روزنامه خراسان | شماره :20197

تعداد بازدید : 27

گالری

ایده و اجرا : محمدعلی محمد پور، سعید مرادی

از لحاظ روحی احتیاج دارم روز آخر شهریور به جای یک ساعت، ۲۴ ساعت، ساعت رسمی کشور رو عقب

بکشن.

ارسال دیدگاه

ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.

تعداد بازدید : 0

ارسال دیدگاه

ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.

اتیکت

تعداد بازدید : 34

با گلی که هدیه می گیریم چه کنیم؟

نویسنده : مریم ملی| روزنامه نگار

هروقت به دنبال هدیه‏ای می‏گردید که خیلی سریع تهیه بشود و شیک و مناسب هر موقعیتی هم باشد، گل یکی از بهترین گزینه‏هاست. این فقط گل است که هم می‌تواند هدیه تولد و تبریک باشد هم برای احترام و آشنایی به کسی تقدیم بشود و هم برای مراسم ختم کاربرد داشته‌باشد. در دنیا اصول مشخصی برای گل هدیه دادن و هدیه گرفتن وجود دارد. اصولی که می‎گوید چه گلی را برای چه مراسمی هدیه بدهید و اگر کسی به شما گل داد چه واکنشی داشته‌باشید. گل گلایل در فرهنگ ما پای ثابت مراسم ختم شده ‌است برای همین تقریبا نمی‎شود برای هیچ مناسبت دیگری این گل را به کسی هدیه داد، پس برای هدیه دادن بی خیال گلایل بشوید. در عوض رز یکی از پر‎طرفدارترین گل‎هاست، گلی که هم در مراسم تولد و هم قرارهای دوستانه و مناسبت‎ها و اعیاد، مردم به همدیگر هدیه می‏دهند. اگر به دلیل و مناسبتی خاص برای کسی گل را به عنوان هدیه انتخاب کرده‎اید سعی کنید شاخه یا دسته گل را طبق رنگ و سلیقه او انتخاب و تزیین کنید. اگر درباره علاقه‎اش اطلاعی ندارید بهتر است سراغ گل‎های خیلی خاص یا معطر نروید. موقعی که گل هدیه می‎گیرید حواس‎تان باشد که آن را در گوشه‌‏ای رها نکنید. شاید فکر کنید دسته‎گل تزیین‎شده را نباید بازکرد و در گلدان آب چید که خب در آداب اجتماعی کاملا غلط است. برای آن‎که قدردانی‌‏تان را نشان بدهید و بگویید که به این هدیه احترام می‎گذارید باید دسته‌گل را باز کنید و شاخه‏‌های گل و برگ را درون گلدان آب بگذارید. بهتر است تزیینات و روبان‏‌های آن را جلوی کسی که گل را هدیه داده دورنریزید.

ارسال دیدگاه

ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.

میزگرد

تعداد بازدید : 60

چرا گاهی نمی دانیم هنوز بچه ایم یا بالاخره بزرگ شده ایم؟

۲ نوجوان و یک کارشناس گپ و گفتی دارند درباره بلاتکلیفی در نوجوانی

نویسنده : حسام صدق‎دوست

تا به حال فکر کرده‌اید که نوجوانی چه دوره‌ای از زندگی شماست؟ چه ویژگی‌هایی دارد و با چه چالش‌هایی روبه‌رو هستید؟ نوجوانی دوره‌ای است که دو جمله متضاد را زیاد می‌شنویم: «تو هنوز بچه‌ای!» و «تو دیگه بزرگ شدی!» بلاتکلیفی عجیبی است. در این میزگرد «هلیا فرزادمهر» ۱۴ساله و «عارفه کیهانی یزدی» ۱۶ساله از نوجوانی خود می‌گویند و این‎که به نظرشان آیا هنوز بچه‌اند یا بزرگ شده‌اند؟ «محدثه مشجری» دانش آموخته روان شناسی تربیتی هم به عنوان کارشناس ما را در این جلسه همراهی می‌کند.

