
گفت وگو
تعداد بازدید : 71
جهانبخش: وقتی جوان تر بودم تیمهای بزرگ ایرانی من را نخواستند!
علیرضا جهانبخش کاپیتان تیم ملی ایران پس از جام جهانی قطر شرایط خوبی در تیم باشگاهی اش فاینورد نداشت و حتی گفته می شد در فهرست مازاد سرمربی این تیم قرار دارد و احتمال انتقال او به لیگ یونان زیاد بود. اما کاپیتان تیم ملی ایران تصمیم گرفت در فاینورد بماند و برای بازگشت به ترکیب و شرایط مطلوب بجنگد. جهانبخش با تلاش و انگیزه زیاد به هدفش رسید و سرمربی تیم اش را متقاعد کرد و حالا او دوباره یکی از ستاره های تیم هلندی است که برای قهرمانی می جنگند. جهانبخش گفت و گویی با هفته نامه هلندی Voetbal Internationalانجام داده که گزیده آن را می خوانید.
*به جز پاناتینایکوس یونان باشگاههای بیشتری هم بودند که مرا می خواستند. مدیربرنامه من همه آن تیمها را فهرست کرده بود، اما من نمیخواستم. در فاینورد احساس میکنم که در خانه هستم.در صحبت با مربی فاینورد گفتم که اصلاً نمیخواهم بروم. مدیر برنامه ام فقط کارش را انجام میداد، چون شما به عنوان یک فوتبالیست همیشه میخواهید بازی کنید. من هم این را میخواهم، اما در فاینورد.
*آرنه اسلوت سرمربی فاینورد مورد توجه باشگاه لیدز یونایتد بود اما پاسخ منفی داد. من لیگ برتر انگلیس را میشناسم. این یک لیگ خاص است، بنابراین میتوانم بفهمم که اسلوت به آن فکر کرده است. اما نقل و انتقالات همیشه مربوط به زمان بندی است. ما در فاینورد روی چیز خاصی کار میکنیم و با هم میتوانیم به چیزهای بزرگی دست پیدا کنیم.
*شخصاً فکر میکنم آرنه اسلوت میخواهد با فاینورد قهرمان شود. فاینورد باشگاه بزرگی است، اما هر چند وقت یک بار قهرمان شده است؟ دو بار در ۲۵ سال گذشته، درست است؟ میتوانم تصور کنم که مربی ما میخواهد قهرمان شود، ما بازیکنان هم این را میخواهیم. میتوانیم جام حذفی را هم ببریم و هنوز در لیگ اروپا هم هستیم.
جهانبخش به بحثی که بین بازیکنان فاینورد در این زمینه صورت گرفته پرداخت و افزود: قبل از بازی جام حذفی مقابل نایمخن در رختکن درباره آن صحبت کردیم. بازیکنان و مربیان میآیند و میروند، اما ما میتوانیم مطمئن شویم که دستاوردهایمان فراموش نمیشود. این برای من ارزش زیادی دارد، به خصوص در باشگاهی مانند فاینورد.
*به عنوان یک بازیکن جوان در ایران از یک شهر کوچک، چندین بار توسط باشگاههای بزرگتر رد شدم. به اندازه کافی خوب نبودم، یا فاصله خیلی زیاد بود. ما به المپیک لندن هم صعود نکردیم. با این که فقط 18 سال داشتم، این برایم مثل یک ضربه بود. بعداً به تنهایی به نایمخن هلند رفتم تا برای این تیم بازی کنم. من هم اوایل مشکل داشتم. اما به تدریج یاد میگیرید که چطور زندگی کنید و به ویژگیهای خود اعتماد کنید.