ریما بنت بندربن  سلطان با حضور در کاخ سفید، استوارنامه خود را به‌عنوان سفیر جدید سعودی در آمریکا به ترامپ تحویل داد.ریما اولین زنی است که به عنوان سفیر عربستان تعیین شده است. «ریما بنت بندر بن سلطان» در سال ۱۹۷۵ میلادی در ریاض متولد شد و به همراه پدرش «بندر بن سلطان بن عبدالعزیز» سفیر وقت عربستان در واشنگتن به آمریکا رفت و از دانشگاه جورج واشنگتن در رشته مطالعات موزه و حفظ آثار باستانی لیسانس گرفت.ریما اکنون  مجموعه شرکت های سرمایه گذاری از قبیل «شرکت لوازم تزیینی لوکس» را با نام خود تاسیس کرده و از مارک Baraboux برای کیف های چرمی ساخته شده از پوست تمساح و مارهای نادر استفاده می کند. قیمت هر یک از این کیف ها به دو هزار دلار می رسد. 

 

برنی مارکوس، میلیاردر 90 ساله آمریکایی و از بنیان گذاران شرکت «هوم دپو» در این کشور اعلام کرده است که قصد دارد بیش از ۹۰ درصد ثروت خود را به امور خیریه و همچنین کمپین انتخاباتی ترامپ ببخشد. مارکوس گفته «من هرچه  نیاز داشته باشم، در اختیار دارم. من خیلی خوب زندگی می‌کنم، فرزندانم مراقب من هستند و همه چیز خوب پیش می‌رود. اکنون زمان آن است که پول‌هایم را در جای درستی صرف کنم.» ثروت او بنابر اعلام نشریه فوربز 5.8 میلیارد دلار ارزیابی شده است. او که از مهم ترین حامیان مالی دونالد ترامپ در کارزار انتخاباتی سال ۲۰۱۶ میلادی بود، معتقد است که ترامپ شایسته حمایت است زیرا باعث رشد اشتغال در آمریکا شده ودر جنگ  تجاری مقابل چین ایستاده است. او همچنین اعلام کرده است که قصد دارد حدود دو میلیارد دلار از ثروت خود را به حدود ۳۰۰ سازمان خیریه و بشردوستانه اهدا کند. 

 

یک شهروند بازنشسته کره جنوبی در اقدامی کم سابقه تصمیم گرفت به کره شمالی پناهنده شود؛ چند دهه پیش نیز والدین وی به کره شمالی پناهنده شده بودند که موج عظیمی از واکنش ها را در پی داشت.چو این گاک 73 ساله، اقدام والدین خود را که سال 1986 از کره جنوبی به کره شمالی پناهنده شده بودند، تکرار کرد و گفت که می خواهد کنار والدین اش که سال ها پیش در کره شمالی به خاک سپرده شده اند، زندگی کند.درخواست پناهندگی والدین «چو» چند دهه پیش، موج عظیمی از واکنش ها را در پی داشت، چرا که پدرش «چویی تاک سین» در دهه ۱۹۶۰ در سمت وزیر امور خارجه کره جنوبی خدمت کرده بود.

 

