بیشتر ما دوست داریم با لباس راحت و بدون هیچ آدابی چهارزانو بنشینیم و غذای‎مان را بخوریم اما خب به هر حال وقت‎هایی هست که در مهمانی و قرارهای دوستانه و فامیلی مجبوریم سر میز یا سفره غذا شیک و مجلسی رفتار کنیم. در آینده وقتی قرار است در محیط کار یا قرارهای شغلی سر میز بنشینید، آدابی وجود دارد که بلد بودنش به شما تشخص می‎دهد. شاید الان بخندید و بگویید  برو بابا  ولی ما که می‎دانیم یک روز دعای‎مان می کنید که این ها را گفتیم. اول این‎که قبل از دعوت و تعارف میزبان شروع به خوردن نکنید. هرقدر هم گرسنه باشید چند دقیقه صبوری و تحمل کسی را نمی کشد. اگر چیزی که می‎خواهید از شما دور است دست دراز نکنید بلکه از نفرکناری بخواهید تا آن را به شما بدهد. ممکن است بی‎اختیار هنگام جویدن غذا دهان‎تان را باز و بسته کنید، این کار در تمام جهان زشت است. سعی کنید لقمه را به آرامی و با دهانی بسته بجوید. بعضی از غذاها به هیچ صراطی مستقیم نیستند، نه می‎شود با چاقو و چنگال خوردشان نه قاشق. این ها را بهتر است با دست و در نهایت دقت میل کنید؛ مثل تکه نان، غذاهای فینگرفودی، میوه‎های کوچک دورچین، چیپس کنار غذا، ساندویچ، بلال، بال و استخوان مرغ. البته توجه کنید مورد آخر در مهمانی‎های خیلی رسمی و خاص معمولا سرو نمی‎شود. ادویه هر خانواده‎ای، سلیقه‎ای است. ممکن است عادت داشته ‎باشید همیشه قبل از چشیدن غذا نمک و فلفل به آن اضافه کنید اما خب این کار در یک مهمانی به این معنی است که مطمئنم ادویه غذای شما به اندازه نیست. 

 

از نظر روحی احتیاج دارم کلید       

                صفحه کلید کامپیوتر باشم تا بدون این‎که کسی فشاری بهم وارد کنه،  راحت زندگیم رو بکنم.

 

مدت زیادی است که پای ماگ‌ یا همان لیوان‌های غول‎پیکر و دوست‎داشتنی به بازارهای ایران باز شده‎است. لیوان‌های دلربایی که تماشا کردن‎شان از پشت ویترین مغازه‌ها، چشم و دل آدم را سیر نمی‌کند. به همین بهانه گفتیم چه خوب است اگر خودمان هم بتوانیم بدون کمترین هزینه‌ای از این لیوان‌ها بسازیم. شکر خدا چیزی که در منازل ایرانی‌ها به وفور یافت می‌شود، لیوان‌های غول‎پیکر است. لیوان‌هایی که در صرف چای و نوشیدنی‌های تابستانه کاربرد فراوان دارند. در تبدیل یک لیوان معمولی به یک ماگ خوش‎برورو، ایده و طرح‌های متنوعی وجود دارد که در «ساختنی» این هفته به یکی از آن‌ها خواهیم پرداخت. اول از همه یک بسته کوچک اکلیل یا پولک رنگی، بسته به سلیقه و علاقه خودتان بخرید. بهتر است فنجان یا لیوان سرامیکی، چینی یا سفالی انتخاب کنید. برای این‎که کارتان تمیز از آب دربیاید، دور قسمتی را که می‌خواهید اکلیل بچسبانید، با نوار چسب بپوشانید. قسمت مد نظر را با چسب قطره‌ای پر کنید و فوری روی آن اکلیل و پولک بپاشید. بعد از اتمام کار، چسب نواری را باز کنید. حالا کافی است با یک اسپری ثابت‎کننده چسب، از ریختن اکلیل‌ها پیشگیری کنید. همچنین می‌توانید برای ثابت کردن پولک‌ها، لیوان را به مدت 10 تا 15 دقیقه در مایکروفر قرار بدهید. به همین راحتی ماگ مخصوص خودتان را طراحی کرده اید.

 حالا تنها کافی است در نگهداری آن دقت و مهربانی لازم را به خرج دهید و هربار پس از صرف نوشیدنی، فوری ماگ را بشویید و خشک کنید.

