کرونا مانند هر موضوع مهم دیگری در آمریکای قطبی شده ، به محملی برای دعواهای سیاسی و تسویه حساب های جناحی بدل شده است؛ به ویژه این که چند ماه دیگر، انتخابات در آمریکا برگزار می شود و احزاب و نامزدها برای پیروزی در آن از هر موضوعی از جمله ویروس کرونا بهره برداری می کنند. ترامپ در تلاش است در این زورآزمایی، خود را قهرمان شهروندان آسیب دیده از پیامدهای اقتصادی معرفی کند و با بازگشایی کسب و کارها، بر تعداد حامیان خود در انتخابات نوامبر بیفزاید  در حالی که دموکرات ها و عموم کارشناسان و متخصصان حوزه های درمانی و امور اجتماعی بر حفظ سلامت شهروندان و نجات جان آنان تاکید دارند . با این حال، تمام کسانی که در خیابان ها برای کاهش محدودیت های قرنطینه ای تجمعات برگزار می کنند، حامیان سیاسی ترامپ و حزب جمهوری خواه نیستند. تعداد زیادی از آنان به شدت نگران از دست رفتن مشاغل خود، بیکاری طولانی مدت، نابودی زندگی و آینده خود نیز هستند. تحقیقات نشان می دهد میلیون ها آمریکایی، فاقد پس انداز مالی برای مواجهه با بحران ها هستند و اگر نتوانند برای چند هفته هزینه های خود از جمله اقساط خانه های مسکونی، خودرو ، وام های دانشجویی یا خریدهای قبلی با استفاده از کارت های اعتباری را پرداخت کنند، به خیل بی خانمان ها و کارتن خواب ها خواهند پیوست. بی تردید بروز این وضعیت ناهنجار ریشه در سال ها سوء مدیریت دولت های مختلف در آمریکا و ساختارهای معیوب اقتصادی و اجتماعی در این کشور دارد. به عنوان مثال، فرهنگ مصرف گرایی لجام گسیخته در آمریکا در کنار فرهنگ ضعیف پس انداز از سوی شهروندان آمریکایی موجب شده است که بسیاری از خانواده های آمریکایی با وجود درآمدهای کافی در طول سال، حتی چند صد دلار پس انداز نداشته باشند که در روزهای بحرانی بتوانند چند هفته بیکاری را پشت سر بگذارند. در عین حال، ضعف در امنیت شغلی عموم کارگران موجب شده است تا به محض بروز مشکل برای کارگری، کارفرمایان کارگران جدید را به کار بگمارند. این در حالی است که کمک های دولتی به آسیب دیدگان از بحران های مختلف، عمدتا به جیب صاحبان کسب و کارهای بزرگ می رود و شهروندان و همچنین صاحبان کسب و کارهای کوچک از حمایت های کافی دولتی برخوردار نمی شوند. به عنوان مثال، گفته می شود در بسته کمک 2.2 تریلیون دلاری که دولت ترامپ برای نجات اقتصاد کرونا زده آمریکا به تصویب کنگره رساند، فقط 15 درصد یعنی حدود 330 میلیارد دلار به صاحبان کسب و کارهای کوچک تعلق یافته است. حتی در بسیاری از شهرهای آمریکا نیز پرداخت 1200 دلار کمک مالی مستقیم به اعضای خانواده هایی با درآمد سالانه کمتر از 75 هزار دلار در سال نیز نمی تواند بخشی از هزینه های آنان را در دوران تعطیلی ناشی از بیماری کرونا جبران کند.به هرحال، با توجه به مضیقه شدید مالی بسیاری از شهروندان بیکار شده در آمریکا، دور از انتظار نیست که آنان خطر ابتلا به بیماری کووید -19 را به جان بخرند و به صف حامیان برچیده شدن محدودیت ها بپیوندند؛ در حالی که نادیده گرفتن یا تضعیف دستورالعمل های بهداشتی از سوی عموم شهروندان، خطر از راه رسیدن موج های بعدی بیماری را افزایش می دهد. هم اینک، آمریکا به لحاظ ابتلا به ویروس کرونا و تعداد جان باختگان در صدر کشورهای جهان قرار دارد . بدون تامین حداقل های مورد نیاز شهروندان آمریکایی، به ویژه شهروندان فقیر و کم درآمد، نه فقط بیماری هولناک کووید -19 در این کشور ریشه کن نخواهد شد بلکه چه بسا، آمریکا را به سمت بروز تنش های اجتماعی و درگیری های خیابانی نیز بکشاند که پیامدهای آن کمتر از پیامدهای ویروس کرونا نخواهد بود .