فیلم سینمایی «زودباش زودباش» (C'mon C'mon) که مدتی پیش منتشر شد، از فیلم‌های مستقل سینمای آمریکاست که مورد توجه منتقدان و تماشاگران قرار گرفته است. این فیلم را مایک میلز نوشته و کارگردانی کرده که پیشتر آثاری چون «تازه‌کارها» و «زنان قرن بیستم» را ساخته بود. چهارمین فیلم بلند سینمایی این سینماگر نیز یک اثر مستقل و کم‌ هزینه است که تنها یک ستاره دارد. 

«زودباش زودباش» درباره یک خبرنگار و گزارشگر رادیویی به نام «جانی» است که به علت سفر اجباری خواهرش به شهری دیگر، به شهر محل زندگی خواهر خود می‌رود تا برای یکی دو روز از «جسی» پسر 9 ساله او مراقبت کند. در حالی که پدر «جسی» دچار بیماری روانی شده و بازگشت «ویو» به خانه به تأخیر می‌افتد، چالش‌هایی برای «جانی» و خواهرزاده‌اش به وجود می‌آید.

واکین فینیکس بازیگر برنده اسکار «جوکر» و «گلادیاتور» تنها هنرپیشه شاخص «زودباش زودباش» است که بازی تحسین‌ برانگیزی در این فیلم دارد و فیلم را به تنهایی، چند پله بالاتر می‌برد. در مقابل وودی نورمن بازیگر نوجوان فیلم که باید نقش‌آفرینی قابل باورتری می‌داشت، موفق نیست و با وجود چهره نمکین، به یکی از نقاط ضعف فیلم تبدیل شده است. 

اثر جدید مایک میلز در اغلب دقایق تنها دایی و خواهرزاده را به عنوان بازیگر در قاب نمایش می‌دهد و با آن‌ها به نقاط مختلف دیترویت و نیویورک سفر می‌کند؛ از بازی در خانه گرفته، تا خرید کردن و حتی دعوا. این فیلم بیش از هرچیز به تنهایی انسان معاصر و پیچیدگی‌های ارتباط با فرزند، خصوصا فرزند طلاق می‌پردازد. فیلم در عین حال که شیرینی خاصی در روایت رابطه کاراکتر اصلی دارد اما در بسیاری از دقایق به اقتضای قصه، غم‌انگیز است. فیلم سینمایی «زودباش زودباش» فیلمی کاملا خانوادگی و فاقد خشونت است. یکی از نقاط ضعف این فیلم 109 دقیقه‌ای که به صورت سیاه و سفید فیلم برداری شده، کند بودن ریتم آن است. با این حال «زودباش زودباش» با امتیاز آی ‌ام ‌دی‌ بی 7.6 و نمره متاکریتیک 82 همزمان محبوب تماشاگران و منتقدان سینما بوده است. این فیلم از سوی هیئت ملی نقد به عنوان یکی از 10 فیلم برتر مستقل سال 2021 انتخاب   و نامزد چندین جایزه فیلم‌های مستقل شده است. این فیلم را می‌توانید در پلتفرم ‌های فیلیمو، نماوا و سایت‌های دانلود بیابید.

الهه فیاضی - «مرد نقره‌ای» فیلمی به تهیه‌کنندگی پرویز امیری و کارگردانی محمد حسین لطیفی و با نقش‌آفرینی بازیگرانی چون مهدی سلطانی، بهاره کیان افشار و هنرپیشگان نوجوان، در ایران و ترکیه تصویربرداری و در ژانری متفاوت از سایر آثار لطیفی ساخته شده است. در این فیلم با یک اکشن روبه‌رو هستیم اما اکشنی که چندان هم اکشن به نظر نمی‌رسد. محمد حسین لطیفی در کارنامه خود سیمرغ بلورین بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را دارد و همچنین آثار درخشانی در تلویزیون همچون سریال «صاحبدلان» را در کارنامه هنری خود گنجانده اما باید دید «مرد نقره‌ای» به گرد پای دیگر آثار شاخص او می‌رسد؟

گویا دغدغه اصلی فیلم «مرد نقره‌ای» این است که قهرمان ‌سازی کند و از جمله امتیازهای این فیلم، شاید پیوند دو نسل با هم است و نشان دادن ارتباطی سالم و درست بین آن‌ها. لطیفی نوجوانان را در کنار نسلی از قهرمانان جنگ قرار می‌دهد و با دیالوگی شاخص و از آن دست دیالوگ‌هایی که خوش نشسته و شعار نمی‌دهد، توسط «سیاوش» (مهدی سلطانی) اذعان می‌دارد که ما دیروز مرد جنگ بوده‌ایم، چون تحمیل بود و امروز مرد صلحیم!

