گروه ورزش/محمد ربیعی سرمربی تیم فوتبال مس رفسنجان از هدایت این تیم برکنار شد و همین خبر کافی بود تا دوباره شایعه تغییر احتمالی در کادرفنی پرسپولیس قوت بگیرد. پس از کسب نتایج ضعیف در نیم فصل دوم رقابت‌های لیگ برتر و همچنین حذف از رقابت‌های جام حذفی مقابل تیم خلیج فارس ماهشهر، مدیران باشگاه مس رفسنجان تصمیم به برکناری محمد ربیعی از سرمربیگری این تیم گرفتند.طبق صورت جلسه‌ای که یک شنبه شب  میان اعضای هیئت مدیره باشگاه مس رفسنجان به امضا رسید، اعضا به این نتیجه رسیدند که با ربیعی قطع همکاری و باب مذاکره با گزینه‌های مختلف را باز کنند.این اتفاق در حالی رخ داده که ربیعی با مس ۲ سال دیگر قرارداد دارد و باید منتظر ماند و دید که در نهایت دو طرف به چه جمع بندی خواهند رسید. با رسانه ای شدن این خبر گمانه زنی ها درباره مقصد آینده ربیعی آغاز شده و جالب این که به زعم برخی، او گزینه جانشینی یحیی گل محمدی سرمربی پرسپولیس است. البته از مدت ها پیش نام مهدی تارتار برای جانشینی گل محمدی مطرح شده بود به خصوص که سرمربی سرخ ها در فصل جاری چند بار استعفا یا تهدید به قطع همکاری کرد و همین مسئله باعث شد که برخی رسانه ها از احتمال حضور تارتار روی نیمکت سرخ ها برای ادامه مسابقات فصل جاری یا فصل آینده خبر دهند. موضوعی که رضا درویش مدیرعامل پرسپولیس چند روز پیش در گفت و گو با یکی از خبرگزاری ها تکذیب و تایید کرد که پرسپولیس با گل محمدی ادامه می دهد و اسامی مطرح شده برای کادرفنی سرخ ها زاییده ذهن دیگران است و باشگاه تصمیمی درباره تغییر کادرفنی ندارد. اما حالا با نتایجی که گل محمدی در لیگ برتر گرفته و از قهرمانی دور شده و با توجه به حذف پرسپولیس از مسابقات جام حذفی با قبول شکست مقابل آلومینیوم اراک، دوباره بحث تغییر در کادرفنی سرخ ها مطرح شده است و این بار با قطع همکاری ربیعی با مس رفسنجان یک گزینه دیگر هم برای جانشینی یحیی اضافه شده است. البته برخی از منابع نزدیک به باشگاه پرسپولیس تلویحا از احتمال استخدام یک مربی صاحب سبک خارجی برای فصل آینده خبر داده اند و با توجه به این که چندی پیش بحث بازگشت دوباره برانکو به ایران و پیشنهاد سپاهان به این مربی کروات مطرح شده بود بعید نیست پروفسور دوباره گزینه نیمکت سرخ ها باشد.

