روز چهارشنبه اول مهر 1281هـ.ش، مطابق با 20 جمادی الثانی 1320هـ.ق، در سالروز ولادت با سعادت حضرت زهرا(س)، از سلاله پاک آن بانوی اطهر، در شهرستان خمین مولودی پا به عرصه هستی نهاد که او را روح‌ا...  نام نهادند؛ او بعدها به امام خمینی(ره) مشهور شد و با قیام الهی خود، سرنوشت ایران و جهان را دگرگون و نامش را در صدر دفتر عدالت خواهان و ظلم ستیزان و مروجان اسلام ناب محمدی ثبت کرد. آن‌چه در پی می‌آید، گزارشی مختصر از زندگی شخصی آن یگانه دوران است؛ روایتی کوتاه به قلم خود او که توسط پایگاه اطلاع رسانی امام خمینی(ره) («imam-khomeini.ir») منتشر شده و در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است. امام(ره) این یادداشت را برای برادر بزرگ خود، مرحوم آیت‌ا... سیدمرتضی پسندیده، نوشته است، به مناسبتی که بر ما معلوم نیست: « باسمه تعالی/ به حسب شناسنامه شماره 2744 تولد 1279 شمسی در خمین. اما در واقع 20 جمادی الثانی 1320 هجری قمری، تاریخ قطعی تولد 20 جمادی الثانی مطابق اول مهر 1281 شمسی است. / نام خانوادگی: مصطفوی/ پدر: آقا مصطفی/ مادر: خانم هاجر - دختر مرحوم آقا میرزا احمد مجتهد خوانساری الاصل و خمینی المسکن. صدور در گلپایگان به وسیله صفری نژاد رئیس اداره آمار ثبت گلپایگان/ در خمین، در مکتب‌خانه مرحوم ملّا ابوالقاسم تحصیل شروع و نزد مرحوم آقا شیخ جعفر و مرحوم میرزا محمد (افتخار العلماء)، درس‌های ابتدایی، سپس در خلال آن، نزد مرحوم حاج میرزا محمد مهدی (دایی) مقدمات شروع و نزد مرحوم آقای نجفی خمینی، منطق شروع و نزد حضرتعالی(آیت‌ا... پسندیده) ظاهراً «سیوطی» و «شرح باب حادی عشر» و منطق و مسلماً در «مُطَوّل» مقداری. / در اراک که سنه 1339 قمری برای تحصیل رفتم نزد مرحوم آقا شیخ محمد علی بروجردی «مطوّل» و نزد مرحوم آقا شیخ محمد گلپایگانی «منطق» و نزد مرحوم آقا عباس اراکی «شرح لمعه» [را خواندم.] پس از هجرت به قم، به دنبال هجرت مرحوم آیت‌ا... حاج شیخ عبد الکریم - رحمة ا... علیه - تتمه «مطوّل» را نزد مرحوم ادیب تهرانی موسوم به آقا میرزا محمد علی و «سطوح» را نزد مرحوم آقای حاج سید محمدتقی خوانساری مقداری یا بیشتر، نزد مرحوم آقا میرزا سیدعلی یثربی کاشانی تا آخر «سطوح» [خواندم] و با ایشان به درس خارج مرحوم آیت‌ا... حائری، حاج شیخ عبدالکریم، می‌رفتیم و عمده تحصیلات خارج، نزد ایشان بوده است و فلسفه را مرحوم حاج سیدابوالحسن قزوینی و ریاضیات، «هیئت» و حساب نزد ایشان و مرحوم آقا میرزا علی‌اکبر یزدی و عمده استفاده در علوم معنوی و عرفانی، نزد مرحوم آقای آقا میرزا محمدعلی شاه‌آبادی بوده‌است. پس از وفات مرحوم آقای حائری، با عده‌ای از رفقا بحث داشتیم تا آن‌که مرحوم آقای بروجردی - رحمه ا... - به قم آمدند؛ برای ترویج ایشان به درس ایشان رفتم و استفاده هم نمودم و از مدت‌ها قبل از آمدن آقای بروجردی، عمده اشتغال به تدریس «معقول» و «عرفان» و سطوح عالیه اصول و فقه بود. پس از آمدن ایشان، به تقاضای آقایان، مثل مرحوم آقای مطهری به تدریس خارج فقه مشغول شدم و از علوم عقلیه بازماندم و این اشتغال در طول اقامت قم و مدت اقامت نجف مستدام بود و پس از انتقال به پاریس، از همه محروم و به امور دیگر اشتغال داشتم که تا کنون ادامه دارد. / نام عیال اینجانب، خدیجه ثقفی، معروف به «قُدس ایران»، متولد 1292 شمسی، صبیه حضرت آقای حاج میرزا محمد ثقفی تهرانی [است.] تاریخ ازدواج: 1308، فرزند اول: مصطفی، متولد 1309 شمسی، سه دختر در قید حیات با یک پسر: احمد متولد 1324، دختران به ترتیب سن: صدیقه، فریده، فهیمه، سعیده.»