لطیفی در این فیلم به هویت و اصالت ایرانی اشاره دارد، پرچم را نماد غرور ملی می‌داند که باید در اهتزاز باشد، فرقی نمی‌کند کجای این کره خاکی باشد، یک ایرانی همیشه پرچم را سرفراز و برافراشته نگاه می‌دارد. چه زیبا که حالا نوجوانانِ این خاک، پرچم آن را برافراشته می‌دارند و این احساس ملی را با شوق و شعف به نمایش می‌گذارند. از دیگر پیام‌های قابل ملاحظه فیلم، انسانیت و اخلاق‌مداری است. مثلا مادری که به فرزندش پشت کرده اما مادر است، عشق او در نظر گرفته می‌شود و احترام و محبت به او لازمه اخلاق است.

از بحث پیام ‌های خوب فیلم که بگذریم، باید به مسئله و دغدغه سینما بپردازیم که از فیلم نامه شروع می‌کنم. از جمله مواردی که در فیلم نامه این اثر خودنمایی می‌کند، توالی و پیوند اتفاق‌هاست که اغلب درست و قانع‌کننده نیستند و گاهی شوخی به نظر می‌رسند. سکانس‌های این فیلم‌نامه برای نوجوان‌ها نوشته و پرداخته شده یا بزرگ‌سال؟

بازی بازیگران نیز حس‌ و حالی جدی و عمیق ندارد، خصوصا تروریست‌ها که برای بمب‌گذاری و گروگان‌گیری آمده‌اند، بازی‌های عمیقی ندارند و چندان مصمم به نظر نمی‌رسند. شاید فیلم «مرد نقره‌ای» سعی دارد فیلمی باشد که زیاد ایجاد رعب و وحشت نکند. ترس و دهشت یک گروگان گیری را کم رنگ‌تر نشان دهد و بگوید در هر شرایط، خونسردانه تصمیم درست بگیرید. اما آیا دنیای ترسیم ‌شده در فیلم، شبیه دنیای واقعی یک حمله تروریستی و باورپذیر است؟ چرا «پینار» و «امیرکیان» این قدر هیجان ‌زده عمل می‌کنند و مثلا تلفن‌های همراهشان را روی سکوت نمی‌گذارند؟ چرا بیهوده و بی‌هدف در راهروها بی‌احتیاط و پرسروصدا می‌دوند و حرف می‌زنند؟ به نظر می‌رسد همه‌ چیز غیرقابل باور و به اصطلاح دمِ‌دستی است. قبول که آن‌ها نوجوان هستند  و گاهی غلط عمل می‌کنند. پس چرا در صحنه فرار دسته ‌جمعی به سمت پارکینگ، بزرگ و کوچک کسی عقلش راه نمی‌دهد که دوربین‌ها را از بین ببرد تا مسیر فرارشان لو نرود؟ اتفاقات دیگری از این دست نیز در فیلم وجود دارد.

دیالوگ ‌های «مرد نقره‌ای» شعار می‌دهند. لازم نبود برای هر سکانسی که معنا و پیامی به دنبال دارد، دیالوگی گنجانده شود که مثل یک نریتور، آن پیام را منتقل کند. سینما بیشتر جای دیدن است تا شنیدن. مثلا در لوکیشن استخر، ایرانی‌ها به سمتی هدایت می‌شوند که تصویر پرچم آمریکا در آن جاست و جمله‌ای که «ایمان» می‌گوید و از این که زیر پرچم آمریکا ایستاده‌اند، برائت و بیزاری می‌جوید، به جای تاثیرگذاری رنگ‌ و بوی شعار می‌دهد. بهتر بود با میزانسنی دیگر و حتی بدون دیالوگ، این پیام را منتقل می‌کرد که از کارگردانی چون لطیفی به راحتی برمی‌آمد.

فیلم «مرد نقره‌ای» نکات قابل بحث بسیاری دارد، از موسیقی متن ساده و گذرا تا فیلم برداری و بازیگری و کارگردانی، اما آن چه که بسیار در این فیلم خودنمایی می‌کند سردرگمی ژانر و قهرمان است. فیلم اکشن است؟ پس چرا بازی و شخصیت تیپیکال دکتر و پسر نوجوانش باعث می‌شود فیلم طعنه به کمدی بزند؟ در صحنه‌های بسیاری هم انگار با یک درام اجتماعی روبه‌رو هستیم. قهرمان چه کسی است؟ «امیرکیان» نوجوان یا «سیاوش» مرد رزم دیروز و سرهنگ بازنشسته امروز؟ قهرمان اصلی یا بهتر است بپرسیم «پروتاگونیست» فیلم چه کسی است؟

 

فیلم «مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست» موفق شد تا یک رکورد دیگر کسب کند و تا عنوان ششمین فیلم پرفروش تاریخ سینما خودش را بالا بکشد.

