشه نمی‌سازم. یک خودرو با طراحی 100 درصدی خودم می‌سازم. یک خودروی جدید و خاص که نمونه مشابهی از آن در جهان نباشد.»

حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسن خمینی در مراسم سی و پنجمین سالگرد تأسیس مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، گفت: به نظرم امام جزو مظلوم‌ترین شخصیت‌هایی است که امروز در جامعه ما حضور دارد. تعبیر «حضور دارد» برای این است که اگر امام زنده نبود این مقدار مورد عشق مردم نبود و همچنین این مقدار مورد هجمه دشمنانش واقع نمی‌شد. امام به مرحوم آقای صانعی گفته بودند که «آدم زنده فحش می‌خورد»؛ به خاطر این‌که به هر حال جای یک عده را تنگ می‌کند. اگر فحش می‌خورید دلیل بر این است که زنده هستید و کسانی از وجود شما در رنج هستند. اوبا تأکید بر این‌که امام زنده است، افزود: این امام امروز مظلوم است. به نظر من چرایی مظلومیت ایشان را در چند عامل باید دید. یک این‌که بخش زیادی از مردم او را نمی‌شناسند. دومین بُعد مظلومیت که اتفاقا از اولی مهم‌تر است، این است که امام مسئول اموری شناخته می‌شود که ربطی به او ندارد. از بعد فوت امام تاکنون پنج دولت گذشته و باز هر آن‌چه امروز واقع شود به امام منسوب می‌شود. انسان مسئول اعمال خودش است، نه مسئول اعمالی  که 30 سال بعد از او واقع شده است! خوب یا بد، مسئولیت آن اعمال به امام ربطی ندارد. مگر مسئولیت هر آن‌چه بعد از پیامبر(ص) اتفاق افتاد، با پیامبر(ص) بود؟! انقلاب یک کار بسیار بزرگی بود و نتیجه‌ای هم داشت. اما این‌که شما هر چیزی را به پایه‌گذار یک مجموعه نسبت بدهید مبنای عقلی، شرعی، اخلاقی و عرفی ندارد. وی با بیان این‌که نمی‌توان مسئولیت تمام وضعیت موجود را به سبد امام گذاشت، یادآور شد: امروز مشکلاتی چون تورم و گرانی‌ بسیار سنگین است. اما آدرس غلط دادن نسبت به ریشه‌ها، مصداق همان مظلومیتی است که اشاره کردم. در مقابل برخی که می‌گویند سرمنشأ همه مشکلات انقلاب 57 است، باید پاسخ داد که اصلا چرا می‌گویید انقلاب 57؟ بگویید انقلاب مشروطه! چرا هرکسی دلش می‌گیرد، بازه زمانی آن را به 44 سال می‌برد؟ اتفاقاتی در هر بازه زمانی افتاده که مسئولیتش با متصدیان آن دوره است. او تأکید کرد: سومین عامل مظلومیت هم بحث این است که اتفاقا برخی مدافعان امام مدافع خودشان هستند؛ از امام دفاع نمی‌کنند که از امام دفاع کرده باشند، امام را سند اعمال خودشان  می‌کنند. سید حسن خمینی  افزود: ما مجموعه کوچکی هستیم، ولی خداوند عنایتی کرده و سرمایه‌هایی داریم که باید آن‌ها را برای رفع این مظلومیت به کار بگیریم. یک ویژگی‌های درونی باید در خودمان ایجاد کنیم و اول از همه این است که واقعا دوستان همت و عزم‌شان را بالا ببرند و جوّزده نشوند. عوام‌زدگی امروز گریبان همه روشنفکران ما را گرفته و آن‌ها گرفتار کامنت و لایک شده‌اند؛ اگر حرفی بزنند که احیانا کامنت و لایک‌شان کم شود، می‌ترسند و نمی‌گویند. البته به محض این‌که یک جایی از آن‌ها را می‌بندند تعداد لایک و کامنت‌ها در شبکه های اجتماعی تغییر می‌کند! اتفاقی که در مورد کمپ منافقین در آلبانی رخ داد. گرچه از قبل هم معلوم بود این‌ها به صورت گروهی کار می‌کنند و موج می‌سازند. وی با بیان این‌که برای فضاسازی در شبکه های اجتماعی عده ای پول می‌گیرند و گروهی هم از روی اعتقاد کار می کنند، اما ما نباید در اعتقاد خودمان جا بزنیم، تأکید کرد: انسان باید عقیده‌اش را بگوید و در راه خود ثابت قدم باشد.

 سید خلیل سجادپور- زن جوان تبعه خارجی در زیرزمین یک منزل ویلایی کلنگی به قتل رسید.