جواد نوائیان رودسری –  واژه مادر، مترادف عشق است؛ مهری بی‌انتها که دل‌ها را به بند می‌کشد و اسیر می‌کند. واژه‌ای به غایت زیبا که در سراسر عالم، در میان هر نژاد و قومی، معنای واحدی دارد و یادش، قطرات اشک را بر گونه‌ها جاری می‌کند. عشق مادر، مثالی بی‌بدیل از مهرورزی بی‌توقع است؛ مادر کلمه جاودانی است که نورش، دل‌های تاریک را روشنی می‌بخشد، قلب‌های زنگار گرفته را جلا می‌دهد و طنین دلنواز آوایش، گوش را می‌نوازد و وجود را زنده می‌کند. توصیف مادر و مهر او، در ردیف دشوارترین کارهای عالم است؛ چگونه می‌توان از مهری سخن گفت که تعریف و بیانش، با واژه‌ها امکان ندارد؛ زبان الکن است در برابر این همه شکوه و زیبایی. حال اگر قرار باشد از بهترین مادر همه دوران‌ها بگوییم، کارمان به مراتب سخت‌تر خواهد شد. فاطمه(س)، سرور بانوان جهان و بلکه همه آدمیان، بهترین مادری است که پروردگار به نوع بشر ارزانی داشته و فرزندان او، بهترین فرزندانی هستند که این کره خاکی به خود دیده است. به راستی که نام گذاری روز ولادت ریحانه‌النبی(س) به نام روز مادر، انتخابی درخور و شایسته ستایش است. در ادامه این نوشتار، برآنم تا شما خوانندگان گرامی را از جاده تاریخ بگذرانم، به عصر حیات ظاهری فاطمه زهرا(س) ببرم و جلوه‌هایی از مهر مادری بهترین مادر تاریخ را به شما خوبان هدیه کنم.
لالایی‌هایی که درس می‌دهند
زندگانی فاطمه زهرا(س) در منزل امیرمؤمنان(ع)، به لحاظ اقتصادی و معیشتی، درگیر محدودیت‌های بسیار بود؛ اما او در ذهن فرزندانش، چنان جایگاه معنویت و محبت را ترسیم می‌فرمود که آن ها، هرگز بار محدودیت و محرومیت‌های اقتصادی را بر دوششان احساس نمی‌کردند. این آموزه‌های مهرآمیز، با لالایی‌های پر مهر و مادرانه آغاز می‌شد؛ ابن شهرآشوب در جلد سوم کتاب ارزشمند «مناقب»، بخشی از یک لالایی را که زهرای اطهر(س) برای فرزند گرامی‌اش، امام حسن مجتبی(ع) می‌خواند تا او را بخواباند، آورده است: «اشبه اباک یا حسن / واخلع عن الحق الرسن  / واعبد الها ذا المنن / و لا توال ذا الاحن»؛ حسن‌جان! مانند پدرت باش، حق را از بند اسارت رها کن، خدایی پر فضل و احسان را بپرست و با دشمنان کینه‌توز دوستی و از آن ها پیروی مکن. فاطمه(س)، این لالایی را می‌خواند و فرزندش را نوازش می‌کرد؛ واژه‌های پرمهر و مادرانه‌ای که حَسَن‌پرور بود.