به گزارش مهر، این فیلم با فروشی که این هفته در سینماهای جهان داشت و با رساندن آمار فروشش به 1.69 میلیارد دلار در باکس‌ آفیس جهانی ششمین فیلم پرفروش تاریخ شد. هر چند این رقم بدون محاسبه نرخ تورم است اما این فیلم موفق شد تا با پشت سر گذاشتن «دنیای ژوراسیک» با فروش 1.67 میلیارد دلار و «شیر شاه» با فروش 1.66 میلیارد دلار این جایگاه را کسب کند. با وجود نگرانی‌هایی که در انتقال کووید19 وجود داشت و به ویژه سویه امیکرون، «مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست» همچنان در سراسر جهان سینمادوستان را به خود جذب می‌کند.

با این حال عبور از جایگاه ششم باید برای «مرد عنکبوتی» سخت‌تر باشد، زیرا پنج فیلم باقی ‌مانده که شامل «آواتار»، «انتقام‌جویان: پایان بازی»، «تایتانیک»، «جنگ ستارگان: نیرو برمی‌خیزد» و «انتقام‌جویان: جنگ بی‌نهایت» است هر یک بیش از ۲ میلیارد دلار فروخته‌اند و رسیدن به این مرز برای «مرد عنکبوتی» می‌تواند غیرممکن باشد.

این فیلم ابرقهرمانی تاکنون ۷۲۱ میلیون دلار در سینماهای آمریکا و ۹۷۰ میلیون دلار در دیگر نقاط جهان فروش داشته است.

در سال 1400 سریال‌های مختلفی در نمایش خانگی منتشر شد که اغلب پرستاره بودند. شمار کمی از آن‌ها مانند «زخم کاری» و «خاتون» موفق بودند و با استقبال مخاطبان مواجه شدند، تعدادی از سریال‌ها مانند «گیسو»، «مردم معمولی»، «دراکولا»، «میدان سرخ»، «قبله عالم» و «جزیره» نیز برخلاف پیش ‌بینی‌ها، کیفیت رضایت‌بخشی نداشتند و نتیجه‌ای جز ناکامی در کارنامه کارگردان و ستاره‌هایشان باقی نگذاشتند. در ادامه مطلب به سریال‌های ناامیدکننده‌  اما پرستاره‌ در سال 1400 پرداختیم.

گیسو

انتشار سریال «گیسو» نیمه اسفند 99 و در آستانه نوروز 1400 آغاز و بیشتر قسمت ‌های آن در سال جدید منتشر شد. این مجموعه فصل دوم سریال پرمخاطب «عاشقانه» به کارگردانی منوچهر هادی بود که پس از گذشت چهار سال از پخش فصل اول، منتشر شد. مهناز افشار یکی از بازیگران اصلی «عاشقانه» بود که به دلیل مهاجرت، حضورش در فصل دوم سریال منتفی شد اما با وجود این قصه فصل دوم با محوریت کاراکتر او و با حضور یک بازیگر جایگزین یعنی هانیه توسلی ادامه پیدا کرد. پانته‌آ بهرام و بهاره کیان‌افشار نیز دیگر بازیگرانی بودند که در «گیسو» حضور نداشتند. محمدرضا گلزار، هومن سیدی و حسین یاری به عنوان شخصیت‌ های مهم و اصلی سریال در فصل دوم بازی کردند اما به دلیل ضعف‌هایی که سریال داشت، حضور آن‌ها نیز دردی از «گیسو» دوا نکرد و موفقیت فصل قبل تکرار نشد. این مجموعه به دلیل ریتم کند سریال، قصه‌ کم‌ کِشش، اتفاقات عجیب و غیرمنطقی داستان و بازی ضعیف بازیگران با انتقاد مخاطبان مواجه شد. سرانجام «گیسو» در قسمت 22 با پایانی ضعیف و نیمه‌تمام به انتها رسید. پس از انتشار قسمت ماقبل پایانی، هادی در اینستاگرامش نوشت یک قسمت دیگر به پایان اجباری فصل دوم می‌رسیم. او همچنین نوشت اگر فصل سومی در کار باشد، کارگردان نخواهد بود.

