دکتر سیدرضی عمادی -در روزهای اخیر روابط دولت «مصطفی الکاظمی» و نیروهای الحشدالشعبی بار دیگر شاهد تنش بود.این تنش در پی بازداشت قاسم مصلح، یکی از فرماندهان برجسته حشد الشعبی از سوی نیروهای ویژه تحت نظر نخست وزیر عراق به وجود آمد.نخستین بار نیست که روابط دولت الکاظمی و الحشدالشعبی شاهد تنش است. به رغم این که مصطفی الکاظمی پس از تصدی پست نخستوزیری به دیدار «فالح الفیاض» رئیس سازمان حشد الشعبی رفته و لباس این نیروها را پوشیده و حشد را افتخاری برای مردم و جامعه عراق دانسته بود، اما در یک سال گذشته در چند نوبت روابط دولت وی و حشد شاهد تنش بود.سوال این است که علل این روابط پرتنش حشد و دولت الکاظمی چیست؟ این تنش را در گام نخست باید با نوع تفکر مصطفی الکاظمی و تیم وی به مجموعه الحشد الشعبی مرتبط دانست، زیرا اقدامات نیروهای تحت امر الکاظمی با دستور مستقیم وی انجام میشود. الگوی رفتار الکاظمی نشان میدهد به رغم این که حشد در زیرمجموعه ساختار امنیتی عراق قرار دارد، اما وی درصدد است از موقعیت حشد بکاهد و آن را تنزل دهد.به نظر میرسد الکاظمی سعی دارد «اردوغانِ عراق» باشد. «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه پس از رسیدن به قدرت در جهت تضعیف موقعیت نظامیان در این کشور عمل کرد.همچنین به لحاظ فکری، حشد تفکر مقاومتی دارد، مخالف مداخله خارجی در امور داخلی عراق است و مهمترین گروهی است که خروج نظامیان آمریکایی از عراق را پیگیری میکند.این در حالی است که الکاظمی و دولت وی هم اعتقادی به تفکر مقاومتی ندارند و هم از خروج نظامیان آمریکایی حمایت نمیکنند. بر همین اساس در یک سال اخیر ،دولت وی از اجرای مصوبه پارلمان عراق مبنی بر خروج نظامیان آمریکایی خودداری کرده است و این نیروها در پایگاه عین الاسد در الانبار استحکامات خود را تقویت کردهاند.موضوع دیگر این است که برداشت الکاظمی و حامیان وی این است که تضعیف و تخریب حشدالشعبی میتواند به تقویت موقعیت وی در ساختار قدرت عراق بینجامد.قرار است، انتخابات پارلمانی عراق 10 اکتبر آینده برگزار شود. الکاظمی به خوبی میداند که گروههای مقاومت عراق از ابقای وی در پست نخست وزیری حمایت نمیکنند. بنابراین، وی و حامیانش با برچسب زدن به حشد از جمله این اتهام که دستور قتل فعالان مدنی از سوی فرماندهان حشد صادر میشود، سعی میکنند از موقعیت اجتماعی این سازمان مردمی در عراق بکاهند تا موقعیت خود را در مناسبات قدرت این کشور ارتقا دهند. عامل مهم دیگر در بروز و تداوم تنش در روابط میان دولت بغداد و حشد ، سیاستهای آمریکاست. آمریکا تنها کشوری است که از دسیسهچینی علیه حشد سود میبرد، زیرا واشنگتن اصرار دارد نیروهای خود را در عراق حفظ کند و تنها مانعی که میتواند در مقابل اشغالگری مقاومت کند، الحشد الشعبی است.بنابراین، از برچسبزنی و اتهامزنی علیه حشد و افزایش تنش در روابط آن با دولت بغداد حمایت و حتی دولت الکاظمی را به فشار و خشونت بیشتر علیه حشد تحریک میکند.