 به گزارش اختصاصی روزنامه خراسان، چهارشنبه شب گذشته یک تماس تلفنی مشکوک، ماموران کلانتری مصلای مشهد را به حالت آماده باش درآورد. فرد تماس گیرنده مدعی بود که جسد زنی در منزل مسکونی متروکه افتاده است. با توجه به اهمیت و حساسیت موضوع، بلافاصله گروهی از افسران انتظامی به فرماندهی سرهنگ محمد ولیان(رئیس کلانتری مصلی) عازم بولوار چمن شدند و با مشخصاتی که فرد ناشناس ارائه داده بود، منزل متروکه را پیدا کردند؛ اما هرچه ماموران به در آهنی می‌کوبیدند، کسی پاسخ نمی‌داد. لحظاتی بعد نیروهای انتظامی با کسب مجوز قضایی از قاضی ویژه قتل عمد مشهد، قفل در را شکستند و به داخل منزل رفتند؛ اما هیچ اثری از جسد نبود. آن‌ها همه اتاق‌ها و حتی درون حیاط را جست‌وجو کردند ولی باز هم به نتیجه‌ای نرسیدند تا این که یکی از عوامل انتظامی به روزنه‌ای اشاره کرد که به داخل زیرزمین منزل مخروبه راه داشت؛ بنابراین نور چراغ قوه گوشی‌های تلفن همراه روشن شد و دو تن از افسران انتظامی به داخل زیرزمین تاریک رفتند .هنوز جست‌وجوها به پایان نرسیده بود که یکی از آنان جسد زن جوانی را در گوشه زیرزمین پیدا کرد. طولی نکشید که بی‌سیم‌های پلیس به کار افتاد و ماجرای کشف جسد به قاضی ویژه قتل عمد گزارش شد. عقربه های ساعت از ۲۲ شب عبور کرده بود که قاضی دکتر صادق صفری به همراه گروهی از کارآگاهان ورزیده پلیس آگاهی خراسان رضوی به محل کشف جسد رسیدند و این گونه تحقیقات قضایی در این باره آغاز شد. جسد مربوط به زنی ۲۴ ساله و تبعه خارجی بود که یک رشته روسری دور گردنش قرار داشت و تعداد زیادی لوازم تحریر در کنار جسد افتاده بود. بررسی دقیق ماجرا نشان داد که زن جوان متاهل بوده و لوازم تحریر‌ها را برای فرزندانش خریده است؛ اما چندین النگوی طلا که در دست وی خودنمایی می‌کرد، حکایت از آن داشت که عامل یا عاملان جنایت قصد سرقت یا زورگیری نداشته‌اند. از سوی دیگر نیز نبود آثار دفاعی روی پیکر مقتول بیانگر آن بود که وی به همراه فردی آشنا به زیرزمین منزل متروکه آمده و به‌طور غافلگیرانه به قتل رسیده است.
 بنا برگزارش اختصاصی روزنامه خراسان، با انتقال جسد«نجیبه- الف» به پزشکی قانونی، تحقیقات میدانی قاضی شعبه ۲۸ دادسرای عمومی و انقلاب مشهد در حالی ادامه یافت که مشخص شد خانواده وی روز قبل از کشف جسد(چهارم مهر) گم شدن زن جوان را به پلیس گزارش کرده‌اند. از سوی دیگر، گروهی از کارآگاهان با هدایت مستقیم سرهنگ ولی نجفی(رئیس دایره قتل عمد پلیس آگاهی خراسان رضوی) وارد عمل شدند و با راهنمایی‌های قضایی تحقیقات گسترده‌ای را برای کشف راز این جنایت وحشتناک آغاز کردند. بررسی‌های آنان برای شناسایی مالک منزل مسکونی به یک طباخی در مشهد رسید و مشخص شد که منزل مذکور به متصدی کلّه‌پزی تعلق دارد! از طرف دیگر نیز پیدا شدن لوازم پاکبانی مانند جارو در منزل متروکه حکایت از آن داشت که به احتمال زیاد برخی از پاکبانان محلی ساعاتی را برای استراحت وارد این منزل مخروبه می‌شوند! به همین دلیل رصدهای اطلاعاتی در دو شاخه هماهنگ، به سرپرستی سروان اسماعیل عظیمی مقدم(افسر پرونده) در حالی ادامه یافت که متصدی طباخی به کارآگاهان گفت: برخی از کارگران اتباع خارجی که برای وی کار می‌کردند نیز در آن محل به استراحت می‌پرداختند.
 گزارش روزنامه خراسان حاکی است، با به دست آمدن این سرنخ‌ها برخی از افراد مظنون تحت تعقیب قرار گرفتند که در نهایت ماجرای این جنایت هولناک به فضای مجازی گره خورد و بررسی‌های تخصصی برای شناسایی قاتل وارد مرحله جدیدی شد.
در همین حال، قاضی دکتر صادق صفری به کارفرمایان هشدار داد: از به کارگیری اتباع خارجی غیرمجاز در صنوف خودداری کنند و منازل خود را در اختیار آنان قرار ندهند! قاضی ویژه قتل عمد مشهد همچنین با تاکید بر این که شهروندان توصیه‌ها و هشدارهای قضایی را جدی بگیرند، خاطرنشان کرد: به‌کارگیری غیرقانونی اتباع خارجی نه‌تنها مجازات کیفری دارد بلکه در صورت وقوع جرایمی مانند قتل، صاحبکاران و کارفرمایان بازخواست خواهند شد و در مخمصه‌های قانونی و قضایی مدت‌های زیادی را سرگردان می‌شوند.
 قاضی شعبه ۲۰۸ دادسرای عمومی و انقلاب مشهد تصریح کرد: بررسی‌های قضایی در این پرونده جنایی نیز حکایت از آن دارد که متصدی طباخی بدون هیچ گونه مدرک فردی تبعه خارجی را به کار گرفته است که نه حساب بانکی دارد و نه هیچ گونه مشخصاتی از وی در واحد صنفی به ثبت رسیده است! به همین دلیل با افرادی که این گونه اتباع را به‌کار گمارند برخورد قاطع و قانونی صورت می‌گیرد.