 

نزدیک غروب بود. باران می‎بارید و من دل‎شکسته و قدم‎زنان، در گوشه‎ای از خیابان در حرکت. ناگهان نوری چشمانم را نوازش کرد. سرم را بالا بردم. چشمانم محو عظمت گنبد و بارگاهش شد، انعکاس لطف اش را در وجودم حس کردم. آری او همان ضامن آهوست. همان که چشم عالمیان لحظه به لحظه انتظار دیدن بزرگی‎اش را دارد. همان که تمام خلق زمین و آسمان‎ها طعم لطف و مهربانی‎اش را چشیده‎اند. همان که شکوه و جلالش زبانزد خاص و عام است. گنبد طلایی‎اش در تاریکی غروب، چون خورشیدی دیگر طلوع و دیدن ضریح پربرکتش اشک را در چشمانم مهمان می‎کند. چه مقامی بالاتر از آن‎که در خانه امام رضا (ع)باشی؟ چه از این زیباتر که امام تو را به خانه‎اش بخواند؟ مگر می‎شود با دل شکسته در خانه‎اش بروی و حاجت نگیری؟ نه، نه! این غیرممکن‎ترین غیرممکن‎هاست. چشمانم را از آسمان گرفتم و بال گشودم و پر زدم. پر زدم برای رفتن، برای رسیدن، برای آزادی. در آسمان آبی دنبال یک چیز می‎گردم، دیدن حرمش، می‎روم با رویای رسیدن به حرم یار!

 

 وقتی شب زیر نور ماه می‎ایستید شاید به نظرتان بیاید این نور همان لحظه دارد به سمت شما می‎تابد اما واقعیت این است نوری که از ماه می‎بینید با یک ثانیه تاخیر به ما می‎رسد. زمانی که خورشید را می‎بینید درحقیقت دارید به خورشید 8 دقیقه قبل نگاه می‎کنید چراکه حدود 8 دقیقه در راه بوده‎است تا به زمین برسد. تا این‎جا شرایط قابل فهم است و به نظر می‎رسد همه چیز در کنترل ماست. حالا برویم سراغ نزدیک‎ترین ستاره به زمین، غیر از خورشید. «آلفا قنطورس»، چهار سال نوری با ما فاصله دارد. یعنی نور این ستاره با سرعت 300هزار کیلومتر بر ثانیه در فضا حرکت کرده و چهار سال در سفر بوده‏ تا به ما رسیده است. خوشه پروین را حتی اگر ندیده باشید، نامش را زیاد شنیده‎اید. این مجموعه ستاره‎ای، 400 سال نوری با ما فاصله دارد. یعنی 400 سال پیش که ما و جدمان هنوز وجود خارجی نداشتیم، نور آن به سمت زمین حرکت کرده‎است. اگر هنوز تعجب نکرده‎اید پس این یکی را داشته‎باشید؛ کهکشان «آندرومدا» نزدیک‎ترین همسایه کهکشان ماست. نوری که الان از آندرومدا دریافت می‎کنیم مربوط به 2.5 میلیون سال قبل است. یعنی شکل این کهکشان در زمانی که ما زندگی می‎کنیم ممکن است خیلی تغییر کرده‎باشد و دیگر وضعیتی را که حالا از آن می‎بینیم، نداشته‎باشد. وقتی به آسمان نگاه می‎کنید ستاره‎های مختلفی را می‎بینید که فاصله هر کدام‎شان از زمین با هم فرق دارند. نور هر کدام فاصله‌های متفاوتی را طی کرده تا به ما رسیده‎است و ما داریم به سال‎ها قبل، به زمانی که نور سفرش را از آن ستاره آغاز کرده‎است، نگاه می‎کنیم. الان که ما این‎جاییم آن ستاره چه شکلی است؟ تغییر کرده، منفجر شده یا کم نور شده‎است؟ نمی‎دانیم! ما فقط داریم به گذشته نگاه می‎کنیم. سفرِ نور، یک سفر باستانی است که گذشته فضا را به ما نشان می‎دهد.

 

سال نوری:  مسافتی که نور با سرعت 300 هزار کیلومتر بر ثانیه در طول یک سال طی می‎کند.

 

فروشگاهی بر فراز صخره‌ها

 

 

ساخت زیرگذر اتوبان در 2روز!

  «فیزیک»؛ با شنیدن این کلمه چه چیزی یادتان می‌آید؟ فرمول‌های پیچیده‌ای که باید حل کنید تا به جواب برسید؟ کارهای شگفت‎انگیزی که نتیجه‌ای خارج از انتظارتان دارد؟ امروز یک فیزیکدان خفن مهمان ماست. «آرین میرزایی» که چندماه پیش به عنوان برگزیده مسابقات فیزیکدانان جوان کشور انتخاب شد و حالا تا یک هفته دیگر به مسابقات جهانی مالزی می‌رود تا افتخارآفرینی کند. آرین که این روزها حسابی سرش شلوغ است، دعوت ما برای گفت‌وگو را قبول می‌کند تا از مسائل پیچیده فیزیک و مسابقه هفته بعد برای دوستانش بگوید. با این انیشتین نوجوان مشهدی آشنا شوید.

شما هم اگر دوست دارید، گزارشگر جوانه به سراغ تان بیاید، با شماره‎های بالای صفحه درارتباط باشید.