استقبال از فیلم خانوادگی شان پن

فیلم جدید شان پن با عنوان «روز پرچم» شنبه شب در جشنواره فیلم کن برای اولین بار دیده شد.

به گزارش مهر، با اولین اکران فیلم «روز پرچم» ساخته جدید شان پن در جشنواره فیلم کن ۲۰۲۱، از این فیلم به خوبی استقبال شد. حضار در سالن نمایش فیلم 4 دقیقه ایستاده این فیلم را تشویق کردند. پن که برای اولین بار دخترش دیلن فرانسیس پن را در این فیلم در نقش اصلی به کار گرفته، از استقبال حضار متاثر شد و نزدیک بود مثل مت دیمون به گریه بیفتد. پن در این فیلم هم کارگردان است و هم بازیگر و در نقش «جان فوگل» یک سارق بانک و هنرمند قلابی بازی می‌کند. این شخصیت روز ۱۴ ژوئن متولد شده و همین الهام‌بخش عنوان فیلم شده است. دختر شان پن در این فیلم در نقش دختر این سارق بازی کرده که خبرنگاری فعال است که سعی دارد روابط آشفته با خانواده‌اش را ترمیم کند.

پن در برابر تشویق تماشاگران فیلمش گفت: «برای داشتن این گروه بازیگران، این همکاران سازنده، این تماشاگران و به ویژه این دختر؛ متشکرم.»

 

لیا سیدو جشنواره کن را از دست داد

جواب آزمایش کرونای لیا سیدو بازیگر جیمز باند مثبت شد و احتمالا به جشنواره کن نخواهد رسید.

به گزارش فارس، آزمایش کرونای لیا سیدو بازیگر زن «جیمز باند» فیلم حاضر در جشنواره کن،  مثبت از کار درآمد. او در 4 فیلم بازی کرده که هر 4 فیلم او هفته آینده به نمایش درخواهند آمد و سه تای آن‌ها نیز در بخش رقابتی خواهند بود. با این حال ممکن است به خاطر مشکل پیش‌آمده سفر خود به جنوب فرانسه را لغو کند.

سیدو هنوز به کن سفر نکرده است. او هم اکنون در حال تولید یک فیلم است.

سخنگوی سیدو تایید کرد که آزمایش کووید-۱۹ وی با وجود واکسینه شدن کامل و تزریق دو دوز و بدون علامت، مثبت است. وی تا زمانی که پزشکان برای سفر به کن و شرکت در رویدادهای جشنواره را در شرایط خطرناک تشخیص بدهند، در قرنطینه خواهد ماند.

شرط حضور او در جشنواره کن این است که او دو روز متوالی نتیجه آزمایش کرونایش منفی شود تا بتواند خود را به اکران جهانی «گزارش فرانسوی» به کارگردانی وس اندرسون برساند.

در شرایطی که ساختن یک سریال طنز موفق و تاثیرگذار با توجه به زمانه همچنان کرونازده، در میان تلخی و ناهنجاری اجتماعی امروز، کار ساده ای نیست، «دودکش ۲» نه اثری قوی، بلکه کاری قرار گرفته در دو وجه نسبتا قوی تا ضعیف دیده می شود.

بعد از توفیق فصل اول «دودکش» به نویسندگی برزو نیک نژاد، کارگردانی محمدحسین لطیفی در سال 92 و اقبال کم فصل دوم این سریال از سوی مخاطب با عنوان "پادری" بدون حضور نویسنده اصلی، در «دودکش ۲» یا در واقع فصل سوم این سریال، قرار بر آن شده است با برگرداندن قطار داستان به ریل مقبولیت از خاموشی همیشگی اجاق دودکش جلوگیری شود.

نیک نژاد که علاوه بر نوشتن تجربه کارگردانی سریال موفق «دردسرهای عظیم» یک و دو را دارد، به عنوان قَیّم اصلی «دودکش» در مقام نویسنده و کارگردان صحنه را در دست دارد. با این حال فیلم نامه «دودکش 2» برخلاف ابتکارات معمول قصه های سریال های چندفصلی تلویزیون، بدون غافلگیری و برخورداری از مواد جدیدِ تولید و ماجراسازی تازه، درجا می زند.

برخلاف تجربه های موفق مشابه چون «پایتخت» و «نون خ» که در آغاز هر فصل از همان سکانس های ابتدایی با نمایش تغییرات جدی در احوال شخصیت ها که گویی در زمان غیبت آن ها از قاب تلویزیون در فاصله فصلی رخ داده و ایجاد شگفتانه های تازه که مخاطب را کنجکاو می کرد، دست «دودکش» تقریبا خالی است. «دودکش» با رنگ موی روشن ترشده «فیروز» و نقش جدی ترشده «بهروز» به دیدار بیننده آمده. تا این جا حضور حسینی بای خبرنگار معروف و سرآغاز کشش عشق و خاطرخواهی رایج در سریال های تلویزیونی، جذابیت اولیه را در قسمت های ابتدایی ایجاد نکرده است.

