اما پستی در فضای مجازی منتشر شد که باعث غافلگیری کاربران شد؛ در این پست نوشته: می‌‌دونستین کلم بروکلی، گل کلم و کلم بروکسل ساخته دست بشر هستن و در طبیعت به طور وحشی وجود ندارن؟ همه این‌‌ها با مهندسی کشاورزی از روی کلم وحشی به‌‌دست اومدن. کاربری هم در واکنش نوشت: «بله می‌‌دونستیم، بسیاری از مواد غذایی که ما امروز مصرف می‌‌کنیم در گذشته وجود نداشتن یا توسط انسان به صورت خوراکی مصرف نمی‌‌شدن».

تصور کنید یک عصر بهاری است و شما زمانی که از پیاده روی یک خیابان شلوغ عبور می‌کنید، چند جوانه‌ سبز را در شکاف‌های کوچک یک دیوار  می‌بینید یا در ظهر تابستان در یک محله متروکه چشم تان به خانه‌ای کاملاً پوشیده از پیچک می‌افتد. این‌ها تنها چند  نمونه‌ کوچک هستند از این که چگونه مادر طبیعت راهی پیدا می‌کند تا دوباره جهان را تسخیر کند. طبیعت فقط منتظر فرصتی برای تصاحب چیزهای عجیب و غریبی است که حتی فکرش را هم نمی‌کنید؛ از وسایل نقلیه و سازه ها  بگیرید تا قلعه و تونل‌های متروکه. مادر طبیعت تقریباً هر چیزی را که برای مدتی طولانی در دل طبیعت رها شود ، پس خواهد گرفت.

هرکس این خانه‌های پوشیده از گیاهان را ببیند تصور می‌کند قرن ها خالی از سکنه بوده‌ و رها شده‌اند اما در واقع، کمتر از 30 سال طول کشیده تا گیاهان بتوانند دهکده ماهیگیری کوچک چینی به نام هوتووان را  تسخیر کنند. تنها راه رسیدن به  این جزیره قایق شخصی یا اتوبوس و سپس کشتی است و  قطعا یک سفر دشوار و چند ساعته ر ا پیش روی هر مسافری می‌گذارد. پس جای تعجب نیست که این روستا در دهه 1990 متروکه شده‌است و طبیعت به گونه ای خانه های پلکانی روستا را پس گرفته که گویی هرگز هیچ انسانی در آن جا نبوده است.

یک پارک موضوعی متروکه ممکن است فضای مناسبی برای یک داستان ترسناک به نظر برسد، اما در Spreepark در برلین، طبیعت پیشروتر بوده و این شهربازی را پس گرفته است. این شهربازی  در سال 2001 تعطیل و طبیعت سریع دست به کار شد و آن جا را پس گرفت. سازه‌هایی که از زمان افتتاح پارک در سال 1969 استفاده می‌شدند، به سرعت توسط شاخه و برگ پوشانده شدند. دایناسورهای پلاستیکی در میان علف‌های سبز قرار گرفتند و مسیر ترن هوایی در شاخه‌های پربرگ ناپدید شد.

در آب‌های آرام ونت‌ورث پوینت در سیدنی منظره‌ای عجیب و در عین حال زیبا  را خواهید دید. شما شاهد جنگلی خواهید بود که روی لاشه یک کشتی متروکه شکوفا شده است. این کشتی که در گرینوک اسکاتلند ساخته و  در سال 1919 به آب انداخته شد، در سال 1952 هم به عنوان یک کشتی بخار باری و هم یک کشتی تدارکاتی جنگ جهانی دوم عمل می کرد. اما دو دهه بعد از رده خارج و در خلیج هومبوش رها شد. از آن زمان به آرامی طبیعت شروع به بلعیدن این کشتی کرد.

درست در وسط شهر ساحلی شلوغ سورنتو، دره ای عمیق و باریک به نام والون دی مولینی  وجود دارد که به خاطر 

معابد جنگلی در کامبوج را تصور کنید. در حدود 77 کیلومتری (48 مایلی) به سمت شمال غربی، معبد مخفی

فوران آتشفشان پاریکوتین در ژانویه 1943 شروع شد و در سال 1952 به پایان رسید. پس از پایان فوران آتشفشان شهر سن خوآن پرانگاریکوتیرو زیر لایه‌های متراکم گدازه دفن شد، تنها سازه باقی‌مانده، بنای کلیسای شهر است که آتشفشان حدود 9 متر از آن را پوشانده است. فقط قسمت‌هایی از این کلیسا بیرون از گدازه قرار گرفته است ، با این‌ حال، کلیسای شهر سن خوآن پرانگاریکوتیرو به‌عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری اصلی منطقه شناخته می‌شود و توانسته به‌ عنوان یک منبع درآمد برای روستاهای مجاور که بیشتر آن ها از اهالی سابق همین شهر بوده‌اند، درآمدزایی کند.