حمایت آشکار مثلث مصر، عربستان و امارات از کودتای شورای نظامی سودان علیه البشیر و پذیرایی مکرر از مقامات این شورا خود گویاتر از هر نشانه دیگری وقوع "انقلاب معکوس" را اثبات می‌کند. حمله خونین اخیرنیروهای شورای نظامی حاکم بر سودان به تحصن‌کنندگان در خارطوم خاطره تلخ حمله ارتش مصر به تحصن رابعه در سیزدهم آگوست 2013 و کشتن صدها نفر را زنده کرد. این هم نشانی دیگر از این است که سودانِ حمیدتی دقیقا پا جای پای مصرِ سیسی گذاشته است.احتمالا این پرسش در ذهن خواننده محترم پدیدار گردد که چرا "سودانِ حمیدتی"؟ مگر رئیس شورای نظامی سودان عبدالفتاح برهان نیست؟ پس چرا معاون او حمیدتی؟واقعیت این است که محمد حمدان دقلو ملقب به حمیدتی مرد قدرتمند و شاید بتوان گفت پرنفوذترین شخص این روزهای سودان است که 40 هزار نیروی نظامی تحت عنوان نیروهای واکنش سریع تحت فرمان او هستند؛ هر چند بعد از کودتا فرماندهی آن را به برادرش واگذار کرده است. در کنار آن هم نفوذ خوبی در میان قبایل به ویژه در غرب سودان دارد. اعتمادی که عمر البشیر نیز به حمیدتی کرد نظیر همان اعتمادی است که محمد مرسی رئیس جمهور سابق مصر به عبدالفتاح سیسی کرد. حمیدتی در آخرین روزهای ریاست جمهوری البشیر مواضعی متمایل به معترضان سودانی گرفت و در روز کودتا هم با نیروهای واکنش سریع تحت فرمانش حمایت قاطع خود را از پیروزی انقلاب اعلام کرد. دقیقا همان نقشی که عبدالفتاح سیسی ایفا کرد.امروز حمیدتیِ ارتش نرفته به درجه سپهبدی رسیده و سودای ریاست جمهوری سودان را در سر دارد. در این کارزار هم به نظر می رسد بیشتر از عبدالفتاح برهان رئیس کنونی شورای نظامی حاکم بر سودان حمایت خارجی را داشته باشد و این مشخص است که گزینه عربستان سعودی برای آینده سودان است، اما گفته می‌شود که مصر و امارات به برهان نظر دارند. ولی اختلاف نظری میان اعضای مثلث عربی حامی انقلاب‌های معکوس یا همان کودتا درباره او ملاحظه نکرده‌ام.دو هفته پیش بود که به ریاض رفت و با محمد بن سلمان دیدار کرد. کاملا از جنگ یمن حمایت کرد و گفت که سودان از عربستان در مقابل ایران و حوثی‌ها حمایت خواهد کرد.در هفته‌های اخیر مرتب با سفرای غربی نشست و برخاست دارد و خود را برای نشستن بر کرسی ریاست جمهوری سودان آماده می‌کند. حال باید منتظر ماند و دید که آیا انقلابیون سودانی پس از حادثه تلخ اخیر و کشته شدن ۳۰ تحصن کننده با بازخوانی سرنوشت ناگوار انقلاب مصر می‌توانند مانع تکمیل پازل‌های انقلاب معکوس دیگری در آفریقا و قدرت‌گیری حمیدتی یا امثال او و بازتولید یک دیکتاتوری دیگر و بدتر از هر دوره‌ای شوند یا خیر؟

موضع گیری های مداخله جویانه «دونالد ترامپ» و برخی مقامات دولت وی مانند «مایک پمپئو»،  درباره مسائل و امور داخلی بریتانیا، بازتابی منفی در این کشور داشته است.در آخرین موضع گیری در این زمینه وزیرخارجه آمریکا در جلسه خصوصی با رهبران یهودی درباره سیاست‌های بریتانیا علیه «جرمی کوربین» رهبر حزب کارگر موضع گرفت  و تلویحا وی را به یهودی ستیزی متهم کرد و وعده اقدام علیه کوربین را داد.پمپئو در پاسخ به این پرسش که اگر جرمی کوربین به عنوان نخست‌وزیر بعدی انتخاب شود و اگر زندگی به یهودیان بریتانیا سخت شود آیا او حاضر است اقدامی انجام دهد یا خیر، گفت: "ممکن است کوربین وارد این عرصه و انتخاب شود. این احتمال وجود دارد. شما باید بدانید که ما منتظر نخواهیم ماند تا او دست به اقداماتی بزند تا بعد ما به آن ها واکنش نشان دهیم. ما نهایت تلاش مان را می‌کنیم".جرمی کوربین با ادعای سستی در برخورد با یهودی ستیزی درون حزب کارگر بریتانیا مورد انتقاد قرار گرفته است.حتی در فوریه 2019 میلادی 9 نفر از اعضای حزب کارگر از پارلمان استعفا و برخی به ناکامی رهبری حزب شان در مدیریت مسائل مرتبط با یهودی ستیزی اشاره کردند،اما حامیان کوربین معتقدند اتهامات مرتبط با یهودی‌ستیزی با انگیزه‌های سیاسی است و از حمایت دیرینه او از حقوق فلسطینیان و انتقاد از سیاست‌های دولت اسرائیل و سیاست های تجاوز گرانه آمریکا نشئت می‌گیرد.حزب کارگرنیز در بیانیه‌ای از مداخله نابه جای پمپئو در امور داخلی بریتانیا انتقاد کرد. به گفته سخنگوی حزب کارگر، دونالد ترامپ و مقام‌های او تلاش دارند تا درباره این که چه کسی نخست‌وزیر بعدی بریتانیا شود، تصمیم‌گیری کنند و این مداخله‌ای کاملاً غیر قابل قبول در دموکراسی بریتانیاست. پمپئو دومین مقام آمریکایی بعد از ترامپ است که در روزهای اخیر درباره نخست‌وزیر آینده بریتانیا اظهارنظر می‌کند. به نظر می رسد با توجه به برهه حساس کنونی که باید نخست وزیر بعدی بریتانیا انتخاب شود ترامپ و اعضای دولت وی تلاش می کنند ضمن حمایت های مستقیم و غیر مستقیم از نامزد مد نظر خود یعنی «بوریس جانسون» از مقامات ارشد حزب محافظه کار، مخالفان وی به ویژه کوربین را مورد حملات لفظی و انواع اتهامات به منظور تخریب چهره سیاسی وی قرار دهند. متهم شدن کوربین به یهودی ستیزی و وعده اقدام علیه وی، حاکی از رویکرد گستاخانه دولت ترامپ در قبال دیگر دولت ها و حتی شرکای اروپایی خود مانند بریتانیاست.ترامپ احساس می کند از اختیار و آزادی عمل نامحدود در برخورد با دیگر کشورها برخوردار است و می تواند حتی در زمینه انتخاب نخست وزیر آینده بریتانیا نیز نه فقط ابراز نظر کند بلکه به شیوه های مختلف در انتخاب شدن نامزد مد نظر خود یعنی بوریس جانسون تلاش کند. این مسئله با واکنش تند رهبر حزب کارگر مواجه شده است.با توجه به روند کنونی پیش بینی می شود که در صورت انتخاب جانسون به عنوان رهبر جدید حزب محافظه کار و نخست وزیر جدید بریتانیا شاهد روابط نزدیک لندن و واشنگتن خواهیم بود و روند مداخله گری دولت ترامپ در امور داخلی بریتانیا نیز تشدید می شود.