می توان گفت فعلا تنها بازی شخصیت ها با تقلید یا شمایل پذیری خوب از دو کاراکتر استن لورل و الیور هاردی، اثر نیک نژاد را سرپا نگه داشته است.

صرف نظر از حفره های ریز و درشت در بدنه، قصه بی رمق فیلم نامه با دیالوگ های بعضا توهین آمیز که در موقعیت های خانوادگی رخ می دهد در مقابل تماشاگر روایت می شود. همچنان همان قالی شویی مشتاق و همان وانت است با همان شوخی های کلامی «بلدم بلدم»، تاکید «به ضرسِ قاطع»، «قمپز در کردن»ها، «در آمپاس» ماندن و «اِن قلت آوردن».

در این میان بازی های درست این جمع حرفه ای نسبت به فصل قبلی از جمله  بازی درست تر سیما تیرانداز و صد البته تیتراژ پایان سریال با صدای آشنای رضا صادقی قابل اعتناست، به ویژه این که روی همان موسیقی قدیمی آریا عظیمی نژاد ترانه خوانی کرده است.

صفا آقاجانی از بازیگران پیش کسوت است که علاوه بر حضور در مدیوم تصویر، در رادیو هم فعالیت کرده و صدای او نیز در حافظه شنیداری مردم ماندگار شده. این بازیگر هم اکنون یکی از سریال‌های محبوبش یعنی مجموعه «دردسرهای عظیم» را از شبکه آی‌فیلم روی آنتن دارد. تازه‌ترین فعالیت او در زمینه بازیگری نیز حضور در سریال تاریخی «مستوران» است که مرحله تصویربرداری را سپری می‌کند. به بهانه بازپخش «دردسرهای عظیم» با این بازیگر پیش کسوت گفت‌وگویی داشته‌ایم.

 

به نظرتان علت موفقیت سریال «دردسرهای عظیم» چه بود؟

کمدی فاخری بود و از نویسنده و تهیه‌کننده تا کارگردان، بازیگران و عواملی که در این سریال دور یکدیگر جمع شده بودند، همه در کمدی کاربلد بودند. هیچ کس زور نمی‌زد که مردم را بخنداند. اگر موقعیتی برای خنده وجود داشت از همان استفاده می‌کردند. اگر درام درست شکل بگیرد و حرفی برای گفتن داشته باشد، مردم آن را تحویل می‌گیرند. البته خیلی به این که مسئله رسانه تنها پیغام دادن باشد اعتقادی ندارم، اما به هر حال جذابیت موضوعی که گفته می‌شود و طرز بیان آن برای مردم مهم است.

 

یعنی آثار کمدی‌ جدیدی که پرمخاطب و ماندگار نمی‌شوند، فاخر نیستند؟

کمدی انواع و اقسام دارد. متاسفانه در اکثر تولیدات تلویزیون از تیپ‌سازی استفاده می‌شود، این دیگر خیلی کهنه شده و خواهان ندارد، در اوایل دهه 70 خواهان داشت، اما دیگر زمانش تمام شده. کمدی تیپیکال دیگر برای مردم جذاب نیست و حتی نمی‌بینیم استندآپ کمدین‌های موفق هم از تیپ استفاده کرده باشند.

 

در زمان «دردسرهای عظیم» تصور می‌کردید آقای عزتی به جایگاه فعلی‌شان به عنوان ستاره محبوب سینما برسند؟

بله، از شروع کار عده‌ای پیداست که چند مرده حلاج هستند و چقدر جَنم دارند. به نظر من بازیگرانی مانند آقای فرهاد اصلانی و آقای جواد عزتی بازیگران ژنی هستند و ذاتا بازیگرند. غیر از این که ذاتا چنین استعدادی دارند، اهل مطالعه و تماشای فیلم هستند و سواد اجتماعی دارند. آقای عزتی یکی از بااخلاق‌ترین و باوجدان‌ترین آدم‌های روزگار هستند، تا جایی که من دیدم شهرت هرگز ایشان را تحت تاثیر قرار نداده است.

 

پس از «دردسرهای عظیم 2» صحبتی برای ساخت ادامه سریال نشد؟

مردم هنوز از من سوال می‌کنند فصل سوم کی ساخته می‌شود. بعد از این که فصل دو ساخته شد، آقای نیک‌نژاد گفتند هرکاری بلد بودم در این دو فصل انجام دادم و دیگر برای فصل سوم آمادگی ندارم. الان هم که دیگر آقای نیک‌نژاد خدا را شکر در سینما آدم موفقی شدند، ایشان هم بسیار کاربلد و باسواد هستند. آقای عزتی را هم فکر نمی‌کنم دیگر کسی بتواند به تلویزیون بکشاند(می‌خندد).

