واشنگتن پست در گزارشی که عکس یک خود را نیز به آن اختصاص داده به وضعیت تیراندازی‌ های بی‌شمار در واشنگتن دی‌سی پرداخته است. در یکی از محله ‌های این شهر طی سه سال اخیر حدود دو هزار و800 گلوله شلیک شده است. این وضعیت، امنیت مردم کوچه و خیابان را سلب کرده و باعث شده عابران هر لحظه انتظار یک تیراندازی تازه را داشته باشند. واشنگتن پست نوشته که این وضعیت در این محله از نسلی به نسل دیگر ادامه داشته است.

مراسم تشییع رئیس جمهور فقید هائیتی که به تازگی در منزلش به دست عوامل مسلح به قتل رسید./ رویترز

در حالی که بیشتر نظامیان آمریکایی خاک افغانستان را به مقصد کشورشان ترک کرده اند، فرمانده ارشد آمریکا در منطقه می‌گوید، حملات هوایی ارتش آمریکا در حمایت از نیروهای افغان علیه پیشروی طالبان ادامه خواهد یافت. ژنرال کنت مکنزی، فرمانده ستاد فرماندهی مرکزی ایالات متحده، در کابل به خبرنگاران گفت: «آمریکا حملات هوایی خود در حمایت از نیروهای افغانستان را در روزهای اخیر افزایش داده و ما آماده‌ایم که سطح این پشتیبانی را در صورت ادامه حملات طالبان بالاتر ببریم.» از اوایل ماه می و همزمان با آغاز خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان بعد از ۲۰ سال، گروه طالبان حملات و پیشروی‌ های خود را شروع کرد و کنترل مناطق زیادی را در نقاط مختلف به دست گرفت. ژنرال مکنزی می‌گوید: «طالبان تلاش می‌کنند حس ناچاری در برابر حملات شان ایجاد کنند. آن ها اشتباه می‌کنند.»این در حالی است که  سازمان ملل متحد دیروز اعلام کرد تلفات غیرنظامیان در ماه‌ های می و ژوئن در افغانستان همزمان با افزایش دامنه جنگ میان  طالبان و نیروهای دولتی این کشور به دو هزار و ۴۰۰ کشته و زخمی رسیده که بالاترین سطح در میان آمارهای ثبت شده از سال ۲۰۰۹ تاکنون به شمار می‌رود. نمایندگی سازمان ملل در افغانستان، «یوناما» در گزارش خود توضیح داده که در شش ماه نخست سال ۲۰۲۱ یعنی در فاصله ابتدای ژانویه تا پایان ژوئن گذشته، تلفات غیرنظامیان در پی تشدید حملات طالبان به پنج هزار و  ۱۸۳نفر رسیده که از این میان هزار و ۶۵۹ نفر جان خود را از دست داده‌اند. با افزایش حملات، دوست محمد نایاب، رئیس امور مهاجرین ولایت قندهار در جنوب افغانستان می گوید: درگیری های اخیر در این ولایت (استان) ۲۲ هزار خانواده را مجبور به ترک محل سکونت خود کرده است. به گزارش یورونیوز، به گفته نماینده محلی وزارت امور مهاجرین و عودت دهندگان افغانستان، این خانواده ها از مناطق «بی ثبات» در غرب، جنوب و شمال قندهار به سمت مناطق «امن تر» در مرکز این شهر منتقل شده اند. خانواده ها در افغانستان به طور میانگین هفت نفره هستند. به این ترتیب ۲۲ هزار خانواده آواره به معنای جا به جایی حدود ۱۵۰ هزار نفر است.