مجاور-شامگاه یک شنبه اصحاب رسانه،مهمان ضیافت افطاری رئیس‌جمهور بودند. ضیافتی  که حضور چهره های مختلف سیاسی از منتهی الیه جریان های راست و چپ کشور،  رنگ و بوی متفاوتی به آن داده بود و البته مورد توجه رسانه ها و کاربران فضای مجازی قرار گرفت . به عنوان نمونه با این که معمولا در جلسات رسمی، صندلی‌های سمت چپ و راست رئیس‌جمهور متعلق به مدیران ارشد دولت همچون رئیس دفتر و وزیران است، در دیدار اخیر رئیس‌جمهور با اصحاب رسانه، دو چهره کهنه‌کار مطبوعاتی، یعنی آقایان محمود دعایی و حسین شریعتمداری در کنار رئیسی نشستند. حضور شریعتمداری نیز در نوع خود قابل توجه بود چرا که مدیر مسئول کیهان در سال های گذشته هیچ وقت دعوت روسای جمهور وقت برای شرکت در ضیافت افطار اصحاب رسانه را نمی‌پذیرفت و در این جلسات شرکت نمی‌کرد. موضوعی که البته  از دید حاضران جلسه نیز پنهان نماند و برخی از آن ها با اشاره به این موضوع، حضور همزمان دعایی و شریعتمداری در دو سوی رئیس‌جمهور را نماد سرمایه سیاسی بالای رئیسی و اعتماد همه جریان‌های سیاسی به او دانستند.   فارغ از قاب همدلی در دیدار رمضانی رئیس‌جمهور با اصحاب رسانه؛  واگویه هایی که کمی بعد از این دیدار توسط برخی از  مسئولان حاضر در جلسه در رسانه ها منتشر شد، حاکی از  این بود که  این دیدار بدون رودربایستی معمول و کاملا صریح و درعین حال صمیمی برگزار شده است. در این میان محمدقوچانی روزنامه نگار شناخته شده اصلاح طلب از جمله افرادی بود که در افطار اصحاب رسانه با رئیس‌جمهور دعوت شده بود. او با انتشار عکس‌هایی از این جلسه در صفحه شخصی خود در شبکه اینستاگرام، روایتی از این دیدار ارائه   و  ابراز امیدواری کرد رئیسی با سرمایه سیاسی مطلوبی که دارد دست کم در سه مسئله «اصلاح نظام انتخاباتی»، «تحقق سیاست خارجی مستقل» و «غلبه بر شکاف‌های رو به تزاید اجتماعی» توفیق پیدا کند.  مدیر مسئول روزنامه شرق نیز پس از این دیدار،اظهار کرد:«یکی از نقاط مثبت دولت سیزدهم توجه به نظرات رسانه‌ها و شکایت نکردن از آن‌هاست. من ندیدم که دولت از رسانه‌ها شکایت کند. اگر هم نقدی بوده سعی شده است با گفت‌وگو و تعامل حل شود.» از دیگر چهره های حاضر دراین جلسه اخوان مدیر مسئول جدید روزنامه جوان بود. او درباره این دیدار صمیمانه با رئیسی گفت :« طیف‌های مختلف به‌طور متوازن به جلسه با رئیس‌جمهور دعوت شده‌ بودند. آقای رئیسی همگان را مورد تفقد خوبی قرار داد و این قرابتِ یک مدیر عالی‌رتبه کشور با اصحاب رسانه خصوصاً در مقایسه با روندی که در دولت گذشته داشتیم شایسته تقدیر و تحسین است. حتی برخی مدیران رسانه‌ها که از اصلاح‌طلبان هم بودند در فرصتی که از نزدیک فراهم شد، به‌صورت درِگوشی با رئیس‌جمهور صحبت کردند و این مسئله در دولت قبل اصلاً مطرح نبود.» رئیس جمهور نیز در این دیدار پس از شنیدن نقطه نظرات اصحاب رسانه،  در بخشی از سخنان خود با اشاره به این که امروز دوران جنگ روایت‌هاست، تصریح کرد:«اصحاب رسانه نقش موثری در روایت دقیق، صریح، سریع و امیدآفرین از رویدادهای مختلف دارند و بدون رسانه‌های حرفه‌ای، منصف و متعهد امکان هماوردی با دشمنان در عرصه جنگ روایت‌ها وجود ندارد.» سید ابراهیم رئیسی نقش رسانه‌ها در افزایش و اعتماد عمومی و ارتقای سرمایه اجتماعی را قابل توجه دانست و گفت:« البته این به معنی آن نیست که رسانه‌ها نباید دولت را نقد کنند، چرا که انتقاد آنان و انتقال دیدگاه‌ها، نظرات و انتقادهای مردم به دولت می‌تواند کمک بزرگی برای حل مشکلات کشور باشد.رسانه ها با رویکرد امیدآفرینی پل ارتباطی دولت و مردم باشند.»

 زندگی در خانه‌های کوچک به تازگی به یک جنبش پرطرفدار در دنیا تبدیل شده است. آن هم در زمانی که بیشترمان از متراژ خانه خود شکایت داریم و معتقدیم اتاق‌مان جواب گو نیست، کمدها کم است، آشپزخانه به اندازه کافی بزرگ نیست و ... . قرار نیست خانه‌های خیلی کوچک را در مقابل خانه‌های بزرگ قرار دهیم یا زندگی در خانه‌های بزرگ را اشتباه بدانیم. برای همین بهتر است قبل از شروع تعریف مشخصی از خانه‌ کوچک داشته باشیم. برای ساخت این خانه‌ها از مصالح کمتری استفاده می‌شود، سازگار با محیط زیست است و قابلیت نصب پنل خورشیدی و استفاده از انرژی باد را دارد. فضاهای لازم برای زندگی در آن به درستی طراحی شده است و بعضی از این خانه‌ها قابلیت جابه‌جایی دارد. اگر چه این خانه‌های نقلی مساحت کمی دارد اما جانمایی این واحدهای مسکونی در دل شهر و نزدیکی به مراکز علمی و شغلی باعث شده محبوبیت زیادی در میان قشر جوان و شاغل داشته باشند. بعضی گرایش مردم دنیا به خانه‌های نقلی را در ادامه جنبش مینیمالیسم که بر پایه سادگی بنا شده است، می‌دانند. خانه‌های میکرو معمولا به اندازه فعالیت‌های زیستی فرد ساخته می‌شوند، نسبت به حجم کوچک‌شان از شیشه زیادی در آن استفاده می‌شود، معماری داخلی آن آپدیت شده و خلاقانه‌ است و به همین دلیل نسبت به دیگر خانه‌ها برای فرد محبوب‌تر است شاید محبوب‌تر و زیباتر از یک واحد بزرگ و لوکس آپارتمانی!

