دکتر ابوذرگوهری مقدم-آمریکا پس از تغییر رفتار ایران و به تعبیر خودشان ورود به فاز تهاجمی دچار سرگردانی تاکتیکی شده و سیگنالهای متعارضی مخابره میکند که برآیند آنها نشان از نبود سیاست روشن در قبال تهران است به حدی که میتوان از اظهارات مقامات آمریکایی و به خصوص ترامپ- زمانی که گفت درباره ایران «عقب مینشینم و صبر میکنم» - ورود آمریکا را به فاز صبر و انفعال استنباط کرد اما سیگنالهای متفاوت مقامات آمریکایی ازجمله اعلام تمایل به مذاکره و حتی سفر به ایران، نشان میدهد ارزیابی آنها از رفتار ایران آن است که تهران نیز تمایل به مذاکره دارد و صرفاً به دنبال افزایش قدرت چانهزنی در مذاکره است. آنها معتقدند ایران تنها زمانی وارد مذاکره میشود که موضع برتر داشته باشد؛ هم اکنون و پس از تحولات اخیر آن ها ایران را در این موضع میبینند در این خصوص دولت ترامپ امیدوار به موفقیت کانالهای ارتباطی نظیر اقدامات فرانسه است تا احتمالاً موجبات مذاکره مستقیم را فراهم آورد!در حوزه میدانی، آمریکا بهشدت از درگیری مستقیم با ایران اجتناب میکند و صرفاً نگران سوء محاسبه و سوء برداشت ایران است. مسئلهای که به صراحت مارک اسپر وزیر دفاع جدید آمریکا در سنا به آن اذعان کرد اما درباره راهکار جلوگیری از این سوءبرداشت، ابتکار مشخصی نداشته و صرفاً ایجاد ائتلاف منطقهای و دیدهبانی و اسکورت نفتکشها را مطرح کرد و درعینحال مکرر بر راهحل دیپلماتیک تأکید داشت.نکته قابلملاحظه دیگر آن که در یک سال آینده مسئله ایران در انتخابات آمریکا میتواند تعیینکننده باشد بنابراین ترامپ درنهایت به دنبال کاهش سطح تنش و پرهیز از تبعات درگیری ناخواسته است. ازاینرو برای آمریکا همان سیاست اصلی تحریم و فشار اصالت داشته و تحریم های گذشته بازتولید خواهد شد. نکته مهم آن که هرچند این فشار ماکزیمم شده؛ مقاومت فعالانه ایران در ابتدای راه خود است. درنتیجه تحولاتِ اخیر، آمریکا ابتکار عمل را ازدستداده و به سیاست اقتضایی و انفعالی واردشده است. بازی هوشمندانه ایران، پرهیز از ورود به زمینبازی آمریکا-اروپا و اجتناب از ارسال سیگنالهای انفعالی و لحاظ تجارب ناموفق گذشته، تنها راه موفقیت در این روند است.