معلم مهربان
حضرت زهرا(س) در راه تربیت فرزندان، عشق و عقلانیت را درآمیخته بود. هیچ‌گاه از فرزندانش جدا نمی‌شد و بار تربیت آن ها را به دوش فرد دیگری نمی‌گذاشت؛ تنها افرادی که می‌توانستند در تربیت فرزندان زهرا، علیهم‌السلام، حضور مؤثری داشته باشند، رسول‌خدا(ص) و امیرمؤمنان(ع) بودند. ساعات حضور علی(ع) در خانه و سخن گفتن‌های پر مهر او با فاطمه(س)، زیباترین لحظات عمر فرزندان گرامی آن ها را رقم می‌زد؛ زهرای اطهر(س) که در سخنوری توانا بود، با کلام شیرین خود، برای فرزندانش شعر می‌سرود و هنگامی که آن ها را در آغوش می‌گرفت، شعر را برایشان می‌خواند. ابن‌شهرآشوب نقل کرده است که آن بانوی بزرگوار، در حالی که حسین(ع) را در آغوش کشیده بود، برای او می‌خواند: «انت شبیه بأبی / لست شبیه بعلی»؛ حسین‌جان! تو شبیه پدرم، رسول‌خدا(ص) هستی، نه شبیه پدرت علی(ع) و امیرمؤمنان(ع) با شنیدن این بیت، لبخندی بر لب می‌نشاند و نشاطی پر از مهر و صفا، فضای خانه کوچک آن ها را فرا می‌گرفت. فاطمه(س) با این سخنان هم مهرورزی و شوخی‌های مؤدبانه را به فرزندانش آموزش می‌داد و هم، فضای تعلیم و تربیتی را که می‌توانست خشک و بی روح به نظر برسد، تلطیف می‌کرد و تعالیم الهی اسلام را، چون شربتی شیرین، به کام فرزندان خود می‌ریخت.
آموزش عملی
روایت آموزش‌های مادرانه فاطمه(س)، تنها به عرصه بیان و کلام خلاصه نمی‌شود. چطور می‌توان انسان کامل را تنها روایت کننده خوبی‌ها دانست و بس! رفتار مادر در خانه، الگویی ماندگار و ماندنی در ذهن فرزندان است؛ رفتار او بسیار بیشتر از گفتارش، در یاد نوباوگان می‌ماند و در ذهن آن ها نهادینه می‌شود. در روایت‌هایی که حسنین(ع) از مادر بزرگوارشان نقل می‌کنند، رفتار همیشه بر گفتار تقدم دارد؛ آن ها آداب مهرورزی را بیشتر از رفتار مادر آموخته‌اند. یعقوبی، در جلد دوم تاریخ خود، از تلاش فاطمه(س) برای آرام کردن خانواده برادر شوهرش، جعفر بن ابی‌طالب، پس از شهادت وی در جنگ موته سخن گفته است؛ زهرا(س) تا سه روز برای خانواده آن شهید والامقام غذا می‌برد و با آن ها می‌گریست و دلداری‌شان می‌داد؛ شیوه‌ای که با تحسین و تکریم پیامبرخدا(ص) همراه شد. بی‌تردید، فرزندان این لحظات پر احساس و سراسر مهربانی را با تمام وجود درک می‌کردند. فاطمه(س)، عبادت را عملاً به فرزندان خود آموزش می‌داد؛ روایت ارزشمند امام حسن مجتبی(ع) و نقل حدیث گرانسنگ «الجار ثم الدار»، مشهورتر از آن است که نیاز به بازگو کردن آن باشد. علامه مجلسی در جلد 75 بحارالانوار، روایتی را از فاطمه زهرا(س) نقل کرده است؛ آن حضرت پیوسته به اطرافیان و از جمله فرزندانش می‌فرمود: «بِشْرٌ فِى وَجْهِ الْمُؤْمِنِ یُوجِبُ لِصَاحِبِهِ الْجَنَّةَ»؛ خوش‌رویی مؤمن، بهشت را بر او واجب می‌کند. آن بانوی یگانه، در محیط خشک و بی‌روح عربستان آن دوران که زنان را بی‌مقدار می‌شمردند و کودکان را حقیر، طبق سنت نبوی، به فرزندانش یاد می‌داد که شرط ورود مؤمن به بهشت، خوش‌رویی اوست. تردیدی نیست که رفتار بانوی بزرگوار اسلام(س) و همسرش، امیرمؤمنان(ع) در منزل، تحت تأثیر همین آموزه‌های عالی قرار داشت و همین رفتارها بود که روح‌های بزرگی مانند حسنین(ع) را پرورش داد؛ عالی‌ترین نمونه تربیت انسانی که در همه جوانب، رشدی به کمال یافته و تأثیر نیکو و جاودانه‌اش بر جهان اطراف، بی‌بدیل و بیرون از توصیف است.