معرفی می‌کنم: میکروخانه!
متراژ دقیقی برای این که یک خانه در دسته ‌بندی خانه‌های کوچک قرار بگیرد، مشخص نشده است. بعضی خانه‌های 12 تا 32 متری را میکرو آپارتمان می‌دانند و برخی معتقدند مساحت این خانه‌ها بین 25 تا 45 متر مربع است. شکل طراحی میکروخانه‌ها در کشورها متفاوت است اما نکته مشترک در این خانه‌ها این است که آشپزخانه، سرویس‌های بهداشتی، پذیرایی و ... در یک سطح مسطح بدون فاصله زیاد از هم قرار می‌گیرد. در اغلب این خانه‌ها به طراحی اتاق کار و اتاق خواب هم توجه شده و با حذف فضاهای غیر ضروری و جایگزین کردن وسایل تاشو و کم‌جا به همه نیازهای روزانه یک فرد در خانه پاسخ داده می‌شود. استفاده از مصالح سازگار با محیط زیست مثل چوب، پنجره‌های بزرگ و تمام شیشه‌ای، اتاق‌های دوبلکس و طراحی مدرن و مینیمالی از جمله ویژگی‌های میکرو خانه‌هاست که باعث شده قشرهای  مختلف، مشتری این خانه‌ها باشند. مقرون به صرفه بودن از دیگر دلایلی است که مردم دنیا به میکروخانه‌ها روی آورده‌اند. بالا بودن هزینه خرید مسکن به خصوص در پایتخت کشورها باعث شده است تا روز ‌به ‌روز تقاضا برای زندگی در این خانه‌ها افزایش پیدا کند و به تعداد خانه‌های کوچک در این شهرها اضافه شود. «دیوید لاتیمر» بهترین سازنده خانه کوچک در سال 2020 است. او هر سال 12 تا 16 خانه کوچک می‌فروشد و این خانه‌ها را برای یک زوج عالی می‌داند. «لاتیمر» درباره تاثیر زندگی در این خانه‌ها می‌گوید: «این نوع زندگی می‌تواند بسیار صمیمی، راحت و گرم باشد. خانه‌های کوچک قطعا برای همه نیست. زندگی در این خانه‌ها نیاز به فداکاری و تغییر سبک ‌زندگی دارد تا این تجربه‌ها ممکن شود. بیشتر مشتریان من قبل از این که متعهد به زندگی در این خانه‌ها شوند، تحقیقات عمیقی انجام می‌دهند.» دهکده خانه‌های کوچک ایده فراتری است که در انگلیس در حال انجام است. قرار است در این دهکده 12 تا 15 خانه کوچک ساخته شود و در آن محلی برای ذخیره‌سازی محصولات محلی بدون زباله، یک اتاق خشک شویی، یک کارگاه برای تعمیر وسایل منزل و یک اتاق غذاخوری اجتماعی در نظر گرفته شود تا این دهکده خودکفا باشد و اهالی آن بتوانند با هم روابط صمیمانه‌ و دوستانه‌تری داشته باشند.

سرشناس ‌ها در خانه‌های کوچک
خانه‌های کوچک در دنیا به خانه‌های مینیاتوری، نانوآپارتمان، بند انگشتی و میکرو آپارتمان شهرت دارند. ایلان ماسک ثروتمندترین مرد جهان، مدیرعامل تسلا از شناخته ‌شده‌ترین افرادی است که از زندگی در خانه‌ کوچک استقبال و این موضوع را در دنیا داغ کرد. او هنگام کار کردن روی پروژه اسپیس- ایکس یکی از این خانه‌های کوچک را اجاره کرد و در توئیتی نوشت: «زندگی کردن تو یه خونه کوچیک، دنج‌تر و راحت‌ تره». کریس مارچ، بنیان‌گذار یکی از شرکت‌های خانه‌سازی کوچک در انگلیس هم یکی دیگر از افرادی محسوب می‌شود که از زندگی در خانه کوچک راضی است. او سه سال در یکی از خانه‌های طراحی شده خودش که در ساخت آن از چوب کاج و سرو استفاده شده، زندگی کرده است. این خانه دو طبقه، دو اتاق 12 متری دارد و مارچ درباره آن گفته: «این خانه همه چیزهایی را که من و پسرم به آن نیاز داریم  دارد.»

