18 توله پاندای گوگولی که سال گذشته همین موقع‎ها به دنیا آمده‎بودند، چندروز پیش تولد یک‎سالگی‎شان را در استان سیچوان چین جشن گرفتند.

منبع: chinadaily

 

ساعت سه عقربه دارد (حالا شاید ساعت شما از این مدل لاکچری‎هایی باشد که دو یا حتی یک عقربه دارد یا اصلا دیجیتال است و عقربه ندارد، شما ما را ضایع نکنید و ادامه مطلب را بخوانید) علت وجود این سه عقربه هم طبعا این است که هم ساعت مهم است هم دقیقه‎ها و ثانیه‎ها اما برای خیلی‎ها وقتی می‎گویید ساعت 12 فلان جا باش، دقیقا از 12 تا 59 دقیقه بعدش هنوز ساعت 12 است و خب زمان زیادی فرصت دارند تا به محل قرار برسند. «وقت‎شناس» بودن یا توجه به زمان، از آن چیزهایی است که می‏تواند از شما یک شخصیت درست و حسابی به بقیه معرفی کند ولی بیشتر ما معمولا جدی‎اش نمی‎گیریم. وقتی یک قرار دوستانه با رفقا گذاشته‎اید، زمان همان‎قدر مهم است که وقتی می‎خواهید به کلاسی خاص با یک استاد معروف بروید. وقتی کسی با شما در ساعت مشخصی قرار می‎گذارد حتما برای خودش برنامه‎ریزی داشته که قبل از آن ساعت کارهای دیگرش را انجام بدهد و این‎که با خودمان فکر کنیم خب حالا که زمان زیاد داریم زودتر به محل قرار یا مهمانی برویم اصلا جالب نیست و قطعا باعث معذب شدن طرف مقابل می‎شود. شاید بد نباشد بدانید در خیلی از کشورهای دنیا ساعت حرکت وسایل نقلیه عمومی در حد دقیقه منظم است یعنی مثلا اتوبوس راس ساعت 12:25 به ایستگاه مشخصی می‎رسد. بعضی‎ها هم خیال می‎کنند اگر دیرتر به جایی بروند خیلی با کلاس‎ هستند و همه می‎گویند واو، چقدر خفن بود و بعد پس می‎افتند! این‎ها همان‎هایی هستند که لیوان شربت و چای‎شان را نصفه و نیمه رها می‎کنند تا با کلاس دیده شوند. 

 

توی فیلم و کتاب ها دور از ذهن نیست که شخصیت‌ها با استفاده از ترفندهای نرم‌افزاری و جلوه‌های ویژه، قدرت‌های فرا‌انسانی و خارق‌العاده ای

 داشته ‎باشند اما در دنیای واقعی چطور می‎توان باور کرد دختری چشم‌هایش قدرت اشعه ایکس داشته‎ باشد و با استفاده از آن، بتواند داخل بدن آدم‌ها را با همه جزئیاتش ببیند؟ باورکردنی نیست اما حقیقت دارد.

دختری جوان به‌نام «ناتاشا دمکینا» پزشکان را با قدرت خاص چشمانش متعجب کرده‎است. او ادعا می‌کند با اشعه‌ای که در چشمانش وجود دارد به راحتی می‌تواند اعضای داخلی بدن انسان‌ها را ببیند و بهتر از پزشکان، بیماری‎ها را تشخیص دهد. ناتاشا در مسکو به دنیا آمده و در مرکز بیماری‌های خاص بیمارستان این شهر مشغول کار است. او در برابر نگاه‌ کنجکاو ده‌ها پزشک متخصص و دانشمند ماهر که به خاطر او به روسیه رفته بودند، درباره کشف این توانایی‎اش گفته‎است: « اولین بار 10 ساله بودم که متوجه شدم چشمانم طور دیگری می‌بیند و فهمیدم می‌توانم اعضای داخلی بدن مادرم را ببینم. به او گفتم اعضای بدنش در چه حالتی هستند و چطور کار می‌کنند. از آن به بعد دیگر چشم‌های من به صورت عادی، بدن انسان‌ها را نمی‌بیند چون می‌توانم برای چند ثانیه اندام‌های درونی بدن آن‌ها را به صورت رنگی ببینم و حتی وضعیت‎شان  را تحلیل کنم». به گفته مادر ناتاشا، قدرت یادگیری او بسیار سریع‌تر از دوستانش است. او توضیح می‌دهد که ناتاشا در 10سالگی تحت عمل جراحی آپاندیس قرار گرفته و یک ماه بعد از این عمل، چشم‌هایش توانایی دیدن اعضای داخلی بدن انسان‌ها را به دست آورده‎است. جالب این که اشعه ایکس ناتاشا فقط در طول روز کار می‌کند و نمی‌تواند از آن برای اسکن اندام‌های داخلی خودش استفاده کند. افرادی که از قدرت چشمان ناتاشا استفاده کرده‎اند، می‌گویند تشخیص او از همه پزشکان و حتی تجهیزات پزشکی دقیق‎تر بوده‎است. 

