از لحاظ روحی احتیاج دارم یه دفعه هم شده وقتی به یه نفر می‌گم «دیشب کم خوابیدم»، نگه من از تو کمتر خوابیدم.

 این روزها که هیئت‎ها و مراسم عزاداری راه افتاده، خیلی‎ها دوست دارند به‎نوعی در آن شریک شوند. اگر شما هم بخواهید بخش کوچکی از این مراسم را در دست بگیرید، احتمالا فراهم آوردن چایِ نبات و خرما ساده‌ترین پذیرایی ممکنی است که می‌توان با آن، از عزاداران سالار شهیدان پذیرایی کرد. حتما تا حالا سینی‌های مجلل خرمایی را که به شکل شکوفه‌های بهاری آراسته شده‌اند، دیده‌اید. قیمت یک سینی کوچک که با یک بسته خرمای معمولی به این شکل آراسته شده، حدود 80 تا 100هزار تومان می‌شود اما اگر خودتان دست به کار شوید، آراستن همین سینی خرما تنها یک ساعت وقت خواهدگرفت و هزینه زیادی هم ندارد. ابتدا یک اسفنج گرد را داخل برگه آلومینیوم بپیچید و وسط سینی قرار دهید. می‌توانید به جای اسفنج از یک سیب کوچک استفاده کنید. کف سینی را با یک مقوای نسبتا سخت که از قبل اندازه سینی بریده‌اید، بپوشانید و اسفنج را در مرکز سینی، روی مقوا بچسبانید. به نسبت بزرگی اسفنجی که انتخاب کرده‌اید، 10 تا 30 عدد خرما را کنار بگذارید و هر کدام را با یک قیچی تمیز، تا نزدیک انتها، سه برش بدهید. شش پر ایجاد شده خرما را از یکدیگر باز کنید و روی هر گلبرگ آن یک بادام که از قبل پوست گرفته‌اید قرار بدهید. مرکز شکوفه‌ها را با پسته، غنچه گل محمدی یا شکلات‌های کره‌ای شکل پر کنید. شکوفه‌ها را به کمک خلال دندان روی اسفنج محکم کنید. بقیه خرماها را بنا به وقت و حوصله‌‎تان دورتادور اسفنج بچینید و سینی را پر کنید. اگر دوست دارید، کمی شکلات سفید از قنادی تهیه و به روش بن‌ماری ذوبش کنید. شکلات مایع را در مخروط خامه بریزید و روی خرماهای معمولی را هاشور بزنید. اگر مخروط خامه ندارید، یک گوشه پلاستیک فریزر تمیز را با سوزن سوراخ کنید، شکلات مایع را داخل آن بریزید و با دقت روی خرماها را نقش دهید.

گاهی ابرهای تیره‎رنگ دلتنگی مانع طلوع زیبای خورشید سرزندگی در آسمان دریایی دلت می‌شود. این‎جاست که آسمان دلت ابری می‌شود و دوست داری بباری. باید خوشبخت باشی که در چنین لحظاتی صدای غرش ابرها طنین‎انداز شود. آسمان و ابرها درهم می‌پیچند گویی نبردی سهمگین آغاز شده‎است. چشمانم با ترس مرا از دنیای خواب و خیال که در آن غرق شده‎بودم، بیرون می‌کشد و به جهان واقعیت می‌سپارد. روی صندلی چوبی می‎نشینم و از پشت پنجره تنهایی، هیاهوی سپهر و ابر را تماشا می‎کنم. ثانیه‌ها هرکدام شمشیری هستند که گوشه‎ای از قلبم را جدا می‌کنند و به عنوان ارمغانی از سوی من به وجود پاک او هدیه می‌کنند تا شاید اشتیاق درونش برای دیدار افزون‎ شود و هرچه زودتر نوازنده دل‎های نژند ما باشد. به قصه‌های سفید و سیاه زندگی‌ام، به حرف‎های نگفته‌ای که سال‎هاست در صندوق قلبم خاک می‌خورد، به پرستوهای لبخند که از سرزمین وجودم کوچ کرده‎اند، می‌اندیشم. غرق در اندیشه‎هایم هستم که فریاد ابری، زمین را به لرزه درمی‎آورد. آسمان نیزه برنده‎اش را در پیکر برومند ابر فرو می‎کند و ناگهان یاقوت‌های سرخ و گران‎بها بر سر زمینیان فرود می‎آید. باران، ساز ناکوک دلم را به صدا درمی‎آورد و چشم و جانم را نورانی می‎کند. حالا باران این‎جاست، کنار من و دو فنجان چایِ سرد و گفت‌وگویی که به درازا خواهدکشید.

«کودن پاآبی»، پرنده‌ای خنگ و بامزه

نانی که آتش می گیرد 

ما وقتی با نان سیاه‌شده مواجه می‌شویم به آن نان سوخته می‌گوییم و طبیعتا مصرفش نمی‌کنیم. به همین دلیل تصور وجود داشتنِ نانِ تماما سیاه برای‌مان عجیب و غیرقابل پذیرش است. نان کربنی یا زغالی، فقط برای ما غیرعادی نیست و یکی از عجیب‌ترین نان‌های جهان به‎شمار می‎رود. سیاه بودن رنگش به این دلیل است که در محتویات آن از کربن استفاده می‌شود. نان کربنی یکی از گران‌ترین نان‌های دنیا محسوب می‌شود و ضمنا خاصیت آتش‌زایی هم دارد. در جواب به «خب که چی» گفتن‎تان باید بگویم که بعضی‌ها معتقدند کربن موجود در این نان برای بدن مفید است و باعث دفع سموم و از بین رفتن دردهای معده می‌شود. درعین حال فروش این نان در بسیاری از کشورها ممنوع شده‌است.

منابع: عصرایران، نمناک