کشورهای پیشرو در جنبش خانه‌های کوچک
شاید تصور خانه 10 متری برای ما کابوس باشد اما در برخی کشورها این یک واقعیت محض و معمول است. زندگی در خانه‌های کوچک به خصوص در شهرهای گران‌قیمت دنیا کم‌کم به یک سبک زندگی تبدیل شده و شهر را به سمت خانه‌سازی ‌های این چنینی سوق می‌دهد. نگاهی به این کشورها و آن ‌چه در صنعت خانه‌سازی در حال اتفاق است، انداخته‌ایم.
ژاپن| بیشتر مردم ژاپن به فکر کار و کسب درآمد هستند و از خانه بیشتر برای استراحت و یک محیط امن استفاده می‌کنند. به همین دلیل است که متراژ خانه در ژاپن موضوع مهمی نیست و خانه‌ها متراژ کمی دارند . آن‌ها اگر هم قرار باشد میزبان باشند مهمانی خود را در رستوران و فضاهای مشابه برگزار می‌کنند. در توکیوی ژاپن در سال‌های اخیر زوج‌های جوان به خرید یا اجاره خانه‌های بندانگشتی در مرکز شهر علاقه زیادی نشان داده‌اند.
چین| کمی آن ‌طرف در همسایگی ژاپن هم اتفاقی مشابه افتاده است. جمعیت بالا و هزینه‌های هنگفت زندگی در پایتخت چین مسئولان را به فکر ساخت خانه‌های بندانگشتی پیش‌ ساخته انداخته است. به این ترتیب چینی‌ها به تازگی به سراغ خانه‌های پیش‌ ساخته و کوچکی رفته‌اند که همه اجزای آن در کمتر از 24 ساعت به هم وصل می‌شوند.
آمریکا| خرید خانه به اندازه کافی برای آمریکایی‌ها جذاب نیست و آن‌ها در سال‌های اخیر کمتر به خرید خانه علاقه نشان داده‌اند. در طول دو دهه گذشته در آمریکا حدود 1.8 میلیون خانوار یک یا دو نفره به نیویورک اضافه شده که تعدادشان از یک میلیون آپارتمان‌های بندانگشتی منهتن بیشتر است. به همین دلیل پروژه میکرو آپارتمان‌های 28 متری اجرایی و با استقبال مواجه شد. در آمریکای لاتین و شهرهای سائوپائولوی برزیل و بوگوتای کلمبیا هم وضع مشابهی حاکم است و این دو شهر شاهد بیشترین میزان ساخت‌ و ‌ساز آپارتمان‌های کوچک 10 تا 15 متری است.
آلمان| در آلمان ساخت میکروخانه‌ها از سال‌ها پیش آغاز شده است. آلمان در سال 2011 میلادی در فرانکفورت پروژه میکرو آپارتمان را به منظور استفاده از دانشجویان کلید زد اما بعد از تمام شدن طرح نه تنها دانشجویان که کارمندان و افراد شاغل در این شهر هم از خرید و اجاره این آپارتمان‌ها استقبال کردند.