 

شما آثار ماندگاری مانند «آینه» و «باغ گیلاس» در کارنامه دارید، راز محبوبیت این سریال‌ها چیست؟

در سال‌های اخیر هم کارهای ماندگار و پرمخاطبی داشتم، مانند «همه چیز آن جاست»، «پرستاران» و «زمانه» که به نظرم بی‌تکرار است. اگر فیلم نامه و تیم خوب و کارگردان کاربلد باشد، باری به هرجهت کار نکنند، فشار نیاورند که ساخت سریال را زود تمام کنند، نتیجه خوبی از آب درمی‌آید، مردم بیننده‌های فهیمی هستند و کار خوب را تشخیص می‌دهند.

 

در میان این آثار کدام نقش‌تان را بیشتر دوست داشتید؟

الحمدلله تا به حال کار باری به هر جهت انجام ندادم، همه نقش‌هایم را دوست داشتم و هنگام بازی در آن‌ها همه تلاشم را کردم. قرار بود در سریال «سایه تنهایی» ساخته بیژن شکرریز، یکی از نقش‌های اصلی را بازی کنم، آقای شکرریز موافق نبود و فرد دیگری آن نقش را بازی کرد. چون قرارداد داشتم و آقای شایانفر تهیه‌کننده دوست نداشتند از تیم جدا شوم، پیشنهاد کردند یک نقش فرعی را که دو، سه سکانس بیشتر حضور نداشت بازی کنم. این زن در خانه سالمندان روی ویلچر بود و خدا رحمتشان کند آقای پرویز پورحسینی عاشق این زن بود و دوست نداشت در خانه سالمندان باشد. در همان سکانس‌ها رابطه بسیار زیبا جان گرفته بود. خوب نوشته شده بود، پارتنر خوب بود و من و آقای پورحسینی هر دو همه توان‌مان را به خرج دادیم تا شناختی را که از نقش پیدا کرده بودیم پیاده کنیم. امروز به همان سکانس‌ها و این که عجب نقشی از آب درآمد فکر می‌کردم.

 

پس اندازه نقش برایتان مهم نیست؟

نه برای من مهم نیست، اما متاسفانه در دنیای هنری کیلویی کار می‌کنیم. در فیلم «آینه‌های روبه رو» دیدم که اسمم در سایر بازیگران نوشته شده، به خانم فرشته طائرپور که از تهیه‌کنندگان بی‌نظیر هستند گفتم چنین اتفاقاتی می‌افتد که آدم نقش کوتاه بازی نمی‌کند! شما به من گفتی این نقش کوتاه را تو می‌توانی دربیاوری و من هم این کار را کردم، چرا اسم من در سایر بازیگران است؟ ایشان هم عذرخواهی کردند و اسم به جایگاه خودش منتقل شد. یکی از دوستان مصاحبه‌ای کرده و گفته اگر همیشه کارت را درست انجام بدهی مانند وظیفه می‌شود، اما اگر کار متوسطی انجام بدهی و ناگهان زمانی کمی بالاتر از متوسط بروی، خیلی خوب دیده می‌شوی و حتی جایزه هم می‌گیری! اما وقتی همیشه کارت را خوب انجام می‌دهی دیده نمی‌شوی، البته ادعا ندارم همیشه کار خوب انجام دادم، اما بهترین خودم را به نمایش گذاشتم.

 

کار با کدام کارگردان برای شما تجربه به‌یادماندنی‌تری بوده است؟

با افراد زیادی کار کردم که فوق‌العاده بودند. از کار با آقای سیدحاتمی، آقای داریوش فرهنگ، آقای شهرام شاه‌حسینی لذت بردم و کار کردن در کنار آقای فتحی بی‌نظیر بوده است. آقای نیک‌نژاد هم در سریال «دردسرهای عظیم» ریسک بزرگی کردند که نقش «دریا» را به من سپردند، چون تا آن زمان کمدی کار نکرده بودم.

نوید محمدزاده در مراسم اختتامیه بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران حضور داشته است. او و هادی حجازی‌فر بخشی از جوایز و کمک هزینه‌های این جشنواره را نیز تقبل کرده بودند.

 

 

 

 

 

 

مهران غفوریان با گریم متفاوت و چهره جدیدی در سریال «خاتون» به کارگردانی تینا پاکروان حضور داشته است. او در این مجموعه نقش شخصیت «موسیو» را که مسئول پذیرش یک هتل است، برعهده داشته است.