به کدام ساز پدر و مادر برقصیم؟

مهمانان این جلسه که پیش از این برای ما مطالبی نوشته‌اند، ثابت کردند علاوه بر توانایی در نوشتن، در مصاحبه و مباحثه هم استادند. چیزی نگذشت که حس کردیم آن‌ها میزبان ما هستند. عارفه می گوید: «مسئله من این است که دغدغه‌هایم با والدینم فرق می‌کند. برای من ورزش و فعالیت‌های فوق برنامه مهم است درحالی‌که پدر و مادرم از من می‌خواهند فقط خوب درس بخوانم. به طور مثال یک مسابقه ورزشی که از اولویت‌های من است و مدت‌ها برای آن تمرین کرده‌ام، برای پدر و مادرم یک کار خیلی ساده و نه چندان جدی است». هلیا معتقد است: «من این چالش را با خانواده‌ام ندارم. معمولاً با آن‌ها صحبت می‌کنم و به تفاهم یا یک نقطه اشتراک می‌رسیم. سؤال من این است که نوجوانان ما چرا این قدر سعی دارند از فضای سنی خود فاصله بگیرند؟ چرا دوست دارند کاری کنند که دیگران آن‌ها را بزرگ سال ببینند؟» عارفه ادامه می‌دهد: «می‌خواهم استقلال بیشتری داشته باشم و خودم برای خودم تصمیم بگیرم. به نظرم وقتش شده از آن حالت وابستگی که در کودکی داشته‌ام رفته‌رفته فاصله بگیرم ولی والدینم هنوز این موضوع را نپذیرفته‌اند. درست است که گاهی به تصمیمات من بها می‌دهند ولی هرجا خودشان بخواهند اِعمال نظر می‌کنند». از طرفی بزرگ‌ترهای هلیا انتظارات متفاوتی از او دارند. او می‌گوید: «انتظارات والدینم باید متناسب با توانایی‌های من باشد. داشتن توقعات بیش از اندازه و انتظار رفتار کردن مثل بزرگ سالان باعث استرسم می‌شود. درست است که خانواده‌ها نباید به چشم بچه به ما نگاه کنند ولی این‌قدر بزرگ شدن هم به نظرم زود است».

راه رفتن روی لبه دیوار

نوجوانی مثل راه رفتن روی لبه دیوار است. در یک طرف دیوارِ نوجوانی، کودکی قرار دارد و در طرف دیگر جوانی یا آغاز

بزرگ سالی. در هر لحظه می‌توان داخل یکی از این دو پرید. بزرگ ترهای ما هم ممکن است هر لحظه ما را در یک طرف دیوار ببینند. بدشانسی وقتی است که ما یک طرف باشیم و آن‌ها فکر کنند طرف دیگر هستیم. مثلاً می‌خواهم چیز جدیدی را تجربه کنم یا درباره مسئله‌ای اظهار نظر می‌کنم ولی می‌گویند: «تو هنوز بچه‎ای!» .برای حل این مشکل چه باید کرد؟ اما بشنوید از عارفه: «سعی می‌کنم کارهایی را که قبلاً انجام نمی‌دادم، انجام دهم. مثلاً مسئولیت‌پذیر باشم، اموری را که به من واگذار می شود به نحو احسن انجام دهم یا حتی از بچه‌های کوچک مراقبت کنم». هلیا تجربه جالبی دارد. چون نوه اول فامیل است، خانواده معمولاً او را در طرف بزرگ سالی دیوار می‌بیند درحالی‌که خودش چندان تمایلی به بزرگ شدنِ پیش از موعد ندارد. او می‌گوید: «از من می‌خواهند الگوی کوچک ترها باشم ولی خودم نمی‌خواهم. درست است که از آن‌ها بزرگ ترم ولی برای الگو بودن زود است. شاید بخواهم تفریحی کنم که برای کودکان خطرناک است. نباید چون بزرگ تر از آن‌ها هستم خودم را در همه امور محدود کنم. این چیزهای بزرگ شدن را دوست ندارم.»

پس خوبی‌هایی هم دارد!

