سنای آمریکا در تصویب طرحی که هرگونه اقدام نظامی این کشور علیه ایران را به مجوز کنگره مشروط می کرد ، ناکام ماند . این موضوع و این تصمیم از چند جنبه حائز اهمیت است : 1 – قانون اساسی آمریکا اعلان جنگ و ورود دولت به هر جنگی را به طور انحصاری در اختیار کنگره این کشور گذاشته است . 2 – در 230 سال گذشته به تدریج اختیار ورود به جنگ از دست کنگره خارج شده و در اختیار دولت قرار گرفته است . 3 – بر اساس "قانون اختیارات جنگ مصوب سال 1973 " ، دولت می تواند طی شرایطی ، وارد جنگ با کشور دیگری شود و علت آن را طی نامه ای به کنگره اعلام کند. 4 – بعد از حادثه 11 سپتامبر 2001 ، کنگره با تصویب "قانون اختیار استفاده از نیروی نظامی (AUMF ) " به دولت آمریکا اجازه داد در زمینه مبارزه با تروریسم ، از اقدام نظامی در خارج از کشور استفاده کند. 5 – اختیار دولت آمریکا برای توسل به "قانون اختیار استفاده از نیروی نظامی " صرفا در محدوده مبارزه با تروریسم است . 6 – دولت آمریکا بدون طرح اتهام ارتباط کشوری با القاعده ظاهرا قادر نخواهد بود برای حمله به کشوری به "قانون اختیار استفاده از نیروی نظامی" متوسل شود . 7 – در هفته های اخیر ، دولت آمریکا در چند نوبت تلاش کرده است  ایران را مرتبط با القاعده معرفی کند که این تلاش ها با انتقاد برخی از سیاستمداران و روزنامه نگاران مواجه شده است . 8 – تفاوت ماهوی جمهوری اسلامی ایران به عنوان رهبر جریان شیعه در جهان اسلام با تفکرات افراطی وهابی – سلفی القاعده تاکنون تلاش ها برای مرتبط کردن ایران با القاعده را ناکام گذاشته است . 9 – دولت ترامپ بارها اعلام کرده است که قصد ندارد با ایران وارد جنگ شود یا از اختیارات پس از 11 سپتامبر 2001 برای حمله به ایران استفاده کند. 10 – با این حال، درصورت طرح اتهام دخالت ایران در یک عملیات تروریستی بزرگ در داخل یا خارج از آمریکا به ویژه در منطقه غرب آسیا که بخش عمده افکار عمومی نقش ایران را در آن باور کرده باشند ، احتمال توسل دولت آمریکا به قانون (AUMF )علیه ایران قابل تصور خواهد بود .