شاید کمتر کسی تصور می‌کرد روزی در هنگ‌کنگ در منطقه آرام شرق آسیا اعتراضاتی برگزار شود که تا این حد به خشونت کشیده شود.خشونتی که البته گویا نتیجه بخش بوده است.کری لم، رئیس اجرایی دولت منطقه ای هنگ‌کنگ که از نگاه بسیاری از شهروندان ساکن این منطقه ویژه، عامل نفوذی پکن محسوب می شود، بالاخره حداقل در ظاهرتسلیم خواسته معترضان شده است. این اقدام پس از آن انجام شد که 10 روز پیش معترضان ابتدا توانستند برای ساعاتی پارلمان را تصرف کنند و در روزهای پس از آن مقابل ایستگاه قطاری که مقصد مسافران شهروندان چینی به هنگ‌کنگ بود تظاهرات کردند. رهبر هنگ کنگ دیروز گفت که لایحه استرداد متهمان به چین که باعث ایجاد بزرگ ترین بحران هنگ کنگ در ده‌های اخیر شد، «مرده» است. کری لم در یک نشست خبری تایید کرد که اقدام‌های دولت در این موضوع، به یک «شکست کامل» منتهی شده است. با این حال، منتقدان «لم» پس از این سخنان، او را به بازی با کلمات متهم کردند. لایحه استرداد متهمان به چین از یک ماه پیش آتش اعتراض‌ها را در هنگ کنگ شعله‌ور کرد به‌طوری که در نهایت دولت محلی در تاریخ ۱۵ ژوئن پیگیری این لایحه را برای مدت نامعلومی به حالت تعلیق درآورد اما این موضوع برای معترضان کافی نبود و آن‌ها خواستار حذف کامل این لایحه از دستور کار دولت محلی و استعفای رئیس دولت شدند. لم روز سه‌شنبه در جمع خبرنگاران گفت: «هنوز شک و تردیدهایی درباره صداقت دولت یا نگرانی‌هایی از این که دولت این موضوع را در شورای قانون گذاری پیگیری می‌کند یا نه وجود دارد.» وی در ادامه تاکید کرد که چنین برنامه‌ای وجود ندارد و این لایحه مرده است.واقعیت این است که چینی‌ها تلاش دارند روز به روز حاکمیت خود بر هنگ‌کنگ و سرزمین‌هایی که پیشتر جزئی از حاکمیت آن ها بوده و در استعمار بریتانیا و پرتغال قرار داشته است، گسترش دهند  اما در طرف مقابل هنگ‌کنگ نمی‌خواهد استقلالی را که در اختیار دارد با چینی‌ها تقسیم کند. از طرف دیگر در این بین نباید بازی آمریکایی‌ها را نادیده گرفت. آمریکایی‌ها تمایل دارند برای تحت فشار قرار دادن چین اعتراضات در این منطقه گسترش یابد. شاید اگر چین و آمریکا به یک توافق تجاری دایمی دست پیدا کنند، مقداری از اعتراضات در این منطقه فروکش کند یا حداقل این که پشتیبانی آمریکا از این اعتراضات برداشته شود. سناریوهای موجود نشان می‌دهد یا چینی‌ها به شکل تمام‌قد برای مداخله در هنگ کنگ وارد می‌شوند یا اگر اعتراضات به همین شکل ادامه پیدا کند باید تن به خواسته مردم هنگ‌کنگ بدهند. شاید هیچ‌گاه هیچ‌کس تصور نمی‌کرد، اعتراضات در منطقه‌ای مانند هنگ‌کنگ به این سطح از تنش و خشونت برسد. اکنون که در هنگ‌کنگ شاهد این اتفاق هستیم به معنی به صدا درآمدن زنگ خطر بزرگی در شرق آسیاست.

آتش جنگ در شهرها و ولایات (استان ها) افغانستان همچنان ادامه دارد. در حالی که سومین «نشست بین‌الافغانی صلح» در دوحه برگزار می شد، بوی باروت و خون به مشام می رسید و صدای انفجار و شلیک گلوله گوش ها را می خراشید. دیروز، نشست بین‌ الافغانی در دوحه، پایتخت قطر با انتشار قطعنامه هشت ماده‌ای پایان یافت. شرکت‌کنندگان در این نشست دو روزه برکاهش خشونت‌ها، کاهش تلفات غیرنظامیان تا میزان صفر، تضمین امنیت مردم، توقف حملات بر مراکز مذهبی، مکتب‌ها، بیمارستان ها، مراکز آموزشی، بازارها، بندهای آب و همچنین ضرورت تداوم گفت‌وگوها تأکید کرد‌ند. تامین حقوق زنان در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی نیز یکی از هشت بند توافق شده را تشکیل می داد. صدیق صدیقی، سخنگوی ریاست جمهوری افغانستان درباره این نشست اعلام کرد: «حکومت افغانستان به نتایج گفت‌وگوهای صلح به شمول صدور قطعنامه نشست اخیر در قطر خوش بین است». زلمی خلیل زاد، نماینده ویژه آمریکا برای صلح افغانستان نیز آن را «مثبت» ارزیابی کرد. در این نشست، 54 تن از نمایندگان اقشار مختلف سیاسی و جامعه مدنی(غیر حکومتی) از کابل و 17 عضو طالبان حضور داشتند. جاوید کوهستانی، مامور پیشین استخباراتی افغانستان می گوید: «شکی نیست که تغییر در برخورد طالبان در نتیجه فشارها، راه را برای گفت‌وگوها هموار کرده است. در گذشته طالبان آماده گفت‌وگوهای بین‌الافغانی نبودند اما نشست اخیر در دوحه نشان می‌دهد که نقشه راه صلح و زمینه‌های گفت‌وگوهای رسمی در آینده نزدیک فراهم خواهد شد. از تفاهم و زبان نرم مشترک طرف‌های گفت‌وگو کننده در دوحه برمی‌آید که طالبان نیز مایل به کاهش خشونت‌ها و پایان جنگ در افغانستان هستند.»