یک خانه کوچک، هوشمند و استاندارد
ساخت میکروخانه و آپارتمان‌ها گوشه‌ای از تلاش جهان در جنبش خانه‌های کوچک است. این جنبش باعث راه‌اندازی شرکت‌هایی شده که با دریافت هزینه، یک خانه کوچک، هوشمند و استاندارد به مشتری تحویل می‌دهند. تسلا یکی از شرکت‌هایی‌ است که در کنار فعالیت‌هایش در خودروسازی هوشمند به ساخت خانه‌های کوچک هوشمند می‌پردازد. فناوری خانه‌های هوشمند چند گام جلوتر از دیگر خانه‌های کوچک است. خانه هوشمند این امکان را برای کاربر فراهم می‌کند که دور از خانه وسایل و لوازم خانه خود را کنترل و نظارت کند. این فناوری که روز به روز در حال تکامل است می‌‌تواند به مصرف کنندگان اجازه دهد هزینه های انرژی را کاهش دهند. در استرالیا هم شرکت‌هایی کار طراحی میکروخانه‌ها را به عهده می‌گیرند. آن‌ها برای طراحی میکروخانه‌ها از نازک ‌کاری‌های سفارشی، پارتیشن‌های کشویی و مبلمان کم‌جا و قابل‌ جابه‌جایی استفاده می‌کنند تا بهترین بهره از فضای محدود را داشته باشند. این شرکت‌ها از مشتریان خود می‌خواهند تا فهرستی از فضاها و وسایل مورد نیاز خود در خانه را تهیه کنند تا بر اساس آن و متناسب با آن فهرست، فضاهای ذخیره سازی مناسبی طراحی شود. در ژاپن طراحی و شکل ساخت خانه‌های کوچک متفاوت است. این خانه‌ها در فضایی به مساحت حدود ۱۰ مترمربع و در چند طبقه ساخته می‌شوند؛ آجرها به قدری باریک هستند که تنها فضای بخش‌های مختلف منزل را از هم جدا می‌کنند و جعبه‌های فلزی متعددی وجود دارند که طوری با هم ادغام شده‌اند تا با چیده ‌شدن در فضایی کوچک و به شکلی پیچیده در عین حال، کم ‌جا و کارآمد، فضای لازم برای قرار دادن وسایل را فراهم کنند. روشی مشابه با ساخت این خانه‌ها در اسکاتلند و آمستردام هلند هم دیده می‌شود. کشورهایی مانند آلمان، سوئد، اتریش، ایرلند و لهستان از سال ۲۰۱۸ میلادی بیشترین حجم سرمایه‌گذاری در بخش ساخت آپارتمان‌های میکرو را داشته‌اند. آلمان یکی از کشورهایی است که پیش‌ بینی شده زندگی مجردی در آن تا سال ۲۰۴۰ میلادی به 19.3 میلیون نفر برسد که این رقم عجیب و البته نگران ‌کننده است. به همین دلیل از سال ۲۰۱۸ میلادی تاکنون، حجم معاملات آپارتمان‌ های کوچک تا ۸۵ درصد به ویژه در شهرهای برلین، هامبورگ و فرانکفورت رشد پیدا کرده و ارزش آن به 1.1 میلیارد یورو رسیده است.

3 خانه کوچک و معروف جهان
در این بخش، با چند خانه کوچک آشنا خواهید شد که به دلیل طراحی خاص و کاربردی‌شان در جهان معروف و شناخته ‌شده‌تر نسبت به بقیه خانه‌ها با متراژ کم هستند.

کجاست؟ کالیفرنیا
چند متر؟ 15.8 متر
این خانه کوچک و همه ‌چیز تمام متعلق به یک طراح وب در کالیفرنیاست. انتخاب وسایل چند منظوره و کم‌ جا به اضافه سقفی بلند باعث شده تا این خانه حدودا 16 متری برای یک زندگی یک نفره مناسب باشد و فرد در آن احساس خفگی نکند.

کجاست؟ توکیو
چند متر؟ 18 متر
در توکیوی ژاپن دیدن خانه‌های کوچک عجیب نیست. این خانه در توکیو با داشتن سقفی بلند و دیوارهای شیشه‌ای که باعث جذب نور خورشید می‌شود و فضا را هم بزرگ تر از اندازه معمول نشان می‌دهد یکی از خانه‌های محبوب توکیوست.

کجاست؟ واشنگتن
چند متر؟ 9.6 متر
فکر می‌کنید خانه مناسب یک زوج باید چند متری باشد؟ این خانه حدودا 10 متری که یکی از کوچک ترین خانه‌های دنیاست متعلق به یک زوج آمریکایی است که برای کاهش هزینه‌ های خود مساحت خانه خود را به کمترین میزان ممکن رسانده‌اند.

منابع این پرونده: ایمنا، BBC، مجله منزل، تابناک

 

اوکراین برگ برنده ماکرون می شود؟ 

دور نخست انتخابات ریاست جمهوری فرانسه با راهیابی « ماکرون» و « لوپن» به دور دوم، پایان یافت. 14 روز دیگر سرنوشت نهایی این انتخابات رقم خواهد خورد تا پیروز آن، راهی کاخ الیزه شود