داستان قدرت چشمان ناتاشا دهان به دهان گشته و توجه روزنامه‌ها و رسانه‌های جهان را به خود جلب‌ کرده‎است. برای اثبات درستی گفته‌های او، جمعی از پزشکان و دانشمندان تصمیم گرفتند آزمایشی را انجام دهند. آن‌ها از ناتاشا خواستند هرچه را که در معده هفت داوطلب آزمایش می‌بیند، روی کاغذ نقاشی کند. چیزهایی که ناتاشا در این آزمایش می‌کشید و ادعاهایش بسیار حیرت‌آور بود. او همچنین در یک گفت و گوی تلویزیونی رو به مجری برنامه کرد و گفت: «قوزک پای شما قبلا دچار آسیب‌دیدگی شده، این‎طور نیست؟» با این سوال مجری در کمال ناباوری گفته ناتاشا را تایید کرد. البته تشخیص‌های این دختر همیشه هم درست از آب درنمی‎آید. دانشمندان و پزشکان هنوز درباره حقیقت داشتن توانایی ناتاشا اظهار نظری نکرده‌اند و علم فعلا برای آن توضیحی ندارد.

 

اگر از او می‎پرسیدند دوست دارد چه کاره شود قطعا می‎گفت دریانورد؛ همیشه دلش می‎خواست روی آب‎های دریا باشد اما در فرهنگستان نیروی دریایی قبول نشد. 21ساله بود که دنبال کار می‎گشت و در نیروی هوایی به او شغلی دادند. آنتوان، مکانیک هواپیماها و بالگردهای نیازمند تعمیر شد. همین وقت‎‌ها بود که خلبانی برایش جذاب شد. بعد از دو سال کار، او هم یک خلبان بود و هم یک تعمیرکار عالی. ارتش فرانسه استخدامش کرد و او بر خلاف رویاهای کودکی که همیشه خود را در لباس دریانوردی می‎دید یک خلبان حرفه‎ای شد. از آن بالا، از توی هواپیماهای تک‎نفره، دنیا شکل دیگری بود. خانه‎ها، شهرها، جنگ و کسانی که دوستشان داری درست دیده نمی‎شدند فقط زمین بود و درخت‎ها و کوه‎ها و تپه‎ها. سیاره‎ای ساکت و بی‎ماجرا که با دنیای روزمره‎ای که می‎شناسیم خیلی فرق داشت. آنتوان ناخواسته خلبان جنگی شده‎بود و چیزهایی را که می‎دید گوشه دفترچه‎اش می‎نوشت. می‌خواست یادش بماند از جایی دورتر، زندگی واقعا چه شکلی است. هر کدام از نوشته‌‎هایش داستانی پر طرفدار شدند از تنهایی‏‎های آنتوان.حالا بدون این‎که بخواهد تبدیل شده‎بود به یک نویسنده معروف. در سال‎های جنگ جهانی، وقتی کشور فرانسه تسلیم آلمان شد، نیروهای مختلف ارتش را به کشورهای دیگر تبعید کردند. آنتوان را به آمریکا فرستادند. همین سال‎ها بود که او کتابی نوشت که حالا بعد از 77 سال هنوز جزو پرفروش‎ترین کتاب‎های جهان است. چند سال بعد در یکی از سفرهای هوایی‎اش در جنگ، هواپیمایش در صحراهای آفریقا خراب می‎شود. او مجبور است تک و تنها در بیابان فرود بیاید و هواپیما را تعمیر کند. غصه رفقایی که جلوی چشمش کشته شده‎اند، دلتنگی‎ها و تشنگی و خستگی، همه با اوست تا این که سر وکله شازده کوچولو در ذهن او پیدا می‎شود. پسربچه‎ای که با همه فرق دارد و از سیاره کوچک و دوری آمده و کلی سوال دارد و دنبال دوست می‎گردد. هیچ‎وقت کسی شازده کوچولو را ندید ولی آنتوان مطمئن بود او وجود دارد.  چهار سال بعد از نوشتن کتاب شازده کوچولو، آنتوان به ماموریتی هوایی بر فراز فرانسه می‎رود و پس از آن دیگر هیچ وقت دیده نمی‎شود. لاشه هواپیمایش را بعدها در دریای مدیترانه پیدا می‎کنند. 