مجلس سنا: قطعنامه قابل قبول نیست

در این میان مخالفانی نیز وجود دارند که نقدهایی به محتوای هشت بند وارد می کنند. به گزارش خبرگزاری آوا، فضل هادی مسلم یار رئیس مجلس سنا با بیان این که «مسئولیت اجرایی پیشبرد جنگ و صلح نزد حکومت افغانستان محفوظ است؛ نه نزد احزاب، گروه ها و افراد»، می افزاید: «سیاسیونی که در نشست قطر شرکت کرده بودند، می بایست نقش و اهمیت حکومت را در این روند به صورت جدی با طالبان مطرح می کردند.» مسلم یار گفت: در یکی از بندهای قطعنامه نشست بین‌الافغانی قطر، جنگ ۴۰ ساله در افغانستان که جنگ ۱۸ ساله طالبان را نیز شامل می‌شود، «جهاد» خوانده شده است. حال آن که «جهاد مردم افغانستان پس از خروج نیروهای خارجی به پایان رسید و پس از آن به ویژه اعمال تروریستی طالبان در ۱۸ سال گذشته جهاد نیست.» همچنین، در یکی از بندهای قطعنامه نشست قطر از دو طرف خواسته شده که زندانیان بیمار، معیوب و کهن سال را به خاطر حسن نیست برای آغاز گفت وگوهای صلح رها کنند. طالبان با عنوان امارت این خواسته را از دولت افغانستان مطرح کرده ولی تازمانی که طالبان، حکومت افغانستان را به عنوان طرف اصلی معادله صلح نپذیرند، دولت نمی‌تواند به خواسته‌های این گروه توجه کند.سیدناصر موسوی، آگاه مسائل سیاسی نیز به خبرگزاری صدای افغان (آوا) می‌گوید: موضوعات ذکر شده در قطعنامه پایانی این نشست، هر چند یک گام کوچک و متزلزل برای آوردن صلح در افغانستان است اما انجام این موارد بسیار محال به نظر می‌رسد، چون ضمانت اجرایی برای عملی کردن موارد ذکر شده، دیده نمی‌شود. این کارشناس سیاسی بیان کرد: «واقعیت این است که دولت و طالبان هنوز روی مسائل اصلی مانند برقراری آتش‌بس، مذاکرات بین‌الافغانی، بحث تعدیل قانون اساسی و مواردی دیگر اتفاق نظر ندارند و مواردی که ما را به صلح نزدیک کند، در این مذاکرات دیده نشد.» 

 