گروه بین الملل-با شمارش آرا در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه، این کارزار به دور دوم کشیده شده و امانوئل ماکرون و مارین لوپن دو هفته دیگر  قرار است با هم دوباره رقابت کنند. رئیس جمهور فعلی فرانسه از حزب «جمهوری به پیش» با کسب آرای نزدیک به ۲۷ درصد (26.99) و لوپن از حزب «جبهه ملی» با کمی کمتر از ۲۳ درصد (22.9) به دور دوم راه یافتند. در این دوره از انتخابات فرانسه 12 نفر از احزاب مختلف نامزد بودند اما رقابت اصلی میان ماکرون و لوپن جریان داشت. اکنون این دو تن به دور دوم راه یافته اند و در واقع روزهای پیش رو، روزهای تعیین کننده ای برای آینده سیاسی و اقتصادی این کشور و اتحادیه اروپا خواهد بود. راهیابی نامزدی از جناح راست افراطی تنها با اختلاف 4درصد نسبت به نامزدی از جریان میانه به دور دوم، نشانگر تغییر نگرش فرانسوی‌ها به سیاستمداران در این کشور است. مارین لوپن در این مدت سعی کرد خود را نماینده گروهی از فرانسوی‌ها معرفی کند که خواسته‌هایشان نادیده گرفته شده است. علاوه بر خانم لوپن، قرار گرفتن سه کاندیدای تندروی دیگر از جناح چپ و راست در جایگاه‌های سوم تا چهارم با رایی بسیار بالاتر از جناح‌های سنتی فرانسه، نشان از اختلافات داخلی احزاب از یک سو و ناامیدی فرانسوی‌ها از احزاب سنتی در این کشور از سویی دیگر است. به عنوان مثال حزب سوسیالیست در این انتخابات کمتر از ۲ درصد از کل آرا را کسب کرد یا حزب جمهوری خواهان فرانسه، حزبی بااندیشه‌های راست میانه، کمتر از ۵ درصد آرا را به خود اختصاص داد. با این حال، با اعلام نتایج دور اول انتخابات ریاست جمهوری فرانسه، درحقیقت مرحله اصلی رقابت ها شروع شده است. ماکرون که جوان ترین رئیس جمهور تاریخ فرانسه است، در پنج سال گذشته با بحران های زیادی از جمله تظاهرات «جلیقه زردها» و همه گیری ویروس کرونا روبه رو بوده است.

شریفی- پنج سال پس از آن که دادگاه عالی پاکستان از نواز شریف، نخست‌وزیر، سلب صلاحیت کرد و حکم به برکناری‌اش داد، خاندان شریف دوباره به راس قدرت در اسلام آباد بازگشتند. از دل خانواده ای که فساد مالی و پول شویی شان در «اسناد پاناما» فاش شده بود، حالا «شهباز» برادر کوچک نخست وزیر پیشین پاکستان، بر همان صندلی که «نواز» زمانی روی آن می نشست، تکیه می زند. این تصمیمی بود که پارلمان پاکستان، روز گذشته با موافقت 174نماینده از مجموع 342 کرسی نمایندگی گرفت. این نتیجه در حالی به دست آمد که به گزارش رسانه‌های پاکستان، نمایندگان «تحریک انصاف»، حزب تحت رهبری عمران خان، ساعاتی پیش از رای گیری از سمت خود استعفا   و بیش از ۱۰۰ نفر از آن ها نشست مجلس ملی پاکستان را ترک کرده بودند. همزمان، معترضان در لندن، در حمایت از عمران خان در مقابل منزل «نواز شریف» نخست‌وزیر و رهبر سابق پاکستان تجمع کردند و خواستار پایان دادن به «فساد دولتی» شدند. به گزارش دیلی میل، معترضان خشمگین با تجمع در «هاید پارک» لندن، مقابل منزل نواز شریف، تاکید کردند که مخالف هرگونه «دولت وارداتی» هستند. دولتی که آن ها مدعی اند آمریکا بر سر کار آورده است. حالا با همه حواشی، روز دوشنبه 11 آوریل، شهباز شریف به عنوان بیست و سومین نخست وزیر این کشور از سوی پارلمان برگزیده شد. شهباز ۷۰ ساله، تاکنون سه بار به عنوان وزیر ارشد بزرگ ترین ایالت پاکستان، پنجاب، کار کرده است. این ایالت پایگاه قدرت خانواده اوست. او حالا ریاست حزب مسلم لیگ -شاخه نواز را برعهده دارد. «شهباز» به مدیری سرسخت و پرکار مشهور است که سخنرانی‌هایش توام با اشعاری انقلابی است. دو بار ازدواج کرده   و مالک مجموعه املاک لوکس در لندن و دبی است. ناظران سیاسی در پاکستان معتقدند که شهباز شریف برعکس برادرش نواز شریف، رابطه صمیمانه‌ای با تشکیلات قدرتمند نظامی این کشور دارد. اختلاف با ارتش همواره دلیل عمده چالش برای دولت‌های پیشین پاکستان به ریاست نوازشریف بود که در کنار پرونده‌های فسادمالی و سوء مدیریت کشور منجر به برکناری وی می‌شد. هر دو برادر با پرونده‌های فساد متعددی در دیوان حسابرسی ملی از جمله در زمان نخست وزیری عمران‌خان، مواجه بوده‌اند اما هیچ اتهام و جرمی علیه شهباز به اثبات نرسید یا از سوی دادگاه تایید نشد.