 

در دنیایی که دوروبرمان پر شده از عکس‎های مختلف، چه در اینستاگرام و چه در وب‎سایت‎ها، تشخیص این‎که کدام عکس دستکاری شده‎است و کدام یک خیر، به راستی کار ساده‎ای نیست. بعضی از عکس‎ها، ظاهر فریبنده‎ای دارند مخصوصا آن‎هایی که برای خرید اینترنتی گرفته شده‎اند. دوستان‎مان برای پروفایل شبکه‎های مجازی‎شان، عکس‎هایی می‎گذارند که دل‎مان غش می‎رود. گاهی هم صحنه و تصویری در فضای مجازی دست‎به‎دست می‎شود که از فرط غمباری، اشک‎مان را درمی‎آورد و مدت‎ها خواب و خوراک را از ما می‎گیرد؛ آن‎قدر که آرزو می‎کنیم کاش آن تصویر واقعی نباشد. خب از کجا معلوم که همه این عکس‎ها واقعی باشند؟ این روزها برنامه‎های زیادی برای دستکاری و ویرایش عکس وجود دارد که این هفته می‎خواهیم یکی از جالب‎ترین‎های‎شان را به شما معرفی کنیم. نرم‎افزاری برای تشخیص دستکاری عکس که مو را از ماست بیرون می‎کشد. «Truepic» برای هر دو سیستم عامل آی‎.او.‎اس و اندروید طراحی شده‎است و می‌تواند هر عکس یا ویدئویی را از نظر دستکاری شدن یا نشدن بررسی کند. این نرم‎افزار در کارش خیلی حرفه‎ای عمل می‎‌کند و برچسب‎های زمان، کد جغرافیایی و داده‌های دیگری از جمله نوع گوشی و موقعیتی را که عکس در آن گرفته شده‎است، دقیقا نمایش می‎دهد. می‎شود گفت Truepic مثل یک دروغ‎سنج، دنبال سرنخ و تناقض است و کمک‎مان می‎کند نه گول بخوریم، نه حسرتِ بیخودی! این نرم‎افزار از گوگل پلی استور و بازار قابل نصب است.

 

خیلی روی اعصاب است. آدم هم خجالت می‎کشد و هم نمی‎تواند پنهانش کند. سکسکه از آن واکنش‎های طبیعی بدن است که عوامل مختلفی می‌توانند باعث بروزش شوند. فشار روحی، عصبانیت، داروهای خاص، تفاوت ناگهانی در دمای هوا و بلعیدن هوا از راه جویدن آدامس، مصرف نوشیدنی‌های گازدار و سریع غذا خوردن ممکن است زمینه‎ساز سکسکه شوند. انگار بدن‌مان زده به سرش و دارد جینگولک‎بازی درمی‎آورد ولی واقعیت این است که نوعی التهاب باعث شده دیافراگم نتواند کارش را درست انجام دهد. دیافراگم،  عضله جداکننده ریه‎ها و معده است. وقتی هوا را به داخل ریه می‌کشیم، دیافراگم پایین می‌رود و به هوا اجازه می‌دهد وارد ریه‌ها شود. در زمان بازدم یا همان بیرون فرستادن هوا از ریه‎ها، دیافراگم آزاد می‌‎شود تا هوا از ریه‌ها بیرون برود و از راه دهان و بینی خارج شود. التهاب و گرفتگی عضله دیافراگم باعث می‌شود حنجره‌ هم منقبض شود و تارهای صوتی بسته و در نتیجه آن صدای معروف سکسکه ایجاد شود. بعضی‎ها می‎گویند برای بند آمدن سکسکه، آدم باید از چیزی بترسد. عده‎ای هم معتقدند بهتر است نفس را حبس کنیم تا از شر آن خلاص شویم ولی خب مگر بدن‎مان با ما پدرکشتگی دارد که بخواهد نفس‎‏مان بند بیاید تا دست از ادابازی بردارد؟ دی‎اکسیدکربن این وسط نقش قهرمان داستان را بازی می‎کند. با زیاد شدن دی‎اکسیدکربن در ریه‌ها، دیافراگم آزاد می‎شود و می‎تواند مثل آدم کار کند. فقط باید حواس‎مان جمع باشد اگر سکسکه بیشتر از 48 ساعت طول بکشد، به پزشک مراجعه کنیم. 

 

صابری - مرادی