از خبر پیروزی راست‌گرایان در یونان خیلی نمی‌گذرد. گویا راست‌گرایی مانند توفانی‌ پیش‌رونده در حال فتح یک‌به‌یک سنگرها در اروپاست. گرایشی که محصول سال‌ها تبلیغات اسلام‌هراسانه و شرق‌ستیزانه دستگاه‌های تبلیغاتی و کرسی‌های سیاسی کشورهای غربی بود، امروز بلای جان همان دول غربی شده است. بلایی که در اروپا به جدایی یکی از اعضای مهم اتحادیه‌ اروپا یعنی بریتانیا انجامید و در آمریکا دولتی رادیکال و مخالف با بسیاری از توافقات قبلی ایالات‌متحده و اروپا را روی کار آورد. آن چه این جا محل تأمل است، گونه افراطی و پوپولیستی این گرایش است که به تازگی مشخص شده نه ‌تنها یک گرایش سیاسی است که در حال تبدیل شدن به یک تشکل یا گروه است و در اینترنت عضو‌گیری و سازمان‌دهی می‌کند. گویا یکی از دست‌آوردهایش فاجعه کرایست چرچ در نیوزیلند با ۵۱ کشته از بین مسلمانان بود. گرچه در غرب بسیار سعی شده بود که این‌گونه قتل‌عام‌ها را نه حملات تروریستی که اختلالات روانی جلوه‌ دهند اما رشد فزاینده و نظام‌یافته این گرایش ها و نگرانی حاصل از آن، احزاب مخالف راست‌گرا را به فکر انداخته است. تنها در آلمان تخمین زده شده است که در حدود ۲۴ هزار و ۱۰۰ نفر در آلمان به‌عنوان افراط‌گرایان دست راستی شناخته شده‌اند و گفته می‌شود که ۱۲ هزار و ۷۰۰ نفر از آن ها بالقوه توان اعمال اقدامات خشونت‌آمیز را دارند.گویا غرب مسیحی در حال سیر همان روندی است که ممالک اسلامی با دخالت همان کشورها سال‌ها پیش، در جهت رشد بنیادگرایی و ظهور امثال القاعده و داعش طی کرد.بنابراین بعید نیست که در آینده‌ای نه‌چندان دور شاهد ظهور سازمان‌هایی شبیه داعش اما مسیحی در غرب باشیم. با این تفاوت دهشتناک که این سازمان‌های نوظهور تروریستی مانند داعش به‌دنبال دست یافتن به دولت و مملکت نیستند. چراکه پیش از آن، جای پای خود را در نظام‌های سیاسی غرب محکم و قانونی کرده‌اند.

 

پس از گذشت حدود چهار سال و نیم از تجاوز نظامی ائتلاف سعودی به یمن، فرمانده اماراتی به خبرگزاری فرانسه گفت که امارات تعداد نیروهایش در یمن را کم کرده و از راهبرد نظامی به راهبرد صلح که در اولویت است، حرکت خواهد کرد. این مقام نظامی اماراتی افزود: نیروهای ما از یمن خارج می شوند. اقدامی که به معنای جدا شدن از ائتلاف سعودی و تنها گذاشتن عربستان در باتلاق یمن پس از حدود چهار سال و نیم از تجاوز نظامی به این کشور با ادعای به قدرت رساندن منصور هادی رئیس جمهور مستعفی و فراری یمن است. آن هم در حالی که امارات پیش از این با تمرکز بر جنوب یمن و تجهیز شبه نظامیان محلی و بیرون انداختن نیروهای وابسته به هادی درصدد اشغال برخی جزایر مهم چون سقطری با اهداف توسعه طلبی و کسب منافع سیاسی و اقتصادی بود.درباره چرایی تغییر ناگهانی رویکرد امارات و فاصله گرفتن آن از عربستان به چند نکته اشاره می شود:نخست این که راهبرد نظامی ائتلاف سعودی در این مدت با شکست روبه رو شد و هر چه جنگ فرسایشی تر شد نیروهای ارتش و کمیته های مردمی یمن قوی تر از گذشته شدند.دوم این که توانمندی ارتش وکمیته های مردمی در تولید انواع موشک و پهپاد و استفاده بهینه از آن ها معادله قدرت را به نفع انصارا...رقم زد و با در معرض تهدید قرار گرفتن شریان های اقتصادی وسیاسی امارات، این کشور مجبور به تجدید نظر شد. در این باره به حملات پهپادی و موشکی به تاسیسات آرامکو وفرودگاه ابوظبی می توان اشاره کرد. سوم این که ائتلاف سعودی در طول چند سال گذشته هیچ دستاوردی در حمله نظامی به یمن نداشته و برعکس کشتار غیر نظامیان موجب خشم ونفرت بیشتر یمنی ها و همبستگی و هم سویی آن ها با انصارا... شده که این مسئله به معنای شکست حتمی ائتلاف سعودی است.چهارم این که با روشن شدن ابعاد جنایات ائتلاف سعودی در یمن و گزارش های مجامع حقوق بشری از این که این ائتلاف مرتکب جنایات جنگی شده است، فاصله گرفتن امارات می تواند به معنی دورشدن از بازخواست در آینده باشد و اتخاذ راهبرد  اولویت اول صلح، به معنای سرپوش گذاشتن بر جنایات جنگی است.پنجم نگرانی دیگر امیرنشین ها از واکنش موشکی انصارا... در هدف قرار دادن مراکز حیاتی و زیربنایی و اقتصادی امارات و مخالفت احتمالی آن ها با ادامه جنگ است. در این باره بسیاری از کارشناسان معتقدند در صورتی که انصارا... دبی را  هدف موشک قرار دهد، اقتصاد امارات دچار فروپاشی خواهد شد و به همین دلیل چه بسا با ادامه جنگ برخی امیرنشین ها راه خود را از ابوظبی جدا کنند و مستقل شوند.