وقتی نوجوان بودم، این ضرب‌المثل را زیاد از والدین و معلمانم می‌شنیدم: «بهش می‌گن بار ببر می‌گه مرغم! می‌گن تخم بذار می‌گه شترم!» نوجوانی درعین‎حال که زمان یادگرفتن مسئولیت‎پذیری است، راهِ درروی خوبی هم هست. هلیا در ادامه بحث می گوید: «خوبی نوجوانی این است که کارهایی می‌توانیم بکنیم که دیگران نمی‌توانند. فارغ از دغدغه‌های بزرگ سالی و مسئولیت‌های گوناگون و وقت‌گیر و خسته‌کننده، هر چیز جدیدی را که بخواهیم می‌توانیم تجربه کنیم». ناخُنک زدن به هر ورزش یا هنری، رفتن به کلاس‌های مختلف و یاد گرفتن زبان‌های خارجی از این دست تجربه‌هاست. عارفه هم با این جملات در بحث شرکت می کند: «شما وقتی بزرگ تر هستید نمی‌توانید به راحتی از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنید. روبه‌رو شدن با مسائل مختلف در بزرگ سالی سختی و دردهای خود را دارد ولی الان وضعیت خیلی متفاوت است؛مثلاً وقتی از من می‌خواهند کاری انجام دهم، می‌گویم من فقط 16 سالم است

چطور این کار را بکنم؟ از طرفی گاهی پیش می‌آید که می‌خواهم جایی بروم و بزرگ ترها مخالف اند، آن‌وقت می‌گویم من دیگر ۱۶ سالم شده! چرا نتوانم بروم؟»

نوجوانی همین است دیگر!

«محدثه مشجـری»کارشناس جلسه دنبال حرف مهـمانان را می‌گیرد و می‌گوید: «نوجوانی مرز بین بزرگ سالی و کودکی است. دوره‎ای که نه تو می‌دانی و نه بقیه که آیا هنوز کودکی یا دیگر بزرگ شده‌ای. درواقع نه تکلیف‌مان با خودمان مشخص است و نه تکلیف دیگران با ما. دوره‎ای است که گاهی می‌خواهیم بزرگ سال باشیم و گاهی می‌خواهیم کودکی کنیم. هم جذابیت های کودکی را می‌خواهیم و هم بزرگ سالی را. هم خوشی‌ها و بی‌خیالی بچگی را دوست داریم و هم دنبال مزایای بزرگ سالی هستیم؛ مثل به رسمیت شناخته‌شدن، احترام داشتن و پرسیدن نظرمان در تصمیم‌گیری‌ها. باید توجه داشته‌باشیم دیده شدن لحظه‌ای درنظر دیگران به معنی بزرگ شدن نیست. نوع حرف زدن، رابطه‎های دوستانه، طرز لباس پوشیدن و کارهایی از این دست، شاید از نظر دوستان و همسالان بزرگ شدن تلقی شود ولی درنظر بزرگ ترها این‌طور جلوه نمی‌کنیم. می‌توانیم با مسئولیت‌پذیری و نشان دادن توان‌مان در انجام امور، بزرگ شدن‎مان را به دیگران نشان دهیم. نکته دیگری که باید توجه کنیم این است که پیشتر در انجام کارها وابسته به بزرگ ترها بودیم ولی الان می‌توانیم راه خود را پیدا کنیم اما با نظارت والدین. هنوز وقت آن نرسیده که بگوییم ما به کمک دیگران نیازی نداریم. حتی در دوره جوانی هم راهنمایی و مشاوره بزرگ ترها گره‌گشای بسیاری از تصمیمات است.

مسئله مهم دیگر، فاصله بین والدین و فرزندان است. نوجوانی ما با نوجوانی آن‎ها خیلی فرق دارد. ابزار و امکاناتی که ما در اختیار داریم دنیای دیگری پیش چشم‌مان قرار داده‌است. آن‌ها هم عینک ذهن‌خوانی (میزگرد ۸مرداد رو یادتونه؟) ندارند که تمام نیازها و خواسته‌های ما را بدانند. باید گفت‌وگو کنیم، انتظارات و توقعات‌مان را مطرح کنیم و خواسته‌ها و انتظارات آن‌ها را هم بشنویم. تا جایی که ممکن است باید رودررو با والدین‌مان صحبت کنیم و در شرایطی که خیلی سخت است یا وقتی خجالت می‌کشیم می‌توانیم برادر و خواهر بزرگ تر را واسطه قرار دهیم یا از مشاور مدرسه کمک بخواهیم. البته نوشتن نامه یا پیامک هم می‌تواند کارگشا باشد. یادمان نرود که نظر خواستن از بزرگ ترها برای کارهای‌مان نوعی ارزش دادن به آن‌هاست و این ارزش نهادن از طرف آن‌ها هم بی‌پاسخ نمی‌ماند».