امیرمؤمنان، امام علی(ع)، از فاطمه زهرا(س) نقل کرده‌اند که پیامبرخدا(ص) فرمودند: «یا فَاطِمَةُ مَنْ صَلَّى عَلَیْکِ غَفَرَ اَ... لَهُ وَ أَلْحَقَهُ بِی حَیْثُ کُنْتَ مِنَ اَلْجَنَّةِ» (کشف الغمه فی معرفة الأئمة علیهم‌السلام، ج 1، ص 472)؛ ای فاطمه! هرکه بر تو صلوات و درود فرستد، خداوند او را می‌آمرزد و در هر جای بهشت باشم، او را به من ملحق می‌کند. در این حدیث شریف، دو اثر و پاداش بزرگ برای صلوات بر حضرت صدیقه طاهره(س) ذکر شده است. نخست، آمرزش و غفران الهی؛ پیامبرخدا(ص) در جمله «غَفَرَ اَ... لَهُ» یک اثر صلوات بر حضرت فاطمه(س) را مغفرت و آمرزش گناهان اعلام فرموده‌اند. البته، تردیدی نیست که صلوات بر حضرت فاطمه(س) لوازمی دارد؛ از لوازم صلوات، آگاهی و معرفت نسبت به مقام و شخصیت حضرت زهرا(س) و اعتقاد به الگو بودن آن حضرت و سعی در پیروی کردن از ایشان است. دوم، پیوستن به پیامبرخدا(ص) در بهشت؛ امتیاز دیگر صلوات بر حضرت فاطمه(س)، ورود به بهشت و همنشینی با پیامبر خدا(ص) است. جمله «الْحَقَهُ بِی حَیْثُ کُنْتَ مِنَ اَلْجَنَّةِ» در این حدیث، اعتبار فراوانی به صلوات فاطمی داده است. مؤمنی که با معرفت، بر حضرت فاطمه(س) صلوات می‌فرستد، در مسیر بهشت برین گام بر می‌دارد و اهل آن خواهد شد.

همزمان با چهلمین روز شهادت سردار سرافراز اسلام، شهید «سپهبد حاج قاسم سلیمانی»، انتشارات انقلاب اسلامی، وابسته به دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب، مجموعه تصویری را در قالب کتاب، با عنوان «خاتم سلیمانى» منتشر کرد. به گزارش پایگاه این دفتر، کتاب ۷۲ صفحه‌ای «خاتم سلیمانی»، با تصویری از دستخط رهبر انقلاب شروع می‌شود و حاوی تصاویر و بیانات معظّمٌ‌له، درباره شخصیت حاج قاسم سلیمانی، به عنوان چهره بین‌المللی مقاومت است. علاقه‌مندان برای تهیه این کتاب، می‌توانند آن را با مراجعه به پایگاه اینترنتی «book-khamenei.ir» به صورت آنلاین خریداری کنند.