دراکولا

یکی از امیدهای نمایش خانگی در سال 1400، مجموعه «دراکولا» به کارگردانی مهران مدیری بود. مدیری پس از موفقیت سریال «هیولا» تصمیم گرفت فصل دوم این مجموعه را با نام جدید و با تغییراتی بسازد. به دلیل غیبت فرهاد اصلانی بازیگر اصلی «هیولا» در فصل دوم، قصه فصل جدید با تمرکز بر شخصیت «کامران کامروا» و خانواده او پیش رفت. «دراکولا» شروع خوبی نداشت و از همان ابتدا جای خالی «هوشنگ شرافت» در سریال احساس می‌شد. کیفیت قصه فصل دوم با «هیولا» قابل مقایسه نبود و خاطره خوب آن با فصل دوم تکرار نشد. تغییر بازیگران اصلی سریال ریسک مهمی برای ساخت فصل دوم بود و پیش ‌بینی می‌شد این تغییر تاثیر خودش را بگذارد، اما گروه بازیگران «دراکولا» هم شامل چهره‌های محبوبی مانند مهران مدیری، ویشکا آسایش، سیما تیرانداز، محمد بحرانی، بهنام تشکر و اندیشه فولادوند بود و با این حال این سریال در مقایسه با «هیولا»، مجموعه ضعیفی بود و انتظارات از مهران مدیری برآورده نشد. «دراکولا» در قسمت آخر هم پایان‌ بندی خوب و راضی‌کننده‌ای نداشت. سر و ته اتفاقات قصه به شکل تصنعی و غیرقابل باور به‌ هم آمد و پایان شتاب‌زده آن نظر مثبت مخاطبان را جلب نکرد.

مردم معمولی

سریال «مردم معمولی» در سکوت خبری ساخته و در آستانه نوروز خبر انتشار آن اعلام شد. این مجموعه به سبک کمدی‌ های سیت ‌کام ساخته شده بود. سریال لوکیشن ثابتی داشت و هر یکی، دو قسمت به ماجرای یکی از شخصیت ‌های قصه می‌پرداخت. «مردم معمولی» هم در ابتدای راه نشان داد که نمی‌توان خیلی به موفقیت سریال در ادامه امیدوار بود و انتظارات از رامبد جوان و گروهش برآورده نشد. بازیگران «مردم معمولی» حتی چهره‌هایی مانند شبنم مقدمی، آتیلا پسیانی و خود رامبد جوان هم نتوانستند به عنوان بازیگر عملکرد خوبی در سریال داشته باشند. این مجموعه به شدت از سوی مخاطبان مورد انتقاد قرار گرفت، تا جایی که فیلیمو و سازندگان «مردم معمولی» تصمیم گرفتند تغییری در ساختار سریال ایجاد کنند، بنابراین در اقدامی غیرمعمول 6 قسمت ابتدایی آن از آرشیو فیلیمو حذف و قسمت هفتم به عنوان قسمت اول منتشر شد. با این حال تغییرات جدید هم اتفاق ویژه‌ای را برای این مجموعه رقم نزد. «مردم معمولی» تبدیل به اثر موفقی در نمایش خانگی و کارنامه رامبد جوان نشد، به این ترتیب اولین سریال جوان در نمایش خانگی اثری ناامید کننده بود.

قبله عالم

یکی از سریال‌ هایی که درباره ناصرالدین‌ شاه ساخته شد، «قبله عالم» به کارگردانی حامد محمدی بود. این مجموعه برخلاف دو سریال پرحاشیه «جیران» و «آهوی من مارال» کمدی بود و کاری به پیشینه تاریخی و مستند اتفاقات نداشت. حامد محمدی در سینما کمدی‌های تجاری ساخته بود که فروش پایینی نداشتند. حامد کمیلی نقش ناصرالدین ‌شاه را بر عهده داشت و هادی کاظمی، شقایق دهقان، سوگل خلیق، سام درخشانی و پژمان بازغی دیگر بازیگران سریال بودند. پرداخت کمدی و تخیلی «قبله عالم» از شخصیت ‌ها و اتفاقات واقعی، خوب از آب درنیامد، به همین دلیل از این سریال استقبال و چندان دیده نشد. ممیزی فراوان «قبله عالم» تیر خلاص به این سریال بود. پس از تاخیر در انتشار قسمت‌هایی از این مجموعه که مورد انتقاد بازیگران آن هم قرار گرفته بود، قسمت‌ چهارم تا هفتم «قبله عالم» به دلیل ممیزی به طرز غیرعادی کوتاه شد، در نهایت انتشار این سریال متوقف و قسمت هفتم به عنوان قسمت پایانی در نظر گرفته شد. زمانی که خبر تولید و پخش «قبله عالم» منتشر شد، پیش ‌بینی نمی‌شد چنین سرنوشتی برای این مجموعه رقم بخورد و پروژه با شکست سنگینی مواجه شود.