عکس و فوتو مونتاژ: محمدعلی محمد پور، سعید مرادی

ارسال دیدگاه

ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.

مینی مهارت

تعداد بازدید : 21

پیتزا رنگین کمان

نویسنده : الهام حبشی| روزنامه نگار

برای خیلی‌های‌مان پیتزا از آن غذاهایی است که هرگز از خوردنش خسته نمی‌شویم. یک غذای منعطف که می‌تواند صدها طعم و قیافه متنوع به خود بگیرد و باز هم به خوشمزگی اولین بار باشد. در ادامه این مطلب به سراغ یک پیتزای رنگانگ و سرتاپا گیاهی خواهیم‌رفت، پیتزایی متشکل از رنگ‌های رنگین‌کمان. اول از همه باید توجه داشته‌باشید خمیر پیتزایی که انتخاب کرده‌اید گرد است یا زاویه‌دار. چگونگی چینش ردیف‌های رنگین‌ کمان بر اساس دایره یا مربع بودن خمیر تعیین خواهدشد. اگر خمیرتان دایره‌ای است، ردیف‌های رنگی را حلقه‌حلقه تا مرکز دایره ادامه دهید و اگر خمیر مربع است، چینش ردیف‌ها را از یک سمت شروع کنید و تا سمت دیگر ادامه دهید. در ابتدا، طبق معمول روی خمیر را سس گوجه فرنگی بزنید و در مرحله دوم با یک لایه پنیر پیتزا روی خمیر را بپوشانید. اگر به طعم قارچ در محتویات پیتزا اعتیاد دارید، چند لایه نازک قارچ، قبل از ریختن پنیر، روی خمیر قرار دهید. حالا مواد پیتزا را به ترتیب رنگ‌های رنگین‌کمان روی خمیر قرار دهید. کلم قرمز و پیاز بنفش را برای اولین بخش رنگین‌کمان، در قطعات کوچک خرد کنید و روی خمیر بریزید. اگر چغندر هم داشته‌باشید می‌توانید از آب‌پز شده آن استفاده کنید. از آن‌جایی که گیاه نیلی و آبی سراغ نداریم، این دو رنگ را فراموش کنید و کار را با چهارمین رنگ ادامه دهید. خوشبختانه تنوع در گیاهان سبز رنگِ خوراکی زیاد است. از کلم بروکلی گرفته تا زیتون، فلفل دلمه‌ای و انواع سبزی‌ها مثل جعفری و ریحان. بعد از سبز نوبت رنگ زرد خواهدبود. طبق سلیقه خودتان از ذرت یا سیب‌زمینی استفاده کنید. فلفل دلمه‌ای نارنجی، هویج یا کدو حلوایی سرخ‌شده هم جایگزین‌های بسیار مناسبی برای رنگ نارنجی‌ هستند. درنهایت به خوش‌رنگ‌‌ترین بخش رنگین‌کمان، یعنی قرمز می‌رسیم. ساده‌ترین انتخاب برای پر کردن جایگاه قرمز، گوجه‌فرنگی است. یادتان باشد همان پنیری که در مرحله دوم اضافه کردید، کافی است. در آخر پیتزای رنگین‌کمان را تا تکامل خمیر و ذوب شدن پنیر در فر قرار دهید.

ارسال دیدگاه

ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.