 

 

 

 

 

جوان نابینای هندی در بین مدیران موفق‌جهانی

آشنایی با «سریکانت بولا»، کارآفرین موفقی که یک فیلم بالیوودی درباره زندگی‌اش در آستانه ساخته شدن است

مهسا کسنوی | روزنامه‌نگار

 اگر کمی با سینمای هند آشنا باشید، حتما فیلم‌های بالیوودی را دیده‌اید. در این فیلم‌ها اتفاقات با اغراق خاصی شکل می‌گیرند اما این ‌بار اغراق پا به زندگی واقعی هندی‌ها گذاشته و آن را برایشان شبیه فیلم‌های بالیوودی کرده است. «سریکانت بولا» نام یک کارآفرین 30 ساله هندی است که توانسته مدیر عامل یک شرکت تولیدی به ارزش 7.5 میلیون دلار شود. شاید تا این جای داستان برای شما زیاد بالیوودی به نظر نرسد اما باید بگویم سریکانت بولا به صورت مادرزادی نابیناست. موفقیت این جوان نابینای هندی آن ‌قدر برای مردم جالب بوده که کارگردان‌های معروف بالیوودی تصمیم به ساختن فیلمی بر اساس زندگی سریکانت بولا با بازی راج‌کومار گرفته اند. در ادامه به بررسی زندگی سریکانت می‌پردازیم.

   خوشبختی به‌ دلیل حمایت‌های خانواده
وقتی سریکانت متولد شد، تعدادی از دوستان خانوادگی و اقوام به پدر و مادر او توصیه کردند که او را چون نابیناست، رها کنند. شاید این ساده‌ترین راه ممکن برای آن‌ها بود؛ چون خانواده ثروتمند و تحصیل‌ کرده‌ای نبودند. سریکانت می‌گوید: «به پدر و مادرم گفته شده بود که من حتی نمی‌توانم نگهبان خانه خودم باشم چون اگر سگ  ولگردی داخل خانه می‌شد، نمی‌توانستم او را ببینم. حتی افراد بسیاری پیش پدر و مادرم آمدند و از آن‌ها خواستند که مرا با بالش به قتل برسانند.» اما پدر و مادر سریکانت نه تنها فرزند خود را نکشتند بلکه او را  ترک هم  نکردند و برای آسایش و تحصیل او از هیچ کاری دریغ نکردند. برای همین است که سریکانت خود را خوشبخت‌ترین مرد زمین می‌داند، آن هم نه به خاطر رسیدن به این موفقیت که کلی در جهان سر و صدا به پا کرده است بلکه به دلیل داشتن خانواده‌ ای که همیشه از او حمایت کرده‌ اند.
    از کیلومترها پیاده‌روی تا رفتن به مدرسه شبانه‌روزی
سریکانت بولای شش ساله، هر روز به مدت دو سال، با راهنمایی برادرش برای رسیدن به مدرسه در منطقه روستایی هند کیلومترها راه می‌رفت. این مسیر جاده‌ای گل‌آلود و پرعلف بود که در هنگام باران‌های موسمی زیر آب می‌رفت. او می‌گوید: «هیچ کس با من حرف نمی‌زد چون نابینا بودم». هنگامی که او هشت ساله شد، پدرش به او گفت که یک مدرسه شبانه روزی مخصوص کودکان نابینا سریکانت را قبول کرده است. اما او باید به حیدرآباد، نزدیک‌ترین شهر در فاصله ۴۰۰ کیلومتری، نقل مکان می‌کرد و این باعث می‌شد، سریکانت از پدر و مادرش دور بیفتد ولی سریکانت سختی مسیر را پذیرفت و در مدرسه جدیدش   شنا و شطرنج یاد گرفت. او با توپی که صدای زنگوله‌ می‌داد کریکت بازی می‌کرد و معتقد بود تمام این‌ مهارت‌ها به دست و به گوش آدم بستگی دارد.
   رویای مهندس شدن
او همیشه آرزو داشت که مهندس شود و می‌دانست که برای این کار باید علوم و ریاضیات بخواند. اما از مدرسه پاسخ منفی شنید. به او گفتند که این کار غیر قانونی است و اجازه تحصیل ندارد. سریکانت اما برای رسیدن به رویایش جنگید تا بالاخره موفق شد به یک مدرسه معمولی برود و ریاضیات بخواند. او تنها دانش‌آموز نابینا در کلاسش بود اما سریکانت می‌گوید: «آن‌ها با آغوش باز به من خوش‌آمد گفتند. من بسیار خوشحال شدم. من اولین کسی شدم که به دنیا ثابت کرد که می‌تواند این کار را انجام دهد و نسل جوان‌تر که نابینا هستند لازم نیست نگران ناکامی باشند.» سپس سریکانت برای ادامه تحصیل در ام‌آی‌تی در کمبریج ماساچوست مستقر شد که در آن‌ جا اولین دانشجوی بین‌المللی نابینا بود. او در سال ۲۰۰۹ وارد دانشگاه شد و اولین روزهایش در آن جا را به عنوان «تجربه‌ای متناقض» توصیف کرد.
   بازگشت  غرورآمیز به وطن
زندگی برای سریکانت به خوبی پیش می‌رفت. بعد از تحصیل علوم مدیریت در ام‌آی‌تی به او چندین شغل پیشنهاد شد، اما او ترجیح داد که در آمریکا نماند. او حس می‌کرد که در کشور زادگاهش کار ناتمامی دارد. سریکانت با خودش فکر کرد که چرا من شرکت خودم را افتتاح و معلولان را استخدام نکنم؟ او در سال ۲۰۱۲ به کشورش برگشت و شرکت صنایع بولانت را تأسیس کرد. این شرکت بسته ‌بندی محصولات سازگار با محیط زیست است و ارزش آن بیش از هفت میلیون دلار برآورد می‌شود. این شرکت تا حد امکان افراد معلول و دارای شرایط خاص سلامت روان را استخدام می‌کند. سال گذشته، در ۳۰ سالگی، سریکانت به فهرست سال ۲۰۲۱ رهبران جوان جهانی مجمع جهانی اقتصاد راه یافت. او امیدوار است که طی سه سال آینده سهام شرکت صنایع بولانت به طور همزمان در چندین بورس بین‌المللی عرضه ‌شود.