 

دو متحد سنتی یعنی لندن و واشنگتن پس از روابط گرمی که به هم زده بودند،حالادر آستانه یک تنش دیپلماتیک بزرگ قرار گرفته اند.با گذشت دو روز از انتشار اسناد و مکاتبات محرمانه میان سفیر انگلیس در واشنگتن و دفتر نخست‌وزیری این کشور که در آن سفیر، ترامپ را «بی‌منطق، دمدمی‌مزاج و ناکارآمد» خوانده بود، رئیس‌جمهور آمریکا یک بار دیگر به سفیر و همچنین نخست‌وزیر انگلیس تاخت.ترامپ در دو پیام توئیتری خود خطاب به «کیم داروش» نوشت: «سفیر گیجی که بریتانیا به ایالات متحده تحمیل کرده، کسی نیست که ما از بودن او خوشحال باشیم، او آدم خیلی احمقی است».ترامپ ادامه داد: «او (داروش) باید با کشورش و نخست‌وزیر (ترزا) می درباره مذاکرات شکست‌خورده برگزیت صحبت کند نه این که از انتقاد من درباره مدیریت بد (مذاکرات برگزیت) ناراحت شود».ترامپ بار دیگر نخست‌وزیر انگلیس را مخاطب خود قرار داد و افزود: «من به ترزا می گفتم که چطور توافق (برگزیت) را پیش ببرد اما او روش احمقانه خودش را در پیش گرفت و قادر به انجام توافق نشد. این یک فاجعه است».ترامپ همچنین نوشت: «من سفیر (انگلیس در آمریکا) را نمی‌شناسم اما به من گفته شده که او یک احمق پر افاده است». رئیس‌جمهور آمریکا دوشب پیش هم در توئیتر نوشته بود: «من بسیار منتقد نحوه مدیریت برگزیت توسط انگلستان و نخست‌وزیر ترزا می بوده‌ام. او و نمایندگانش چه آشفته‌بازاری راه انداخته‌اند... سفیرشان را نمی‌شناسم ولی در آمریکا چندان محبوب نیست و نظر مثبتی درباره او وجود ندارد. دیگر با او تعامل نمی‌کنیم. خبر خوب برای پادشاهی متحده بزرگ این است که به زودی نخست‌وزیر تازه‌ای خواهند داشت». به هر روی،حالابحران در مناسبات آمریکا و انگلیس عمیق‌‌‌‌‌‌تر از آن است که بتوان به راحتی آن را تحلیل کرد.‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ دخالت‌‌های اخیر رئیس‌جمهور آمریکا در امور داخلی این کشور بالاخره کار دست او داده است به طوری که سفیر انگلیس در آمریکا که سه سال سابقه ریاست بر شورای امنیت بریتانیا را نیز در کارنامه خود می‌بیند و چهره‌ای کاملا امنیتی است،هم توانسته توجه رسانه‌ها را به خود جلب کند وهم از حمایت کامل وزارت خارجه انگلیس برخوردار باشد اما این حمایت تام  و تمام در حالی صورت گرفته است که انگلیس با دو چالش بزرگ اجرای برگزیت و انتخاب رهبر حزب حاکم و نخست وزیر جدید رو‌به‌رو است و در راستای این دو چالش اگر قطار برگزیت به سر منزل برسد، لندن در مسیر اجرای آن بیش از هر زمانی به داشتن روابط خوب با آمریکا حتی با وجود شخصی مانند ترامپ احتیاج دارد. در بین دو نامزد حاضر برای نشستن بر کرسی رهبری حزب حاکم و نخست وزیری انگلیس، بوریس جانسون بر خلاف ترزا می ‌علاقه به برقراری روابط عمیق با واشنگتن دارد. این در حالی است که اگر برگزیت رخ دهد و انگلیس از اتحادیه اروپا جدا شود، بریتانیا برای سامان بخشی به اقتصاد خود باید با آمریکا روابط دوجانبه اقتصادی برقرار کند.