میدان سرخ

یکی از پرستاره‌ترین سریال‌های نمایش خانگی، مجموعه «میدان سرخ» به کارگردانی ابراهیم ابراهیمیان است که اواخر شهریور امسال منتشر شد. حضور ستاره‌هایی مانند مهتاب کرامتی، حمید فرخ ‌نژاد و بهرام افشاری همه را به «میدان سرخ» امیدوار کرده بود و فضای معمایی سریال نیز کنجکاوی مخاطب را برمی‌انگیخت اما در همان قسمت اول امیدها به این مجموعه ناامید شد. قضاوت‌ها در ادامه نیز تغییری نکرد و کیفیت ضعیف سریال همه را غافلگیر کرد. «میدان سرخ» در زمان تولید، شرایط پیچیده‌ای را پشت سر گذاشت. ابراهیم ابراهیمیان، بهرام بهرامیان و کمال تبریزی به عنوان کارگردان قسمت‌هایی از سریال پشت دوربین قرار گرفتند اما نتوانستند این پروژه را نجات دهند. پیچیدگی‌های قصه «میدان سرخ»، اتفاقات مبهم و انگیزه‌های نامعلوم شخصیت‌های سریال باعث شد مخاطب با این مجموعه ارتباط برقرار نکند. حضور ستاره‌ها هم تاثیر مهمی در همراهی مخاطبان نداشت و این سریال با آن چه انتظار می‌رفت فاصله زیادی داشت،پس «میدان سرخ» رضایت تماشاگران را جلب نکرد و مهتاب کرامتی، حمید فرخ‌نژاد و بهرام افشاری پس از تجربه ناکام قبلی‌شان در نمایش خانگی، با این مجموعه نیز شکست تازه‌ای را تجربه کردند. بر خلاف دیگر سریال‌ها، «میدان سرخ» فصل دومی خواهد داشت.

جزیره

سریال «جزیره» به کارگردانی سیروس مقدم نیز مانند دیگر سریال‌هایی که نام بردیم شروع خوبی نداشت و در مقایسه با آن‌ها شروع ضعیف‌تری هم داشت. همان طور که چند روز قبل در همین صفحه نوشتیم، نام سیروس مقدم به عنوان کارگردان و چهره‌های شناخته‌ شده زیادی که به عنوان بازیگر در آن حضور داشتند، باعث می‌شد امیدوار باشیم که «جزیره» بتواند رضایت نسبی گروهی از مخاطبان را جلب کند اما نه تنها این اتفاق رخ نداد، بلکه شاهد سریالی ناتمام و بدون پایان بودیم. قصه سریال در قسمت‌های اولیه پرکشش و جذاب پیش نرفت و بازی تصنعی و غیرطبیعی بازیگران اصلی آن یعنی امیر مقاره و شادی مختاری جزو مهم‌ترین نقاط ضعف «جزیره» بود. هر چه قصه این مجموعه جلوتر رفت بیشتر از نتیجه کار مقدم ناامید شدیم و پایان ناگهانی سریال در قسمت 14، بدون این که ماجراها به سرانجام برسند نیز شکست این مجموعه را سنگین ‌تر کرد. گفته شده بود فصل دوم سریال ساخته خواهد شد اما فیلیمو از تولید فصل جدید آن صرف‌ نظر کرده و قرار نیست «جزیره 2» ساخته شود.

هوتن شکیبا به زودی با بازپخش مجموعه کمدی «فوق لیسانسه‌ها» ساخته سروش صحت در شبکه تماشا حضور خواهد داشت. این سریال فصل سوم «لیسانسه‌ها» است که اولین بار سال 98 روی آنتن شبکه 3 رفت.

 

 

 

 

 

 

امیرحسین رستمی بازی در سریال کمدی «جنابعالی» ساخته عادل تبریزی را به پایان رساند. بیژن بنفشه‌ خواه، حسین سلیمانی، میرطاهر مظلومی و مهوش وقاری از دیگر بازیگران این مجموعه 15 قسمتی هستند.

 

 

 

 

 

 

مهوش صبرکن در گفت‌وگو با میزان ، درباره دستمزد کم بازیگران پیش کسوت گفته است که بعضی از تهیه‌کنندگان دستمزد 10 سال قبل را به او پیشنهاد می‌دهند و با این دستمزدها، ترجیح می‌دهد پیشنهادی را نپذیرد.