آثار شما

تعداد بازدید : 26

وقتی مُد خطرناک می شود

نویسنده : نرگس شریعتی| ۱۳ ساله

تا حالا شده لباس و کیف و کفش و هر چیزی را که مد می‎شود، سریع بخرید؟ من که اصلا توی خط این کارها نیستم. فقط یک کم، آن هم وقت‎هایی که می‎بینم دوستم هر هفته یک مدل لباس می‎پوشد و می‎گوید مد شده به مامانم اصرار می‎کنم که من هم فلان لباس را می‎خواهم. مامانم هم که می‎بیند من دست‌بردار نیستم، می‎گوید «اونا‌ آدمای مصرف‎گرایی هستند. تو که نمی‎خوای مثل اونا باشی؟» و با این حرف بحث را خاتمه می‌دهد. یک چیزی می‎گویم، بین خودمان باشد مگر بد است هر هفته یک لباس بپوشی و جلوی دوستانت پز بدهی؟ به نظر من ‌که خیلی هم خوب است اما امان از دست قیمت‎ها! همین دوستم یک‎بار که شلوار پاره مد شد، کلی پول داد و شلوار پاره خرید. من هم به مامانم اصرار کردم که از این شلوارها می‎خواهم. برای اولین بار مامانم گفت «باشه الان میرم برات می‎خرم». بعد هم رفت توی اتاقم و با یک شلوار پاره آمد بیرون. شلوارم را پاره کرده‎بود! بعدا، از ته زدن موها مد شد. راستش از این مد تازه اصلا خوشم نیامد ولی خب مد بود به‎هرحال و بدم نمی‎آمد امتحانش کنم اما چون از مد قبلی خاطره خوبی نداشتم، ترسیدم به مامانم بگویم. حتما ریش‎تراش پدرم را برمی‎داشت و می‎گفت بیا موهایت را مد روز بزنم.

ارسال دیدگاه

ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.

تعداد بازدید : 69

عجایب

یک ورزشگاه با 2 زمین

تا حالا به این فکر کرده‌اید که بشود زمین چمن فوتبال یا هر ورزش دیگری را جابه‎جا کرد و توی یک ورزشگاه آن را حرکت داد؟ ژاپنی‌ها این کار را در یک ورزشگاه 41هزار نفری عملی کرده‌اند. «گنبد ساپورو» نام ورزشگاه سرپوشیده بزرگی در ژاپن است که توانایی میزبانی از هر دو ورزش بیسبال و فوتبال را دارد. این ورزشگاه سرپوشیده، زمین بیسبال درون خود دارد و برای تبدیل شدن به زمین فوتبال، یک زمین چمن فوتبال که خارج از ورزشگاه قرار دارد به داخل آن آورده می‌شود. ضمنا زمین 90 درجه هم می‌چرخد تا به خوبی برای تماشاگران قابل رویت باشد. مسقف بودن ساپورو با توجه به قرارگرفتن اش در منطقه‌ای برف‌ریز کمک می‎کند کاربری‎اش را در هر شرایطی حفظ کند.

روبات وسواسی

استفاده از روبات‌ها در بعضی از فروشگاه‌های زنجیره‌ای دنیا برای چک کردن قفسه کالاها، پیدا کردن موارد مشکل‌دار، قیمت‌گذاری و بررسی تاریخ تولید و انقضای جنس‌ها، خبر جدیدی نیست. حالا اما شاهد روباتی با چشمان ورقلمبیده و ظاهری دوست‌داشتنی به اسم «مارتی» در فروشگاه‌ها هستیم. مارتی در فروشگاه‌ها و بین قفسه‌ها می‌چرخد و اگر مایعی، پودری یا هر چیزی از بسته‎ها روی قفسه‎ها و زمین ریخته‎باشد، با نور زردی که در بدنه‎اش ایجاد می‌کند به مشتریان تذکر می‌دهد که مراقب باشند و نیروهای خدماتی را هم برای تمیز کردن باخبر می‌کند. این روبات همچنین از طریق اسکن، اطلاعات روی کالاها را به صورت تصادفی بررسی می‌کند و درصورتی‎که با اطلاعات داده‎شده به او مغایرت داشته‎باشد به مسئولان فروشگاه اطلاع‌رسانی می‌کند. هم اکنون حدود 500 روبات مارتی در بیش از 172 فروشگاه مشغول کار هستند.

منابع: زومیت، پیمانساز‌

ارسال دیدگاه

ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.