اوایل امسال، بیشتر مناطق کشورمان برای مدتی درگیر سیل شد. باران‌های سیل‎آسا به هرجایی می‌رسید خسارت‌های زیادی بر جا می‌گذاشت؛ خانه‌ها را خراب می‎کرد، به زمین‌های کشاورزی آسیب می‌زد و خلاصه همه جا را به ویرانی می‌کشاند. آن روزها همه‌مان نگران بودیم که هم‎وطن‌هایمان در چه شرایطی زندگی می‌کنند و هرروز خبرها را پیگیری می‌کردیم. در همین اوضاع و احوال بود که خبری در شبکه‌های اجتماعی دست‎به‎دست شد و همه‌مان را غافلگیر کرد؛ «سرور سعیدی، دختر سیل‎زده خوزستانی قهرمان کشتی دختران کشور شد.» سرور که سیل خانه‌اش را خراب کرده‎بود، بدون هیچ تمرینی در مسابقات کشتی کشوری حاضر شد و مدال طلا گرفت. او و خانواده‌اش حالا بعد از این مدت هنوز درگیر سیل و خرابی‌هایش هستند. با این دختر بااراده آشنا شوید.

اگر معلم انشا بودم دانش‎آموزانم را بیش از پیش، تشنه نوشتن می‎کردم. در این عصر تنها نوشتن است که آدم‎ها را نجات می‎دهد. من اگر معلم انشا بودم به دانش‎آموزی می‎نگریستم که انشایش را جا گذاشته و سرافکنده است اما در آن هنگام هزاران حرف درباره موضوع انشایش دارد؛ حرف‎های زیبایی که روی کاغذ جا مانده‎اند و می‎شود بهشان فرصت شنیده شدن داد. اگر معلم انشا بودم، سعی می‎کردم چیزی بیش از یک معلم انشا باشم. اگر یک معلم انشا بودم، هرگز موضوعی درباره عشق مطرح نمی‎کردم بلکه سعی می‎کردم در این جهان سراسر یکپارچه، افراد را درباره چیزهایی تازه کنجکاو کنم؛ چیزهایی که لابه لای متن‎های احساسی در گوشی‎های تلفن همراه و کتاب‎های عاشقانه یافت نمی‎شود. اگر یک معلم انشا بودم، دوست داشتم تمام کتاب‎هایی را که خوانده‎ام نقد کنم و به کتاب جلوه متفاوتی ببخشم. می‎دانی؟ من با نویسنده کتاب «زیر نور ماه شیشه‎ای» موافقم که نوشته‎است «می‎دانی چرا از کتاب خواندن لذت می‎برم؟ چون با کتاب می‎توانم هرجا که می‎خواهم بروم بدون آن‎که نیازی به هواپیما و اتوبوس داشته‎باشم». اگر معلم انشا بودم، دانش‎آموزانم را برای آغاز سفر بی‎پایان نوشتن آماده می‎کردم چراکه تا آخرین پرتوی خورشید، تنها نوشتن است که نجات‎مان می‎دهد. اگر معلم انشا بودم به نور بی‎همتا و وصف‎ناپذیر خورشید می‎نگریستم تا دانش‎آموزانم به خوبی رگه‎های نور را روی صورتم ببینند و آن را به تصویر بکشند. شاید به‎نظر مسخره بیاید اما با همین مسخرگی‎ها و پیچیدگی‎هاست که زندگی جریان دارد.  اگر معلم انشا بودم، از تغییرها حرف می‎زدم، از پذیرفتن محدودیت‎ها و بی‎پروا می‎گفتم تغییر هیچ‎چیز غیرممکن نیست. آن‎‏وقت آغازین تغییر را در افکار، سپس در گفتار و در آخر در قلم دانش‎آموزانم ایجاد می‎کردم. اگر من معلم انشا بودم... کاش من هم یک معلم انشا بودم.