72عضو پارلمان لبنان با تشکیل دولت توسط «نجیب میقاتی» موافقت کردند. اما   این‌که بلافاصله بعد از انتخاب نجیب میقاتی روند حل بحران‌های لبنان آغاز شود خوش‌بینانه به نظر می‌رسد؛ چراکه در وهله نخست رسیدگی به این حجم از چالش‌های انباشته شده در میان خشم و نارضایتی زمان زیادی نیاز دارد و در وهله بعدی نیز هنوز تضمینی برای   تکرار نشدن سناریوی ماموریت سعد حریری در تشکیل دولت وجود ندارد.هرچند موانع پیش روی سعد حریری برای تشکیل دولت همچون نارضایتی عربستان، در برابر نجیب میقاتی نیست، اما در هرصورت او نیز از متحدان حریری محسوب می‌شود و در صورتی که واقعا قصد تشکیل دولت نجات در لبنان را دارد باید از تکرار مواضع رئیس جریان المستقبل بپرهیزد.میقاتی در عرصه سیاسی لبنان در مناصب مختلفی خدمت کرده است، او در 19 آوریل سال 2005 میلادی به عنوان نخست وزیر لبنان انتخاب شد و تا 19 ژوئیه همان سال نخست وزیر باقی ماند، دولت وی دولتی موقت بود که تنها تا انتخابات مجلس قانون‌گذاری جدید و تشکیل دولت براساس آن رسمیت داشت.وی علاوه بر این از سال 1998 تا 2004 میلادی نیز به عنوان وزیر حمل و نقل و اشتغال عمومی فعالیت کرده است. میقاتی بار دیگر در سال 2009 میلادی به عنوان نماینده منطقه طرابلس در پارلمان لبنان انتخاب شد. منابع سیاسی لبنان پیش‌بینی می‌کنند که حداکثر دو هفته بعد از انتخاب نخست‌وزیر مکلف پرونده تشکیل دولت در این کشور به نتیجه برسد. البته تجربه روند سیاسی در لبنان نشان داده که نمی‌توان به چنین پیش‌بینی‌هایی اعتماد کرد؛ اما این بار مسئولان لبنانی باید درک کنند که شرایط این کشور عادی نیست و همه چیز در معرض انفجار و فروپاشی قرار دارد.بنابراین   تشکیل نشدن دولت ظرف حداکثر دو هفته آینده با پیامدهای نامعلومی برای لبنان در همه سطوح همراه خواهد بود که باید جلوی آن گرفته شود.

انتشار اخبار و گزارش‌ هایی درباره بدافزار جاسوسی «پگاسوس» که متعلق به شرکتی اسرائیلی است، بار دیگر موضوع جاسوسی را برجسته کرد اما جالب این جاست که عربستان سعودی، امارات، بحرین و مغرب چهار کشور عربی هستند که از بدافزار پگاسوس استفاده کردند. رابطه بین رژیم صهیونیستی، عربستان و امارات به قدری واضح است که نمی‌توان آن را انکار کرد. رژیم صهیونیستی از سال 2012 و 2013 همه زیرساخت ‌های الکترونیک را برای امارات فراهم کرده و بدافزار پگاسوس را از طریق یک شرکت قبرسی به آن فروخته است. امارات با استفاده از تجهیزاتی که در اختیار شخصیت‌ های سوری قرار داده و نصب بدافزار پگاسوس روی این تجهیزات، از آن ها جاسوسی کرده است و همین روش را درباره شخصیت ‌های لبنانی هم به کار برده است. عربستان از این برنامه برای جاسوسی علیه خانواده خاشقچی و همسرش و مغرب از این بدافزار علیه الجزایر استفاده کرده، اگرچه شخص محمد ششم، پادشاه مغرب هم هدف جاسوسی قرار گرفته است. بنابراین، استفاده این کشورهای سازشکار از بدافزار پگاسوس نشان می‌دهد از یک سو بعد امنیتی در توافق آبراهام، برجسته‌تر از سایر ابعاد است و از سوی دیگر، حکام کشورهایی نظیر امارات، بحرین، مغرب و عربستان که آبراهام را امضا نکردند، نگرانی اصلی‌شان از جانب مردم خودشان است و پایه‌های مشروعیت آن ها سست شده است. به عبارتی، این کشورها معتقد هستند با جاسوسی از فعالان مدنی و روزنامه ‌نگاران می‌توانند مانع گسترش روحیه مخالفت و انتقاد از شیوه حکومت داری خود شوند. بهره‌گیری رژیم صهیونیستی از بدافزار جاسوسی نه موضوعی عجیب و نه جدید است بلکه این ماهیت رژیم اسرائیل است. بازنده بزرگ موضوع پگاسوس، کشورهایی هستند که از آن بهره گرفته‌اند زیرا مجبورند در مواقع اضطراری به اسرائیل باج بدهند.