چرا از بعثت نبی‌اکرم(ص) به عنوان یک نعمت بزرگ یاد می‌شود؟

عید مبعث را باید عید بزرگ موحدان و عدالت‌خواهان عالم بدانیم. بعثت یک رویداد فوق‌العاده مهم و عظیم در تاریخ بشری است؛ رویدادی که فلسفه اصلی آن، رفع موانع اصلی رسیدن بشر به سعادت و تعالی و نیز، پشتیبانی از عقلانیت و خردورزی حقیقی و حکیمانه‌ای است که بشر با تمسک به آن، می‌تواند راه را از بیراهه تمیز دهد. خداوند متعال در قرآن کریم، از بعثت به عنوان یک نعمت بزرگ یاد کرده‌؛ این یک تعبیر بسیار ظریف و قابل توجه است. پروردگار با برانگیختن رسول خود، حضرت ختمی مرتبت(ص) در میان مردم، آن‌ها را از پرتگاه ضلالت و گمراهی رهاند و راه چگونه زیستن را به بشریت آموخت؛ در آیه 103 سوره آل‌عمران می‌فرماید: «کُنتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَکُم مِّنْهَا»؛ بشر بر لب پرتگاهی مخوف و جهنمی ایستاده بود که خداوند با دست غیبی خود که عین رحمت اوست، آن‌ها را از لب پرتگاه عقب کشید و نجات داد و این، بی‌تردید نعمتی بزرگ است که با بعثت به بشریت ارزانی شد. بعثت پیامبرخدا(ص) سرآغازی برای این راه طولانی و نورانی بود؛ آن حضرت هدایت خلق را از صفر شروع کرد؛ نخست یک نوجوان، علی بن ابی‌طالب(ع) و یک بانوی سرشناس، حضرت خدیجه کبری(س)، دعوت آن حضرت را پذیرفتند و با همراهی و هدایت حضرت خاتم‌المرسلین(ص)، ندای توحید را در فضای تاریک و غبارآلود و شرک‌زده آن روز سردادند و همگان را به پذیرش آن فراخواندند. این امر در شرایطی بسیار سخت و حساس محقق شد و برکات فراوانی برای بشریت داشت.

 

اگر بخواهیم درباره مهم‌ترین هدف بعثت صحبت کنیم، باید کدام وجه از تأثیرگذاری این رویداد را مدنظر قرار دهیم؟

هدف بعثت، هدفی صد در صد انسانی است؛ به این معنا که بعثت، سعادت بشر را درنظر دارد. بعثت اتفاق افتاد تا انسان بتواند خود را از دریای جهالت، سفاهت و بی‌اخلاقی نجات دهد. پیامبراکرم(ص) دلیل بعثت خود را تمام‌کردن مکارم اخلاق معرفی می‌کند: «بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکارِمَ الْأَخْلَاقِ»؛ این دستورالعمل، دستورالعمل و آموزه ابدی بعثت است و رسول‌خدا(ص) برای رسیدن به این امر، چه زحمات فراوانی کشید، چه رنج‌ها تحمل کرد و چه فداکاری‌هایی انجام داد. بنابراین، انسان‌های خواهان سعادت و طرفدار تعالی بشریت، عزیزانی که دل در گرو مهر رحمت‌للعالمین(ص)، هم‌او که یکپارچه محبت است و مهربانی، دارند، باید در پاسداری از میراث بعثت او بکوشند. شایسته نیست که بشر، بعد از عبور از دوران جاهلیت که به واسطه فداکاری‌های حضرت ختمی مرتبت(ص) میسر شد، دوباره به سوی پرتگاه جهالت درغلتد، فریب شیطان را بخورد و آموزه‌های راستین آن حضرت را به فراموشی بسپارد.