دانش اجتماعی حضرت خدیجه(س)  در خدمت تبلیغ 

گزارش های مستند تاریخی از نقش بی بدیل همسر بزرگوار رسول‌خدا(ص) در معرفی، گسترش و حمایت از دین اسلام

جواد نوائیان رودسری – نوشتن درباره سیره و ویژگی‌های شخصیتی بانویی یگانه، همچون حضرت خدیجه کبری(س) کار ساده‌ای نیست؛ چگونه می‌توان در سالروز رحلت جانگداز وی که ماتمی بزرگ برای خیرالانام، خاتم‌الانبیاء، محمد مصطفی(ص) است، با زبان قاصر و قلم ناتوان، درباره بانویی نوشت که رسول‌خدا(ص) در تعظیم و تکریم وی از والاترین و بهترین توصیفات، در قالب زیباترین واژگان بهره برده‌است؟ مورخان و نویسندگان مشهور جهان اسلام نیز، با تأسی به همین تکریم، به گرامی داشت مقام آن بانوی بزرگوار در آثار خود پرداخته‌اند؛ «ابن عبدالبر» در «الاستیعاب»، خدیجه کبری(س) را نخستین حامی پیامبرخدا(ص) و دین اسلام می‌داند و تصریح می‌کند که وی، در انتهای روزی که حضرت ختمی‌مرتبت(ص) مبعوث شد، اسلام آورد و شهادتین را بر زبان مبارکش جاری کرد. «ابن اثیر جزری» در «أسد الغابه»، بانوی بزرگوار اسلام را نماد شرافت و انسانیت در عصر پیش از بعثت می‌نامد و ملقب شدن حضرت خدیجه(س) را به «طاهره»، در آن دوران، دلیلی بر عظمت مقام آن بزرگوار می‌شمرد. «ابن‌حجر عسقلانی» در «الاصابه»، بانوی بزرگوار اسلام قوت قلب نبی‌مکرم(ص) دانسته‌است که به واسطه فداکاری در مسیر حق و پایداری در دفاع از رسول‌خدا(ص)، از ربّ جلیل وعده بهشت برین گرفته بود. اما نباید از یاد برد که صدها روایت معتبر از معصومین(ع)، درباره جایگاه والای حضرت خدیجه(س)، او را از هر وصف و تکریمی، بی‌نیاز می‌کند؛ آن‌گونه که سیدالساجدین، امام زین‌العابدین(ع)، در آن خطبه توفانی که کاخ یزید و یزیدیان را در هم کوبید، برای معرفی خود، از جمله «انا ابنُ خَدیجةَ الکبری» بهره برد و صحت آن را بی‌نیاز از توضیح دانست.